❤ "Człowiek nie jest Bogiem. Nie dysponuje cechami, które uznajemy za boskie: odwieczność, wszechmoc, wszechwiedza, nieomylność, doskonałość, absolutna świętość. Co więc oznacza biblijna prawda, która mówi, że człowiek to ktoś nie tylko kochany przez Boga ale to także ktoś podobny do Boga (por. Rdz 1, 27)? Na to pytanie możemy odpowiedzieć wtedy, gdy wiemy, co Bóg objawia człowiekowi na własny temat. Skoro Bóg jest miłością, to człowiek staje się na tyle podobny do Boga, na ile rozumie sposób, w jaki Bóg nas kocha oraz na ile decyduje się naśladować tę Jego miłość. Stawać się podobnym do Boga to uczyć się kochać i to nie w jakikolwiek sposób, nie po omacku, ale według tych zasad, jakich uczy nas Bóg, który pierwszy nas pokochał. Jego Syn stał się ciałem właśnie po to, by swoją miłość okazać nam w sposób widzialny, a przez to możliwy do naśladowania. Człowiek ma trudności z własną tożsamością właśnie dlatego, że jest stworzeniem wyjątkowym. W wymiarze cielesnym człowiek podobny jest do zwierząt, jednak w pozostałych wymiarach różni się od zwierząt w sposób oczywisty i jakościowy. Ze względu na tę swoją dwoistość człowiek może - zarówno na poziomie myślenia, jak i postępowania! - zredukować swoje człowieczeństwo do poziomu zwierzęcości, bo jest w nim także wymiar cielesny, instynktowy, popędowy. Człowiek może dopuścić do tego, że stanie się podobny do zwierzęcia i niepodobny do Boga, a w konsekwencji niepodobny do samego siebie. W świetle antropologii biblijnej człowiek na tyle podobny jest do samego siebie i na tyle chroni siebie od zniekształcania własnej natury, na ile podobny jest do Boga, gdyż podobieństwo do Boga jest najważniejszą miarą człowieczeństwa. Biblia przestrzega nas przed zagrożeniem, jakim człowiek może stać się dla samego siebie. Zwierzę nie jest w stanie nie przyjąć własnej tożsamości, natomiast człowiek - właśnie dlatego, że jest naprawdę wolny w myśleniu i postępowaniu - może zniekształcić, a nawet odrzucić otrzymaną od Boga naturę i tożsamość. Może uwierzyć w to, że jest tylko zwierzęciem, albo że jest aż Bogiem. Ta druga pokusa - czyli wiara we własną nieomylność w kwestii dobra i zła oraz przekonanie o byciu jak Bóg - stała się podstawą grzechu pierworodnego (por. Rdz 3, 5). Człowiek, który wierzy w to, że jest zwierzęciem lub że jest Bogiem, zaczyna dramatycznie krzywdzić innych ludzi i samego siebie." P.S. źródło: OPOKA. 🌸

Janeczku, gdybyś nie do końca pojął te ww.informacje, to poproś Anetkę o pomoc. Wierzę, że artycha jest w stanie dać Ci podpowiedź w tym temacie. Pozdrawiam łagodnie w Niedzielę. 2025-01-05. ⚪️

Janek jestem u żałosnej artychy i widzę, że jest u niej także Anka. Może chcesz z nią pogadać u Anetki? Tutaj już się zmęczyłeś tym, że Tobie Anka nie daje odpowiedzi. P.S. każdy człowiek zasługuje na odpowiedź moim zdaniem. Pozdrawiam. 🍃🌸🍃

Mam nadzieję że już zapoznałaś się z piątym argumentem rozmowy Fjałkowskiego z Wybrańczykiem i już nigdy nie będziesz oszukiwać siebie i swoich odbiorców że kilkakrotnie usłyszałaś głos Jezusa. Natomiast moja nadzieja że przeczytasz książkę Kurzweil'a "Osobliwość coraz bliżej" powoli wygasa. Nawet taka wytrwała czytelniczka jak Ania nie sięgnęła po tą kluczową lekturę. Nie dotyczy religii, ale pośrednio pokazuje jak bardzo głupie są wierzenia religijne w XXI wieku, gdy jesteśmy już całkiem blisko czasów bez obowiązkowej śmierci.

