PIERŚCIENIE WŁADZY 2, ODC. 8 - RECENZJA I OMÓWIENIE SERIALU WŁADCA PIERŚCIENI

#pierścieniewładzy #ringsofpower #władcapierścieni
Wesprzyj nas na PATRONITE: patronite.pl/d...
Będziemy wdzięczni za Twoją SUBSKRYPCJĘ! www.youtube.co...
Recenzujemy ósmy odcinek drugiego sezonu PIERŚCIENIE WŁADZY, osadzonego w świecie WŁADCY PIERŚCIENI.
Zapraszamy także na nasze konta społecznościowe na:
Facebooku: / drugi-seans-1398302166...
Instagramie: / drugiseans
Filmwebie:
Marta - www.filmweb.pl...
Mateusz - www.filmweb.pl...
Mediakrytyku: mediakrytyk.pl...
Sprzęt z którego korzystamy podczas realizacji naszych materiałów:
Mikrofon: Blue Yeti
Mysz: Logitech MX Master 3
W materiale wykorzystaliśmy fragment utworu zespołu Tequila Moonirse "Tequila Moonrise" freemusicarchiv...
w materiale wykorzystaliśmy fragment utworu Lonnie J zespołu Mini Vandals • Lonnie J

[@aleksandral23]

Kocham rant Marty na niziołków w tej serii xdd 😅

[@sebastianszczepanek1]

To prawda.I te wspaniałe słowa o 'Durinie', ojcostwie i męskości, to kolejna semantyczna perełka szanownej współautorki kanału.

[@losarturos]

Akurat zabicie orka zdrajcy jest jak najbardziej dobrym pomysłem. Skoro zdradził już jednego swojego pana to nie miałby oporów, żeby zdradzić następnego. Tak się postępuje ze zdrajcami. Bardzo szybko się ich pozbywa, po ich wykorzystaniu. To akurat jeden z nielicznych dobrych pomysłów showrunnerów tego miernego komediowego serialu fantasy, klasy daleko za B.😛

[@bot_0011_o8o]

Dzięki za serię, jakoś udało się dobrnąć do końca tego wiekopomnego MASTERPIECE'a. Wasze omówienia poszczególnych odcinków bardziej mnie angażowały niż sam serial.

[@marcinsordyl6659]

"Ohydna banda lumpów" - przepiękne!😂

[@radek.jankowski]

2 Sezon - czy wybitny? - nie, ale na tyle fajnie mi się to oglądało, że chcę więcej. Cieszę się, że w ogóle podszedłem do tego sezonu, bo po pierwszym chciałem się trzymać od tego z daleka :)

[@micharoson5663]

Mi się ten 2 sezon się podobał. Uważam że jest lepszy niż 1 sezon i czekam na więcej.

[@hermesles]

Na pewno lepszy niż drugi sezon rodu smoka

[@KeldarMJ]

Jest lepszy niż pierwszy, ale nadal to jest takie max 5-6/10.

[@Karla60100]

​@@hermesles otóż to.

[@arkadiuszkrzos666]

To super, że ci się podobał - nawet jeśli dla mnie serial jest potwornie słaby, to cieszę się, że ktoś wyciągnął z niego radość. Wiele utalentowanych osób pracowało przy nim (co przejawia się w wielu aspektach realizacji) więc ekstra, że ich praca nie poszła na marne.

[@przemaser2]

mam dwie zasady : zawsze ogladam recenzje zlych seriali (uwielbiam klasyczne ranty ktore powoduja usmiech). nigdy nie ogladam recenzji dobrych seriali - po prostu sie nimi delektuje. polecam wszystkim taka opcje

[@arkadiuszkrzos666]

A skąd wiesz co jest dobre/złe jeśli tego wcześniej nie widziałeś/nie zapoznałeś z recenzjami?

