Zamek w Pilicy - Tajemniczy świat ruin

Dwór Padniewskich
W 1570 roku od Jana Pileckiego, starosty horodelskiego, kupił Pilicę biskup krakowski Filip Padniewski herbu Nowina. Następnie przekazał ją swojemu bratankowi Wojciechowi Padniewskiemu, kasztelanowi oświęcimskiemu i jego żonie Jadwidze Dębińskiej. Wojciech Padniewski nieco przed 1605 rokiem rozpoczął budować późnorenesansową rezydencję i przeniósł się do niej z nieodległego folwarku pod zamkiem w Smoleniu. Po jego śmierci w 1605 roku, budowę kontynuował jego syn Stanisław Padniewski. Rezydencja składała się z dwóch prostokątnych budynków stojących naprzeciwko siebie i połączonych dwoma murami, przez co utworzył się pomiędzy nimi dziedziniec. Wjazd znajdował się od północy. Po śmierci Stanisława Padniewskiego i wygaśnięciu pilickiej linii rodu, nieukończony zamek stał się przedmiotem sporów majątkowych między Dębińskimi i innej linii Padniewskich.
Zamek Jerzego Zbaraskiego
Spadkobiercy Padniewskich sprzedali 28 lutego 1613 roku majątek kasztelanowi krakowskiemu Jerzemu Zbaraskiemu, który około 1620 roku rozbudował obiekt wznosząc nad dziedzińcem przykrytą dachem trzynawową salę wspartą na dwóch rzędach kolumn. Od południa, od strony ogrodu włoskiego, Jerzy Zbaraski dodatkowo polecił wydłużyć oba budynki Padniewskich i zbudować dwukondygnacyjną loggię o 13 arkadach. W rezultacie obiekt przybrał formę włoskiej willi. Także pierwsze fortyfikacje wokół pałacu zbudował Jerzy Zbaraski, o czym świadczy list z 1623 roku, w którym jako jeden z zatrudnionych w Pilicy został wymieniony wenecki inżynier wojskowy Andrea dell'Aqua, znany też z prac przy fortyfikacjach Zamościa, Raszkowa, Tarnopola, Brodów. W czasach Jerzego Zbaraskiego powstał zarys czworobocznej twierdzy z sześcioma bastionami połączonych murami kurtynowymi i wzmocnionych fosą o szerokości 20 metrów. Dodatkowo, niedługo po śmierci Jerzego Zbaraskiego w 1631 roku, Szymon Starowolski odnotował istnienie niekończonych fortyfikacji wokół pałacu.
Zamek Stanisława Warszyckiego
Po Jerzym Zbaraskim zamek odziedziczył Konstanty Wiśniowiecki, którego córka Helena wniosła zamek w posagu w 1636 r. Stanisławowi Warszyckiemu z Dankowa. Z jego inicjatywy około lat 1640-1650 dokończono budowę wałów i bastionów z kazamatami, ale dodatkowo przebudowano rejon bramy, do której przez nowy rawelin prowadził most zwodzony. Warszycki wzmocnił też bastion I i zbudował na nim nadszaniec. Dzięki tej inwestycji zamek stał się nowoczesną jak na ówczesne czasy twierdzą. Pomimo tego w listopadzie 1655 r. podczas potopu szwedzkiego zespół zamkowy został na krótko zajęty, być może bez walki, przez oddział szwedzki pod dowództwem podpułkownika Larsa Lindorma[w innych językach], jednak w lutym 1656 roku zamek został odzyskany przez Warszyckiego. W 1684 roku zmarł Jan Kazimierz Warszycki, w związku z czym do 1704 roku pałac pozostawał własnością wdowy po nim Domiceli z Wierzbowskich Warszyckiej. W 1705 roku podczas III wojny północnej zamek zajęły wojska szwedzkie.
Pałac Marii Wesslowej Sobieskiej
W 1731 r. ostatnia z rodu Warszyckich Emerencjanna Pociejowa sprzedała zamek Marii z Wesslów Sobieskiej (wdowie po królewiczu Konstantym Sobieskim), która następnie przebudowała pałac. Ona to dobudowała w latach 1731-1740 istniejący do dzisiaj od południa barokowy taras oraz zburzyła dwa południowe bastiony i kurtynę od strony miasta, przez co fortyfikacje przestały mieć jakiekolwiek znaczenie militarne i kompleks nabrał cech wyłącznie pałacowych. W 1734 w drodze z Krakowa do Częstochowy gościł u niej w pałacu król August III Sas. W 1753 r. przekazała Pilicę bratankowi Teodorowi Wesslowi i wstąpiła do klasztoru Sakramentek w Warszawie.
Pałac Leona Epsteina
W 1874 r. pałac kupił warszawski przemysłowiec Leon Epstein, który rozpoczął remont pałacu. W latach 1875-1880 pałac otrzymał kostium neorenesansowy, zbudowano dwie oranżerie, przebudowano kordegardę, zbudował w wale twierdzy nową romantyczną bramę z pozornymi strzelnicami, a fortyfikacje ozdobił w stylu romantycznym. W miejsce okładziny kamiennej wprowadzono lico ceglane z elementami neogotyckimi. Zbudowano też nową bramę od północy. W 1880 r. z powodu problemów finansowych i paraliżu Leona Epsteina, rodzina opuściła pałac i przeniosła się do Krakowa.
#tajemniczyświatruin #zamek #pałac #zabytki #jura #śląsk #polska #blogodkrywcy #musicfordestruction #ruiny #urbex #historia

[@celinabaron420]

Super

[@Celinabaron]

Fajnie

[@blog_odkrywcy]

Podoba mi się

[@tajemniczy_swiat_ruin]

😉

[@tajemniczy_swiat_ruin]