​@@JanJan-ub5nv kiedyś Agata pisała, że będzie filmik o grzechu pierworodnym, o którym będzie mówił na pewno mężczyzna, ale nie zapamiętałam szlachetnego nazwiska. Oczywiście, że ja nadal jestem zainteresowana tym pięknym, ponadczasowym tematem. Jeśli inni mnie poprą, to bardzo jest to możliwe, że Agata pomyśli o swojej obietnicy. Na pewno o tym mówiła. Ty też może to pamiętasz JJ?

@myszkamyszusia4108 Nie wiem. Niełatwo zrobić uczciwy materiał o grzechu pierworodnym tzn. bardzo łatwo, lecz wnioski byłyby silnie antychrześcijańskie. Na przykład może porozmawiać z szaleńcem kwestionującym ewolucję. Są tacy. Nawet mają naukowe tytuły wydane przez katolickie uczelnie. BTW deklarujesz się jako optymistka więc koniecznie czytaj książkę technologicznego optymisty którą powyżej polecam Agacie i wszystkim.

​@@JanJan-ub5nv czytam robaczku dużo. I słucham o. Kramera SJ, bo pięknie przekazuje wiadomości. Pozdrawiam. Wierzę, że filmik o grzechu pierworodnym pojawi się na kanale u Agaty. Tego serdecznie życzę sobie i Tobie i innym, którzy napiszą Agacie, że chcą takich informacji. 🎲

Tyle, że w miłości Bożej to jedno. Jego sprawiedliwość dokonuje się poprzez miłosierdzie, a nie pomimo niego.

Jak w ogóle można pisać o bożej miłości w sytuacji gdy obserwujemy okrutny, pełen cierpienia łańcuch pokarmowy w przyrodzie? Albo mordercze klęski naturalne? Albo paskudne choroby, czasem już od urodzenia?

Mnie najbardziej u świętego Pawła urzeka brak fałszywej pokory i takiego umniejszania samemu sobie 2 Kor 11,5 "Otóż sądzę, że dokonałem nie mniej niż "wielcy apostołowie". Choć bowiem niewprawny w słowie, to jednak nie jestem pozbawiony wiedzy".

Czy choroby są od Złego? Jaki to ma sens? Przecież gdyby Bóg był dobry to nie pozwoliłby diabłom na organizowanie chorób. Nawet diabłów by nie stworzył. Niby po co? A jeśli by stworzył to trzymałby je z daleka od ludzi. Chrześcijański Bóg jest wszechmocny i suwerenny. Gdyby nie chciał dla nas chorób to by ich nie było.

Porzuć wiarę w Piekło i będziesz miała luz. W fajnokatolicyzmie wszyscy zbawieni, nie trzeba chodzić do kościoła ani wierzyć w Boga.

Zaproponowałbym inną triadę: miłość, spokój, dobro. Wiara jest antywartością. Zaś nadzieja ....hmmm dzisiejszy filmik Izabelli ma cztery razy więcej odsłon niż produkcja Agaty a już sama miniaturka ....mocna. Wypowiedź jeszcze mocniejsza.

@@JanJan-ub5nv Miłość, spokój, dobro- tys piknie :)

kzbin.info/www/bejne/Y4ataoRon9iXntEsi=S3zfnuGqMphThgZv

Rozważ dwa inne obrazy. Pierwszy: Jezus zastraszający ogniem wiecznym i szeroką bramą dla większości ludzi, także dla tych którzy w niego wierzą, ale jakoś nieprawidłowo. Jakaż dobroć i miłość. Raz zszedł na Ziemię, w niczym ludziom nie ulżył, nie przyniósł żadnej nowej wiedzy, powtórzył zabobony o Adamie, Noe, Jonaszu, Mojżeszu, ale wszystkich solidnie postraszył. Drugi: przedszkolak wyjący z bólu podczas gdy pasożyty wyjadają mu gałki oczne. Bezgraniczna miłość kochającego Jezusa. Najważniejsze że Maryja jest dziewicą.