[@przemaser2]

@@arkadiuszkrzos666 widzę urywki filmu. Widzę te elfy wypierdki. Widzę plebs z numenoru. Widzę dekoracje z korony królów. Widzę wielkie armię liczące 150 statystów. Widzę brak logiki to mi wystarczy aby hejtowac i śmiać się zdrowo z tego nowoczesnego kiczu

[@arkadiuszkrzos666]

@@przemaser2 Czyli potrafisz stwierdzić czy film/serial jest dobry lub zły po obejrzeniu urywków? Nie zrozum mnie źle - ja nie bronię tutaj tego serialu. Po prostu próbuję zrozumieć przedstawione przez ciebie zasady i w jaki sposób możliwa jest ich realizacja.

[@savolla12]

Minęło ponad 20 lat odkąd dostaliśmy naprawdę dobrą trylogię od Jacksona. Dobrą, ale też niepozbawioną wad, mniejszych lub większych głupotek, ale jako fantasy na ekranie nawet teraz nie ma sobie równych. Potem przyszła druga trylogia, Hobbita. Tu już nie było tak słodko, ale nadal był to jakiś poziom (im dalej w las, tym stężenie głupotek czy dziwnych decyzji scenariuszowych niestety rosło). Mija następne kilka lat i znów szykujemy się na powrót do Śródziemia. Patrząc na pierwszy i na drugi sezon tego serialu niestety mnie on zawodzi. Potrafię docenić nie jeden raz warstwę wizualną, solidną muzykę(do której dość często wracam po seansie), całkiem dobrą grę kilku aktorów- przede wszystkim Vickers- Halbrand/Annatar/Sauron, Edwards jako Celebrimbor, Owens jako Elendil, Arthur jako Durin IV, jego ojciec czyli postać Petera Mullana czy nawet poboczny Narvi grany przez Eldona. Najbardziej jednak boli mnie kwestia scenariuszowa. Dużo tu głupot, większych czy mniejszych, nielogiczności (i to nawet nie w związku z pierwowzorem tylko wewnątrz samego serialu), wiele rzeczy dzieje się tylko dlatego bo tak pasuje akurat do scenariusza. Nie przywiązujemy sie do wielu postaci, bo zwyczajnie nie mają czasu wybrzmieć i wzbudzić naszą sympatię. Niestety dla mnie to bardzo zmarnowany potencjał, gdzie mając fajne uniwersum była okazja na następny kamień milowy fantasy na ekranie, prawdziwego flagowca streamingu, do którego widzowie równie chętnie by wracali i wyczekiwali na kolejne sezony. Zero sprzeciwu, jak komuś przyjemnie się to ogląda, tym bardziej że to moje ulubione uniwersum. Jednak jak dla mnie jako całość to zbyt mało apetycznych kąsków podanych w zbyt przeciętnym sosie.

[@ILoveCompany]

Obejrzałem 2 sezon i z pewną postawą mogę stwierdzić, że zasługuje na 1/10.

[@arkadiuszalbercki2168]

Epic battle! Epic siege! Epic fail! To mówiłem ja, dziękuję.

[@Flanel_]

1. To durin ma brata- no patrz, 2 sezony go rozbudowywali i wreszcie jest. 2.elendil co sezon dostaje mieczyk? Dobrze pamiętam,że już jeden ma? po awansie. 3.Jaki pierścień ma arondir i ile ibupromu zażył, czy ma poprsostu leczenie ala Wolwerine? 4. Elfy to jednak lemingi- widzę coś wysokiego- no muszę skoczyć, no muszę. 5. Tom spiewal do żony, z żoną.........znaczy prawdziwe imię nieznajomego to Gandalfina? 6. Gdzie jest Anarion i kiedy ich w końcu zaleje?? Ale song Toma na koniec mi się podobał= wygrali.

