ÖZGÜNLÜK KÖTÜ BİR ŞEY MİDİR? | 💫İLHAM BAKANLIĞI #2

[@mertgunhan]

Yaşadığınız üretim süreci problemlerini, fikirlerinizi veya genel olarak yaratıcılık ile ilgili yorumlarınızı yazmayı unutmayın. Yazdıklarınızı sonraki bölümlere dahil ediyor, bu bölümün sonunda yaptığımız gibi soru listesinden okuyup cevaplıyoruz. Bir de beğenin tabii < 3

[@ceng]

Kişisel sorunların çözümünü her zaman psikologlarda arıyoruz ama yaratıcı insanlar için böyle "konuşma terapileri" çok daha faydalı. Teşekkürler İlham Bakanlığı.

[@mochichimmyy]

Akla gelen fikirlerin daha sonra enerjisini yitirip hayal ettiğimiz gibi kağıda çıkmaması bana çok garip bir rüya görüp sonra onu anlatırken tüm etkileyiciğini kaybetmesi gibi geliyor. Akılda durduğu gibi hicbir zaman durmayacak o yüzden imperfect halini alıp editleye editleye kabul edilebilir bi yere getirmek gerek

[@bengint]

Sanki direkt bana laf anlatmaya çalışıyorsunuz gibi hissettim ve ciddili gaza geldim TEŞEKKÜRLER. Sanat stilini çok beğendiğim bir oyunu referans alıp yeni bir konsept üretmeye çalışıyorum ve sürekli "çok mu benzedi" "kopyacı mıyım ben" diye sorguluyorum, çizdiğim şeyleri siliyorum, kimseye göstermek istemiyorum ve özgün bir şey yapamadığım için kendimden utanıyorum. Kendini sabote etmekten bahsettiniz. Sizin bu döngüyü farkettiğiniz anlar oldu mu, nasıl aştınız? Kendini sabote ettiğinin farkına varmak, alıştığın pratikleri değiştirmek için yeterli olmuyor gibi çünkü yaratıcılık sürecine işlemiş bir kere. Bu arada Gökhan Beyi lisedeyken Blue Jean'de tanımıştım ilk, bu kanalda görmek beni inanılmaz sevindirdi :)

[@Teleblister.]

Gökhan Yücel'in sesi durmadan gidip geliyor.

[@bedenselmete2681]

komedi podcasti değil bu ama mert agabeyin tavuk ve tonbalığı ile ilgili dediği şey çok fena güldürdü beni 2 dakika kahkaha attım alemsin walla agabey

[@EOXEOXEOXEOX]

Gökhan agabey benim özel olarak sevdiğim bir internet ağabeyi bu üçlüden birer birer razıyız seviyoruz

[@kaan_sardogann]

Bu bölüm çok keyifli olmuş, ilk bölümün baş kısmına bakıp bi ara izlerim diye bırakmıştım ama gidip onu da dinlicem şimdi

[@dedededededededede]

Bu çok çok güzel bir program

[@BoranGoher-xp7xd]

Yaklasik ilk 30 dakika kadarini dinledim henuz. Ancak pop olmak, counter-pop olmak ve ozgun olmak ucgeninde yaptiginiz muhabbet bana Pratchett'in Tolkien ile alakali sozunu hatirlatti. Benim cok sik dusundugum bir soz, buraya da birakmis olayim dedim. J.R.R. Tolkien has become a sort of mountain, appearing in all subsequent fantasy in the way that Mt. Fuji appears so often in Japanese prints. Sometimes it’s big and up close. Sometimes it’s a shape on the horizon. Sometimes it’s not there at all, which means that the artist either has made a deliberate decision against the mountain, which is interesting in itself, or is in fact standing on Mt. Fuji.

