Dzięki za podzielenie się swoją opinią!:)

Dzięki za głos w temacie!

To bardzo miły feedback, dzięki!

Cieszymy się, dzięki!

Zgadzam się!

Rzeczywiście są ekstremalne przykłady wspólnot odrzucających i zniekształcających kompletnie Słowo Boże, nie powiedziałbym jednak, że jest to kwintesencja współczesnego kościoła, przynajmniej na ten moment, bo jak będzie wyglądała przyszłość to oczywiście inny temat. Jednak w kontekście o którym piszesz, warto zauważyć, że K5N w kontraście do wielu innych Kościołów, jest społecznością opartą i zbudowaną na solidnym fundamencie znajomości i studiowania Biblii, sądzę więc, że nawet przyjmując Twoją tezę, nasza wspólnota kompletnie się w nią nie wpisuje. Poruszasz jednak ciekawy i ważny temat, który jest wart dyskusji i z chęcią przeczytam, jaki jest tu twój punkt widzenia. Jednomyślność nie jest bowiem pojęciem jednoznacznym, w gruncie rzeczy jej użytkowość, a tym samym to do czego, jak piszesz, powinniśmy dążyć jako Kościół, zależy przecież od tego gdzie postawimy granice, a zatem ustalenie definicji jednomyślności Chrześcijan wobec Słowa Bożego powinno być naszym punktem wyjścia. Stąd moje pytanie do Ciebie, czym jest ta jednomyślność do której się odnosisz? Czy powinniśmy stosować się do każdej litery prawa biblijnego, która nie została jednoznacznie, w sposób dosłowny odwołana w Nowym Testamencie i właśnie tego nauczać w Kościele? A jeśli nie, to gdzie stawiasz granicę?

@TobitoB Dziękuję za obszerną próbę podjęcia dyskusji, ale pytanie jakie stawiasz może być niewłaściwe. Wydaje mi się, że poprawne brzmi: "czy w kościele jest miejsce na fundamentalną samowolkę w kwestii interpretacji Słowa Bożego"? Otóż wydaje mi się, że taka postawa jest niewłaściwa. Oczywiście każdy powinien dbać o osobistą relację z Bogiem, ale popartą zdrową egzegezą. Jednomyślność, o którą pytasz, jest wyrażona w wielu miejscach Biblii, szczególnie w listach. Myślę, że fragment Flp 2:1-4 powinien być szczególnie satysfakcjonujący. Tymczasem w wielu wspólnotach uczy się dziś bierności i udawania, że wszystko jest w porządku, póki ktoś deklaruje wiarę w Chrystusa. Tylko coś Ci powiem - świadkowie Jehowy również twierdzą że wierzą w Chrystusa i nawet śmią nazywać siebie chrześcijanami… Nie zdajesz sobie sprawy jak często się dziwiłem drążąc temat czyjeś wiary i jak często nikogo nie obchodziło w kościele, że brat lub siostra miotani są jak fale na wietrze kolejnych teorii lub chorych nauczań. Na koniec dodam coś jeszcze. Nie mnie rozsądzać kwestie tatuaży. Nie jest to temat fundamentalny. Sądzę, że pominięto tutaj też istotny aspekt historii - niegdyś tatuaże były wyłącznie rytualne lub wiązały się z magiczną ochroną, co naturalnie musiało spotkać się z Bożą niechęcią. Dziś temat ten jest nieco bardziej rozbudowany i gotów jestem zgodzić się, że w tej kwestii niech każdy sam w sobie rozsądzi co go pcha do tatuażu, ale miejmy również świadomość rzeczy ważnych, które nie podlegają niczyim osądom, a jedynie Boga. Bo nie my stworzyliśmy ten świat i nie my mamy prawo do dyktowania co jest dobre, a co złe. Bóg dał nam Słowo Boże, a przez Nie i Ducha Świętego więc korzystajmy z tego! Niestety, ale nawet najsmaczniejszy owoc jakim jest nieskrępowana wolność może w nadmiarze zaszkodzić i tak właśnie widzę pobłażliwość w kwestii szerzenia zdrowej nauki. Jedni stąpają rozważnie wiedząc, że choć mogą, to nie wszystko niesie korzyść. Inni zaś biegają beztrosko sądząc, że już im nic nie grozi. Jest też trzecia grupa, która boi się wolności i wraca do klatki prawa, próbując wciągnąć przy okazji innych. Sam rozsądź w którą grupę wolisz się wpisać i która jest bliżej naukom biblijnym…