[@sebastianszczepanek1]

Naszła mnie "wena" i pomyślałem o genezie zła i tym, co napędza bunt, jak siebie postrzegają jednostki, które czynią zło i jak to sobie "tłumaczą" na podstawie Morgotha. Pytanie jest takie: Czy Morgoth od początku był zły i czy jego uczynki to tak naprawdę plan Eru? Rozważania nad genezą zła i jego metafizycznym uzasadnieniem od lat budzą moją fascynację nie tylko jako miłośnika literatury J.R.R. Tolkiena, ale i filozofów badających moralne aspekty kosmogonii fikcyjnych światów. Jednym z najbardziej enigmatycznych i niejednoznacznych bohaterów jest Melkor, znany później jako Morgoth. Pytanie, które często nasuwa się przy analizie jego losów, brzmi: czy od początku był on zły, czy jego uczynki stanowiły część większego planu Eru Ilúvatar? Przecież Melkor, będąc jednym z pierwszych i najpotężniejszych Ainurów, nie mógł od razu być zły w sposób, jaki my, jako ludzie, rozumiemy zło - w świecie, który jeszcze nie istniał, nie mogło być ani zasad moralnych, ani podmiotów, wobec których można było wyrządzić krzywdę. J.R.R. Tolkien w swoim dziele Silmarillion opisuje, że Melkor, w trakcie gdy inni Valarowie śpiewali "Muzykę Stworzenia", wprowadzał do niej dysonanse, starając się narzucić własne modyfikacje. Już w tej chwili możemy dostrzec pewien zalążek jego odmienności, a nawet buntu. Czy wówczas była to oznaka złej natury, czy może raczej przejaw szczególnego rodzaju indywidualizmu? W tym miejscu możemy przywołać pojęcie "mutagenu" z zakresu biologii ewolucyjnej - Melkor był w pewnym sensie właśnie takim czynnikiem, który wprowadzał niezbędne zmiany, nieco jak katalizator ewolucji w świecie, który dopiero miał się uformować. Pogląd ten można poprzeć argumentem, że "zło" Melkora wynikało nie tyle z jego moralnej degeneracji od samego początku, co z nadmiaru pewnych cech, które w naszym, współczesnym świecie, są raczej cenione. Był on, jak pisze Tolkien, nie tylko jednym z najpotężniejszym z Ainurów, ale również najbardziej niezależnym. W jego postawie możemy odnaleźć cechy takie jak nonkonformizm, indywidualizm, a także chęć poszukiwania nowych ścieżek - "wolną wolę", której inni Valarowie w takiej mierze nie posiadali lub jej nie wyrażali. Wydaje się, że właśnie ten nadmiar wolnej woli, zamiast być błogosławieństwem, okazał się dla niego przekleństwem. Warto przywołać tu pracę Filipa K. Dicka (The Exegesis of Philip K. Dick), który twierdził, że "największe tragedie nie są wynikiem działania zła samego w sobie, lecz są konsekwencją prób wykraczania poza ustanowiony porządek". W przypadku Melkora, jego działanie mogło być próbą przekroczenia granic, jakie ustanowił Eru, wyrażenia własnej wizji rzeczywistości. Mamy zatem do czynienia z ironicznym paradoksem: cechy, które były zalążkiem jego upadku - indywidualizm, kreatywność, gotowość do działania wbrew regułom - to wartości, które w innych kontekstach mogłyby być postrzegane jako cnoty. Pytanie, które wynika z tej analizy, brzmi: czy Eru Ilúvatar przewidział to wszystko? Czy bunt Melkora był w istocie nieodłączną częścią planu stworzenia? Tolkien sugeruje, że tak mogło być, kiedy w jednym z fragmentów Silmarillionu Ilúvatar mówi: "Żaden temat nie może zostać zagrany, który nie miałby swojego ostatecznego źródła we Mnie, ani nikt nie może zmienić muzyki wbrew mojej woli" (Silmarillion, rozdział "Ainulindalë"). Słowa te wydają się potwierdzać, że Melkor - nawet w swoim buncie i dysonansie - służył szerszemu celowi. Eru, jako wszechwiedzący stwórca, zdawał sobie sprawę z tego, że stworzenie wymaga nie tylko harmonii, ale i nieporządku, który pobudza rozwój i zmienia oblicze świata. W tym kontekście Melkor jest raczej "niezbędnym czynnikiem chaosu" niż jednoznacznym wrogiem stworzenia. Bez jego działań świat Ardy nie miałby kontrastów ani wyzwań, które ukształtowałyby losy Śródziemia. W podobny sposób Carl Jung opisywał proces "indywiduacji", który zakłada konieczność zmierzenia się z cieniem, ciemną stroną własnej osobowości, aby dojść do pełni. Melkor, jako personifikacja tego cienia, przyczynił się do "dojrzewania" świata stworzonego przez Eru. Na koniec warto zastanowić się, czy postawa Melkora naprawdę musiała prowadzić do jego ostatecznego upadku. Przecież początkowo jego celem było nie niszczenie, lecz tworzenie czegoś własnego. Dopiero później jego bunt przekształcił się w nienawiść, zawiść i chęć zniszczenia. Być może, gdyby udało mu się znaleźć sposób na wyrażenie swojej indywidualności w harmonii z resztą stworzenia, historia Melkora potoczyłaby się inaczej. W ten sposób docieramy do kluczowego pytania: czy zło jest koniecznym aspektem wolnej woli? Czy potrzeba istnienia takich postaci jak Melkor, by świat mógł naprawdę zaistnieć w całej swojej złożoności? Bardzo chętnie podyskutuje bo temat jest fascynujący.