[@tunayozturk]

İlham ve yaratıcılığı tamamen inovasyon ve ürün çerçevesinde düşünüp, ego ve takım çalışması ile ilgili olan kısımlarıda Startupda ekip arası ilişkiler olarak düşündüm. Çok aydınlatıcı oldu teşekkürler

[@mertolojis]

inanılmaz kafa açan bi bölümdü sagolun

[@resulbatuhanyldrm3842]

Abi ders çalışırken ve not çıkarırken arkada podcast’inizin açmak beni deşarj ediyor abi seviliyorsunuz ve teşekkür ederim bölüm için❤

[@fnbwski8610]

Sevgili İlham Bakanları, niyetlendiğimden çok daha uzun bir yorum oldu. Yorumda popüler yazarlık tavsiyeleriyle ilgili fikirlerimi yazdım. Kimsenin okumasını beklemiyorum, olur da okuyan olursa bana hak vermesini hiç, gerçekten hiç beklemiyorum. Bugüne kadar hak veren olmadı. Yine de paylaşmak istedim. Sonda özet var. Tez yazarken en büyük procrastination aracım, kurgusal metin yazarlığı tavsiyeleri okumak ve dinlemekti. Bilenler bilir, en iyi procrastination araçları kişiyi yapması gerekene ne çok uzak ne de ona çok yakın hissettiren uğraşlardır. Çok uzak olmak suçluluk, çok yakın olmak da kaygı getirir, iki durumda da gönül rahatlığı ile procrastinate edemezsiniz. Kurgusal yazarlık tavsiyeleri benim için kaymak gibi bir noktaydı, gönül rahatlığıyla tezimi yazmayı erteleyebiliyor ve bir gram suçluluk duymuyordum. Zaten tezimi de bitiremedim ama baya bir yazarlık tavsiyesi tüketmiş bulundum. Bu tavsiyelerle ilgili pek fazla kimsenin aklını kurcalamadığını fark ettiğim bir şeyden bahsetmek istiyorum Bu süreç sonunda bana en çok ilginç gelen şey, şu anda trend olan hemen hemen tüm yazarlık tavsiyelerinin yazarlık mesleğine yüklediği anlamın eskiden bize anlatılan yazarklıktan ne kadar farklı olduğuydu. Örneğin şu iki tavsiye 2010 sonrası çıkmış muhtemelen her kitapta yer alıyor: 1- Yazmaya başlamak için motivasyon beklemeyin, motivasyon yazmaya başladıktan sonra gelecektir. 2- Yalnızca ilham geldiğinde yazarsanız hiçbir zaman yazar olamazsınız, bir kota belirleyin ve onu her gün doldurun. Bu iki tavsiye de son derece akla yatkınlar. Denemedim ama muhtemelen çok işe yarıyorlardır. Bunları ilk duyduğumda aydınlanmış gibi hissettiğimi fark ettim. Çünkü benim gözümde yazarlık daha çok yeteneğe ve ilhama dayanan ve anlık olarak gerçekleşen bir üretim süreciydi. Farklı kitapları okudukça değişmeksizin aynı iki tavsiyenin yer aldığını gördüm. Bir noktadan sonra benim zihnimdeki yanlış kanının nereden geldiğini düşünmeye başladım. İlk aklıma gelen Amadeus filmindeki Mozart tasviriydi. Orada tasvir edilen sanatçı kavramı direkt olarak tanrı tarafından ilham lütfedilen şanslı/yüce kişilikti, tanrının ilhamı kime, ne zaman göndereceği belli olmuyordu. Gönderdiğinde daha önce hiç yapılmamış inanılmaz bir sanat eseri ortaya çıkıyordu, göndermediğinde sanatçı hiçbir şey üretemiyordu. İlham ile motivasyon aynı şeyler değil ama kesinlikle gelmesi beklenen şeylerdi. Ben bu tanrısal mevzuya inanmıyordum elbette ama bu görüşün o dönemin ruhunun bir parçası olduğunu, o dönemin paradigmasının bu