"Plattner Hikayesi" H. G. WELLS sesli öykü tek parça Akın ALTAN

[@mehtap6745]

Çok teşekkürler, ağzınıza sağlık 👏👍🌟🌟🌟🌟🌟👏👍

[@edebiokumalar5623]

Güzel bir seslendirme olmuş. Teşekkürler.

[@elenamilenova1248]

Teşekkürler Akın Altan.

[@krmyc4692]

Abi muhteşemsin .....

[@Ipek.min13]

üç gündür bu kitabı dinleyemedim uyuya kalıyorum hep :')

[@omerf.y9656]

Zıbar yat iyi ya

[@ahmethüsrev-hüsrev]

"Mide beyinden akıllıdır. Çünkü mide kusmayı bilir, beyin her pisliği yutar." Cengiz Aytmatov (1928-2008)

[@jenniepink231]

@Kitap Kâşifi - Book Discovererbeyin bilinc altina atar.bunada kismen algida secicilik denir.

[@heracleo4050]

@Kitap Kâşifi - Book Discoverer Demek ki toplumun çoğunun beyni pislikle ilgileniyor.

[@Plasiv]

Mide kusmayı bilmez ,mide beyinden giden motor nöronlarla uyarılır ve bu şekilde kusması gerektiğini anlar yani sonuç olarak o olayda beyin denetiminde gerçekleşiyor

[@nihatkubilay4771]

Muhteşem bir öykü ve seslendirme

[@omerfatihdemirtas334]

Teşekkürler

[@elifela5579]

Emeğinize sağlık 👍👍👍👍

[@aliyildiz6057]

