Արթուր Մեսչյան - Համընկնումներ (Arthur Meschian - Hamynknumner)

[@armengrigoryan8373]

ՄԱԵՍՏՐՈ Ձեր երգերը նման են օդի, ջրի,լույսի արևի... Ամեն օր լսելուց չէս հագենում, ամեն մի երգ մի աղոթք է, որը ուժ է տալիս իր խորիմաստ, փիլիսոփայական մոտեցումով... Փա՛ռքդ ՇԱՏ ՄԱԵՍՏՐՈ

[@nazsulemanyan8473]

Inchqan graget, hayeci e amen bar@ , amena amena Ergahan ergich Mard Meschyan .dzez shat aroxjutyun....❤❤❤❤

[@susank6382]

Սիրում եմ քեզ, մեծարգո Արթուր Մեսչյան։ Ահա այսպիսին է իսկական Հայը, որը գիտակցություն է...

[@АнушАлавердян-ц1у]

Paron Meschyan jan dzez aroxjutyun ev hamberutyun asi dzhoxq kianqum, vortex dzer ereger@ mez uzhen talis👏👏👏shat kcankanai mi hamergov eluit unenaiq hagecnelov mer azgi bolor nerkayacucichneri katot@ ovqer aprumen dzer ergeri mej amen or inchpes es💐xndrumem

[@a1aa2a82]

Երգի ու երաժշտությամ մարգարե , Աստծո խոսքը մարդկանց հասցնող

[@jannaxlghatian935]

Միայն ձեզ նման առաքյալները կարող էին զգալ ու իմանալ ազգի գլխին գալիքը։Մաքուր մնաք ձեր երգերի պես։

[@АгасиМартиросян-ъ9е]

Մեսչյանը մեր ժամանակների մեծագույն անհատներից մեկն է։ Ապրող Դասական։

[@СашаГазарян-д2ш]

Я армянин из Баку род Карабаха я люблю свою родину а Месчана песни это просто даёт всем армянам понять что должны любить свой народ не взависимости где мы оказались мы трудный момент должны быть рядом со своим народом мне много лет я люблю вас всех

[@user-gb5dl5jk3]

Люди, вы услышали замечательную песню,слова,прекрасного исполнителя ,наверно многим понраилось и Вам безразлично поставить лайк,поддержать тех, кто трудился над тем, чтоб вы могли увидеть ,насладиться и на несколько минут остаться самим собой.

[@vagarshjaxac4199]

Ձեր ամեն մի երգը մարդկային հոգու խորքից է բխում:

[@arminehovhannisyan5554]

Երանի աշխարհի բոլոր հայերը նմանվեին Արթուր Մեսչյան հայ կերպարին

[@ՀաննաԱ]

Մաեստրո դու հրաշք ես! Սպանում է էս երգը...

[@yeghishmshetcyan2038]

4jjďleeeeeeeeeer3rr0 ok llòylrr FF drrrfdfrddddrrdr free tdferr free tr to rrrrfdtrtrrftţf ft u free yyy pl lpr all py

[@Gaspar671]

Այս հրաշալի տողերը հուշում որ երորդ անգամ կյանքը պայքար է չկա անցյալ չկա ապագա։

[@xachikstepanyan4586]

Արթուր Մեսչյան դարի երգիչ

[@АРТУРМАНУКЯН-е3я]

БРАВО 🇦🇲СПАСИБО БОЛЬШОЕ ЛЕГЕНДА

[@ЭтэриЕгиазарян]

Минч ерб пити азгис цавы крест усерид бав э огит цава у цааецнес мез жаманакн э тшнамин тарапи у зга нуйн цавы вор мез бажин асан о боже какой талант какая боль чем диманум лав орер дер Эли клинен у аног камри мер жоховурды канг ар аствац минч ерб?

[@khachikkhachatryan4665]

Браво маэстро 1969г 30 априли г .Ленинакан(Гюмри).

[@Nadezhda01]

Браво 👏👏👏

[@VladimirHarutyunyan-on1hz]

Փառահեղ է երգվում...

[@svetlankasyan9724]

Hrashhali erger thanks 🙏 thanks 😊. hrashhali katarum thanks 🙏 thanks 😊

[@a._.tataryan]

Դաժան է,որ Արթուր Ստեփանովիչն էլ, այն բազում թափթփուկներն էլ հայ են կոչվում....

