Ik ben een ADD vrouw, ik wou dat ik minder slim was en niet zoals mijn familie zegt " alles van alles weet" , ik ben eigenlijk helemaal niet zo slim maar ik ben verslaafd aan kennis vergaren. Daar verdoe ik mijn tijd mee terwijl ik beter die wasmand met was op kan vouwen, of dat inschrijfformulier nu eindelijk eens invul. Ik weet dat en toch doe ik het niet. Ik heb totaal geen zelfdiscipline, ik zou vandaag beter kunnen poetsen want daar heb ten slotte die vrije dag voor maar in plaats daar van zit ik nog in mijn pyama terwijl de ontbijttafel nog niet is afgeruimd en ik vind het een saai klusje wat ik al 100000 keer heb gedaan. Straks komt er een vriendin en pas op het laatste moment ga lk douchen en het hier netjes maken, met heel veel stress, as usual.
@joelleclaassen70485 жыл бұрын
Echt heel herkenbaar wat je vertelt
@poesiemauw91225 жыл бұрын
Lien Bijs zo herkenbaar! 😱😃😂
@vrouwvantlommerrijck3114 жыл бұрын
Haha Lien Buis, mooi beschreven.Kom er na 60 jaar achter ADD te hebben. Ben ook hele dag bezig met kennis aan het vergaren ipv met m'n to do klusjes. Jammer dat ik alleen de grote lijnen onthoud van die kennis en de rest weer vergeet 😫 anders was ik nu super slim geweest.
@mariettetet26324 жыл бұрын
Zo herkenbaar...
@rebeccadegreef3814 жыл бұрын
Haha ik dacht even dat ik dit bericht zelf had geschreven, zo herkenbaar! Ook een add-er hier.
@huisjeboompjeblogje78554 жыл бұрын
Jep.. Herkenbaar! De diagnose kreeg ik al op de lagere school, maar mn ouders dachten “wat een onzin, dat heeft ons kind niet”.. ik ben nu 32 en kwam de papieren tegen.. nou 1000% dat ik dit heb. Het kwartje is gevallen..
@huntressz64332 жыл бұрын
Jeetje bijna eng hoe herkenbaar en de comments ook. Ik ben vorige week voor een intake gegaan om add uit te zoeken. ik heb ook idd een burnout gehad, partner wilde altijd gezellig doen als ik thuis kwam maar dat kon ik echt niet hebben, kon toen nergens echt opladen. Er is toen aan sas gedacht en daar therapie voor gehad, maar het was het gewoon niet helemaal. bedankt voor het filmpje en jullie verhalen, voel ik me niet zo alleen en vreemd...
@mir33492 жыл бұрын
Zo'n duidelijk verschil tussen ADD en ADHD!
@yineLeyla5 жыл бұрын
Ligt het aan mij of is het geluid heel beroerd ? :(
@williannekramer71383 жыл бұрын
Herkenbaar!!! Ik heb geen diagnose maar mijn kids wel . Heb altijd al het gevoel van op mijn tenen lopen en het toch nooit goed te doen. Heb desondanks 5 kids 3 van hen hebben een diagnose en ik voel mij ook verantwoordelijk voor hun taken.