olduğunu fark ediyordum. Genel inanç bu yöndeydi. Bu paradigmayla sayısız büyük sanatçının, hiç eskimemeyi başarmış eserler ortaya çıkardıklarını biliyoruz. Peki bu sanatçılardan kaç tanesi yukarıdaki iki tavsiyeyi uyguluyorlardı acaba? Dostoyevski'ye her gün yazmalısın desek bize ne derdi? Dikkat edin burada sorguladığım şey bu iki tavsiyenin işlevliliği değil. Mozart ve Dostoyevski bu iki tavsiyeye uysalar (yani eğer uymuyorlardı ise) belki daha da fazla sayıda harika eser üretebileceklerdi. Belki yaptıkları her şeyi daha da iyi yapacaklardı, orasını bilmiyorum. İlgilendiğim şey tavsiyelerin işlevliliği değil. Asıl ilgilendiğim şey bu iki tavsiyenin de aslında bugünün ruhunu anlatıyor olma ihtimali. İşe yarayıp yaramamasından bağımsız olarak bu tavsiyelerin yazarlığa hatta tüm sanatsal uğraşlara bakışla ilgili anlattıkları bir şey var olabilir mi? Bir noktada fark ediyorsunuz ki bu ikisi hayatta başarmak istediğiniz her şey için verilen iki temel tavsiye. Kpss'ye hazırlanmak, Kilo vermek, dil öğrenmek, spor yapmak, yazılım öğrenmek, vücut geliştirmek... İstisnasız her şey için en temel iki tavsiye bunlar. (1)Just do it, (2)her gün do it. Bence günümüzde yazarlık da tıpkı kpss'ye hazırlanmak gibi, memurluk gibi, sabah 8 akşam 5 çalışılan, şablonsuz structure'sız ilerlenmemesi gereken, belli kuralların ve formüllerin takip edildiği yani kısacası içinde büyü/ilham içermeyen bir meslek olarak görülüyor. Öyle görülmek zorunda da zaten, zamanın ruhu bunu istiyor. Hiçbir hayal, uğruna aç kalınacak kadar değerli değil. Eskiden de değildi ve yalnızca bazı şanslı insanlar bu riski alabiliyor ve sanatla uğraşabiliyordu. Sanatçılıkla ilgili algımız bu insanların hikayeleriyle şekillenmişti. Yazar olmanın daha az riskli, daha gerçekçi yollarına dönük bir talep hep vardı. Yazarlık tavsiyeleri de bunu vermeyi önceliyorlar. Git gide yazarlığı daha gerçekçi bir gelir kapısı haline getirmeye çalışıyorlar. Bu kötü bir şey değil. Dediğim gibi belki daha iyi Dostoyevski romanları okurduk. Demek istediğim şey bu tavsiyeler sanatsal üretimi değil ekonomik güvenceyi önceliyorlar. Yazarlığın ne olduğunu da ekonomik güvence üzerinden tanımlıyorlar. Eğer yazarlar için bahşedilen bir evrensel temel gelir olsa belki daha farklı tavsiyeler de duyardık. Şimdilik minimum sürede, kafayı yemeden, maksimum sayıda deadline'a nasıl ulaşırız? Gişede kar getirmeyi garanti edecek miktarda formülize ama yapımcıları ürkütmeyecek kadar orijinal senaryolar yazmanın sırlarını anlatan tavsiyeler duymaya devam edeceğiz. Sonuç ve durumu olmayanlara özet: Bir yanım evet yazmak için motivasyon ve ilham gerekmez diyor. Diğer yanımsa motivasyon ve ilham gerektirmeyen işe memuriyet denir diyor. İlham beklerken açlıktan ölmek mümkün, memuriyette mümkün değil. Hem yazar olup hem de açlıktan ölme ihtimalini yok etmek için de yazarlığı memuriyete yaklaştırmaya çalıştılar. Verilen birçok yazarlık tavsiyesi bu temel misyon ile yola çıkıyor ama öyle değilmiş gibi davranıyor.

