Gdy czujesz, że nikt nie rozumie 🙃

Bycie inną, niepasującą, niezrozumianą. Samotność, uważanie się za dziwaka, odmieńca, nadwrażliwca. Byłaś tam? Bo ja tak. A potem zaczęłam rozumieć, że nie tylko ja tak mam… i to działa ze wszystkim.
Instagram: / hania.es
DRUŻYNA ES na Facebooku: bitly.com/druzynaes
Facebook: / haniaess
Twitter: / haniaes
Blog: www.hania.es/
Music by Chinsaku - Blossom - thmatc.co/?l=6835D96

[@juliam1232]

Boje się wychodzić na spotkania z kimkolwiek bo wystarczy chwila niezręcznej ciszy i już mam poczucie winy że nie jestem wystarczająco interesująca osobą i osoba z którą jestem pewnie wolalaby być gdzieś indziej i z kim innym.

[@Agata-jb4hi]

Mam to samo. Nękające poczucie winy, wolałabym w ogóle nie wychodzić z łóżka W szkole chwila niezręcznej ciszy i mam ochotę się rozpłakać bo myślę że to moja wina i potem nikt nie będzie chciał przy mnie być a ja tego naprawdę potrzebuję. Czasami mój humor waha się między "Spierdalajcie" a "Błagam, bądźcie i pomóżcie mi"

[@zuzannab8119]

Przez długi czas też tak miałam, uważałam, że jak rozmowa się nie klei, to przez to że jestem nieinteresująca. Miałam tak w pracy - uważałam, że ja tam po prostu nie pasuję i nie jesem dobrym partnerem do rozmowy dla tamtych ludzi. Podobnie na wymianie studenckiej - niby wszystko spoko, ale był jakiś dystans i uważałam, że to przeze mnie, bo nie pasuję. Teraz chyba trochę to pokonuję, ale wciąż czasem łapię się na takim myśleniu. A co do huśtawki opisanej przez Gacha Yuki to też bardzo dobrze to znam. Sziedzę w domu, mam zjazd i natłok negarywnych myśli typu "jestem bezwartościowa" i nie wiem, czy chciałabym, żeby ktoś mnie przytulił i wysłuchał, czy żeby wszyscy dali mi spokój. Tulam dziewczyny ❤

[@ocami90]

O matko, akurat dziś opowiadałam o tym koleżance, używałam prawie te same słowa, a ona mnie nie rozumiała! Cieszę się, że wciąż nie jestem sama! Trzymajmy się 🤗

[@Oracleinnn]

@@Agata-jb4hi O Jezu to tak strasznie ja

[@nataliapiaskowska9677]

Ja też tak mam, zawsze sobie myślę że to moja wina że ja nic nie mówię że to ja powinnam.

[@hectorvector.]

Codziennie mam wrażenie, że poszłabym do psychologa, ale później myślę, że moje problemy nie są poważne, że są ludzie, którzy mają gorzej i kiedy poczytałam w internecie o tym, miałam takie WOW, nie jestem sama + zawsze jak stoję na jakimś dachu, nie boje się wysokości, ale tego że sama z siebie skoczę, nawet nie, że spadnę, po prostu że skoczę

[@ironictea]

Idź jak najszybciej po pomoc. Nie daj sobie wmówić, że "inni mają gorzej", kiedy Ty czujesz się tak źle. Zawalcz o siebie, bo na to zasługujesz.

[@k.marma_]

Też wciąż i na okrągło sądziłam, że moje myśli i problemy, jak cała moja wrażliwość to coś nadmiernego, że poradzę sobie ze wszystkim i nie są to jeszcze prawdziwe problemy, że sobie wymyślam. I tak spędziłam na tym dwa/dwa i pół roku zamiast pójść po pomoc. Łapałam się na tym, że przecież radziłam sobie z tym jakoś przez długi czas (tak mi się tylko wydawało, a ze mną było tylko gorzej) a interesując się psychologią nie zwracałam uwagi na siebie i swoje zdrowie. Jakkolwiek teraz myślisz o sobie źle i czujesz jakbyś nie była gotowa, odwagi - spróbuj sobie pomóc i pójdź na kontrolę do specjalisty, on cię pokieruje gdzie trzeba i będzie tylko lepiej, bo przecież się nie pogorszy od odrobiny dobra względem samej siebie. Trzymam kciuki - sama jestem na początku swojej terapii.

[@justynatercjak3429]

Takie natrętne myśli mogą być związane z wieloma zaburzeniami. Np z nerwicą natręctw. Warto wybrać się po pomoc. Ja doskonale znam to uczucie, też tak mam ;) ale dzięki terapii jest lepiej.