@Linda-hs1lk3 жыл бұрын
Ik heb waarschijnlijk ADD, hoogstwaarschijnlijk maar nooit officieel getest. Ik heb sinds kindheid al problemen, al ervoer ik die in eerste instantie niet zozeer zelf. Toch kan ik me herinneren dat ik nooit ergens bij hoorde, ik vond het gewoon niet prettig om in groepen te moeten doen wat anderen deden. Ik kan me dat zelfs nog herinneren van de kleuterschool. Op de lagere school ging ik gewoon mee, maar echt vrienden had ik niet, al was het niet zo dat ik gepest werd of zo, maar ik kom er nu nog achter dat er allerlei feestjes zijn geweest waar ik nooit geweest ben. Ik kan me niet herinneren of ik uitgenodigd was, maar ik vond en vind feesten nog steeds niks. Al die drukte en herrie en gepraat om me heen, ik word er doodmoe van en kan het uiteindelijk helemaal niet meer volgen. Ik was heel chaotisch, dat is wat minder nu, maar dat komt ook omdat ik kleiner woon en het dus beter kan overzien. Een grote woning is niks voor mij. Overigens hebben mijn ouders ooit een gesprek gehad met mijn 'meester' op de lagere school en de man waarschuwde mijn ouders mij in de gaten te houden anders zou het een keer mis gaan. Mijn ouders waren verbaasd, boos zelfs, ik was juist zo'n makkelijk kind. Maar daar zat achteraf juist het euvel. Ik was TE makkelijk. Gingen alle pubers om me heen tegen hun ouders in (vervelend maar heel gewoon) was ik juist heel graag bij mijn ouders en hoefde ik niet zo nodig iets anders. De rust thuis vond ik juist heerlijk en ik vermaakte me prima in m'n uppie (mijn broers gingen gewoon hun gang). Ik heb de middelbare school afgemaakt, dat ging naar mijn idee gewoon, maar ik weet achteraf gezien, dat ik me ook daar in de klas afsloot als het me te druk was. De leraren hadden daar geen last van, ik deed dat in mijn hoofd, ik zat met mijn gedachten totaal ergens anders dan bij de les. Ik was letterlijk afwezig. In geest dan. Ik heb nog een cursus gedaan want het idee dat ik voor een studie ergens anders zou moeten gaan wonen, of bij andere vreemde mensen (studenten) was voor mij genoeg om in paniek te raken. Dus solliciteerde ik en ging werken op kantoor. En toen ging het helemaal fout. Ik moest samenwerken met iemand die totaal over me heen liep en mij overal van beschuldigde, ik kon me niet concentreren, ik wilde alleen maar weg en hoewel ik het echt wel geprobeerd heb was in binnen een paar jaar een geestelijk wrak. Dat ging zover dat ik uiteindelijk in de medische molen terecht ben gekomen. Jaren overdag opgenomen geweest (dus overdag naar huis) en maar praten en zoeken. Van alles en nog wat werd er geopperd maar niks dat echt paste. Toen kenden we de benaming ADHD/ADD nog helemaal niet en werd het al gauw borderline maar daar herkende ik mezelf helemaal niet in. Ik ben uiteindelijk afgekeurd. Ik ben wel zover gekomen dat ik een 'normaal' leven kan leiden, maar nog heb ik altijd nog dat idee dat er iets niet klopt. Ik heb niet echt vrienden en als ik ze even een tijdje niet spreek vergeet ik ze zelfs totaal. Niet erg goed om een vriendschap te onderhouden. Ik ben graag alleen en een paar keer per dag hier en daar wat mensen spreken is voor mij voldoende. Ik zat op een gegeven moment ik denk met een nicht te praten over bepaalde dingen oa over haar zoon die ADHD heeft. Toen zei ze dat zij zelf ADD had en dat ze dacht dat ik dat ook zou hebben en of ik dat wist. Ik kende het helemaal niet, wel van gehoord, maar nooit in verdiept, en ben eens gaan lezen en ik viel zowat van m'n stoel. Het verhaal wat ik las kon wel over mij gaan, het was ronduit bizar. Ik herkende echt zoveel. Ik ben verder gaan zoeken en puzzelstukjes begonnen ineens op de plek te vallen. Dit moest het zijn. Ik heb er met mijn huisarts over gehad en die heeft mijn oude dossier opgevraagd. Ik wilde het lezen, maar hij raadde het me af. Er was nogal wat gebeurd in mijn verleden en dat zou niet goed zijn. Dus officieel weet ik het nu nog niet, maar ik zou het wel willen weten. Al is het maar dat ik het kan afsluiten. Ik weet dat het geen ziekte is, maar meer een verklaring van zoveel dingen en ik zou willen dat ik het toen had geweten, dan hadden we dingen anders aangepakt. Maar helaas. Kan ik ergens een officiële test doen? Ik ben overigens niet hyperactief. Dus het zou echt ADD zijn, niet ADHD.
@Windsguidance3 жыл бұрын
Van wat ik nu lees herken ik zelf wat autisme in plaats van adhd of add. Mijn zus heeft dat en haar gedrag herken ik heel erg in jouw verhaal. Misschien kun je even langs een psycholoog gaan?
