Sevgili kardeşim, seni son iki yıldır takip ediyor ve yaşadığın manevi serüveni biliyorum. Ben de senin yaşadıklarına benzer bir serüven yaşadım. İçinden geldiğim mutassıp mahalle ve imam hatip okulu tahsilim, etrafımda örümcek ağı gibi insanların maddi ve manevi dünyalarına nüfuz eden cemaat ve guruplar; inandığım ve en iyisi olduğunu sandığım dini inancımın aslında cahiliye arabının şekilci ve akıl dışı taklitten ibaret bir hurafeler yığını ritüel dini olduğunu anlamaya başladığımda, 39 yaşındaydım ve Türkiye kartlarında iyi bir meslek olan banka müdürlüğü ve sosyal çevremi terk edip Amerika'ya göç ettim. Ben ilkokul mezunu bile olmayan anne ve babamla hiç çatışma yaşamadım, onlarla bir problemim olmadı ama, dinden para kazanırken, insanlara uyduruk hikaye ve rivayetlerle din taslıyan bağnaz cennet pazarlayıcısı vaiz, müftü, imam kim varsa etrafımdakilerin çoğundan tiksinti duymaya başlamıştım. Böyle bir ortamda yaşayıp gitmek beni fena yoruyordu. Artık bu toplumu ve tüm çevremi terk etmem gerektiğini anlamıştım. O yüzden ailemle birlikte Amerika'ya göç ettim. Tam 15 yıl, gâh pizza delivery işi yaparak, gâh korsan taksicilik yaparak aileme baktım, çocuklarımı okuttum. Bu süreç içerisinde kendi okumalarımla içe doğru yaptığım uzun yolculukta Kur'anı keşfettim. Kuran'daki tanrı ve din ile benim nefret ettiğim o sömürü aracı uyduruk dinin hiç bir ilgisinin olmadığını anladım ve kendimce en büyük aydınlanma olan iç huzuruma kavuştum. Bu yüzden seni çok iyi anlıyorum. Sonunda kendi deyimiyle ifade ettiğin içindeki o karanlıktan kurtulacağına olan inancımı paylaşıyorum. Aramaya devam et kardeşim, sakın pes etme sakın ümidini kaybetme. Sevgiyle.

"Varoluşsal bir akış ve hepi topu iki mecra. Nedir peki? Bedenle ilgili olanlar ile ruhla ilgili olanlar diye sadeleştirip asıl meselemize dönebiliriz. " Hâlfabe

Gelişimi hatırlamıyorum ama geliş nedenlerim üzerine çok defa kafa yordum. Ben kimdim? Nereden gelip nereye gidiyordum? Bu dünya denen güzergâhta hangi eylemlere imza atacaktım? Öylesine mi yaşıyordum? Mesleğim ile olan kavgamı bitirdim... Üniversite sınavından aldığım puanım beni hayat macerasında hiç istemediğim eylemlerin altına imza atmaya zorlayan rakamlar ailesi mi? Yoksa bu ilâhi bir buyruk mu? Bilinmeyenlerin bir sandığı olsaydı ne de büyük olurdu. Mesleğiyle kavgalı ne de çok insan var şu memlekette! Kiminin kavgası varoluşsal bir acıya dönüşüyor. Hayalleri çalınan bir insanın yaşamaya devam etmesi misali. Canlı cenaze işte. Hayat ırmağı akarken durdum sansan da akış devam eder. “Büyük akış” seni alır bir yerden bir yere götürür. Sudan çıktığını san ey sen(!) Mevsimler geçer üzerinden. Mevsimler de senin isteğinle gelip geçmez. Aslında insan dört mevsimden ibaret biliyor musun? Benim bu hâllere gark olup bu yazıları yazmama sebep olan da bu mevsim geçişleri biliyor musun? İçimin mevsimleri çok hızlı deveran edip duruyor. İçim... Ey içim... Ne mevsimler geçtin! Şimdi ise hayatımın bu devrinde, gökyüzü meskeninde, gökyüzü sâkinliğinde sanki göğe yükselen “insan” gibi bir ara mevsimden geri dönmüş gibiyim. İçimin ritmi dışımın ritmine entegre olmuş gibi. “Gibi” diyorum çünkü anlamını bildiğim mevsimlerin “ayrıtına” vararak yaşamanın hakikatindeyim. “Benim bildiklerimi bilseydiniz az güler çok ağlardınız."