Wszystko zależy od tego czy jesteś w stanie wybaczyć zdradę bez wygórowanych kosztów własnych. Jeżeli nie, to w moim odczuciu już lepiej się rozejść. Inaczej zgoda będzie tylko formalna a doznane krzywdy wciąż odnawiane. To jak sypanie rany solą.

@annam-kw2qv Ja zdrady zarówno duchowe, jak i fizyczne wybaczyłem jej bez większego problemu bo bładzić jest rzecza ludzką, ale braku empatii, lojalności, współczucia, zainteresowania, zaufania którego nie stara sie odbudować a wrecz przeciwnie wciąż pokazuje letniość oraz chłód to są czynniki które pozbawiają nadziei i wprawiają w depresje i bezradność

@annam-kw2qv samo wybaczenie z mojej strony nie rozwiązuje niczego

@michalgawenda2817 Trudno doradzać nie znając tematu bliżej ale może za szybko jej wybaczyłeś. Człowiek to nie tylko duch ale i ciało, a jeśli ciało to "gadzi mózg", pierwotne instynkty. Jeśli sam siebie nie szanujesz druga strona niechybnie to wyczuje i wykorzysta. Wybaczenie jest ważne ale ma swój czas, krzywdziciel również go potrzebuje aby dojrzeć, zrozumieć i transformować zło, które przez niego się dokonało. Powtarzam, nie znam Cię, nie wiem jak jest w Twoim przypadku, to tylko taka luźna uwaga.

@@JanJan-ub5nv letnia jest od 16lat a zdradziła w ostatnich 2 latach 2 razy z tą samą osobą. I nie kieruje się religiami bo to obłuda ale kieruje się wewnetrznym drogowskazem sumieniem i wiarą w Boga który wszczepił te wewnetrzne drogowskazy. RELIGIA i WIARA to zupełnie co innego. Wiara może istnieć zarówno w religii jak i bez niej, a religia nie potrzebuje PRAWDZIWEJ wiary aby istnieć. Religie to klatki dla duszy i dla umysłu

To nie Bóg sprawia cierpienia zwierząt, ale grzeszny człowiek. Człowiek, któremu dobry Bóg dał teaż z miłości Wolność. Ten sam Bóg któregoś y też zabili i na Krzyżu powiesili. Na szczęście z Zmartwychwstał !!!! Pozdrawiam mile ❤❤❤🙏🙏🙏

też to zauważam ale tłumacze sobie że to krótkie życie cielesne to tylko lekcja doswiadczenie jakby ŚWIADOMY sen który jest mało istotny w całej wedrówce duszy. Bo inaczej faktycznie mozna by pomyslec że Bóg jest okrutny. Ale może nasz stwórca dał tylko coś na zasadzie programu komputerowego zostawionego samemu sobie z wszystkimi prawami przyczyny i skutku i w postaci przekazywania energii sobie, dzieciom, innym pokoleniom i ŻYCIE DZIEJE SIĘ WEDŁUG tego programu...

@@halina5227 Jednak Bóg. Przecież jako wszechmocny mógłby to zmienić, naprawić. Zbrodnia zaniechania jest zbrodnią. Zresztą to szalony koncept aby obciążać człowieka za cierpienia dinozaurów. Pozostaje Wam tylko zwalanie winy na diabły, ale to kiepskie. Wszak Bóg który stworzył anioły o których wiedział że część się zbuntuje .... który dopuścił te diabły do zwierząt ......który zadecydował że wolna wola mniej licznych diabłów jest ważniejsza niż wolna wola licznych aniołów, ważniejsza niż elementarna przyzwoitość wobec zwierzaków rozrywanych żywcem, płonących w pożarach, chorujących.