[@Radziecka1]

Polecam też 3. sezon Vkingowie: Valhalla, jak i 2 pierwsze, niby serial historyczny, ale świetnie się go ogląda, trochę ma vibe fantasy.

[@justynapietrzyk828]

Ja się ciągle zgadzam z Panią Martą, nie ma czego się doszukiwać w tym serialu na siłę, bo i po co?

[@arwena1659]

Zgadzam się. Czytam na omówieniach Bez Schematu, że za mało jest gości prezentujących inny punkt widzenia (bardziej pozytywny) i zastanawiam się, skąd brać ludzi, którzy lubią ten serial i będą chcieli tłumaczyć wszystkie słabe punkty i świecić oczami...

[@iRemol]

Również źle mówicie- w literaturze Tolkiena "imienne"/kozackie artefakty są mega istotne jak w Baldurs Gate 2 - Pierścień Barahira, Hełm Hurina itp itd. To RPGi czerpią z tolkienistyki i jest tu to po prostu pokazane. Pamiętajcie = najpierw był Tolkien a od tego klasyczne rpgi i gry i filmy wiec nie dziwo, że mamy te podstawy. Aha i takie momenty - "a teraz to jest Narsil i będzie ważny" również jest to częste w książkach (nie tylko w LOTR).

[@DrugiSeans]

U Tolkiena to jest świetnie wprzężone w świat, tu nie. Tu se chłop szuka laski, bo tak, bo kompletuje strój na cosplay.

[@iRemol]

@@DrugiSeansnie wszystko jest dobrze sprzężone - zobacz historię Turina i jego odnalezienie artefaktów

[@Zero-oq1jk]

Srauron: Zapytacie gdzie pizza. A ja na to ~pstryk! Zero Zero Zero. - Dzień dobry, średnią hawajską dla każdego!!!

[@Radziecka1]

O dziwo 1. sezon bardziej mnie wciągnął, jedyny wątek, który tu lubię to krasnoludy.

[@Radziecka1]

Z fantasy serii na Amazon to są 2 dobre seriale, animowany Legenda vox Machina i Carniwal Row.

[@magdaber3406]

(*) dla celebrimbora i Adara.

[@iRemol]

Wtrącę się jako tolkienista - ten rant jest nieuzasadniony, to są Harfoot'ci - protoplaści Hobbitów z Shire - nieokrzesani, wędrujący jak ludzie sprzed 10k lat na Ziemi :)

[@Zero-oq1jk]

Mam wiele wymion

[@sebastianszczepanek1]