GELMEK: Varoluşsal bir ağrı. Tam tersi de öyle. Bu nasıl bir terkip? Şu küçücük boyuyla şu bağlacın yaptığına bakın hele. Gelmek ve gitmek arasında bağ kurmak aklımı zonklatıyor. Sahi, senin umrunda değil mi hiç gelmek? Hadi onu geçtim. Köprünün altından çok yıllar aktı. Ya gitmek? Gitmeyi düşün ey okur! Bana da sormadılar “Seni şu ‘aşağı’ yere gönderelim mi?” diye. Geldik işte... “Kıl beşi kurtar başı” sadeliğiyle yahut “Düşünüyorum öyleyse varım.” karmaşıklığıyla. Gelmek ve gitmek arasında bir ‘anlam köprüsü’ kurun. Mutlu olacaksınız. Bu köprüyü kurarsanız üzerinden mutlu mesut geçeceksiniz. Buna inanın. Hem “Mutluluk, anlamak demektir.” Anlayın ve mutlu olun.

Merhabalar.. yolun açık olsun. Yanındayız...

"Gelirken hiçbir şey getirmediğimiz, giderken hiçbir şey götürmeyeceğimiz şu fâni dünyada bizim olan ne var ki? “Üryan geldim” parantezini yine “üryan giderim” parantezi ile kapatacağım. Peki, içine ne yazacağım? Tercih benim..." Hâlfabe

Eskinin tabiriyle “Ağlamayan gözler gülemezler.” Ağlamıyorum bu sefer. Yorgunum sadece ama huzurla sarılmış bir yorgunluk bu. Ve bu yorgunluk bir uykuyla geldiği yere geri gidecek. Yağmurdan sonra başaklar büyüyecek, meyveler sabırla olgunlaşacak, geçtiğimiz yıllardaki/yollardaki insanlar gözlerimizin ta içine bakınca hâl diliyle yaşamanın ne olduğunu anlayacaklar...

ZITLIK VE DOYUM "İnsan ne kadar yorgun olursa olsun güzel ve iyi bir şeyler yaptığında içi huzur ile doluyor. “İçine sinmek” diyorum hâl dilince ben bu duyguyu tercüme ederken. Ve neredeyse siyahla beyaz derecesinde olan iki zıt durum anlamını bulmuş oluyor. Yağmurdan sonra büyüyen başak misali, dayanılası zor yorgunluklardan sonra gelen dinlenme hissi gibi, karanlıklardan sonra gelen aydınlık gibi, susuzluktan sonra gelen ve suyla buluştuğumuz andaki kanma hissi gibi, gibi, gibi, gibi ve bunun gibi. " Hâlfabe

Lütfen video çekmeye devam et böyle samimi konuşmalara ihtiyacımız var Özellikle huzur ve inanç konusunda neler hissediyorsun neler düşünüyorsun merak ediyorum. Videolarını bekliyorum

Seni mutlaka takip edeceğim. Sen farklı bir gençsin. KZbinr'lara benzemiyorsun. Çok samimisin. Lütfen KZbin videolarını çekmeye devam et ama senden ricam bu doğallığını bozma. Diğer youtuberlar gibi olma.

"Gemi battı batacak, karanlıklar seni yuttu yutacak sanırsın. Sanrılar köyünden çağrılar şehrine uzanan kutlu yolda güneşler seni karşılayacak. Yüzün, gözün, ellerin O’na yöneldiğinde senin de ismine talih kuşu konacak. Hakikat ortaya çıkacak. Yönel O’na..." Hâlfabe

KALP SOKAĞI Hasta ruhum gezer doktor doktor Derdimin kahredişinden bu kor Her hâlin kâl’e dönüşmesi zor ki ne zor Izdırabımın mısralarını sokak sokak sor D.Ş

yolculuğa çıkmadan önce kitaplığını paylaşmıştın.o gün tanıdım seni ve bir gün böyle bir video çekeceğini biliyordum.Samimiyetin ve içtenliğin beni de ağlattı.Umarım o karanlıktan kurtulursun canım kardeşim.