Jan robisz dziś imieniny 🤔 zostały jeszcze jakieś placki po świętach

@@Yin22Yang77 Stwórca chciał zapewnić fajne życie stadu małp więc jedną spalił żywcem w pożarze lasu, drugą rozerwały hieny, trzecia została obdarowana nowotworem kości a czwarta uciążliwymi pasożytami. Litości. Co trzeba sobie zrobić z mózgiem aby uwierzyć w dobrego Boga? Właściwie wiem co. Wystarczy codziennie lub często wmawiać sobie kłamstwa jaki on dobry itd.

Gdyby Bóg Cię kochał to nie znalazłabyś się w brutalnej rzeczywistości, gdzie cierpisz i masz nadzieję że nastąpi poprawa. Wszak każdy przyzwoity ojciec zapewnia swoim dzieciom jak najlepsze warunki do radosnego życia.

Dzięki za ten filmik o sercu! ❤️

@zalosna_artycha1 Potwierdza to sama fizyka. Wszak światło musi odbić się od obiektu, dotrzeć do naszych oczu i zostać przetworzone przez mózg na zrozumiały obraz, a to trwa. Nieco to przerażające, takie uświadomienie sobie, że obraz który widzimy to zapisana przeszłość a nie jak nam się zdaje teraźniejszość. Różnica jest niewielka ale jest.