Dwór Padniewskich W 1570 roku od Jana Pileckiego, starosty horodelskiego, kupił Pilicę biskup krakowski Filip Padniewski herbu Nowina. Następnie przekazał ją swojemu bratankowi Wojciechowi Padniewskiemu, kasztelanowi oświęcimskiemu i jego żonie Jadwidze Dębińskiej. Wojciech Padniewski nieco przed 1605 rokiem rozpoczął budować późnorenesansową rezydencję i przeniósł się do niej z nieodległego folwarku pod zamkiem w Smoleniu. Po jego śmierci w 1605 roku, budowę kontynuował jego syn Stanisław Padniewski. Rezydencja składała się z dwóch prostokątnych budynków stojących naprzeciwko siebie i połączonych dwoma murami, przez co utworzył się pomiędzy nimi dziedziniec. Wjazd znajdował się od północy. Po śmierci Stanisława Padniewskiego i wygaśnięciu pilickiej linii rodu, nieukończony zamek stał się przedmiotem sporów majątkowych między Dębińskimi i innej linii Padniewskich. Zamek Jerzego Zbaraskiego Spadkobiercy Padniewskich sprzedali 28 lutego 1613 roku majątek kasztelanowi krakowskiemu Jerzemu Zbaraskiemu, który około 1620 roku rozbudował obiekt wznosząc nad dziedzińcem przykrytą dachem trzynawową salę wspartą na dwóch rzędach kolumn. Od południa, od strony ogrodu włoskiego, Jerzy Zbaraski dodatkowo polecił wydłużyć oba budynki Padniewskich i zbudować dwukondygnacyjną loggię o 13 arkadach. W rezultacie obiekt przybrał formę włoskiej willi. Także pierwsze fortyfikacje wokół pałacu zbudował Jerzy Zbaraski, o czym świadczy list z 1623 roku, w którym jako jeden z zatrudnionych w Pilicy został wymieniony wenecki inżynier wojskowy Andrea dell'Aqua, znany też z prac przy fortyfikacjach Zamościa, Raszkowa, Tarnopola, Brodów. W czasach Jerzego Zbaraskiego powstał zarys czworobocznej twierdzy z sześcioma bastionami połączonych murami kurtynowymi i wzmocnionych fosą o szerokości 20 metrów. Dodatkowo, niedługo po śmierci Jerzego Zbaraskiego w 1631 roku, Szymon Starowolski odnotował istnienie niekończonych fortyfikacji wokół pałacu. Zamek Stanisława Warszyckiego Po Jerzym Zbaraskim zamek odziedziczył Konstanty Wiśniowiecki, którego córka Helena wniosła zamek w posagu w 1636 r. Stanisławowi Warszyckiemu z Dankowa. Z jego inicjatywy około lat 1640-1650 dokończono budowę wałów i bastionów z kazamatami, ale dodatkowo przebudowano rejon bramy, do której przez nowy rawelin prowadził most zwodzony. Warszycki wzmocnił też bastion I i zbudował na nim nadszaniec. Dzięki tej inwestycji zamek stał się nowoczesną jak na ówczesne czasy twierdzą. Pomimo tego w listopadzie 1655 r. podczas potopu szwedzkiego zespół zamkowy został na krótko zajęty, być może bez walki, przez oddział szwedzki pod dowództwem podpułkownika Larsa Lindorma[w innych językach], jednak w lutym 1656 roku zamek został odzyskany przez Warszyckiego. W 1684 roku zmarł Jan Kazimierz Warszycki, w związku z czym do 1704 roku pałac pozostawał własnością wdowy po nim Domiceli z Wierzbowskich Warszyckiej. W 1705 roku podczas III wojny północnej zamek zajęły wojska szwedzkie. Pałac Marii Wesslowej Sobieskiej W 1731 r. ostatnia z rodu Warszyckich Emerencjanna Pociejowa sprzedała zamek Marii z Wesslów Sobieskiej (wdowie po królewiczu Konstantym Sobieskim), która następnie przebudowała pałac. Ona to dobudowała w latach 1731-1740 istniejący do dzisiaj od południa barokowy taras oraz zburzyła dwa południowe bastiony i kurtynę od strony miasta, przez co fortyfikacje przestały mieć jakiekolwiek znaczenie militarne i kompleks nabrał cech wyłącznie pałacowych. W 1734 w drodze z Krakowa do Częstochowy gościł u niej w pałacu król August III Sas. W 1753 r. przekazała Pilicę bratankowi Teodorowi Wesslowi i wstąpiła do klasztoru Sakramentek w Warszawie. Pałac Leona Epsteina W 1874 r. pałac kupił warszawski przemysłowiec Leon Epstein, który rozpoczął remont pałacu. W latach 1875-1880 pałac otrzymał kostium neorenesansowy, zbudowano dwie oranżerie, przebudowano kordegardę, zbudował w wale twierdzy nową romantyczną bramę z pozornymi strzelnicami, a fortyfikacje ozdobił w stylu romantycznym. W miejsce okładziny kamiennej wprowadzono lico ceglane z elementami neogotyckimi. Zbudowano też nową bramę od północy. W 1880 r. z powodu problemów finansowych i paraliżu Leona Epsteina, rodzina opuściła pałac i przeniosła się do Krakowa.

[@Musicfordestruction-oj1qt]

Wygląda imponująco

[@tajemniczy_swiat_ruin]

🙂

[@maciejfidos4014]

Jest do sprzedania pałac von Podwitz w Podwilczu i w Kulicach!

[@tajemniczy_swiat_ruin]

Pewnie nie na moją skarbonkę.

[@maciejfidos4014]

@@tajemniczy_swiat_ruin To prawda. W Podwilczu kupił znajomy ale remontować go nie może. Zbyt drogo!.