"Alfabe, kendi kelimelerini bulmak için yola çıkanların hediyesidir. Kelimeler insanı yollara sürükler. Kelimeler insanı karanlıklardan aydınlıklara çıkarır. İnsan öyle bir noktaya gelir ki kelimelerle yol alması mümkün olmaz. Kelimeler bu büyük anlatıya kifayet edemez. İşte o zaman harfler yerine hâller, alfabe yerine hâlfabe devreye girer. İnsan kendi kelimelerini bulunca kanatlanmak ister. Uçurumun kenarında beklerken hâlbilgisinden taktığımız kanatlarla uçuş başlar. İşte bu uçuştur kitapta anlatılan." Hâl Diliyle Öğrenmek

Evet dostum ağlamak iyidir...senin türkülerini dinlemek güzeldi sesiz sesiz ağlatan ezgilerini dinlemek harika dostum

"Kaybolmuş bir hâlde iken ustanın rehberliğinde yol yürüyerek karanlıklardan aydınlıklara çıktı." Hâlfabe | Yedi Tepeli Seyahat

24:29 bu fikir doğru değil. Seni senden etmeye çalışan ruhsal çöküşün söylntileri bunlar. Elalemi umursamadağın gibi bu cümleleri de umursama bence

"Sen karanlıklarda kaldım sanırsın. Oysa apaydınlık bir hakikat için kapkaranlık bir bekleme salonunda hazırlıklar yapılır." Hâl Diliyle Öğrenmek

Öyle baba olmaz. Net.

"Gülmek de ağlamak da birdir. Sana haberi verilen yolculukların hâllerini muhayyilende seyret ve düşün. Bunların birer “eski masal” olmadığının bilincine vararak hayretini tekrar tekrar artır. Ağlamayı ihmal etme. Sana ağlamanın “patolojik” bir durum olduğunu söyleyenlere aldırma. Ağlamak, anlamaktır. Ağlayabilen, bir kalbi olduğunu anlayabilendir. " HÂLFABE Ağlamak güzel şey, budur gönülden haber Hiç güzel olmasaydı, ağlar mıydı Peygamber?

Ülkene dön kardeş seni burda kucaklayacak çok insan var. Hiçbir şeyin düşündüğün kadar korkunç olmadığını anlayacak kadar çok şey yaşadığını düşünüyorum. Önce kendine dön. Sonra Ülkene dön ve seni üzen ne varsa yüzleş. Seviliyorsun kardeş seviliyorsun. Ve bugün bir kez daha anladım insanın başına ne geliyorsa ya çok sevmekten geliyor ya da sevilmemekten daha doğrusu sevildiğini hissedememekten. Belki biraz da kabullenemeyişler yoruyordur yüreğimizi. Sen babanın sana sevgisini gösteremeyişini kabullenemezken baban senin ruhunu kabullenemiyor. Sonra herkes bir yerlerden yara alıyor. Bide yok mu şu elalem. Ah elalem ahhhh....

Şâir “Ağlayabilseydiniz, anlayabilirdiniz...” diyor. Gülmeyi şiar edinen bireye ve topluma ağlamak, tedavi edilmesi gereken patolojik bir olgu. Oysa bir Afrika atasözü nasıl da insanlığı eşitliyor: “İnsanların yüzlerinin ve gözlerinin renkleri farklı olsa da ağlarken gözyaşlarının rengi hep aynıdır.” Hâlfabe

"Bir ismi konmuş olmanın ne demek olduğunu sen nereden bileceksin? Bileceksin... Bileceksin ki isminin ve cisminin hangi hâllere gark olacağını “yaşamak” adlı ödevi yerine getirirken temaşa edeceksin. Ben ettim... İstersen ödevine yardım edebilirim." Hâlfabe

Ağlamak güzel şey, budur gönülden haber Hiç güzel olmasaydı, ağlar mıydı peygamber? D.Ş | Nazire

Geç değil kardeşim..

Evet kardeşim her gittiğin yerde , sanki ilk okula başlamış yaştasın, çünkü o yaşın kelime dağarcığı kendi derdini anlatmaya yetiyor. Kendi karanlığından kurtulmanın tek çıkış yolu, seni var edeni tanımaktan geçiyor kardeşim.

