20 კითხვა

[@lukabibineishvili3486]

იუსტაინ გორდერის "სოფის სამყარო“ გამახსენდა, ოღონდ იქ ფილოსოფოსი უგზავნის კითხვებს სოფის. კარგია ბევრ ასეთ საინტერესო კითხვას თუ მიიღებს ანდრო მოზარდებისგან, მისი ანალიზისა და შეფასების უნარი მხოლოდ ქება-დიდების ღირსია.

[@vakhojappari3504]

Dzalian kargi iyo!

[@seendrome]

მადლობა 🙏

[@iosebokhanashvili]

დიდი მადლობა ანდრო

[@tatotevdoradze2473]

მადლობა კაია

[@vasobarbakadze9420]

მადლობა ანდრო და გიორგი

[@nateladolidze6286]

❤❤❤🙏🙏🙏

[@nananaskidashvili5978]

ანდროსნაირ მიაზროვნე ადამიანებს, ზუსტად ანდროსნაირი გამომწტყველება აქვთ:_ღრმა, თითქოს სევდიანი, მიღმიერი მზერა....🧡🧡

[@probnoblem]

მიღმიერ სევდიანებო ყველა ქვეყნისა - შეერთდით

[@giorgi870]

რისთვის,ცხოვრობ? ამ კითხვას აქვს პასუხი თქვენი პასუხი მაგრად მაინტერესებს

[@probnoblem]

კი. იმისთვის რომ მიხვდე ვინ ხარ და იყო რაც ხარ. მერე ბუნებრივად სამყაროს დაამგვანებთ თქვენ თავს და მეშვიდე დღეს ამ სამყაროს შეხედავთ და მოგეწონებათ :)

[@giorgi870]

@@probnoblem ანუ მანდ მოგყვებით,მაგრამ ჩემი ინტერესი შემდეგში მდგომარეობს,ეს არის ერდჯერადი პროცესი,რომ მწვერვალზე ახვიდე და შეჩერდე,თუ მწვერვალს რომ იპყრობ,მხოლოდ მაშინ ხდება უფრო მაღალი მწვერვალის დანახვა რომელიც აუცილებლად შენი დასაპყრობია, ანუ ამ ლეველზე როდესაც გადიხარ,ქვემოთ დაშვების შანსი ქრება თუ უწყვეტი პროცესია. და თუ ეს უწყვეტი პროცესია მაშინ მომყვებით იქ რომ მთელი ცხოვრება ამ კითხვის პასუხის გაცემაა და ამონახსნი არააქვს?

[@probnoblem]

@@giorgi870 კარგი კითხვაა. აზროვნების სტრუქტურიდან თუ განოვაკთ შემეცნებას არა აქვს უკუპროცესი. ვიცი შეიძლება დამავიყდეს და შევიმეცნე ნიშნავს ვარ და ეს მეობა ვეღარ დანაწევრდება. შესაბამისად როცა გაიგებთ ვინ ხართვმაშინ გაქრება დრონდა სივრცე. მეტიც. დრო და სივრცე ესაა ცნობიერების გამრუდება. დრო არის განსხვავებაბჩემსა და ჩემს შორის. როცა გავიგებ ვინ ვარვმაშინ გავხდები რაც ვარ და მერე აღარ იქნება მერე იმიტორო ცნობიერება კინარ ხდება დროში არამედნდრო ხდება ცნობიერებაში.

[@giorgi870]

@@probnoblem უღრმესი მადლობა თქვენი ძვირფასი დროის დათმობისთვის,და იმ დიდ საფიქრალში ჩაგდებისთვის სადაც ამ პასუხით გამიშვით, აი ზუსტად მანდ ვარ გაჭედილი შიში მკლავს მე რომ მე გავხდე, მგონია რომ ყველა დამკარგავს,ვიცი ჩემთავთან როცა ვარ მაგრამ საკმარისია ერთი ნებისმიერი სხვა და განა არმახსოვს ვერვბედავ, და ყოველთვის მიწევს 9ს ვიყო რაც შიგნით არვარ არანაირად ეს დაახლოებით იმდენად არაკომფორტულობაში მაყენებს ბოლო პერიოდია სხვა გზას რომ ვერ მიპოვია ვაკვირდები რომ იმდენად ადამიანებთან ურთიერთობა არაკოფორტულია ჩემთვის და ვცდილობ სულ გარიყვას,ესეც არმსიამოვნებს რაღაც დოზით მაგრამ პირველზე უკეთესი მეჩვენება, ესე ბრძოლა თუ რავი რადავარქვა ნორმალურად მიგაჩნიათ თუ რასმირჩევთ სად მეშლება

[@BOSS-pe3on]

ანდრო ძალიან მაინტერისებს შენი პასუხი კითხვაზე აქვს თუარა ცხოველს სინდისი ისნერვი რასაც ხშირად ახსენებ გთხოვ მიპასუხო

[@probnoblem]

ცხოველს კი არა ხანდახან ადამიანებზეც მიფიქრია, აბა სადა აქვთო. ხუმრობას თუ გადავდებთ მანდ ესეთი რამეა: სინდისი რეალურად არისბთავად ცნობიერება და ყველაფერი ცნობიერებაა. უსულო არსებაც. მცენარეც. ცხოველიც. კითხვაა რამხელაზე ვარ დაშორებული ამნსინდისისგან და არა ის ვარ თუ არა სინდისი.