Scenarzyści drugiego sezonu "Pierścieni Władzy" musieli chyba stracić kontakt z rzeczywistością. Sauron, po tym jak orki go "zadźgali", zamienia się dosłownie w kałużę czegoś, co wygląda jak luźny stolec, przyklejony do wozu starej babci. Po prostu dramat. Przez większą część sezonu orkowie zostali nam przedstawieni jako rasa istot udręczonych przez Morgotha, a potem Saurona. Mimo całego bólu, dzięki swojemu "ukochanemu ojcu" Adarowi, zdołali wyrzeźbić sobie kawałek ziemi - Mordor - gdzie chcieli założyć coś w rodzaju komuny. Planowali tam żyć w spokoju, razem ze swoimi "partnerkami" i "orkowymi bombelkami," tworząc szczęśliwe społeczeństwo, któremu do pełni szczęścia brakowało tylko jednego - odcięcia się od zła Saurona. Ale cóż, na koniec sezonu twórcy najwyraźniej zmienili zdanie. Wracamy do klasycznego Tolkienowskiego (czy raczej Jacksonowskiego) wizerunku orków jako bezmyślnych, brutalnych pomiotów piekielnych. Zero pomyślunku, zero konsekwencji.Cóż, przynajmniej scena z Annatarem miała jakiś potencjał. Gdy Sauron zrzucił iluzję przed Celebrimborem, można było poczuć, że coś się dzieje. Niestety, ta chwila to tylko przebłysk czegoś, co mogło być - fabuła nieudolnie zmarnowała tę szansę. Liczba absurdów i głupot w tym sezonie to jakiś Mont Everest. Weźmy na przykład wątek Galadrieli i Celebrimbora. Galadriela odkrywa, że Halbrand to tak naprawdę Sauron - i co robi? Zamiast natychmiast powiedzieć wszystkim, w tym biednemu Celebrimborowi, trzyma tę informację w sekrecie. Efekt? Kowal, zamiast dalej wykuwać swoje artefakty, traci życie, a razem z nim ginie całe miasto elfów. Brawo, Galadriela. W Twoim ego nie ma miejsca na rozwagę. Podkomendni Gil-galada kompletnie ignorują jego rozkazy i oczywiście nie ponoszą żadnych konsekwencji. Aż chciałoby się zapytać, co by zrobił Tywin Lannister, gdyby któryś z jego ludzi odmówił wydania pierścieni albo okazał choćby cień niesubordynacji. Odpowiedź? Głowa by poleciała. Tymczasem u Gil-galada wszyscy go ignorują, a najwyższą karą jest chyba pogardliwe spojrzenie. Zbędne wątki proto-hobbickie z Gandalfem są wręcz boleśnie niepotrzebne, a ten cały Numenor wygląda jak "Gra o Tron" dla ubogich, pełna papierowych postaci i tanich dramatów. Ach, i jeszcze ten absurdalny trójkąt miłosny z Isildurem. Tak można wymieniać zarzuty bez końca. Jedynym pozytywem tego sezonu, w porównaniu z pierwszym, jest fakt, że tym razem nie próbowano wciskać nam PR-owego absurdu z "GO-Galadriel" i zmuszać do akceptacji tej farsy pod groźbą oskarżeń o bigoterię i rasizm. Na szczęście obyło się bez słynnej inkluzywnej "drużyny influencerów." To może być jedyny mały plus - brak tak idiotycznej kampanii promocyjnej. PS: Ten "zły czarodziej" nie może być Sarumanem, i to z bardzo prostej przyczyny: po wszystkich strasznych czynach, których się dopuścił (i których jeszcze się dopuści), nie sposób sobie wyobrazić, że Gandalf mógłby później z nim współpracować, a tym bardziej darzyć go zaufaniem. Wiemy przecież, że Gandalf ufał Sarumanowi i szanował jego autorytet aż do chwili jego zdrady. Jak twórcy mieliby wyjaśnić taki paradoks? Gandalf, szantażowany przez Sarumana, który grozi śmiercią jego przyjaciół; Saruman upokarzający i z zimną krwią zabijający swojego podkomendnego na oczach Gandalfa - po czymś takim relacja oparta na zaufaniu i szacunku byłaby kompletnie niewiarygodna. Gandalf nie mógłby szanować Sarumana po takiej serii brutalnych działań. Dlatego właśnie ten zły czarodziej nie może być Sarumanem. I ci jeźdźcy z "Mad Maxa" nie mogą stać się Nazgulami. To pierścienie przez wiele lat korumpowały ludzkich królów, aż stopniowo, pozbawieni cielesnej powłoki, stawali się upiorami pierścienia (co sugeruje sama nazwa).