@kimmoortgat84413 жыл бұрын
wel ik herken mezelf grotendeels in jouw beschrijving mijn dochter heeft ook add maar toch is het anders dan wat ik ervaar dus bij iedereen zit er toch wat verschil op. Tuurlijk hebben we dingen gemeen opdat vlak maar mijn dochter heeft bv. een veel zwaarder concentratieprobleem dan ik maar echt veel zwaarder waarschijnlijk zal ik haar altijd moeten begeleiden bij schoolwerk wat voor mij heel vermoeiend is maar ik heb het er voor over om haar dromen waar te maken of doelen. Je kan je laten testen in een testcentrum. Mijn dochter is getest in triangle moet je maar eens opzoeken. Er zullen er wel meerdere zijn over België. Bij de dochter was ook een neurologische onderzoek bij waaruit blijkt dat er inderdaad een vertraging in de hersens zit ook. Je kan het ook natuurlijk gewoon aanvaarden dat je anders bent zo erg is dat niet ik vind het juist wel leuk. (tijdens school leven niet hoor) hoe ouder ik word hoe minder erg ik het vind. ik heb ook geleerd het verleden achter me te laten want dat is men energie letterlijk niet waard ge kunt er toch niks meer aan doen en ik heb misschien niet heel veel meegemaakt maar toch een paar dingen die soms nog wel kop op steken maar probeer er dan een possitieve draai aan te geven. Wat ook niet gemakkelijk is. Thuis bij mijn ouders was er altijd routine dat was echt een pluspunt en dat hou ik nog steeds vol vermits ik een dochter heb die er baat bij heeft. Zelfs als ze baby was hield ik me eraan het geeft me een gevoel een beetje toch controle overiets te hebben. nu dat de dochter pubert is dat iets moeilijker wat normaal is maar ook vermoeiender om het vol te houden soms slabak ik en dan herpak ik me want het hangt ook van mij en men partner af dat de dochter ook goed kan vertrekken int leven als ze volwassen is daar hou ik me vooral aan vast mijn grootste doel sinds zij geboren is. Hopelijk hoeft zij niet de diepe dieptes mee te maken die ik ervaarde hopelijk zijn het maar hobbeltje. Maar obstakels zijn er altijd het hangt er van af hoe je ermee omgaat en dat is opzich al niet gemakkelijk. www.triangel-vzw.be/contact/ dit internetadres is een webside van triangel. Veel succes en niet te hard zijn voor jezelf en jezelf oneindig veel kansen geven.
@Linda-hs1lk3 жыл бұрын
@@Windsguidance Ik ben 2 1/2 jaar opgenomen geweest en heb alle therapeuten (toen) gehad. Het is zeker geen autisme, dat herken ik wel. Komt wel in de familie voor, maar is toch echt anders.
@Linda-hs1lk3 жыл бұрын
@@kimmoortgat8441 Helaas is dat in België, is echt te ver van mij vandaan. Ik mag aannemen dat er in NL ook testcentra zijn?
@gymonx112 жыл бұрын
Hey, wou weten hoe het nu met je gaat... En kleine verbetering sinds de uitgave van de dsm-5 valt ADD onder ADHD
@amyb73236 жыл бұрын
wow, zo interesant en herkenbaar! inspiratie om verder te leren.
@NoaC222 жыл бұрын
Interessant, zeker herkenbaar!
@nyn22784 жыл бұрын
Heel herkenbaar.
@MsEvaonAir5 жыл бұрын
Zo herkenbaar! Het was en carrière stap en samen wonen dit jaar. En ook ik dacht aan burnout!
@DianVx6 жыл бұрын
Je bent zelf een leuk mens! :)
@vanessamariotti13873 жыл бұрын
Zo herkenbaar
@MrHenoch882 жыл бұрын
Is er op dit gebied een verschil tussen mannen en vrouwen?
@nounoufeng99413 жыл бұрын
Herkenbaar!!! Wauw
@heleenbrusselmans17565 жыл бұрын
Zo herkenbaar!!
@pehpehh_19937 ай бұрын
Hoe herken je het verschil tussen ADD en HSP? Bij HSP ben je ook snel overprikkeld.
@Varenyam866 ай бұрын
AD(h)D is een neurobiologische ontwikkelingsstoornis. HSP is een kenmerk een geen diagnose. Normale mensen (neurotypisch) kunnen ook HSP zijn en geen AD(h)D hebben bijv.
@thekameleon97854 жыл бұрын
Waarom word er onderscheid gemaakt van man vrouw?
@yineLeyla4 жыл бұрын
omdat ze simpelweg ook verschillend omgaan met alle situaties denk ik...
@DiamondsXSisi4 жыл бұрын
Omdat bij mannen het zich anders uit dan bij vrouwen.
@Poemeloentje33104 жыл бұрын
Vrouwen maken andere neurale verbindingen. Ze kunnen gemakkelijker compenseren.