@@MsRyzu Dzięki za twoją odpowiedź. Na postawione przez Ciebie pytanie „czy w kościele jest miejsce na fundamentalną samowolkę w kwestii interpretacji Słowa Bożego” odpowiedziałbym tak samo jak Ty. Nie powinno tak być w kwestiach fundamentalnych dla wiary chrześcijańskiej. Nikt jednak w K5N nie nawołuje do samowolki, a zgodnie z Biblią, do życia w wolności, która jak wiemy z Ga 5:13-14 nie ma być zaproszeniem do spełniania zachcianek ciała. Dzięki, że odniosłeś się do tematu tatuaży, skoro więc twierdzisz, że „gotów jesteś zgodzić się, że w tej kwestii niech każdy sam w sobie rozsądzi co go pcha do tatuażu” to zwróć uwagę, że słowa z programu, które cytujesz „niech każdy robi co chce, byle by było to zgodne z jego sumieniem duchowym” odnoszą się właśnie do tatuaży. Przypisanie autorowi tych słów, lub co gorsza całemu Kościołowi, tego, że dotyczą pełnej samowolki sumienia w całym życiu duchowym byłoby przecież podręcznikowym przykładem manipulacji, o którą Cię nie posądzam, dlatego zwracam na to uwagę. Domyślam się, że wiem co chciałeś przekazać mówiąc, że deklaracja wiary w Jezusa może być niewystarczająca porównując to do Świadków Jehowy, jednak w gwoli uściślenia musimy zwrócić uwagę na to, że jak na pewno wiesz, Świadkowie nie wierzą w boskość Jezusa, ciężko więc użyć tego argumentu w odniesieniu do Chrześcijan opierających swoje życie duchowe na deklaracji wiary w Jezusa. Na szczęście, to zjawisko o którym piszesz zostało opisane w Biblii Jk 2:19. Także tak, sama wiara w fakt istnienia Boga, jeśli nie ma w niej realnej miłości wobec Niego, jest zawodna, ale dlatego, że w gruncie rzeczy nie jest w ogóle wiarą a jakimś przekonaniem intelektualnym lub przyzwyczajeniem. Widzimy to szczególnie mocno patrząc na ten fragment z pełnym kontekstem. W przeciwieństwie do Pawła, Jakub kierował swój przekaz raczej do Żydów, dla których wiara w Boga była przecież nieodłączną częścią kultury i nauki, nie znaczyło to jednak, że wiara była ich świadomą, żywą decyzją. W Polsce widzimy to przecież każdego dnia przy katolikach wierzących, nie praktykujących. Ja wierzę jednak, że jeśli ktoś podejmie szczerą decyzję uwierzenia w Jezusa i oddania mu swojego życia, to jest to najważniejszy fundament i można na nim oprzeć swoje życie duchowe. Nie w tym rozumieniu, że po tej decyzji pora na życie w atmosferze „hulaj dusza”, ale w takim, że przemiana myślenia, rozumienie co jest dobre a co złe, co nam służy a czego powinniśmy się wystrzegać, jest działaniem Boga w nas, to On jest źródłem naszego dojrzewania i wzrastania duchowego, nie my. Jeśli więc ktoś szczerze stawia na relacje z Nim, to nie uważam, że prawdopodobne jest, że taka osoba równocześnie będzie zatracać się w podążaniu drogą, która nie wiedzie do Boga. Czy to oznacza, że nie będziemy popełniać błędów? Oczywiście, że nie. Nie tylko dlatego, że jesteśmy ludźmi, ale również dlatego, że nikt nie rodzi się dorosły i ta zasada tyczy się również nowonarodzenia w Duchu, dojrzewanie duchowe trwa całe życie i jest to piękna droga z Nim. Zgadzam się, że jednomyślność, która opisana jest w Flp 2:1-4 jest czymś do czego powinniśmy dążyć, cały Filipian 2 jest niezwykle cennym drogowskazem dla Chrześcijan. Czytając zresztą dalej ten fragment, znajdujemy potwierdzenie tego, o czym pisałem „gdyż to Bóg jest Tym, który sprawia w was chcenie i wykonanie ze względu na dobrą wolę” (Flp 2:13). Zgadzam się, że to przykre, że wielu wierzących jest pozostawionych na tej drodze i stają się ofiarami dziwnych przekonań, sekt, czy różnych innych zagrożeń, powinniśmy wspierać i pomagać w rozwoju duchowym i staram się to robić angażując się w tworzenie K5N oraz w innych inicjatywach chrześcijańskich i nie tylko. Robię to jednak w postawie, miłości i pokory wobec bliźniego, zgodnie z tym, co czytamy w Flp 2. Opowiadam się za sokratejskim sposobem dyskusji, która służy rozwojowi i wzrastaniu w mądrości obu stron. Wspominam o tym dlatego, że nie tylko zgadzam się z wieloma rzeczami w Twojej odpowiedzi, ale też widzę, że zwracasz cenne uwagi na zagrożenia dla naszych braci i sióstr. Zwróć jednak uwagę, jak różny jest sposób przekazu w pierwszym komentarzu, który napisałeś i w twojej późniejszej odpowiedzi. Chyba zgodzisz się, że pierwszy komentarz jest w jakiś sposób negatywnie nacechowany, a przecież to co chcesz przekazać można ubrać w zupełnie inne słowa, co zresztą zrobiłeś w drugim komentarzu i za co dziękuję. Zdaję sobie sprawę, że w wszechobecnej, negatywnej kulturze snowflakes łatwo obrać drogę na przekór i pisać w sposób szorstki, jednak zjawisko o którym piszę, jest kwestią zwykłej empirii. Jeśli ktoś poczuje się zaatakowany, lub wrzucony do jakiegoś worka, to w znacznej większości albo odpowie agresją, albo ucieknie. Sytuacja w której z tego punktu wyjścia dochodzi do cennej rozmowy, jest niezwykle rzadka, cieszę się jednak, że w tym przypadku się udało. Proszę jednak tym bardziej, na przyszłość podziel się po prostu tym co chcesz przekazać lub co cię trapi w danej wypowiedzi, wszyscy na tym skorzystamy. Pozdrawiam serdecznie.

