Dlaczego trudno dzisiaj stworzyć i utrzymać relację długoterminową?

Jak wiecie, albo nie wiecie, więc się dowiecie teraz właśnie, fascynują mnie relacje międzyludzkie. Rodzicielskie, rodzinne, przyjacielskie, a najbardziej relacja z samym sobą oraz tzw. relacje partnerskie.
Oglądam te relacje, przyglądam się, doświadczam ich, rozmawiam o nich, czytam i...dla mnie to księga, która pisze się cały czas, trochę jak w Akademii Pana Kleksa - pisze się w czasie rzeczywistym.
To, co od pewnego czasu przykuwa moją uwagę to temat chęci? zdolności? a może jednego i drugiego i innych czynników? do budowania relacji długoterminowych przez pokolenie 30+. Zawężam postrzeganie tej sytuacji do osób, które pracują ze sobą (nad sobą?) z racji tej, że w takim środowisku się przejawiam i z takimi 30 i więcej latkami mam do czynienia.
Więc jak to jest, że osoby pracujące ze sobą - terapie, ceremonie, warsztaty, ustawienia, itp. itd (skreśl niepotrzebne) jeżeli wybierają być w relacji to ta relacja trwa kilka/kilkanaście miesięcy i finito? Nie potrafię sobie przypomnieć pary, którą poznałem w ostatnich 3 latach, zaczęli w tym czasie być razem, i nadal razem są. Znam, okazuje się, że sporo, par, które poznały się kiedy mieli po 20, dwadzieściakilka lat, i nadal są razem. Żeby było ciekawiej - bez terapii, warsztatów...tak, przyznają że bywa różnie. Jak to w życiu. I wybierają siebie dalej.
A jak to jest, kiedy się rozwijamy mentalno-duchowo? Czy to jest tak, że po trudnych często rozstaniach z pierwszych relacji, przeżywamy okresy, kiedy jesteśmy sami (a więc jest spokój, harmonia, stabilizacja, czas na wszystko, co dla mnie ważne) w międzyczasie odrzucając warstwy cebuli, poznając siebie, swoje granice, potrzeby itp. wchodzimy w relację (jednak człowiek to zwierzę stadne jest) i okazuje się, że po okresie działania chemii (zakochanie) robi się trudno (zranienia wyłażą na powierzchnię) i nie chce się dalej w tym grzebać? Uzdrawiać? Iść dalej, skoro tyle już się przeszło? Do tego duchowi guru mawiają, że jak nie służy, to nie służy (co można przeczytać - skoro Ci ciężko to puść, gdzie indziej będzie lżej).
Coraz więcej singli i singielek, otwartych związków, poliamorii - ok, tak jest. Może to znak naszych czasów? Może monogamia i relacje długoterminowe są passe a kultura fastfood zawitała również w relacjach? Szybki seks, trochę przytulania i duuuużo "wolności" (czytaj - nie za dużo bliskości, tam wyłażą zranienia).
Ile w tych ruchach jest tak naprawę strachu? Strachu m.in. przed tym, że wybierając tę jedną i tę jedyną nie zasmakuję w życiu czegoś innego a tyle jest możliwości. Włącz fejsbuka i zobacz ile masz możliwość koncertówy czy innych wydarzeń w Twojej okolicy na najbliższy weekend - a partner lub partnerka może akurat potrzebuje spędzić z Tobą czas w domu - kurde, co wybrać? Jak wybrać? Relacja relacją i w tym wszystkim jestem jeszcze ja i moje potrzeby. AAAA! Wybieranie jest takie trudne i męczące....
Tak, wybieranie jest trudne i męczące kiedy wybiera głowa, umysł. Tam jest trylion powodów ZA i co najmniej tyle samo powodów przeciw. A serce wie...
Czy to może jednak jest o świadomości, że wiem, czego chcę i potrzebuję i nie zgodzę się na nic mniej więc kiedy okazuje się, że sztywne granice może jednak potrzebują elastyczności, że rana ojca lub matki po raz nty wyłazi na powierzchnię - to kończę relację i albo będę singlem/singielką (to nie znaczy życie bez s$ksu, to znaczy życie bez relacyjnej codzienności i konfrontacji z własnym cieniem) albo naiwnie wierzę, że kolejna osoba będzie TĄ jedyną. I pewnie będzie - do czasu aż nią być przestanie...
Na ile chcesz dzisiaj zdeklarować się do bycia z drugą osobą? Co jest przerażającego w tej myśli a co jest w niej kojącego? Jak szybko umysł szuka wymówek i uruchamia mechanizmy obronne "chroniąc" przed przeżyciem tego, co kiedyś przeżyte zostało paradoksalnie do tego samego poczucia doprowadzając?
Tymoteusz
------------------
Jestem dostępny na sesje online
------------------
Jeżeli widzisz wartość w tym, co robię, możesz wesprzeć moją ścieżkę tutaj🙏🔥❤:
buycoffee.to/meskastronaemocji
------------------
Chcesz się dowiedzieć więcej o mnie i moich wartościach? Zapraszam do posłuchania:
open.spotify.com/episode/2jDD....