1. Bölüm: Geçmişin Çarkları Şaban, mahallenin en saf ve temiz kalpli insanıydı. Esnafın, çocukların ve hatta sokak hayvanlarının bile sevgilisi olan Şaban, hep kendi halinde yaşar, büyük hayaller kurmaktan çekinirdi. Ancak bir gün, mahallenin eski marangoz dükkanında bulduğu esrarengiz bir cihaz, onu hiç ummadığı bir maceraya sürükleyecekti. Cihaz, eski bir dolabın arkasına saklanmıştı. Üzerinde, tuhaf sembollerle dolu metal bir levha ve bir dizi parlak düğme vardı. Şaban, cihazı dikkatlice inceledi. “Bu neyin nesi, acaba televizyon mu?” diye mırıldandı kendi kendine. Onu dükkana çeken en büyük neden, cihazın sürekli tıkırtılarla çalışmasıydı. Ne kadar eski görünse de, hâlâ enerjiyle doluydu. Mahalledeki arkadaşlarından biri olan Ramazan, Şaban’ın bulduğu cihazı görmek için hemen yanına koştu. Ramazan, her zaman için Şaban’a göre daha atak ve meraklıydı. “Şaban, bu bildiğin zaman makinesi olabilir,” dedi heyecanla. Ancak Şaban, bu sözlere şüpheyle baktı. “Ramazan, sen hep filmlerden etkileniyorsun. Bu sadece bir eski oyuncak gibi,” dedi. Ramazan cihazı incelemeye devam etti ve üzerindeki düğmelerden birine bastı. O anda cihazın ortasındaki küreye benzeyen parça parlamaya başladı. Şaban, korkuyla birkaç adım geri çekildi. “Ben bu işte yokum, Ramazan! Beni karıştırma,” diye söylendi. Ancak cihaz, onları çoktan içine çekmeye başlamıştı. --- Zaman Yolculuğu Başlıyor Cihazın yaydığı ışık, bir girdap gibi etraflarını sardı. Şaban ve Ramazan, göz açıp kapayıncaya kadar kendilerini başka bir yerde buldular. Ancak burası ne bir geçmişti, ne de bildikleri bir gelecek. Ortalık, garip binalar ve uçan araçlarla doluydu. Sokaklarda yürüyen insanlar, metalik kıyafetler giymiş, kafalarında garip cihazlar taşıyordu. “Ramazan, bu nereye geldik biz?” diye sordu Şaban. Ramazan, gözlerini kırpıştırarak etrafa bakındı. “Sanırım gelecekteyiz, Şaban. Bak şu uçan arabalara!” dedi heyecanla. Ancak Şaban, bu dünyaya hiç güvenmiyordu. “Uçan araba var diye sevinme. Bu insanlar bize hiç dostane bakmıyor,” dedi. Gerçekten de sokaktaki insanlar, Şaban ve Ramazan’a tuhaf gözlerle bakıyor, aralarında fısıldaşıyordu. --- Kayıp Bir Zamanın Sırrı Bir süre sonra, Şaban ve Ramazan, büyük bir meydanın ortasındaki devasa bir saat kulesine doğru yürümeye başladılar. Saat, alışıldık şekilde zamanı göstermiyor, sanki bir şeyleri ölçüyordu. Meydanın ortasındaki hologramda şu yazıyordu: “Zaman çarkı döner ve herkes kendi dönemini bulur.” Tam bu yazıyı anlamaya çalışırlarken, yanlarına bir grup insan yaklaştı. İçlerinden biri, lider gibi görünen, uzun ve parlak cübbeli bir adamdı. “Siz buraya ait değilsiniz,” dedi. Şaban, adamın ciddiyetine dayanamayarak gülümsemeye çalıştı. “Biz yanlışlıkla geldik, cihaz patladı,” dedi. Ancak adam, onların yanıtını dinlemiyordu. “Bu dönemde bulunan her yabancı, zaman çarkını bozabilir. Sizi doğru yere göndermemiz lazım,” dedi ve çevresindeki insanlara işaret verdi. Şaban ve Ramazan, istemeden bu insanlarla birlikte devasa bir binanın içine girdiler. --- Sonraki Adım Bina, aslında bir zaman araştırma merkeziydi. Burada çalışan bilim insanları, Şaban ve Ramazan’ın dönemine geri gönderilmesi için cihazı incelemeye başladılar. Ancak işler düşündüklerinden daha karmaşıktı. “Bu cihaz, yalnızca zamanı değil, farklı boyutları da kontrol ediyor,” dedi bir bilim insanı. Şaban, başını kaşıyarak Ramazan’a döndü. “Gördün mü bak, dedim sana bu işlere bulaşma,” dedi. Ancak henüz fark etmedikleri şey, cihazın onların gerçekliğini de değiştirmiş olduğuydu. Şaban ve Ramazan, yalnızca bir zamanda sıkışıp kalmamışlardı; kendi dünyalarını kurtarmak için başka boyutlara da gitmek zorundaydılar.

[@aliyildiz6057]