[@gayane8233]

Magnificent, no other words or comments needed

[@ArtyomKhachatryan-wc7bc]

Հրաչյա Թամրազյան Համընկնումներ 1. Մի զգացմունք լուռ սահում է Իմ օրերին միշտ համընթաց Եվ շոշափում է պահերը, Ակնթարթները համընկած,- Նա հոսում է, որ առհավետ Մեր օրերը իրար կապի, Ողջը պիտի ի չիք դառնա, Եվ պատկերը միայն կապրի։ 2*. Մեր աչքերին քող է հյուսած, Ու զննում ես շուրջդ միշտ դու, Եվ ուրիշի տեսողությամբ Քո քողարկված կյանքը դիտում,- Եվ հին արյամբ չափում կրկին Ուղիները՝ քո դեմ ընկած, Եվ երակն ես մտնում կյանքի Այն հայացքով, որ համընկավ: 3. Եվ երկարող, անձայն ցավն իմ Ինչ անորոշ գույն է առել,- Իմ մատներն են, որ անցյալից Մի երիզ են միայն հանել,- Եվ զարտուղի, իզուր ջանքեր, Որ փնտրում են խորքը անցած,- Ինչպե՞ս արդյոք շրջանակել Ժամանակը, որ չքացավ: 4*. Թափառում ենք երկար-երկար Եվ չգիտենք, ուր ենք քայլում, Ժամանակի խոր կտավին Լոկ պատկերն է մեր մուգանում, Երկինքն- իբրև մի մրաներկ, Փողոցն - իբրև ճեպանկար, Եվ նա իմ կյանքն է նկարում Այն գծերով, որ համընկան: 5. Զգացմունքներ, որ խոր քնից Արթնանում են, դեռ չհպված, Թափառում ենք մենք արթմնի Խոր թմրության բաժակն ըմպած, Մինչ ձայնն է մեր խորքը բացում Հնչողությամբ սուր, անընկալ, Եվ աշխարհներ է արթնացնում Այն հնչյունը, որ համընկավ։ 6*. Նոր հուներ է կյանքը մտնում, Եվ հոսում է հույզը հանգիստ, Լող են տալիս իր լուծույթում Աշխարհները նրբերանգի- Եվ խռովքի քամուց հազիվ Փրփրում են ջրերն հանկարծ- Եվ փշրվում են ավազին Ալիքները, որ համընկան։ 7. Եվ երբ գալիքն է ուշանում- Ներկան սահում է աննկատ, Երբ անցյալն է գուշակի պես Դուռը թակում անակնկալ, Շշնջում ենք սարսափահար, Երազներն ենք բերում վկա Եվ հիշում ենք այն մութ պահը, Այն դիպվածը, որ համընկավ։ 8*. Բերանները այս շատախոս Եվ խոսքերը լայնաբերան, Եվ օրերը աղաղակող՝ Ընծաներով իրենց բերած. Խթանում է թաքուն վախով Ու ծեփում է կյանքը տարեց, Ու մնում է միայն աղոտ Այն երազը, որ կատարվեց: 9. Ու ճանաչում ես բնազդով, Ու հսկում է կյանքը անթարթ― Ու վայրկյանի խորքն է ազդու Պատկերանում մի ակնթարթ,- Աչքը դեպի խորքն է տանում, Լույսը- թույլ է ու պահը - կարճ. Երազում է անհետանում Ճանապարհը, որ համընկավ։ 10. Ինչպես մի մութ քարանձավում Դու քո ներսում կրակ վառիր, Եվ ամոքիր հոգուդ ցավը Եվ ունկնդիր այդ բարբառին Փորձիր այնժամ ապագայում Արձագանքող ձայներ որսալ- Եվ կյանքն իբրև լույս ընկալել Ու մնայուն լարման հոսանք: 11. Եվ ձանձրացող ամեն տարի Իր հանդերձն է փոխում արդեն, Հին կրքերի կարկատաններ, Ապրումների մաշված լաթեր. Եվ ձեռքերի տակ դերձակի Ժամանակը ձևող մկրատ՝ Նա ձևում է սառն ու անկիրք Այն հանդերձը, որ համընկավ։ 12. Եվ կայացող ամեն տարիք Կանխատես է հիմա դառնում, Ամեն խոհը, ամեն բառն իր Բոլորքին է վերադառնում, Կպտտվի կլոր տարին Եվ թվում է, կրկին կգա, Եվ թվում է- կկատարվի Այն հին խոսքը, որ համընկավ։ 13. Նա ողորկ է, իբրև անոթ, Կաղապար է նա մի կայուն, Եվ մեր կյանքը այս հոսանուտ՝ Նրա մեջ է տեղակայվում. Մենք հոսում ենք նրա միջով, Մեզ հավիտյան պիտի փակի Քարի նման ծանր իջնող Կաղապարը ժամանակի։ 14. Ու անհաղորդ ու վարժ մի ձեռք Գրգիռներ է կյանքից քաղում, Բայց միայն սուր հոսանքից է Մեռած մաշկը փշաքաղվում.- Նա հմուտ է, լավ գիտի նա, Որ կցնցվի մահվան ուժից, Որ կյանք կառնի պաղ մարմինը Ձեռքերի տակ վիրաբույժի: 15. Եվ մեր կյանքը, որ մեր դեմ է- Սպասում է հեռվում աղոտ,- Հրաժեշտի են պատրաստվում ` Դիմակները մեր ծիծաղող,- Աղավաղված կիսադեմեր, Կայարանի աղոտ նկար, Մենք մեկնում ենք, միայն մերն է Այն պատկերը, որ համընկավ։ 16. Բայց առայժմ - մենք մեր տանն ենք, Աչքերի դեմ - աղոտ եզերք, Բայց անանուն այս կտավը Մենք ուզում ենք տանել մեզ հետ. Որ լայնանա կյանքի բիբը, Պատկերի շուրջ բառեր աճեն, Ու օրերը շարժվեն իբրև Ճանապարհը հիշող աչքեր: 17*. Եվ օրերի խորքից անխոս Մենք անցյալն ենք ոգեկոչում, Եվ զգում ենք հանկարծ վախով, Թե ինչպես է կապը կորչում Քանի կյանքեր են չքացել, Մենք չգիտենք, կանք, թե չկանք, Եվ մեր ձեռքն ենք մեկնում նրանց, Ում հետ մեր բախտը համընկավ։ 18. Եվ կյանքի խուլ զարկին հաղորդ, Եվ օրերին աղաղակող, Մենք համրում ենք պահերը, որ Շղթայված են նույն օղակով, Եվ քնի մեջ մեկը թաքուն Տնտղում է մեր խորքերն անձայն- Մութ սրահում խարխափում են Այն դեմքերը, որ հեռացան: 19. Ես ի՞նչ գրեմ ձեր պատերին, Հիշողության մաքուր որմեր, Ձեր խորքերում իմ մատները Արձաններ են կերտել մոմե. Բայց դեմքերը լուռ ջնջվում են՝ Հանկարծակի, ինչպես եկան, Մոմն հալվում է, լոկ մնում են Դիմակները, որ համընկան:

