26 marzenie - SKALDOWIE [nuty i akordy]

Płyta: Skaldowie - Wszystko Mi Mówi, Że Mnie Ktoś Pokochał (LP-vinyl, Pronit, XL 0478 - PL, 1968)

[@joannarawska7621]

Witam Panie Jurku 😊 To bardzo ciekawy utwór zarówno pod względem muzycznym jak i tekstowym .I choć nie byłam fanką Skaldów to są utwory które mi się podobały i slucham ich do dziś .Bardzo szczególowo i rzetelnie opisał Pan historię zespołu za tą wiedzę ogromne ukłony odemnie .Super też jak zresztą zaesze opracował Pan ten utwor .Dziękuje i pozdrawiam cieplutko ☀️🤗

[@gaetano1954]

"Dwudzieste szóste marzenie" to był jeden z pierwszych utworów Skaldów, które mnie zachwyciły.

[@gaetano1954]

Skaldowie. Zespół wokalno-instrumentalny Skaldowie formował się w Krakowie od maja do sierpnia 1965 r. Pierwszy skład grupy tworzyli: Andrzej Zieliński (eks Sekstet Krakowski; ur. 5.10.1944 r. w Gdowie) - organy, pianino, śpiew, lider; Jacek Zieliński (ur. 6.09.1946 r. w Krakowie) - trąbka, skrzypce, spiew; Zygmunt Kaczmarski - gitara, śpiew; Janusz Kaczmarski - gitara; Feliks Naglicki (eks Sekstet Krakowski) - gitara basowa i Jerzy Fasiński - perkusja. Oficjalnie formacja zadebiutowała w październiku 1965 roku na II Krakowskiej Giełdzie Piosenki, zdobywając pierwsze miejsce za utwór "Moja czarownica" do słów Wiesława Dymnego. Zespołem zainteresował się Andrzej Jaroszewski z Redakcji Muzycznej PR w Krakowie, zostając jego kierownikiem artystycznym. Kierownictwo literackie grupy objął Leszek Aleksander Moczulski. Z końcem roku zespół wygrał III i IV Krakowską Giełdę Piosenki, utworami "Jutro odnajdę ciebie" i "Niepotrzebne słowa". Zanim Skaldowie wypracowali swój oryginalny styl, prezentowali piosenki typowo rock and rollowe ("Kiedy przyjdzie ten dzień"; "Gdy skończysz wiek młody"; "Ja cię kocham, a ty kpisz"), opracowywali tematy jazzowe ("Work-song" C. Adderleya). Później grupa oparła repertuar prawie wyłącznie na kompozycjach A. Zielińskiego, stosującego rozwiązania harmoniczne nawiązujące do dokonań muzyki baroku i renesansu oraz polskiego folkloru. W nagraniach radiowych Skaldowie często towarzyszyli wokalistkom, m. in. Danucie Jamrozy i Hance Koniecznej. W 1966 r. Skaldowie zajęli I miejsce w "Koncercie młodości" na IV KFPP w Opolu, W tym samym roku wygrali także Wiosenny Festiwal Muzyki Nastolatków w Gdańsku (17.07.1966 r.). W ślad za sukcesami estradowymi przyszły pierwsze nagrania oraz udział w filmach "Mocne uderzenie" (reż. Jerzy Passendorfer; prem. 26.03.1967) i "Cierpkie głogi" (reż. Janusz Weychert; prem. 25.10.1966). W dorocznej ankiecie miesięcznika Jazz zostali ogłoszeni talentem roku. W lutym 1967 drugą radiową piosenką miesiąca została "Między nami morze", a 14 marca ukazała się pierwsza płyta zespołu pod tytułem "Skaldowie", złożona głównie z nagrań radiowych. Na V KFPP w Opolu Andrzej Zieliński wraz z Leszkiem Aleksandrem Moczulskim otrzymali Nagrodę Specjalną Przewodniczącego Komitetu d/s PRiTV za utwór "Uciekaj, uciekaj" w wykonaniu Skaldów. Lato wypełniły grupie występy w sopockim "Non Stopie". Zespól zaproszono do udziału w telewizyjnym cyklu Agnieszki Osieckiej "Listy śpiewające". Podczas programu "Dobra pamięć" formacja wykonała kilka piosenek skomponowanych przez Adama Sławińskiego. Skaldowie szybko awansowali do ścisłej czołówki zespołów młodzieżowych, zajmując w plebiscycie "Jazzu" na najpopularniejszych wykonawców 1967 r. - 3 miejsce w kategorii "Zespół Roku". Radiową Piosenką Grudnia wybrano utwór formacji ze słowami W. Młynarskiego - "Wszystko mi mówi, że mnie ktos pokochał", a drugą pozycję zajęła inna piosenka grupy "Nie całuj mnie pierwsza". Pierwszy z wymienionych utworów został Radiową Piosenką Roku 1967. Sukcesom towarzyszyły powazne zmiany personalne. W lutym 1967 r. J. Fasińskiego zastąpił Jan Budziaszek (eks Dżamble) - perkusja. Z zespołem rozstali się też bracia Kaczmarscy. F. Naglicki objął funkcję gitarzysty, zaś nowymi członkami Skaldów zostali: Marek Jamrozy (ur. 16.06.1944 r. w Mielcu; eks Szwagry) - gitara; Tadeusz Gogosz (eks Dżamble) - gitara basowa. W sierpniu 1967 r. F. Naglickiego zastąpił Jerzy Tarsiński (ur. 20.12.1943 r. w Krakowie; eks Szwagry) - gitara, zaś jesienią T. Gogosza - Konrad Ratyński (ur. 8.07.1947 r. w Radomiu; eks Szwagry) - gitara basowa. Z końcem roku K. Ratyńskiego chwilowo zastępował Marian Pawlik. W styczniu 1968 r. Skaldowie wystąpili w filmie TV "Kulig" (reż. Stanisław Kokesz; prem. 1968 r.), a w marcu nagrali drugą płytę długogrającą "Wszystko mi mówi, że mnie ktoś pokochał". Po pierwszym zagranicznym tournee po ZSRR, zespół wziął udział w festiwalu opolskim oraz I Festiwalu (Plebiscycie) Zespołów Młodzieżowych o Złotą Kotwicę Sopockiego Lata 1968. Potem w działalności grupy nastąpiła kilkumiesięczna przerwa, spowodowana wypadkiem samochodowym członków zespołu.W tym czasie powrócił na krótko F. Naglicki, który chwilowo zastąpił M. Jamrożego. W listopadzie 1968 r. Skaldowie powtórnie wyjechali na koncerty do ZSRR. Po powrocie do kraju F. Naglickiego zastąpił gitarzysta Krzysztof Paliwoda. Zespół ponownie uczestniczył w programach "Listy śpiewające", przygotował muzyczna oprawę do widowiska "Ballada wigilijna" Ernesta Brylla, a w lutym 1969 r. nagrał trzeci album "Cała jesteś w skowronkach". Podczas VII KFPP w Opolu (1969) A. Zieliński otrzymał nagrodę Prezydium WRN w Opolu za "Medytacje wiejskiego listonosza". Na przełomie sierpnia i września Skaldowie odbyli sześciotygodniowe tournee po USA i Kanadzie, w ramach programu "Parada polskich gwiazd". Efektem pobytu w Stanach Zjednoczonych były nowe instrumenty (organy Hammonda) i świeże pomysły. W styczniu 1970 r,, już bez K. Paliwody, zespół przystąpił do realizacji albumu "Od wschodu do zachodu słońca". Skaldowie starali się nadążać za przemianami w muzyce rockowej. Czwarty album od strony muzycznej był najbardziej jednolitym stylistycznie albumem grupy. Brzmienie grupy, zdominowane przez organy Hammonda, wskazywało na fascynację formacją Brooker T And The MG's. Nagrany trzy miesiące później piąty album "Ty" okazał się mniej udany. Radiową Piosenką Kwietnia został utwór "Nie ma szatana". Na VIII KFPP w Opolu (1970) Skaldowie wykonali 3 utwory: "Nie ma szatana", "Gorzko mi" (z Teresą Tutinas} i "W żółtych płomieniach liści" (z Łucją Prus), wszystkie do słów Agnieszki Osieckiej. Trzeci z nich zdobył nagrodę dziennikarzy, a ponadto uzyskał tytuł "Piosenki 25-lecia". Natomiast udział Skaldów w X MFP w Sopocie zakończył się niepowodzeniem, spowodowanym awarią aparatury nagłaśniającej. W 1971 r. zespół koncertował w NRD, RFN, Wielkiej Brytanii, ZSRR i krajach Beneluxu. Źródło: polskibigbitinietylko.blogspot.com/2012/08/skaldowie.html