​​@@TobitoB poruszasz tutaj dwie ważne kwestie dla mnie, z którymi nie zgadzam się do końca, dlatego pozwól proszę, że to do nich się odniosę. Sprawa mojego osądu podejścia Alberta C. jest wynikiem dość nieprzyjemnej wymiany zdań na innej platformie, stąd moje podejrzenia, że owe przekonanie nie dotyczy jedynie spraw mniejszych. A nawet jeśli jest tak dzisiaj, to w jego zachowaniu dostrzegam niebezpieczeństwo rozciągnięcia takiego myślenia na inne aspekty wiary w niedalekiej przyszłości. Sprawa druga, dotycząca komunikacji jest dla mnie tajemnicą i ludzie którzy mnie znają wiedzą, że choćbym niewiadomo jak się starał efekt będzie taki, jaki ma być. Wiedzą to, bo wielokrotnie byli tego świadkami na żywo. Bo widzisz, w komunikacie nie tylko liczy się ton, ale też sens. Gdy ten drugi dotyka trudnych miejsc dla odbiorcy, to nadawca musi liczyć się z oporem ze strony odbiorcy, nawet jeśli nadawca był nieświadomy stanu rzeczy. W tym przypadku wiedziałem co chcę osiągnąć i to zrobiłem. Nie sądzę bym kogoś obraził, ale liczę, że zmusiłem do przemyśleń. Z drugiej strony widzę, że w internecie nie ma sensu silić się na piękno dyskusji z każdym, dlatego tym bardziej dziękuję za zachowanie kultury dyskusji, której tak mi brakuje nie tylko w tym formacie, ale w ogóle we współczesnym świecie. Błogosławię i życzę spokojnego weekendu w zdrowiu i spokoju.

Hmm, czy obejrzałeś/aś cały program? Chyba sugerujesz coś, czym Bez Dyskusji zupełnie nie jest - a wręcz przeciwnie, przełamuje ten schemat.

@@K5NTV komentuję opis filmu (:

Popieram!

Podpisuję się pod tym komentarzem.