[@ArtyomKhachatryan-wc7bc]

20. Եվ ձուլվել են նույն դիմակին Եվ ողբերգակ, և աճպարար, Ճակատագիրը կհատի Ճանապարհը՝ իբրև պարան, Եվ երբ ձեռքը կշոշափի Դիմախաղերը սահմռկած, Կանշարժանան խոր սարսափից Կեցվածքները, որ համընկան։ 21. Եվ հերոսն է խեղդվել ձայնից, Եվ դիմակն է ձուլվել ստին, Հուշի վրա է բարձրանում Ամայությունը քո սրտի, Եվ նստել ես ինքդ քո դեմ՝ Մի դեր ու մի հանդիսական, Ու հավաքում ես փշրված Դիմակները, որ համընկան։ 22. Բայց չի ցնցվում ներսդ- այդպես Մահն է կյանքին նայում անկիրք, Ու հարթելով ազատում է Ասպարեզը խեղկատակի. Եվ մնում է վերջում քարե Վարագույրը միայն փակել, Ու կդառնա խաղը հավետ Միապաղաղ ու միակերպ։ 23. Արագընթաց― ինչպես արյուն, Օղակվում է դարը դարին, Եվ ինչպես է արագ հարում Կաղապարը կաղապարին, Եվ իր ծարավ շրթունքներով Խմում է մեզ կյանքը տոչոր, Եվ մեր արյան շավիղները Ընթանում են մութ խոռոչով: 24. Լուռ է երթը մեր համաքայլ, Համր բառեր, համը իրեր, Կիզակետն է միայն այրող Այս կարոտը մեզ նվիրել. Դեպի նա են անվերջ աճում Ամեն տեսիլ ու եղծված իր, Բայց երազն է լոկ ճանաչում Սահող դեմքը առեղծվածի։ 25. Մենք հպում ենք մեր ականջը Հիշողության հողին վառված, Որ խորքերից լսենք կանչը, Որ մեզ հասնի ձայնը արյան, Նա լքված է, տեղ չեն հասնում Աղոթքները իր խանդաբորբ, Մինչ բարձրանում է գալիքը՝ Մի հանճարեղ աղանդավոր: 26*. Ո՞վ պիտի մեզ լույս առաքի, Եվ ո՞վ պիտի հողում պեղի Այս խորացող պատարագը, Այս ձայները կորած ցեղի, Ո՞վ կտանի արյան գետով՝ Մոռացության շավղից փրկած,- Հիշողության վեմը կերտող Այն ձեռքերը, որ համընկան: 27. Ապագան է նրան օրհնել՝ Ով ծննդից ճամփա ընկավ,- Մենք գնում ենք, սակայն ո՞վ է Մեր օրերի միակ վկան. Ի՞նչ է ընկած մեզնից այն կողմ, Ո՞րն է գույնը մեր արյունի,- Եվ հոսում է մեր երակով Գալիքը, որ անցյալ ունի: 28. Մի տևական հիշողություն Մոռացության քողն է պատռում, Եվ տեսնում է աշխարհն, իբրև Մի անընդհատ կյանքի պատում.- Մենք անցնում ենք փակ դռներով, Ժամանակը պիտի հատի Հիշողության շեմին մեռնող Կյանքի թելը նույն անհատի: 29. Մենք մնում ենք-հին սերմերը Խառնվում են նոր հունդերին, Բայց տրված չէ մեկին անցնել Նեղ սահմանը սերունդների. Մենք ապրում ենք մշտատրոփ, Իբրև անմեռ, ապրող մի սիրտ Ամեն անգամ մեզ իր թրով Ժամանակը պիտի կիսի։ 30. Եվ քնի մեջ լոկ կարթնանան Շավիղները միահյուսված, Մի մարդու կարճ քուն կթվա Ճանապարհը ողջ մարդկության,- Մենք տևում ենք, և մեր կավը Տրորում է կյանքը փորձող, Եվ քայլում ենք մենք տակավին Օրերի նեղ պարանոցով։ 31. Քանի՞ դար է պահը տևում, Երբ անկերպը- իբրև գալուստ, Շոշափուկներ է պարգևում Լինելությունը զգալու.- Ժամանակի ծանր նիրհից Ակնթարթն է ահա ելնում, Եվ մեր բիբը միակ վիհն է՝ Անդունդները իր չափելու: 32. Մենք որոնում ենք այն խոսքը, Որ ոլորվում է գալարքից, Այն ձիգ տողը, որ որսում է Զսպանակը ժամանակի, Եվ խուժում ենք խորքն անանուն, Բառերի հարկն անհյուրընկալ, Մինչ ժամանակն են կալանում Այն հանգերը, որ համընկան։ 33. Բառը դեպի խորքն է քաշում Ու մղում է հանգը- խոսիր, Մի կում աշխարհ է նվաճում Կիրքը- իբրև թանձր սոսինձ.- Նա կոշտ բառերն է շոշափում, Նա իր ճամփան գիտի անգիր Ու կպչում է շուրթերին, որ Հորինում են ասքը կյանքի։ 34. Եվ տանջալի ընդհատումներ, Եվ միջնորմեր հիշողության, Ո՞վ է այսպես լուռ հատում մեզ, Ինչպե՞ս պատռել փառը հյուսած. Ի՞նչ իմաստ է տալիս կյանքին Հիշողության այս փակուղին.- Նա անթեղում է կրակը Վայրկենական բռնկումի: 35. Ու քայլում ենք մենք անկրակ, Ու մթան մեջ չենք ընկրկում, Ու կիսակույր, չենք նկատում Կյանքն ինչպես է իրեն կրկնում,- Մենք ճոճվում ենք, ո՛չ մի շեղում Ոլորքներում իր մոգական, Երբե՜ք իրար չեն հիշելու Այն կյանքերը, որ համընկան։ 36. «Հիշողության ընդհատումներ, Գիտակցության հանկարծ խզում, Ուղիները, հարթվում են, երբ Ներաշխարհն է խուլ ընդվզում, Կարտացոլի նա իր խորքում, Մի խորացող աստղի պես կույր, Տիեզերքը, իբրև հոգու Վայրկենական մի բռնկում: 37. Եվ քո հոգին մոխիրներից Կբարձրանա, իբրև փյունիկ, Հրե թռչուն, որ գոյացավ Կուրացուցիչ մի պայթյունից. Մի թռիչք է ողջն անվախճան՝ Մի աչք, մի կյանք ու մի հոգի- Որ մոխրացած այդ աճյունից Նոր տիեզերք պիտի ոգի։ 38. Խանդն է երկրի ջիղը ձաղկել, Ջրերի մեջ― աստղ ընկավ, Այնտեղ է մեր բախտը անկեզ, Իր աղեղը կրկին ճկած. Նա կյանքի կորն է աղեղել, Որ նետի պես վերջում զնգանք, Երկիրն է այն մերկ կեղևը, Այն կապարճը, որ համընկավ։