[@gaetano1954]

W 1972 r. zespół wziął udział w koncercie "Rock and Jazz Now", towarzyszącym XX Letnim Igrzyskom Olimpijskim w Monachium. W maju tego roku zespól nagrał dwa albumy, przebojową płytę "Wszystkim zakochanym" oraz ambitniejszą "Krywań, Krywań", gdzie całą pierwszą stronę wypełnia rockowa suita "Krywaniu, Krywaniu", a na drugiej są zróżnicowane utwory. W końcu roku grupa koncertowała w Związku Radzieckim, gdzie nagrała album dla Miełodii. W roku 1973 zespół zrealizował nagrania w NRD i RFN. Tam zarejestrowano pierwsze kompozycje Jacka Zielińskiego i basisty Konrada Ratyńskiego. Polskiej publiczności Skaldowie przypomnieli sie udziałem w festiwalach opolskich w 1973 i 1974 r. oraz na XIV MFP w Sopocie (1974). W tym czasie A. Zieliński skomponował, a Skaldowie wykonywali muzykę i piosenki do filmu "Jak to się robi" (reż. Andrzej Kodratiuk; prem. 02.08.1974 r.). W 1974 r. zespół ponownie gościł w karnawale stacji WDR Kolonia, dając koncert. Na XIII KFPP w Opolu (1975) zespół zdobył jedną z trzech głównych nagród za "Życzenia z całego serca". Wystąpił w drugiej edycji "Eurorocka". Grupa przygotowała z okazji dziesięciolecia istnienia specjalne tournee, którego kulminacją był koncert galowy w Sali "Kongresowej" 22.09.1975 r. Również w 1975 roku Skaldowie po raz pierwszy wzięli udział w telewizyjnym "Spotkaniu z Balladą", do którego Andrzej Zieliński napisał wiele piosenek (na czele z "Wszystko kwitnie wkoło"). W czerwcu i lipcu 1976 r. zespół nagrał dwa albumy: "Szanujmy wspomnienia" i "Stworzenia świata część druga", które nie wniosły nic nowego do muzycznego portretu grupy. We wrześniu 1976 r. Skaldowie wyjechali wraz z Ł. Prus na koncerty do Belgii, Holandii, Francji i Czechosłowacji. Rok zakończyli aktywnie koncertując w kraju, m. in. na Mistrzostwach Hokejowych w Katowicach. Od lutego 1977 r. formacja koncertowała w ZSRR z nowym wokalistą Stanisławem Wenglorzem. S. Wenglorz związany był w 1968 r. z cieszyńską grupą Bardowie. Dwa lata później wystąpił w Opolu jako solista. Później współpracował z zespołem Wiślanie 69 (1972), Jazz Kwintetem Franza Schulhausera i grupą Układ (1974-1976). Wokalista wykonywał ze Skaldami piosenki grupy Deep Purple, oraz nowe piosenki napisane przez Andrzeja Zielińskiego specjalnie dla niego, tj. "Nie widzę Ciebie w swych marzeniach", "Wierzę w Ciebie" i "Kim ty jesteś, jak Cię zowią", wszystkie z tekstami Leszka Moczulskiego. Przebojem stała się pierwsza z wymienionych piosenek. Wokalista wkrótce odszedł z zespołu. Wczesną jesienią zespół udał się na trasy koncertowe po polskim Wybrzeżu. W dniach 20-22 grudnia 1978 roku, Skaldowie wraz z Orkiestrą i Chórem PWSM w Katowicach, oraz członkami zespołu Exodus nagrali suitę do baletu "Misterium magiczne" z muzyką A. Zielińskiego. Telewizyjna premiera tego programu miała miejsce 3 marca 1979 roku.Pod koniec 1978 r. Skaldowie wraz z Breakout i Budką Suflera rozpoczęli pracę nad spektaklem "Znicz olimpijski", którego wersja płytowa z albumu "Droga ludzi" nie wzbudziła większego zainteresowania. W maju 1979 r. z zespołu odszedł jego wieloletni perkusista J. Budziaszek. Zastąpił go Wiktor Kierzkowski (eks Krzak), zaś nowym wokalistą został Andrzej Mossakowski. Z grupą współpracował też Paweł Birula (eks Bałtowie, Fang) - gitara, śpiew. Eksperymenty z solistami nie przyczyniły się jednak do zachowania pozycji Skaldów na krajowym rynku. W lipcu 1980 r. zespół wyjechał do ZSRR, dając 80 koncertów z okazji Igrzysk Olimpijskich. 2 października 1980 r. A. Mossakowski zdobył 3 nagrodę podczas XIX Międzynarodowego Festiwalu "Slovenska Popevka" w Lubljanie. Po powrocie z trwającego trzy miesiące tournee po USA zespół przestał istnieć. W 1987 r. J. Zieliński reaktywował grupę bez brata Andrzeja, który pozostał w USA. Grupa zadebiutowała w programie TV "Od Opola do Opola", występując w składzie: Jacek Zieliński - śpiew, skrzypce, trąbka; Konrad Ratyński - gitara basowa, śpiew; Jerzy Tarsiński - gitara, śpiew; Wiktor Kierzkowski - perkusja, oraz nowy członek formacji - Grzegorz Górkiewicz- instrumenty klawiszowe. Szerszej publiczności przypomnieli się - z J. Budziaszkiem w składzie - w dniach 11-12 lipca 1987 r. podczas imprezy "25-lecie Niebiesko-Czarnych" w Sopocie. Dwa lata później grupa wydała płytę długogrającą z nowym materiałem "Nie domykajmy drzwi". Od 1990 r. grupa koncertowała, prezentując stare i nowe utwory z A. Zielińskim, dojeżdżającym z USA. 50 urodziny lidera grupa uczciła okolicznościowym koncertem w Teatrze STU w Krakowie. 29 czerwca 2006 roku zespół został odznaczony orderem Gloria Artis. Źródło: polskibigbitinietylko.blogspot.com/2012/08/skaldowie.html

[@guitarman5756]

0:11 Fajna jest ta zagrywka gitarowa !

[@gaetano1954]

To wersja radiowa, znacznie lepsza od tej na płycie. Gitara jest inna. Wersja płytowa: kzbin.info/www/bejne/mKPdo6KFZtZskJo Inne wersje: Czarny Kisiel - Dwudzieste szóste marzenie kzbin.info/www/bejne/npjKm415fZl_fKs Skaldowie & Grzegorz Markowski - 26 Marzenie kzbin.info/www/bejne/oGqle4duebmDj5o

[@guitarman5756]

Faktycznie w wersji radiowej gitara jest bardziej rockowa.