[@CuddleMiku]

Ja też długo myślałam, że moje problemy są za małe na terapię. Teraz już tak nie myślę i bardzo bym chciała pójść, ale mój portfel jest za mały :/

[@itskirstie7613]

@@CuddleMiku brak pieniędzy to niestety dosyc częsty powód niechodzenia na terapię.. Zawsze można poszukać kogoś na nfz, w szczególności gdy nasze zdrowie psychiczne domaga się wizyty u specjalisty warto szukać gdzie tylko się da

[@karolina4093]

1. Śpię obok poduszki, bo nie chcę budzić kota, który mi ją zajął, przykrywam go też kocykiem żeby nie zmarzł . 2. Kiedy jestem w towarzystwie, a moje myśli sprawiają, że łzy napływają mi do oczu, to udaję że ziewam. 3. Nie znoszę odgłosów przełykania i pociągania nosem. Zastanawiam się czy inni tego nie słyszą, czy nie zwracają na to uwagi. 4. Duszę w sobie emocje i myślę, że jestem złą osobą gdy nie potrafię płakać przy ludziach, a jest powód i robią to inni. 5. Kiedy ktoś mnie pyta o przyszłość np. co jutro robię, to zalewa mnie lawina myśli, bo jedyne co mi przychodzi do głowy, to żeby jutro nie nastąpiło. 6. Jestem samotna wśród bliskich, bo udaję, czuję że by mnie nie zrozumieli gdybym była prawdziwa. 7. Nie znam sama siebie. 8. Czasem myślę, że może gdybym otarła się o śmierć, to doceniłabym życie i nauczyła się żyć, być szczęśliwa. 9. Czuję, że życie toczy się poza mną. 10. Kiedy mijam ludzi na ulicy zastanawiam się, czy już kiedyś się minęliśmy, albo czy kiedykolwiek jeszcze się to zdarzy. Czarny kot

[@Aloszka7]

2. Woah ja tak samo! 8. Też tak myślałam. Ale to zależy jakie to doświadczenie. Np u mnie, nagła choroba faktycznie nauczyła mnie doceniać życie i zmieniła mnie całkowicie. Ale za to jak już coś takiego się wydarzyło bo sama to zaplanowałam, nawet niezbyt świadomie, to było tylko gorzej i gorzej.

[@aleksandrakusyk6957]

Z niekontrolowanymi łzami robię dokładnie to samo! Czerwone oczy od płaczu, to zawsze "alergia" albo "szampon wpadł mi do oczu". Sama siebie nie znam i nie rozumiem, choć analizuję bez końca, non stop, codziennie... I punkt 8... To przykre, ale czasem nawet chciałabym, zeby tak się stało, choć myślę, że to po prostu nadzieja, że cokolwiek, jak magiczna różdżka odmieni moje patrzenie na życie i wskaże sens... Jeśli chciałabyś popisać na priv o innych "tylko na tak mam", to chętnie, moze jakoś nam to pomoże

[@era2304]

1,4,5,6,7,8,9,10 dokładnie tak samo! Wow, dziękuję Ci chociaż nie czuje się teraz taka dziwna XD

[@icia6205]

10. Ja też! Wychowywałam się z najlepszym przyjacielem w jednej wiosce i mieliśmy wspólnych znajomych. Czasami wracam do tamtych czasów myślą i zastanawiam się czy się wcześniej widzieliśmy.

[@wystapieniaonline]

Przełykanie, pociągnie nosem i czkawka...brrrrr....ryje mi banię okropnie 😅🙈

[@MertaOdSimsow]

No błagam Cię, Hania... Nagła Fala Smutku to moje drugie imię!

[@Muziasta]

No to piona! Ja też xd w pracy zakładali, że mam borderline xd

[@derealizacje2002]

hej Merta!!🌸

[@zofiaruminkiewicz429]

Ta... witaj w klubie

[@aleksandrafert4439]

Tak samo!

[@ocami90]

+1 :D

[@bezimienna2837]

Ja tak mam że ciągle myślę że ludzie myślą o mnie źle. Też tak macie?

[@ulkam.4433]

Tak

[@jagodakaminska1930]

Ojj tak

[@Oracleinnn]

Tak :c

[@kenmakin9461]

Tak 😅

[@magizv]

A mam tak od już 10lat czyli od kiedy mam 3-4 lata

[@Alex-rd4nz]

Codziennie mam wrażenie że nikt mnie nie rozumie. Chociaż ostatnio coraz mniej. Zaczęłam rozmawiać z osobami dzięki którym czuje się lepiej. Twoje filmy bardzo mi pomogły. Dziękuję. Rób tak dalej!

[@HaniaEs]

Cieszę się, że to się zmienia, że czujesz się lepiej i że mogłam dostać jakąkolwiek cegiełkę do tego. Powodzenia!

[@amelia9405]

Szanuje za Yurio na prof UwU

[@Alex-rd4nz]

@@amelia9405 dziękuję ❤

[@Alex-rd4nz]

@Kora Jastrzebowska Znam to zbyt dobrze. Mam nadzieję że będzie lepiej i życzę powodzenia!