[@arwena1659]

Dlaczego jeźdźcy z Mad Maksa nie mogliby dostać pierścieni od Saurona między sezonami albo już w sezonie 3? W tym serialu wszystko dzieje się bardzo szybko. Rozumiem, że w filmie Jacksona byli pokazania jako królowie w swoim prime, ale tu się bierze wiele swobody w interpretacji. Może byli królami i stracili swoją pozycję - Sauron ich skusi na pierścienia wizją odzyskania swoich tronów, władzy itp. Totalnie potrafię sobie wyobrazić, że scenariusz idzie w tę stronę.

[@sebastianszczepanek1]

@@arwena1659 Musimy trzymać się logicznego ciągu przyczynowo-skutkowego. Wiemy, że serial "Pierścienie Władzy" rozgrywa się w świecie wykreowanym przez mistrza Tolkiena, więc warto trzymać się zasad ustanowionych w tym świecie. Oczywiście, można sobie wyobrazić, że pomiędzy sezonami coś się wydarzyło poza ekranem, ale wówczas łatwo popaść w totalny chaos. To jest właśnie główny zarzut wobec twórców tego obrazu. Nie chodzi mi wcale o to, że należy trzymać się książki za wszelką cenę - absolutnie nie. Jest tu tyle miejsca na swobodną twórczość, że byłoby grzechem tego nie wykorzystać. Ale autorzy robią to w sposób potwornie nieudolny. Wracając do jeźdźców z "Mad Maxa" - absolutnym dogmatem w świecie Śródziemia jest to, że Nazgûle to "Upiory Pierścienia". Cytat: "Nazgûle (C. M. Upiory Pierścienia; nazg − pierścień, gûl − upiór) − niegdyś dawni lordowie, magowie i królowie ludzi, którym Sauron podarował Dziewięć spośród Pierścieni Władzy." W innym momencie czytamy: "Wiadome jest, że trzech spośród Nazgûli było możnymi Númenorejczykami (najpewniej poplecznicy Ludzi Króla), zaś jeden z nich był królem Easterlingów. Inni spośród Dziewięciu najpewniej także wywodzili się z plemion zamieszkujących rozległe ziemie Rhûn i Haradu." Podsumowując: Nazgulami stali się ludzie, którzy byli królami, magami, mędrcami itd. (i to w momencie otrzymania pierścieni, a nie "kiedyś w przeszłości"). Do ich przemiany potrzebne są pierścienie - trudno wyobrazić sobie inny sposób "produkowania Nazgûli". Przeistoczenie ich w upiory pierścienia to proces długotrwały. Zauważ, że w serialu te istoty są w jakiś sposób (niewyjaśniony) przeklęte lub zaczarowane przez niby-Sarumana i są jego, nie tyle podkomendnymi, ile pogardzanymi niewolnikami. Jeden z nich mówi, że "jego ludzie byli królami", ale nie to, że on sam jest królem. A ten fakt musimy uwzględnić. Oczywiście, mogę sobie wyobrazić, że te istoty w jakiś sposób stają się wolne, uzdrowione, otrzymują w międzyczasie tytuły królewskie, a ich drogi krzyżują się z Sauronem, otrzymują pierścienie i... Reszta to już historia. Ale musisz przyznać, że brzmi to delikatnie mówiąc mało sensownie i wiarygodnie.

[@maciosgrey9699]

Czekam na recenzje " substancji " ;)

[@MrSamurajo]

Moi drodzy, postawcie się na miejscu Saurona - ten cały Glug dał się przekabacić z byle powodu na jego stronę opuszczając Adara, który go traktował jak syna xd Zdrajcy nie są szanowani po obu stronach a jak już widział, że chłop się szykuje do kolejnego marudzenia po prostu zrobił pokazówkę dla innych, że nie będzie tolerancji pod nowym zarządem i morda w kubeł albo miecz w gardło.