[@lukamelaia8631]

ჩემთვის ლამაზი იდეაა მე ვარ შენ, მაგრამ ერთს ვერ ვიგებ "ატმანურ" ვერსიაში, თუკი ყველანი ერთი ატმანი ვიყავით ყოველთვის, რა საზრისი ჰქონდა ამ ერთი აბსოლუტურის მიერ თავისი თავის მატერიალიზაციას? დავიწყება და მერე კვლავ შემეცნებაც რა საჭირო იყო, აბსოლუტურმა ხომ ისედაც იცის ვინ არის თავად.

[@probnoblem]

იგივე მიზეზი რატომაც თქვენ დაწერეთ ეს პოსტი. თვითშემეცნება. აბსოლუტი ვერ იგებს ვინაა. თქვენით ხვდება. და როცა თქვენ გაიგებთ ვინ ხართ ისიც გაიგებს იმიტომნრომ თქვენ ხართ ის. და ის ტომ აბსოლუტმა იცის ვინაა - ეგ თქვენი ფანტაზიაა. კითხეთ აბსოლუტს. კითხეთ სინდისს. და მიხვდებით რომ “მხატვარმა უნდა დახატოს რომ დაინახოს” და არა ხატავს იმას რაც უჯვე დაინახა.

[@lukamelaia8631]

@@probnoblem გმადლობთ პასუხისთვის. მაგრამ ამ ვერსიის ლოგიკის თვალსაზრისით კიდევ ერთი კითხვა მიჩნდება, თუ ისევ სინდისია ის რასაც უნდა ვკითხო, მაშასადამე ეს სინდისი ანუ ღმერთი ჩემში უკვე აბსოლუტური ცოდნაცაა. თუ მან უნდა მიკარნახოს ისევ ჩემი მეობა ანუ მან იცის თავის შესახებაც. მაშინ კვლავ გაუგებარი ხდება მატერიალიზაციის არსი, თუ მცოდნე ისედაცაა. როგორც ვხვდები თქვენ მაინც ხედავთ სივრცეს ამ სინდისს (აბსოლუტს) და ტოტალურ გაცნობიერებას შორის, რომელიც მაინცდამაინც მატერიალიზაციით მიიღწევა, მაგრამ რაღაა ეს სივრცე, სინდისი ხომ უკვე აბსოლუტურია, მცოდნეა, რომელმაც უნდა მიკარნახოს… რა აკლია მას? ერთი რაც ახლა ვიფიქრე ისაა რომ უძრავ სინდისს უნდა აქტორული (მატერიალური) თვითრეფლექსია. მაგრამ ეს თვითრეფლექსია აბსოლუტურ მცოდნეს ხომ უნდა ჰქონდეს… რას შესძენს სინდისს მატერიალური თვითრეფლექსია? მოკლედ თუ ძაან შორს წავედი არ მიპასუხოთ და დაველოდები ჩემს აბსოლუტს, როცა პირდაპირ ვსვამ კითხვას ასე ხისტად ის არ პასუხობს :დ

[@probnoblem]

@@lukamelaia8631 აბსოლუტური ნიშნავს რომ თავის თავიდაა განსაზღვრული, მაგრამ სრულყოფილი არაა იმდენად რამდენადაც ვერ ხვდება. ვერ ხვდება ვინაა. ამიტომ მისგან ამოიზარდა თავიფალი (ანუ არსის დავიწყებული) ნება, ან თავისუფალი ინდივუობა მაგრამ ამ თავისფალ მდომარეობას დაესვა ამოცანა გაიგოს ვინაა. ესაა თქვენი ქვედა და ზედა მეს დიალოგი და რეალურად ყველა გარე დიალოგის სტრუქტურა. თუ მაგ მომენტს გამოიჭერთ რომ თქვენი აზროვნება ეგ დიალოგია მერე მიხვდებით რომ სხვაც ამის პროექციაა. ანუ სხვა თქვენი სინდისის განსხვავებული თავისუფლებაა თორე არსით თქვენ ხართ. ახლა უკვე მიხვდებით რატომ თქვა ქრისტემ - გიყვარს მტერიც და მოყვარეც. თან გიყვარდეს ისე როგორც მე შეგიყვარეო. იმიტორო რომ გიყვარდეს ამისთვეს ჯერ უ ნდა მიხვდე რომ “ისიც შენ ხარ”.

[@msmamao]

სადაც მე ვიარსებებდი არ არსებობაც იარსებებდა

[@katiekatie4905]

🤍🤍🤍

[@nanumatsaberidze6687]

მადლობა🙏