İnsan inanmalı bazen bir tanrıya bazen bir eşe bazen bir dosta, inancını yitirmiş bir insan yaşayamaz karanlıkta öylece kaybolup gider .

Asıl simdi yolculuk başlıyor...⛵️

Güzel yorumlar yapan tüm güzel insanlara sevgilerimle…❤

Arkadaşım karanlığın en koyu anı sabaha en yakı andır... Bu sözü bilirsin evren yaratılışın diliyle sana bunu anlatıyor belki de... Her insan bir imtihan sırrıyla kendi karanlığına düşer ve hikmetini fark ederse Yaratıcıyla buluşur... Bence alemler yaratan sana bir zarf atıyor istersen bana dönebilirsin, diye bence... Bence işe buradan başla kardeşim... sonrasına Rabbimiz yol gösterecektir sana... Seni çağıran dergaha git ama orası hakikat yolculuğunda geçici bir kapı olacak... ama bir yerden başlama lazım... başlarsan Rabbin sana kapılar açacaktır. Hedefin sen olmasın Rabbin rızasının kapılarını ara...

Videonu izlerken önerilere bakayım dedim, münir derman hocanın şu videosu altta çıkmış , bunalınca pılınızı pırtınızı toplayıp Allah a gidin. Ben bu videonun şans eseri olduğuna inanmıyorum , tevafuktur. Sizinde izlemenizi öneririm.

9 yıl = 1 sloganı yaşamak Slogan = yersiz, yurtsuz, işsiz, aidiyetsiz hakikati aramak 9 yıl sonra 1 gün ---> ilkkez yersiz, yurtsuz, işsiz ve aidiyetsiz oldum. Bir baba ve bir yeni eski eş Anne, eski eski eş ve çocuklar? Öfke, pişmanlık, özlem ve umut?

Sayın Loudingirra Kardeşim. Bu yolculuğu siz tercih ettiniz. Buna ihtiyacınız vardı. Fiziksel (ülkeler arasındaki) yolculuğunuzu artık bitirmekten ve bu yolculukların artık daha fazla anlamı kalmadığını söylemişsiniz. Bunları duymak üzücü ama siz zannediyor muydunuz ki insanoğlunun yolculuğu bitecek? Elbette yolculuğunuz devam edecek. İçsel yolculuğunuza yoğunlaşacaksınız. Benim size naçizane tavsiyem şu üç şey olurdu. 1) Babanızla aranızdaki sorunları konuşamadan ve birbirinizi anlayamadan babanızın vefat etmiş olması sebebiyle kendinize yüklenmeyi bırakıp, kendinizi affetmeye çalışın. Gerekirse terapi yardımı alın. 2) Siz yıllarca aşıkların türkülerini söylediniz, Artık sizde bir aşık olup kelimelerinizi, güftelerinizi bestelere, türkülere dökün. İçinizdeki yangını bir de sizin ağzınızdan sizin sazınızdan duyalım. 3) Siz de artık bir yuva kurun. Çocuklarınız olsun. Dünyanız değişsin. İleride doğacak muhtemel çocuklarınızın, size o hep aradığınız anlamı veya mutluluğu veya yolculuğunuzun sonundaki hedefi (bunca yolculuktaki aradığınız şey) vermeyeceklerini asla bilemezsiniz.

Fizyolojik/Fiziksel yaralanmalar, genellikle yara iyileşirse, unutur. Psikolojik/Ruhsal/Duygusal yaralanmalar(terapi de alınsa)unutulmaz yaralar olarak devam eder. Dolup taşan duyguların/psikolojik yaralanmaların/kendi karanlığına düşmenin yönetilmesi çok zordur. İnsanın gücü seçme yeteneğine mi bağlıdır? Tercih etmediği (varlığını, aidiyet vs.)şeyleri ne kadar ret edebilir? İnsan kendi varlık temellerini yok etme gücüne ne kadar sahipdir? Ret etse bile, o sorgulamadan ne bina ede bilir? Aile, vatan, dil, din, kültür, varlıksal bölgenin kültür zihni, coğrafya gibi aidiyete bağlı duygular çok kolay bireysel sorgulanarak baş edilecek içsel devrimler değildir. 1970’lerin siyasi-ekonomik kaosu beni 45 yıl seyyah yaptı. İtiraz ettiğim, dönüşsüz çıktığım yere yine kişisel çözüm olarak döndüm. Arkamda bıraktığım iyi derecede cennet gibi evler, iyi derecede diller, kariyer vs. en çok bireysel kendi boşluğumun birer hayali meyveleri gibi arkamda kaldılar şimdi. ÖZET: Su kendi yolunu bulur. Tekrarımın benzerini yaşadığın için seni anlıyorum.