[@omerpolat9479]

Gerçekten çok iyi muhabbet olmuş. Konuşulan konulara o kadar dahil olmak istedim ki istemsizce dalıp dinlemediğimi fark edip tekrar tekrar muhabbetin başına sardım :) iyi ki varsınız. 💜

[@neonmoose315]

Bu podcast sayesinde sanatsal iktidarsızlığım çözüldü. Artık tuvalde saatlerce performans sergileyebiliyorum. Teşekkürler Mert Günhan ve Yakın Arkadaşı ve Gökhan Yücel.

[@egoist_ejderha]

İlhamdan ilham almak diye de bir konu var aslında, zaman altı podcasti bittiğinde hala lisedeydim ve okulumuzdaki frp kulübünün hem kurucusu hem de ilk başkanıydım o zaman zaman altını bitirdiğimde “ben bunu oyunlaştırırım” demiştim ve nitekim de başarmıştım hatta Yiğitcan abiye de kadıköy de ayak üstü anlatmıştım, nitekim büyük tufan bittikten ve 3-4 kere de tekrar tekrar dinledikten sonra lore’a kendi eklentilerimi yapmayı ve ufak ufak denemeler yazmayı da planlamış akabinde de yapmıştım maalesef yazdığım denemelerin dosyası bozulduğu için nerdeyse hepsi çöp oldu ama baştan bi şeyler yazıp Yiğitcan abiyle de paylaşmayı istiyorum, kısacası ilham yoktan var olan bi şey değil benim neslimce bi yerden bi hikaye duyuyorsun bi müzik dinliyorsun ve bunları sentezliyorsun en azından benim yaratıcı yönüm hemen hemen her zaman tükettiğim eserlerden esinlenerek onları değiştirerek gelişti

[@eRen-324]

vay be. ben de kendimi tek sanırdım lisede frp klübü kurma konusunda. sloganım da Adanadaki ve belki de Türkiyedeki ilk ve tek lise frp klübüydü. geridönüp değiştirmmem lazım

[@eRen-324]

sosyal medyası var mı klübünüzünç biizmki @atoalfrp

[@peteeyboo]

Ağabey ilk olarak bu seri gerçekten bana çok iyi geliyor bu yüzden çok teşekkür ederim üçünüze de.Günhan ağabeyimin dediği hikayeleştirme olayının tıpatıp aynısını aslında ben de yapıyorum oldum olalı, ilk olarak küçükken izlediğim çizgifilmlerde kendi karakterlerimi kendi storylinelarımı tasarlarken sonra bunları kendi dünyamda yapmaya başladım ve aslında büyüdükçe de bu küçüklükten kalma karakterler benimle birlikte büyüdü değişti ve gelişti.Bu hikayeleştirme konusunda yalnız olmadığımı ve başka insanların da yaptığını öğrenmek gerçekten çok özel benim için bunu paylaştığın için teşekkür ederim ağabey.Size sorum şu, sizce bu tasarlayıp da çok içselleştirdiğimiz ve hatta bebeğimiz gibi baktığımız karakterlere nasıl nesnel bir bakış açısıyla bakıp eleştirebiliriz ? Lütfen bu seriyi olabildiğince uzun süre devam ettirin çok çok çok sevgiler

[@yesilpicasso1028]

bayıldım, bir sonraki bölümde şu tarz bir şey konuşabilir misiniz, ilgili mi o size kalmış tabi ama ben yazacağım yine de :,) 'mental sağlık sıkıntıları sebebiyle yaratıcılığının üretime geçememesi' kendi hikayemi çok kısa anlatmak isterim, örnek vermek açısından; tasarımcıyım tekstil alanında, birkaç yıl önce bir panik atak geçirdim ve sonrasında da anksiyete teşhisi kondu, bundan sonrası biraz sıkıntılı oldu benim için, şehir veya ülke dışında fuarlar oluyor, orada tek başıma olup panikleyeceğim için gidemiyorum, tasarladığım kıyafetlerin iyi olduğunu ve koleksiyonda satacağını biliyorum ama verdiğim tasarım sayısı ve kalitesinin üstüne çıkarsam daha fazla beklenti oluşturacağım için çok iyi parçalardansa standart kalite işlerimi teslim ediyorum vb. vb. çok özgüvenli, sürekli de gezen hatta tek başıma taylanda gidip gezmiş biriyken şimdi 'kötü bir şey olacak' hissiyle beni daha iyi bir konuma getirecek plus bir çalışmaya katılmıyorum, özetle üretimimin önüne mental duvarım çöktü demek istiyorum kısaca, belki bunu yaşayan başkaları da vardır diye yazmak istedim, saçma bulacaklar olabilir, yaşamayan için anlaması zor olabilir saygı duyarım, sevgiler