2. Bölüm: Zamanın Ötesindeki Çatışma Şaban ve Ramazan, binanın içinde dolaşırken zaman araştırma merkezinin ne kadar karmaşık bir yer olduğunu anlamışlardı. Duvarlar boyunca uzanan ekranlarda, farklı dönemlerden görüntüler akıyordu: dinozorların yaşadığı bir dünya, bir ortaçağ kalesi, ve hatta uçan şehirler. Şaban, ekrana bakarken daldı gitti. “Ramazan, bak hele! Bizim köy gibi bir yer orada,” dedi. Ancak Ramazan, ekrandaki bir başka görüntüye takılmıştı: Şaban ve Ramazan’ın, bir tür savaşçı kıyafetleri içinde bir kavgaya karıştıkları bir dünya. “Şaban, bu biziz!” dedi heyecanla. Şaban ekrana dikkatlice baktı. “Bu bizim mahalleye benzemiyor ama... Ramazan, ben kılıç kuşanmışım! Vallahi hoşuma gitti!” dedi gülerek. Ancak ekrandaki görüntüde, onların karşısındaki figür karanlık ve tehditkardı. --- Zaman Çarkının Bozulan Dengesi Bilim insanlarından biri, Şaban ve Ramazan’ı bir odaya götürdü. “Size basitçe anlatmam gerekirse,” dedi, “bu cihazın yanlış kullanımı nedeniyle yalnızca kendi zamanınıza değil, birçok farklı zaman ve gerçekliğe zarar verdiniz.” Şaban, utanarak başını kaşıdı. “Biz istemeden oldu, valla!” dedi. Bilim insanı gülümseyerek devam etti. “Bu cihaz, sadece sizin bulunduğunuz zaman dilimini değil, paralel gerçeklikleri de etkileyebiliyor. Ancak en büyük tehlike, cihazın çekirdek enerjisinin başka bir boyuta kaçmış olması.” Ramazan, kaşlarını çatarak sordu. “Yani ne yapmamız lazım?” Bilim insanı ciddi bir ifadeyle cevapladı: “Cihazın çekirdek enerjisini geri getirmeniz gerekiyor. Aksi takdirde, zaman çarkı tamamen kırılır ve tüm evrenler yok olur.” Şaban derin bir nefes aldı. “Eee, bu işi kim yapacak? Yoksa yine biz mi?” Bilim insanı, onlara bakarak “Siz, cihazı çalıştırdığınız için yalnızca siz bu görevi tamamlayabilirsiniz,” dedi. --- İlk Görev: Savaşçıların Dünyası Şaban ve Ramazan, cihazın ayarlarıyla oynayan bilim insanlarının talimatlarına uyarak, ilk hedefleri olan bir dünyaya gönderildiler. Gözlerini açtıklarında, kendilerini devasa bir savaş alanında buldular. Çevrede gürleyen davullar ve silah şakırtıları vardı. Şaban, üzerindeki zırha baktı ve “Ramazan, ben şövalye oldum galiba!” dedi şaşkınlıkla. Ramazan, elindeki kılıcı salladı. “Ben bu işe alışırım,” dedi gülerek. Ancak karşılarına çıkan devasa bir savaşçı, ikisinin de kahkahalarını susturdu. Bu savaşçı, onların ekranda gördükleri karanlık figürlerden biriydi. “Buraya ait değilsiniz,” dedi gürleyen bir sesle. “Zaman çarkına dokundunuz ve bunun bedelini ödeyeceksiniz!” Şaban, kalkanını kaldırmaya çalışırken zorlandı. “Ramazan, bu adam bizi doğrayacak gibi bakıyor. Kaçalım mı?” Ramazan, daha cesur bir şekilde durdu. “Hayır, Şaban! Kaçmak yok. Zamanı biz bozdun, zamanı biz düzelteceğiz!” --- Savaş ve Çekirdeğin Peşinde Şaban ve Ramazan, savaşçıyla zorlu bir mücadeleye girdiler. Ramazan, hızlı düşünerek çevredeki taşları ve kalkanları kullanarak rakibini oyalamaya çalıştı. Şaban ise savaşçının dikkati dağıldığında, onun zırhındaki tuhaf bir parlaklığı fark etti. “Ramazan, bak şurada bir şey var!” diye bağırdı. Ramazan, savaşçının zırhına doğru atladı ve parlak parçayı yerinden çıkarmayı başardı. Bu parça, cihazın çekirdeğinin bir kısmını temsil ediyordu. Savaşçı, bu parçayı kaybettiğinde güçsüzleşti ve yere yığıldı. Bilim insanları, Şaban ve Ramazan’ı hemen geri çektiler. “İyi iş çıkardınız,” dedi bilim insanlarından biri. “Ama bu sadece başlangıç. Çekirdeğin diğer parçalarını da bulmanız gerekiyor.” Şaban, yorgun bir şekilde koltuğa oturdu. “Ramazan, bizim hayatımız böyle değildi. Ben bakkala gidip ekmek almayı özledim.” Ancak Ramazan, Şaban’ın sırtına vurdu. “Daha işimiz bitmedi, Şaban! Haydi, bir sonraki maceraya.”

