Zamki Pomorza Gdańskiego. Lębork - wykład prof. Andrzeja Januszajtisa

O lęborskiej twierdzy opowiada prof. A. Januszajtis.
Zobacz inne wykłady:
„Sławni ludzie z Pomorza" ▶ • „Sławni ludzie z Pomor...
"Gdańsk i Europa" ▶ • Wykłady prof. Andrzeja...
Jubileusz prof. Andrzeja Januszajtisa ▶ • Jubileusz prof. Andrze...
Ocalone od zapomnienia. Świętojańskie spotkania z kulturą i sztuką ▶ • Ocalone od zapomnienia...
*
Realizacja ▶ Mirosław Koźbiał WMG VIDEO ▶ / @wmgvideo
*
Organizator:
➡ www.nck.org.pl/
➡ / nadbaltyckiecentrumkul...
➡ / nckgdansk
➡ / nckgdansk
➡ / nckgdansk

[@mariuszmiskowicz1386]

W kwestii wydarzeń dotyczących miasta Lęborka w latach wojny trzynastoletniej pozwolę sobie na sprostowanie: nie wchodząc w dyskusję o tożsamości narodowej Lęborszczan z tego okresu (raczej uważali się za mieszkańców Prus), dołączyli oni do antykrzyżackiej opozycji i powstania zbrojnego przeciwko Krzyżakom. Po wybuchu wojny Związek Pruski oddał się pod opiekę i pod panowanie Króla Polskiego, a Rada Gdańska w porozumieniu z Królem przekazała do odwołania Lębork i Bytów pod zarząd księcia Eryka Pomorskiego, pozostawiając w mieście gdański garnizon (czyli części Związku Pruskiego). W 1459 roku po śmierci Eryka Pomorskiego i objęciu władzy przez Eryka II, obawy o bezpieczeństwo miasta podczas tego konfliktu powróciły, (porzucono nawet organizację jarmarku św. Jakuba w obawie przed zdradą) a niektórzy rządcy Lęborka planowali przekazanie miasta krzyżackiej załodze Chojnic, co poskutkowało wyrzuceniem burmistrza Wawrzyńca Senftoppa z miasta. Problemy księcia pomorskiego Eryka II nie miały przy tym końca - zakon próbując wywrzeć wpływ na nowym władcy dokonywały wypraw łupieżczych na teren księstwa Słupskiego, a 18 września 1460 roku załogi krzyżackie z Chojnic, Gniewa i Nowego obległy Lębork grabiąc jego okolice. Siły krzyżackie przepuściły do miasta przybyłe na odsiecz wojska Eryka, a ten po wkroczeniu do Lęborka przyrzekł mieszkańcom wierność Królowi Polskiemu, lecz następnego dnia... wygnał gdańskich obrońców i przekazał Lębork krzyżakom - mimo protestów mieszkańców i propozycji sfinansowania wykupu wziętych podczas krzyżackich grabieży jeńców. Dopiero wówczas po klęsce Zakonu ziemia lęborsko-bytowska pozostała formalnie własnością Króla Polskiego z wpływem, albo raczej pod faktycznym zarządem Księstwa Zachodniopomorskiego.