[@ArtyomKhachatryan-wc7bc]

ՀԱՄԸՆԿՆՈՒՄՆԵՐ Խոսք՝ Հր. Թամրազյանի Մեր աչքերին քող է հյուսված, ու զննում ես շուրջդ միշտ դու, և ուրիշի տեսողությամբ քո քողարկված կյանքը դիտում, և հին արյամբ չափում կրկին ուղիները քո դեմ ընկած, և երակն ես մտնում կյանքի այն հայացքով, այն հայացքով, որ համընկավ: Թափառում ենք երկար - երկար և չգիտենք, ուր ենք քայլում, ժամանակի խոր կտավին լոկ պատկերներն է մեր մուգանում երկինքն իբրև մի մրաներկ, փողոցն - իբրև ճեպանկար, և նա իմ կյանքն է նկարում այն գծերով, այն գծերով, որ համընկան: Նոր հուներ է կյանքը մտնում, և հոսում է հույզը հանգիստ, լող են տալիս իր լուծույթում աշխարհները նրբերանգի - և խռովքի քամուց հազիվ փրփրում են ջրերն հանկարծ - և փշրվում են ավազին ալիքները, որ համընկան: Բերանները այս շատախոս և խոսքերը լայնաբերան, և օրերը տագնապալից ընծաներով իրենց բերած: Ո՞վ պիտի մեզ լույս առաքի, և ո՞վ պիտի հողում պեղի այս խորացող պատարագը, այս ձայները կորած ցեղի, ո՞վ կտանի արյան գետով մոռացության շավղից փրկած հիշողության վեմը կերտող այն ձեռքերը, որ համընկան: Եվ օրերի խորքից անխոս մենք անցյալն ենք ոգեկոչում, և զգում ենք հանկարծ վախով, թե ինչպես է կապը կորչում քանի կյանքեր են չքացել, մենք չգիտենք, կանք թե չկանք: Եւ մեր ձեռք ենք մեկնում նրանց, ում հետ մեր բախտը, ում հետ մեր բախտը համընկավ: Խթանում է թաքուն վախով ու ծեփում է կյանքը տարեց, ու մնում է միայն աղոտ այն երազը, որ կատարվեց:

[@svetlankasyan9724]

Hiacmunqs thanks 🙏 thanks 😊. hrashhali erger thanks 🙏 thanks 😊. shnorhakalutyun thanks 🙏 thanks 😊

[@АрамаисАрутюнян-п7я]

Բռավո. Մաեստրո

[@ank340]

Это что-то совсем непохожее на все, это гениально!

[@ՄԵԾՆՀԱՅՔ]

SUPER 🙏🙏🙏🙏🙏

[@РобертГарибян-о9п]

Все четко говорит😘

[@tomafahradian984]

Im Meschian...

[@arturchobanyan5633]

Bravo.

[@ank340]

Невероятно философский текст, невозможно сильное исполнение!

[@vindexarmeniacus8970]

ՀԱՅ

[@КимаАмян]

❤🎉❤🎉❤🎉❤🎉❤🎉

[@artur22355]

👍👍👍👍👍👍👍👍🙏🏻🙏🏻🙏🏻

[@РоландСаакян-п8м]

Месчян.аствац.чаначелн.ншакума.сатана..чаначел

[@aramazdgrigorian9182]

Menk ove?

[@КимаАмян]

🔥🙏🔥💥🙏🔥🙏💥👍👍👍👍👍👍👍👍❤❤❤❤

[@Сэрж-щ2э]

Гаспод все вышный ну сколькто ишо можно нам страдать хватыть нас провирать мы уже давно прошли.1915 ом.году пара нам жыть прекрасно внашей историсеском земле которая скучает по нам армян а там хозаничить люты враг каторым земля даже не рада и не починаеца.сх

[@naznaz4688]

K my new place ok

[@МкртисБаласанян]

Այ համբալ շատ Ենք սպաՍում որ հմ ընկնես ու երգես լավ էլ փող աշխատելու ձեվ էս քթե

[@aramharutyunyan2758]

Տգետ

[@rafsaruxanyan749]

Б.. И лакот