Απόκληρος 186 x XL3 - Καλοκαίρι του 23

[@violet7192]

Εμπνευστικά γεμάτα βίωμα..λόγια 💯💫💥✌✌

[@apokliros186]

Η ψυχολόγος λέει για να κοιμάμαι ήσυχα στο κρεβάτι μου, πρέπει να αγαπήσω το τομάρι μου. Είπα εντάξει και ξαναφόρτωσα τα ζόρια σου στη πλάτη μου ξανασυστήνοντας με με τα λάθη μου. Αν κάποιος φταίει, αυτός είμαι εγώ και όλα όσα στήνουν χορό και αρρωσταίνουν το κεφάλι μου. Πάντα πίστευα πως τα 4 χέρια είναι καλύτερα απ' τα 2, να διώξω το θυμό και θα την βρω την άκρη μου. Μου 'πε πως πρέπει να σπάσω αυτό το κύκλο κι όσο παίρνω αυτό το ρίσκο άλλο τόσο θα με βρίσκω. Να μου θυμίζω, δεν έχω κάτι σε κανέναν να αποδείξω αλλά με πιάνω να μου λείπεις και πως να το κρύψω? Αυτό το γράφω δίχως φίλτρο, ήμουν εκεί να σε στηρίζω, τα δάκρυα σου να σκουπίζω. Το μόνο που κατάφερα ήταν να με εξαντλήσω μα όσοι νοιάζονται είναι εδώ και για αυτούς πρέπει να βαστήξω. Μου λεν όλα θα παν καλά αφού αντέχω, έτσι κι αλλιώς το 'χουμε ξαναδεί το έργο. Μου λεν όλα θα παν καλά, θα συνέλθω, να κρατιέμαι από όσα χαίρομαι και αυτά που ήδη έχω. Μεγαλώσαμε και δεν μας χωράει πια η πλατεία, η ζωή μας είναι ραπ και χωρίς φιλοσοφία. Το γράφω να θυμάμαι, καλοκαίρι του 23 κάπου στα βόρεια σε μια συνοικία. Άλλη μια μέρα αγάπης δοκιμασία, ότι λατρέψαμε κοιτάμε πια με δυσπιστία. Φάρμακα και υπνηλία, αδυναμία και προδοσία. Καλοκαίρι του 23 σε μια συνοικία. Έμαθα πόσο κρατάει τελικά το για πάντα, μία ανάσα πριν από τα 30. Εγώ δεν έχω εγωισμό, μόνο μια φωνή μπάσα και κάνω αυτό που ξέρω μέχρι να πετάξω στα άστρα. Δεν με κέρδισαν ψεύτες και έρωτες για μια βραδιά, βρήκα τη καύλα αλλού και επένδυσα στην ανθρωπιά. Όσοι ζήσανε τη μοναξιά το ξέρουνε καλά, ο χρόνος παγώνει για να σκεφτείς τα γηρατειά. Συχνά παραμονεύει ο θάνατος στη γειτονιά, κρίσεις πανικού και ψυχοσωματικά. Εδώ οι χαμένοι τα έπαιξαν όλα για όλα αλκοόλ, χασίσι κι απ' τα χάπια στη ροδιόλα. Θυμάσαι ακόμα? Εμείς είμαστε λύκοι, αυτό σημαίνει οι ψυχές μας πως δεν έχουν ιδιοκτήτη. Σημαίνει αξιοπρέπεια έστω στο χαμαλίκι, όποιον νιώσαμε δικό μας, τον είπαμε σπίτι. Μου πες να ηρεμήσω μα έχω θέμα, όσο δεν αντιδρώ γίνομαι συνένοχος στο ψέμα. Τώρα ξέρω πως τα πάρκα καμαρώνουν για μένα, είμαι ο Χαράλαμπος και δεν χρωστάω σε κανένα.