たぶん (Tabun) namida nagasu koto sura nai mama ไม่มีแล้ววันคืนที่เราได้ใช้ร่วมกันอย่างนั้น “คงไม่มีอีกแล้ว…” Saw you’re not around … ในห้องที่ไม่มีเธออยู่อย่างเมื่อวาน มีเพียงตัวฉันที่ยังคงนั่งอยู่ตรงนี้ ในห้องที่เราเคยใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เพียงคิดเท่านั้นหลับตาก็ยังคงเห็นเพียงภาพเธอ warui no wa dareda wakan nai yo dare no seide mo nai tabun… But could our knot climb up and keep on Such unkind heart, ends creep on Saw you’re not up to go on We know where all that could wind up ไม่มีแล้วที่ฉันจะได้พูดไป 「okaeri」 คงลืมไปแล้วเรื่องระหว่างเรา ที่ใช้เวลาร่วมกันมา … hitori de mukaeta asa ni futo omou dareka no koto Inside of it, a home I thought we belonged The commonality’s around without you and แล้วคนที่จากไปคือใครล่ะ เป็นเธอรึเปล่า? หรือคนที่ไม่แคร์ก็คือเรา tabun… kore mo taishū-teki ren aidesho sore wa saishū-tekina kotaeda yo We’re going down, down, for we let it eat the “No” แต่เรื่องพรรค์นั้นน่ะ ทั้งเธอและฉันคงมองมันเป็นแค่ Story วันที่เราได้ใช้เวลาร่วมกัน วันเหล่านั้นจะดีแค่ไหนก็คงเหลือเพียงแค่ “ภาพจำ” bokura wa nankai datte kitto sō nan-nen datte kitto Saw you’re not in need to go through this streets On what is soon dark … ไม่มีแล้วที่ฉันจะได้พูดไป 「okaeri」 คงไม่ย้อนหวนคืนกลับมา ดั่งความรักที่หล่นหาย … When complication hiding got too hard to find It could have been around hot ethos subete o yurushi aeru wake janaikara ถ้าเธอยังคิดว่าเรื่องราวในวันนั้นยังดีและคงจดจำ อยากให้เรื่องราวเหล่านั้นย้อนหวนกลับมา คงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ … But could our knot climb up and keep on bokura wa nankai datte kitto sō nan-nen datte kitto “sayōnara” ที่บอกเธอนั้นเพื่อทำให้เราแยกทางกันไป shikata ga nai yo kitto 「okaeri」 omowazu konoreta kotoba wa chigau na So let in more and climb up, and keep on Such unkind heart, end creep on ถ้ากลับไปยืนอยู่ในวันนั้น คงไม่พลาดพลั้งพูดคำนั้นไป nante, shitau tte shimau yo 「okaeri」 todokazu koboreta kotoba ni waratta เธอก็คง ไม่มีวัน ย้อนกลับมา …