[@h0lyp82]

agabey mert günhan sinematik evreni olayını tek yaşayan sen değilsin sanırım rüyalarında kendi sinematik evrenini kuranlara selam olsun.

[@sisifosis]

Beni bir şeyler üretmekten alıkoyan şey çoğu zaman, yaa bu konuda yetkinliğim var mı sorusu oluyor.Makine okuyorum ve sanatla olan ilişkim çocukluktan beri devam ediyor,bazen acaba bu konuda bir şeyler üretmek acaba küstahlık mı yapıyorum diye düşünüyorum.Yakın zamanda kendi üretim motivasyonumu, punk müziğin doğuşundaki müzisyenlerin(tamamını kastetmiyorum)ne profosyonel ne de o işten hiç anlamayan insanların arasındaki boşluğu doldurmasındaki motivasyon gibi bir yere konumlandırdım.

[@imete]

"zaten, olanı taklit etmek seni bir süre sonra tatmin etmiyor. Diyorsun ki, ben bunu şu şekilde de yapabilirdim." Popüler ve özgün arasındaki fark . Lvl1 bir şeyin aynısından yapmak istiyorum. Lvl2 bir şey yapmak istiyorum. Lvl3 Hiç olmayan bir şey yapmak istiyorum. Lvl99 her şeyi de yapmamam gerekiyor. . *Ortak üretim Grupça yaratıcı ürünler oluştururken bir konudaki en iyi kişinin bulunması ve takip edilmesine karar vermenin önemi "Sağlıklı bir yaratıcı akışın, sosyal gruplarda olabilmesi için herkesin birbirine yeşil ışık yakması lazım" Başkalarının liderliğine izin verilmesi ve egonun kontrol edilmesi ?Yiğitcan ego-özgünlük kuramı Kendi istediklerimizi o fikir ile anlatmak değil, o fikre sadık kalmak gerekir. . Sistine Chapel Mad Max: Fury Road

[@mehmettepebasl1104]

Özgünlük matah bir nane olsaydı kopyacı ninja Kakashi asla adam olamazdı.

[@atanmsbaskan1972]

Kriz Masası nerde?

[@salihalbayrak-es8ky]

ben en büyük fikirlerimi hep tuvalette sıçarken bulmuşumdur. orada ne formüller, ne hikayeler, ne yapay zeka modelleri düşünüldü, tasarlandı... bu arada tam da Roket bilim kurgu dergisine göndermek için öykü yazıyordum üzerine denk geldi. gerçekten de ilham ajanları çalışıyor, ilham bakanlığı türkiye'nin tek çalışan bakanlığı falan olabilir

[@EksikAkllTurk]

Yiğitcan abi bazen ne konuşuyor anlamıyorum. Anlatmak istediği şeyleri büyülü gerçekçilik gibi betimleme cümleleriyle ifade etmek yerine daha sade kursa keşke. Çünkü şurada konuştuğu bazı şeyler hep eksik hissettiriyor, sanki kafası karışık. Tabii eğer cümlelerin bu halleriyle doğru anlıyorsam. Gökhan bey sürekli o yüzden lafların altını toparlıyor, her konuyu 2 defa tanımlıyor. 23.dakikadan gözlemlerim bunlar.

[@dedededededededede]

Yiğitcan beyin de tadı baharatı orada. Ben pek bir eksiklik hissetmiyorum dinlerken, tam tersi belki.