[@ukaszpuchalski316]

Ważny Głos Brat. Wdzięki❤. We mnie pojawia się jedno słowo ,, Uprzejmość ,, .Do Siebie,do wzajemnej Relacji i do Procesu...Wbrew pozorom bardzo jej dzisiaj brakuje, w rozwojowej gonitwie łatwo zgubić siebie i osobę na której nam zależy.Mimo zakochania,motyli,planów czasami bez podstawowej urzejmosci relacyjnej i zrozumienia związki się po prostu nie kleją na dłużej.

[@anett6897]

Jako kobieta odnoszę wrażenie że to mężczyźni nie kwapią się do zakładania rodzin. Pomimo że wiem dokładnie czego oczekuję od mężczyzny tzn chcę założyć rodzinę, niestety bardzo ale to bardzo często spotykam mężczyzn, którzy po prostu nie chcą stałego poważnego związku, małżeństwa, rodziny, ogólnie nie chcą przywiązania, ciągle widzę wokół mężczyzn z którymi nie da się tworzyć wartościowych relacji romantycznych. Oni chcą się przeważnie bawić, mówią że boją się zaangażowania bo się tak bardzo mocno przejechali na swojej ex, itd, wszystko się kręci wokół bólu i rozczarowań jakie wywołały byłe partnerki. Mi jest mega smutno że dziś dominuje fast food, że królują relacje bez zobowiązań, ja chyba po prostu nie pasuje do tych czasów bo tak nie umiem, tak perfidnie wykorzystywać czyichś uczuć, udawać najpierw zainteresowanie czy zakochanie, wzbudzić nadzieję i z tego bez mrugnięcia okiem używać sobie. Nie umiem przejęć obok tego obojętnie, że ludzie sobie nawzajem fundują takie shity, boli mnie taki stan rzeczy. Pozdrawiam

[@Ultrabiwak]

Uważam że w dzisiejszych czasach nie jest możliwe zaufać w pełni drugiej osobie na dłuższe lata we wspólnej relacji, na początku zależeć będzie każdej ze stron, później po dłuższym wspólnym okresie życia jedna ze stron osoba zazwyczaj powoli się wyłamuje albo za dużo zaczyna rozmyślać. Ludzie pogubili wartości, obecne czasy nas przytłaczają i pokazują że można wszystko łamać na wszystkie sposoby, KUSZĄ ZŁEM ! Kilkanaście lat temu będąc młodym nie byłem świadomy co to życie dorosłe, dzisiaj wiem przez co ludzie przechodzili i zachowywali się w sposób który nie potrafiłem ich zrozumieć. Jest to ważne kto miał jaką przeszłość czy w dzieciństwie czy w młodości ale wszystko to zależy jak sobie człowiek poukłada w głowie wchodząc w życie dorosłe, ciężka droga lecz jest to droga od siły, miłości po mądrość. Osobiście po ciężkim przejściu w długoletnim związku z kobietą, pozbierałem się i wyciągnąłem wnioski, być może gdybym był mądrzejszy dziś byłbym głową szczęśliwej rodziny. Mimo to co mnie spotkało czuje w sobie i wiem że gdy spotkam kiedyś nową osobę na mojej drodze, wiem że poznam ją z czystą kartą w moim życiu i nadal będę chciał obdarowywać tym co najlepsze i na co człowiek zasługuje w życiu od drugiej osoby. Czy to występuje na całym świecie czy tylko u nas ? Myślę że przetrwają wszyscy najsilniejsi i ci którzy będą chcieli/próbowali to zrozumieć. Pozdrawiam

[@avelineinthenew7557]

Mam podobną refleksję ostatnio. Widzę iluzję tego całego samorozwoju.