[@aliyildiz6057]

3. Bölüm: Zamanın Kalbindeki Tehdit Şaban ve Ramazan, ikinci göreve hazırlanırken, bilim insanlarından biri cihazın haritasını açtı. Haritada birbirine bağlı birden fazla dünya görünüyordu ve her birinin merkezi bir enerjiyle bağlı olduğu belirtiliyordu. "Bu sefer sizi daha karmaşık bir boyuta göndereceğiz," dedi bilim insanı. "Bu dünya, zamanın tamamen farklı bir şekilde işlediği bir yer. Yalnızca akıllıca hareket ederseniz başarırsınız." Şaban, haritadaki tuhaf şekillere bakarak başını kaşıdı. "Bu kadar büyük bir evrende, ben niye zaman çarkını düzeltmek zorundayım? Biz basit insanlarız, Ramazan!" diye yakındı. Ancak Ramazan, arkadaşını cesaretlendirdi. "Şaban, dünyayı kurtaracak kişi biziz. Başka kim yapacak bunu?" --- Labirent Şehri Bu sefer gözlerini açtıklarında, kendilerini devasa bir labirentin ortasında buldular. Labirentin duvarları, sürekli olarak hareket ediyor ve yön değiştiriyordu. Şaban, etrafına bakarak şaşkınlıkla sordu: "Burada ne yapacağız, Ramazan? Duvarlar bizi ezecek gibi." Labirentin içinde ilerlerken, yolların bir araya geldiği noktalarda tuhaf gölgeler belirdi. Bu gölgeler, sanki Şaban ve Ramazan'ın geçmişteki hatalarını temsil ediyordu. Şaban'ın çocukken bir cami lambasını yanlışlıkla kırması, Ramazan'ın bir oyunda hile yapması... Gölgeler, ikisinin de suçluluk hislerini harekete geçirdi. "Ramazan, bak! Bu benim camiyi mahvettiğim günün gölgesi!" diye bağırdı Şaban. Gölgeler bir anda büyümeye ve onları yutmaya çalıştı. Ramazan, hızlıca bir çözüm bulmalıydı. “Şaban, bu bizim geçmişimize takılmamızı istiyor. Yalnızca affetmezsek bizi yutacaklar!” İkisi de, birbirlerinin yüzüne bakarak kendi hatalarını kabullenmeye ve affetmeye başladılar. O anda gölgeler dağıldı ve labirent, bir enerji çekirdeğinin parladığı büyük bir odaya açıldı. --- Merkezdeki Güç Şaban, enerjiyi koruyan büyük bir kürenin önünde dururken hayranlıkla baktı. Küre, parlayan bir ışık yayıyordu, ancak bir anda etrafı saran labirent duvarları, gölgelerden oluşan bir figüre dönüştü. Bu figür, zamanın kendisini temsil ediyordu. “Bu çekirdeği alamazsınız,” dedi figür. “Çünkü siz insanlar, zamanı kontrol etmeye layık değilsiniz.” Şaban korkudan geri adım attı. Ancak Ramazan, cesurca öne çıktı. “Biz zamanı kontrol etmek için değil, onu düzeltmek için buradayız!” diye bağırdı. Figür, Ramazan’ın sözlerini duyunca bir an durakladı. "Peki, eğer gerçekten bunu yapmak istiyorsanız, zamana bir parçasını bırakmak zorundasınız. Herkes bir şey feda eder," dedi. --- Fedakarlık Anı Şaban ve Ramazan birbirlerine baktılar. İkisi de neyi feda etmeleri gerektiğini anlamaya çalışıyordu. Şaban, elindeki küçük kolyeyi çıkardı. "Bu, rahmetli babaannemin hatırası. Ama zamanı kurtarmak için buna değer," dedi. Ramazan, Şaban'ın cesaretini görünce elindeki çocukluk hatırası olan eski bir madalyonu çıkardı. Figür, onların fedakarlıklarını kabul etti ve küreyi onlara verdi. O anda labirent parçalandı ve ikili, cihazın içine geri çekildi. --- Zamanın Son Savaşı Şaban ve Ramazan, cihazın tüm çekirdek parçalarını topladıktan sonra, bilim insanları onları son bir göreve göndermeye karar verdi. “Bu sefer, zaman çarkının merkezine gitmelisiniz,” dedi bir bilim insanı. "Orası, her şeyin başladığı ve bittiği yer." Son bir kez cihazın içine giren ikili, zamanın merkezi olarak adlandırılan sonsuz bir boşluğa ulaştı. Bu boşlukta, her şey hem vardı hem yoktu. Çarkın merkezinde, devasa bir enerji patlaması tehdidi oluşturuyordu. "Ramazan, bu çarkı nasıl durduracağız?" diye sordu Şaban, panikle. Ancak Ramazan, sakin bir şekilde cevapladı: "Şaban, biz burada sadece insanlar olarak bir şey yapamayız. Ama birbirimize güvenerek bu işi bitirebiliriz." İkisi de çarkın merkezine doğru adım attılar ve ellerindeki cihazı kullandılar. Bir anda her şey sessizleşti. Zaman durdu ve ardından tekrar işlemeye başladı. --- Dönüş ve Yeni Bir Başlangıç Gözlerini açtıklarında, eski mahallelerinde buldular kendilerini. Sokakta çocuklar oynuyor, esnaf gülerek selam veriyordu. Ancak Şaban ve Ramazan, bu yolculuğun onları nasıl değiştirdiğini biliyordu. Şaban, bir an cihazı düşündü ve sonra omuz silkti. “Ramazan, bu cihazı bakkala götürüp satayım mı? Belki de çerez parası eder.” Ramazan güldü. "Hayır Şaban, o cihaz çoktan görevini tamamladı. Bizim artık huzur içinde yaşamamız lazım." Şaban ve Ramazan, kahkahalar atarak mahalle sokaklarında yürümeye devam ettiler. Ancak, kimse onların sıradan görünümlerinin ardında, zamanın kahramanları olduklarını bilmeyecekti. Son.