[@arwena1659]

W odróżnieniu od Adara Sauron raczej uważa, że orkowie nie są jak cebula, nie mają warstw i trzeba nimi sterować prostymi środkami jak strach i siła. Zresztą koniec końców ten cały Glug nie pokazał się dobrym świetle. Mam wrażenie, że twórcy pozorują tylko pokazanie pewnych wątków (cała kwestia pokazania orków z lepszej strony), żeby na koniec rozwiązać je tak, że pozostajemy z poczuciem straconego czasu i pytaniami po co to było.

[@arkadiuszkrzos666]

Smutny finał, mimo kilku niezłych elementów - długie ujęcie bez cięć w Eregionie podążające za łucznikiem-obrońcą ma fajną choreografię, sceny z Celebrimborem i Annatarem mają ładunek emocjonalny, Duriny jak zwykle aktorsko dają radę, ale ich wątek też nie ustrzegł się idiotyzmów - decyzja Króla o rzuceniu się na Balroga mimo pięknego ujęcia nie miała sensu - mądrzej byłoby uciec z synem. Ale to jeszcze można wytłumaczyć impulsem. Za to fakt, że zawał powstały w wyniku walki nagle wyłączył Balroga z całej sytuacji jest kolejną bezsensowną ex machiną narracyjną, w której problem rozwiązuje się sam. Durne jest, że Balrog miałby się teraz nie móc przebić przez kilka skał kruszonych przez wózek do kopania... Po raz kolejny, cała inwazja Eregionu jest bez sensu, bo przecież Adar ani nie wiedział, że tam Sauron był, ani nie ma pojęcia czy w którymkolwiek momencie nie zwiał z miasta. Wysłanie jakichkolwiek wiadomości do środka Eregionu mogłoby oszczędzić walki i życia wielu jego dzieci. Arondir po otrzymaniu ciężkich ran sztyletem biega i walczy jak nowy, Galadriela już nawet nie udaje, że jest śmiertelną istotą - jeśli upadek z takiej wysokości nie jej nie wykończył to nie sądzę, że istnieje oręż zdolny ją zgładzić. Orki mają najwyraźniej wykrywacz Sauronów, gdyż zamiast naszpikować Annatara strzałami, widząc kolejnego elfa, nagle pytają "Przepraszam szanownego Pana, czy pan czasem nie jest Sauronem?". I czemu na wszystkich bogów chaosu orki w ogóle miałby myśleć, że zwrócenie się do Saurona cokolwiek im da? Jeśli nie chcieli walczyć, to wystarczyło uciec. Adar nie był nigdzie ukazanay jako brutalny dowódca, który karał za nieposłuszeństwo. Czemu w ogóle Gandalf zachowuje się jakby miał pojęcie kim jest Sauron? Nie pyta Mrocznego Maga o co w ogóle tu chodzi, jaki jest jego plan, do czego dąży itd. Ma blisko zero informacji i podejmuje decyzje bo koleś, który chciał zabić jego przyjaciółkę poległ z jego ręki... Nie ma znaczenia czy mag okaże się Sarumanem, czy nie - narracyjnie jest tylko kalką tej samej postaci, pustym manekinem mającym przywołać obrazy z filmów Jacksona. Jak strasznie szkoda mi jest Adara i potencjału na przymierze elfów i orków. To mógł być oryginalny a jednocześnie interesujący fragment fabuły, prowadzący do bratobójczej walki orków miedzy tymi, którzy ulegli Sauronowi a lojalistami Ojca. Czemu ciężkie oddziały krasnoludów są w stanie podejść niepostrzeżenie całą armię orków, niczym jacyś ninja? Czemu ludzie z Pelargiru nie wrzucają wysłąnników z Numenoru do wody i każą im spieprzać? Jest ich tam kilkaset vs 2 będących na lądzie. A zgadzają się na ścinanie dla nich drzew... Przecież część wieśniaków widziało enty i porównując kogo się bardziej bać - kilku kolesi czy gigantycznych drzewców nie powinno mieć wątpliwości... Cały wątek Numenoru to w mem... Miriel jest królową, po czym Pharason jest królem, bo tak powiedział orzeł, po czym ten wyrok odrzucił kraken ( widocznie ma wyższe stanowisko) wiec Miriel jest królową, po czym Pharason dostał pismo (obstawiam, że od Iluwatara, który jest szefem krakena) dzięki, któemu stwierdził że jednak jest królem. Ja autentycznie nie rozumiem, jakim cudem w tak ogromnej produkcji nie ma kogoś kto patrzy na decyzje scenariuszowe i mówi, że te rzeczy nie mają sensu, ale dużą część z nich można łatwo naprawić. Ale za to czekam na wasze omówienia Pingiwna - pierwszy odcinek mnie zachwycił i aż ciężko mi uwierzyć, że mogliby utrzymać ten poziom (a podobno 2gi to robi)