​@annam-kw2qv Pamiętam to co kiedyś pisałaś, że Pismo Święte od dawna „mówi” to, co dopiero teraz potwierdza nauka. W tym przypadku też ma to miejsce, że człowiek patrzy na świat nie tylko rozumem, ale i sercem. Obraz rzeczywistości, wydarzeń itp, być może dociera do człowieka wcześniej, głębiej, przez intuicję i emocje, możliwe, że jeszcze na poziomie duchowo - kwantowym. Pewnie dlatego Chrystus ofiarował nam swoje Serce - Serce, które jest zdolne spojrzeć z miłością nawet na tego, kto nas „zabija”: „I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza; zabiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała” (Ez 36,26). Sam umysł nie byłby do tego zdolny, wszystko w człowieku istnieje w określonej relacji, tworząc całość istoty ludzkiej, każda z płaszczyzny czy to duchowa, psychologiczna czy cielesna, jest równie ważna. Wszystko to jest „narządem wzroku”, bo pozwala nam doświadczać rzeczywistości na wielu poziomach. I przez to, że ta nasza egzystencja wykracza poza wymiar materii, istniejemy na poziomie duchowym i kwantowy, to człowiek jest czymś więcej, niż tylko ta „forma“ co go tymczasowo ogranicza. Święty Symeon Nowy Teolog pisał: „Światło Chrystusa rozświetla duszę, by ujrzała siebie taką, jaką widzi ją Bóg.”Ta przemiana dokonuje się chyba, gdy Chrystus dotyka naszych duchowych oczu w miłości i prawdzie, tak jak kiedyś dotknął „oczu“ Szawła. Przy takim „spotkaniu”„to Światło sprawia, że serce kamienne topnieje, staje się miękkie, pokorne i otwarte.” Nie wiem, ale nauka, zwłaszcza fizyka kwantowa, może też wskazuje, na głębokie związki między świadomością, energią i materią. Chodzi mi o to, że nasze myśli, intencje, tym samym serce również wpływają na otaczający nas świat, przez co te rzeczywistości się przenikają. Stąd takie wyniki w badaniach nad naszym postrzeganiem czy percepcją rzeczywistości, min sercem. Święta Teresa z Avila zauważyła, że „Bóg nie pragnie niczego więcej, jak tylko całego serca; w nim bowiem rozpala ogień, który przemienia wszystko w miłość.” Tak przemienione serce pozwala nam patrzeć na rzeczywistość i drugiego człowieka w nowy sposób - odkrywając, że wszystko jest od Boga i wszystko jest Jego łaską, bo jest w Nim zanurzone. On jest źródłem życia i istnienia. Człowiek wtedy nie potrafi już kochać inaczej. Bo Chrystus zawsze ożywia w nas to, co było obumarłe. Święty Grzegorz Palamas wspominał, że „Serce czyste staje się tronem Boga, miejscem, w którym spoczywa Światło nie stworzone.” Serce uwrażliwione Miłością Chrystusa - staje się częścią Jego Serca, a nowe życie, które w Nim otrzymujemy, przenika już Jego Światło. W tym Świetle nie ma miejsca na śmierć - śmierć to jedynie „coś”, co oddala nas od Boga, bo innej śmierci nie ma. Fizyczna „śmierć“ staje się jednym z etapów życia. Jeśli kochamy, promieniujemy Jego Światłem, oddając tę rzeczywistość, która jest w nas. Serce przemienione Bożą Miłością działa jak rezonator, harmonizujący z Boską rzeczywistością (Światła), i wybieramy częściej to co jest zgodne z Jego Wolą, tak w bardziej naturalny sposób, bo nasza natura jest już nieco inna, stoi w opozycji do ciemności. Ostatecznie, w wymiarze duchowym i kwantowym, chyba miłość - jako najwyższa forma energii - przekształca i nadaje sens całemu stworzeniu. Bóg to Miłość. Dlatego Miłość Chrystusa jest większa niż ból i cierpienie; prowadzi do Zmartwychwstania. Ten duchowy wymiar, rzeczywistość kwantowa, ukazuje w pewien sposób, że wszystko jest ze sobą połączone właśnie w Nim. Taką pierwotną więzią miłości. Biblia od zawsze gdzieś wskazywała na połączenie serca z mózgiem - umysłem, więc to połączenie istnieje pewnie w innych obszarach. Spojrzenie Chrystusa, gdy patrzył na człowieka stojącego przed Nim, zawsze wykraczało poza wszelkie ograniczenia. Czyli Jego perspektywa miała inny punkt odniesienia. Miał On wyjątkową zdolność do patrzenia na człowieka w pełni prawdy o jego istnieniu. Chrystus nie ograniczał swojego spojrzenia do tego, co zewnętrzne - do grzechów, słabości czy okoliczności życiowych. Patrzył głębiej, widząc w każdym człowieku obraz Boga i potencjał, który w nim tkwi. Ten Jego punkt odniesienia nie był ograniczony czasem, przestrzenią ani ludzkimi sądami. Chrystus patrzył z perspektywy wieczności i miłości, dostrzegając człowieka w relacji do Boga. Oznacza to, że widział nie tylko to, kim dana osoba jest teraz, ale także to, kim może się stać, jeśli pozwoli, by Boża łaska ją przemieniała. Jego spojrzenie było pełne tej nadnaturalnej miłości, zrozumienia i przebaczenia - Miłosierdzia. W tym kontekście to również było „wykraczanie poza ograniczenia“, takie patrzenie na człowieka w świetle jego prawdziwej wartości, a nie w kontekście ludzkich ocen czy chwilowych upadków. Więc Chrystus nie patrzył jedynie oczami, lecz spoglądał w głąb człowieka z pełni swego istnienia, z głębi całej swojej istoty. Chyba o to w tym chodzi, że jest to taki odbiór rzeczywistości i patrzenie sercem.

@zalosna_artycha1 1Kor 13,12 "Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz". Biorę te słowa całkiem dosłownie, naprawdę uważam, że świat jest dla nas lustrem a nasze oczy widzą jedynie rzeczywistość od niego odbitą. Zauważ, że w Za 2,12, Ps 17,8, Prz 7,2, Pwt 32,10 Bóg mówi nam, że jesteśmy "źrenicą jego oka", to bardzo ciekawe i niezwykle rzadko spotykane określenie ale co tak naprawdę znaczy? Otóż stojąc naprzeciw drugiego człowieka widzisz swój pomniejszony obraz odbity w jego soczewkach, drugi człowiek dosłownie jest dla nas lustrem. Podobnie i Bóg, widzi samego siebie w naszych źrenicach. BTW to temat rzeka, staram się trzymać czterech wersów aby mi nie ucięło. Ale jeśli Cię to interesuje mogę napisać więcej ;-)