[@mehmeterenaydin]

Orwell küçükken okumayı en sevdiği yazarmış

[@furkanyaman6960]

böyle söyledi zerdüşt okuyun nolur lütfen okuyun lütfen(yani seslendirin)

[@quantremaquantrema3362]

Akın bey Spotify podcast yüklemesi yapmayı düşünüyor musunuz?

[@trankobuscas9354]

Sen kafayı sıyırmışsın

[@arzugunel9803]

Baştan begenilmistirrr

[@beyzakarabilgin964]

Gece 2.44 de dinliyorum gözüm kapalı 💕

[@crazygirl9316]

Satranç adlı bi kitapda var onuda seslendirirmisin? :)

[@ayseayra1454]

Akın bey lütfen Schopenhauer kitaplarini paylasirmisiniz?

[@omerf.y9656]

Duvar adlı eser yok okuyordu ateş kasidesi yok vardı cevap yok hiç olmadı.

[@hayatbirruya8561]

🌴♥️🌲

[@haticetas4613]

🐞

[@omerf.y9656]

Akın bey okumaya programlanmış yorumları okuma zahmetine dahi katlanmıyor.

[@okaydurak]

Gece sabah 5:22

[@melisduzgun1191]

👏👏👏👏

[@beyzakarabilgin964]

👏🏻👏🏻

[@kenanunal7570]

👍

[@AB-ql3jl]

😃✨🎉👍✔

[@agustopechinato983]

Yazar DMT yukselmesi yasamis gibi..

[@musadelidogan4390]

💜

[@musadelidogan4390]

Aydınlığın Sesi olduk 😊

[@elifbayram8138]

❤️❤️

[@musadelidogan4390]

Elif Bayram ?

[@murruvetkurucu7763]

Teşekkürler

[@anarquliyev7752]

👍