[@magdaber3406]

Bo Hobbity nie miały w sobie tego czym karmi sie zła moc pieścieni czyli jakis wielkich ambicji

[@Contessa2.0]

Myślę, że jesteście zbyt laskawi, a tym.samym nadinterpretujecie 😊 twórcy nie szli takimi skomplikowanymi tropami bo oni tego zwyczajnie nie umiom 😅

[@marcin_staff]

Ale spojler na okładce 😅

[@blazius1726]

Skoro Sauron tak umiłował Kelembrimbora, że uronił łezkę, to dlaczego bestialsko go zamordował?

[@sebastianszczepanek1]

To faktycznie dziwne. Wydaje mi się, że twórcy chcieli (w przeciwieństwie do Tolkiena i Jacksona) pokazać bardziej ludzką stronę Saurona, dodając mu pewien rodzaj moralnego dualizmu. Jest to jednak zupełnie sprzeczne z obrazem Saurona stworzonym przez Tolkiena. W jego wizji Sauron jest archetypem czystego zła, bez żadnych niuansów i bez cienia wątpliwości.

[@przemysawbukowski3648]

@@sebastianszczepanek1 Nie jest u Tolkiena archetypem czystego zła. Takim archetypem był Morghot nie Sauron. Sauron był tylko sługą i generałem w służbie zła, potem próbował zmieniać świat na swój sposób, odmienny od tego co robił Morghot, który tylko chciał unicestwić świat stworzony przez Ilvutara i stworzyć swój na jego miejsce. Sauron chciał tylko podbić śródziemie i stworzyć własne imperium z armią niewolników. Nie próbował zniszczyć dzieła Iluvatara bo nie miał po temu woli ani siły.

[@szymkins77]

według mnie nie płakał za celebrimborem a przez to że wie że to co on powiedział przed śmiercią to prawda

[@magdaber3406]

@@przemysawbukowski3648 mam wrażnie ,ze był symbolem kogoś kto nie orżnia tryanni o porządku

[@magdaber3406]

podśwadomie wiedział ,że elf ma racje

[@annabarycka994]

Pierwszy sezon był bardzo słaby, drugi po prostu taki sobie. Mając taka markę i takie pieniądze na budżet wypada słabo.. Pozdrawiam

[@michaszudrawski258]

Jak to dobrze, że pierwszy sezon był tak zły, że zniechęcił mnie do dalszego oglądania i nie robilem sobie krzywdy. Swiat Tolkiena to nie jest d&d, star wars ani Sapkowski. Tu nie ma miejsca psychologizację postaci w obszarze wszystkich ras. Tutaj kazda rasa jest bardziej archetypem, symbolem. Elfy są uosobieniem piekna i dobra, orkowie manifestacja zła i przemocy, sauron - bezgranicznej władzy, ludzie i hobbici są pomiedzy tymi swiatami i wyobrażają dwa typy ludzi - silnych, szlachetnych, uprzywilejowanych, oraz slabych, prostych common folks. W momencie kiedy Logan Roy wydaje sie byc bardziej negatywną postacią niż emo Sauron, to zdecydowanie cos poszlo nie po myśli autora.

[@Kurczak00]

Ja się cieszę że serial powstał i czekam na sezon 3. Oby było w nim więcej Saurona i mniej GoGaladriel.

[@TomaszKowalski-w1r]

:)