@aboetarikske3 жыл бұрын
@@DiamondsXSisi ik ben een man en herken in de comments bepaalde zaken 1 op 1. Denk dat vrouwen vaker minder moeite hebben met schakelen en mannen meer goed gaan in hyperfocus.
@Gijserklh2 жыл бұрын
Ik moet zeggen dat het veronderstelde verschil tussen mannen en vrouwen me wel wat dwars zit. Aangezien ik me in alle bij vrouwen passende add- eigenschappen herken. En ik herken me niet in de hier genoemde zogenaamde verschillen.
@vivcarael27319 ай бұрын
Ik niet want ik heb add en ik ben echt niet slim in rekenen want heb add rekenproblemen slaapproblemen want ik word super wakker in de nacht en heb ook nog een probleem
@maurarothuizen58712 жыл бұрын
De spijker op zijn kop! Herkenbaar ! ik blijf volgen...
@pannekoek203 жыл бұрын
Ja precied. Die beschrijving ben ik.
@sanneboggiosequeira81565 жыл бұрын
Geldt dit alleen voor ADD of ook voor ADHD?
@carmsky3 жыл бұрын
Jullie ook zo een last van geluids prikkels? Met het geluid van de afstandsbediening blijven spelen tijdens een film? En al helemaal geen 2 dingen door elkaar kunnen horen? Dus als je vriend tegen je praat tijdens een film of die op pauze moet tot ergenis aan toe van andere mensen. Of dat je soms zo gek word van geluidsprikkels van mensen die maar blijven praten. Dat je denkt hou even 5 minuten je waffel dicht. Of je vriend die zit te gamen zonder headset op de tv en jij probeerd rustig een boek te lezen maar kan de concentratie er voor niet vinden. Merken dat alleen wonen ipv samenwonen in relatie toch wel veel voordelen heeft. De momenten dat je op kan laden, even helemaal alleen in stilte dus ook niet tv of muziek op de achtergrond. En dat als je emotioneel uitgeput bent en het niet lukt met alleen thuis zijn in stilte op te laden dat je dan beter de natuur in kan gaan, naar het bos ofzo en dat je daar dan wel op laat.
@Saartje052 жыл бұрын
Helemaal. Ik ben heel gevoelig voor geluid (vooral dat van anderen), piepjes etc. Als ik bij mijn zus ben word ik na een tijdje helemaal stuiter van haar tv omdat die stoort. Het is mij een totaal raadsel waarom zij dat niet hoort, het is vrij luid. Ook een geluid van muziek van de buren of gillende kinderen kan me tot wanhoop drijven. En dat 'hou je waffel dicht' is ook zo iets. Als ik ergens ben en iemand ratelt maar door dan krijg ik langzaam moordneigingen (hihihi). Eén van de redenen dat ik maar HEEL zelden met de trein ga is oa dat gelul om me heen of mensen die een koptelefoon ophebben die zodanig hard staat dat ik het TOCH kan horen. RAZEND word ik ervan. Probleem is dat ik zelf tinnitus heb (piep in m'n oor) dus ik heb eigenlijk nooit rust in m'n hoofd buiten de ADD (ben er ondertussen van overtuigd dat ik het heb, het is zo herkenbaar voor me). Dus ja, geluidsprikkels is één ding, licht is er ook zo één en drukte om me heen. Ik zal niet gauw in een menigte gaan lopen. Het is geen angst, dat kan ik niet zeggen, maar het is me gewoon veel te druk.
@TracyD21 Жыл бұрын
Heel herkenbaar, raak snel overprikkeld door geluiden, mensen die door elkaar heen kakelen, geluiden van de straat, verbouwingen, ronkende auto's.. Heb door de jaren heen steeds meer een hekel gekregen aan mensen, met name aan autoritaire dominante mannen die zichzelf erg belangrijk vinden en types die zeggen wat ik zou moeten doen. Ook ik heb regelmatig moordneigingen.. Ik ben nu 59,woon alleen en heb echt tijd nodig voor mezelf, hoewel de eenzaamheid soms niet meevalt.. Ik ben op mijn 46ste gediagnosticeerd met ADD en matig tot ernstige depressies.. Ben levensmoe
@johannawarrington46334 ай бұрын
Jammer dat jullie niet onder de ziekenfonds vallen ik heb dit adhd centrum gebeld voor informatie.
@ThehapppyLady3 жыл бұрын
Help me maar 🤩😇🙏
@LienVdB196 жыл бұрын
Een idee of er ook hulp is in België, Oost-Vlaanderen die hier op lijkt