❤

Düşündüğün kadar karanlıkta değilsin. Çünkü çok önemli bir şey görmeye başlamışsın, kendini.🌾

Allah yardımcın olsun türkülerini severek izliyordum yolun açık olsun istediğin şeye kavuşursun adanalı teyzenden selamlar 🤲🙏🙋‍♀️

Sızı cok az tanıyorum tesadüfen denk geldi bu video, ıyı ınsanlar hassas kalpler gece aglar gündüz hayata gülümseyerek devam eder yada etmeye calısır bende cok sulu gözlüyüm ve hayatın anlamını kendimce arıyorum yoldayız yolu sevmek ilerisini bilmeden.... hersey de gecıcı degılmı zaten, yaz lütfen paylas seni anlayabilenlerle, dön ülkene calıs bag bahce, ciftlık ne olursa lütfenn üzülmem güzel kardesım...ınancını diri tut....

Simdi aski arıyorsan dergaha gideceksin ..ibnu arabin dedigigi gibi kimsin sen şüphesiz sen sen değilsin...sen osun o sen. Dergah gitmen dünyevi acılarını dindirir

Çok kıymetli yavrucum seni böyle gördüm çokta üzüldüm ben senin annen yaşında bir anne olarak senin söylediyin o kadar içten türkülerin bana çok iyi geldi be benim gibi binlerce anneye seni çok ama çok seviyoruz çile çekmesiz insan olgunlaşmazmış demekki bunları yaşaman gerekliymiş ama kalk ayaga dogrul ve yoluna devam et rabbim sana binlerce kapı açacaktır yolun açık olsun hızır yoldaşın olsun dualarımdasın benim güzel yavrum

"Hepimiz icinde büyudüğümüz cevrenin kusurlu ürünüyüz " L.O

English subtitles plz?

Allah yardımcın olsun.

Bunca yolu neden yürüdüğünü hatırlıyorsundur. Bir şeyden kaçıyordun ya da bir şeyi arıyordun.. Belki de ikisi birden… Ama yol sadece yürünen yer değil, yürüyenin kendisidir bir bakıma. Her kapıyı çaldın, her vadiden geçtin, her rüzgarın peşine takıldın. Ama yolun sonu gelmedi. Çünkü aradığın hiçbir zaman yolun sonunda değildi. Şimdi dur, derin bi nefes al. Yol seni eskitti mi, yoksa sen yolda yenilendin mi düşün bi. Mevlana Hz. diyor ya; Dışarıda ne arıyorsun? Aradığın şey senin içinde. Ha bunu bulacağının garantisi yok, her birimiz arıyoruz yolumuz yordamımız ayrı. Eğer dönüş vakti geldiyse, tevazu ile geriye dön. Çünkü asıl olgunluk, yolun sonunda değil, özüne vardığında başlar. Ve bil ki hiçbir yol boşa çıkmaz. Çünkü her kayboluş, kendini bulmaya atılan bir adımdır. Dön kardeşim, ama gittiğin gibi değil.

"Evet, şu perişan dünyada, avare nev-i beşer içinde, semeresiz bir hayatta, sahipsiz, hamisiz bir surette, âciz, miskin bir insan, bütün dünyanın sultanı da olsa kaç para eder?

Cansın çok üzüldüm kelimeler bogazımda dügümlendi gözyaşları mı tutamıyorum bırakma kendini lütfen 😭😭🙏🙏🙏

yolun açık olsun CAN - Bu sözlerin icin çok teşekkür ederim. Ruhhalini bizimle paylasdigin icin çok teşekkür ederim. Baya paralellerimz varmış. sag olasın CAN

Teşekkürler.

Çaresizseniz çare sizsiniz....

ah be oğlum...