16 Sierpnia - Strumienie na pustyni

• 169. Trwa jeszcze łask...
16 sierpnia
Porządkowanie przystanków
W oczekiwaniu czekałem na Pana - Ps. 40,1
Czekanie jest o wiele trudniejsze niż chodzenie. Czekanie wymaga cierpliwości, a cierpliwość jest rzadką cnotą. Dobrze jest wiedzieć, że Bóg buduje żywopłoty wokół swojego ludu - gdy patrzy się na żywopłot z punktu widzenia ochrony. Ale gdy żywopłot jest utrzymywany wokół kogoś, aż urośnie tak wysoko, że nie może on patrzeć ponad szczytem i zastanawia się, czy kiedykolwiek wydostanie się z małej sfery wpływów i służby, w której jest uwięziony, trudno mu czasami zrozumieć, dlaczego może nie mieć większego otoczenia - trudno mu „rozjaśnić róg”, w którym się znajduje. Ale Bóg ma cel we wszystkich SWOICH napadach. „Kroki dobrego człowieka są uporządkowane przez Pana” - czytamy w Psalmie 37,23.
Na marginesie swojej Biblii przy tym wersecie George Mueller miał notatkę: „A także przystanki”. To smutny błąd, że ludzie przebijają się przez Boże żywopłoty. Chrześcijanin powinien kierować się zasadą, aby nigdy nie ruszać się z miejsca, w którym jest pewien, że Bóg go umieścił, dopóki nie poruszy się Słup Obłoku. - Sunday School Times
Kiedy nauczymy się czekać na prowadzenie naszego Pana we wszystkim, poznamy siłę, która osiąga swój szczyt w równym, stałym marszu. Wielu z nas brakuje siły, której tak bardzo pragniemy. Ale Bóg daje pełną moc do każdego zadania, które wyznacza. Czekanie, trzymanie się Jego prowadzenia - oto sekret siły. A wszystko, co wypada z linii posłuszeństwa, jest stratą czasu i siły. Uważaj na Jego prowadzenie. - S. D. Gordon
Czy życie musi być porażką dla kogoś zmuszonego do stania w miejscu w wymuszonej bezczynności i patrzenia, jak wielkie, pulsujące fale życia przepływają? Nie; zwycięstwo można osiągnąć, stojąc w miejscu, przez ciche czekanie. Jest to tysiąc razy trudniejsze niż w aktywnych dniach, kiedy pędziliśmy w kolumnach wzruszającego życia. Wymaga to większego heroizmu, aby stać i czekać, nie tracić serca i nie tracić nadziei, poddać się woli Boga, zrezygnować z pracy i zaszczytów dla innych, być cichym, pewnym siebie i radującym się, podczas gdy szczęśliwy, zajęty tłum idzie dalej i odchodzi. To najwspanialsze życie, „zrobiwszy wszystko, stać” - J. R. Miller
• 109. Łaski wspaniałej