[@juliaswitalska7919]

Czarny kot ❤️ W sumie to mam tak z wieloma rzeczami, że mi się wydaje, że nikt mnie nie rozumie... Np. mam 22 lata, a nigdy jeszcze nie miałam żadnej konkretnej pracy, w tym roku kończę studia i nie wybieram się na magisterkę, bo po prostu próbuję dociągnąć kierunek, który mi się nie podoba. Boję się okropnie pierwszej pracy, bo mam wrażenie, że mam 0 doświadczenia w czymkolwiek, że nic nie umiem i że nie znajdę pracy, która by mnie stresowała chociaż trochę mniej niż te studia. Czasami bez powodu mam takie okresy w życiu (tygodnie, miesiące), gdzie dosłownie codziennie muszę się niemiłosiernie zmuszać, żeby zrobić rzeczy na uczelnię/pojechać na zajęcia itd. I to nie jest lenistwo, po prostu czuję jakby mnie coś potwornie przygniatało i nie mam na nic siły 🙁

[@algida4138]

Ahh to jest straszne. Poczucie osamotnienia mimo że wokół jest pełno ludzi. Uczucie niezrozumienia i ogromne poczucie przytłoczenia. Ja na przykład kompletnie nie potrafię rozpoznać swoich emocji, nie potrafię o tym mówić i nie potrafię stwierdzić jak się w danej chwili czuję. Trzymajcie sie wszyscy! Czarny kot

[@Aloszka7]

Same 👍

[@laylaa2O]

A jeszcze lepsze jest uczucie kiedy ma sie chłopaka, który stara się jak może pomóc, wysłuchać, doradzić ale nadal czujesz się jakbyś po prostu nie miał tej osoby

[@juliaswitalska7919]

@@laylaa2O dokładnie. Też tak mam, mój chłopak bardzo mi pomaga, ale jednocześnie sama nie wiedziałabym co mi powiedzieć przy kolejnych "złych dniach".

[@edytaeaj2838]

Cale moje zycie. Nigdy nie poczulam zebym gdziekolwiek pasowala. Chujowo.

[@oliveoblat8999]

Mam tak samo

[@marcelinastachurska3145]

W szkole, ogólnie wśród ludzi czuję się strasznie obco, ciężko mi jest z tym funkcjonować. Czuję, że tylko ja tak mam.

[@ulkam.4433]

Nie tylko ty...

[@imfrompoland5261]

Dużo osób tak myśli, że jako jedyni na świecie z czymś się zmagają (ja też). Dzieje się tak dlatego, że znamy tylko i wyłącznie swoje myśli i uczucia. W umysłach innych ludzi nie siedzimy i w ogóle nie wiemy co czują...

[@karolinakarasinska1074]

każdemu kto czyta ten komentarz życzę miłego wieczoru 🙈

[@zuzia5725]

dziekuje tobie też!

[@Muziasta]

Dzięki, wzajemnie :)

[@olaftomaszstempel8950]

K K zawzajem u mnie zaden wieczór nie jest miły Chujowa depresja😓

[@paulas2421]

wzajemnie!!!

[@szarlota2753]

Kiedy czytasz to po południu xD A tak serio, to dzieeenaaa :3

[@marta8427]

Ja boje się poznania nowych ludzi, boje się co o mnie pomyślą, ręce mi się trzesą, głowa zaczyna bolec...

[@monikapasternak7345]

Ja się boję lekarzy, urzędników, itp.

[@lucjjam]

Też tak mam. No może bez aż tak silnych objawów ale stres jest ogromny

[@marta8427]

@@monikapasternak7345 Ja tak ogólnie ludzi, zanim kogoś poznam już zakladam ze źle wypadne że pomyśli źle sobie o mnie.

[@ulquichaan]

Mam bardzo podobnie, z wyjątkiem bólu głowy

[@monikapasternak7345]

@@marta8427 też tak wcześniej miałam ale teraz już bardziej sytuacje formalne tylko, myślę że to dzięki terapii od półtora roku chodzę, bo ogólnie jest dużo rzeczy których się boję.

[@magorzatamaek5134]

Mi się wydaje, że wiele rzeczy, które mam ma też wiele ludzi. Ale niektóre stany i myśli są moje i jestem wręcz przekonana, że nikt inny ich nie miał. A jeśli miał to współczuję. Np mam często tak, że uważam, że moje życie zostało zdeterminowane przez zewnętrzne rzeczy i kiedy próbuję z tym walczyć to czuję, że walczę z wiatrakami. I też to, że wynik mojej pracy nad czymś jest odwrotnie proporcjonalny do włożonej pracy. I często wydaje mi się, że inni postrzegają mnie jako osobę wyluzowana i lejąca na różne rzeczy. Gdyby tylko wiedzieli, że jest wprost przeciwnie. I że moje pół obecności na zajęciach w semestrze to było maksimum na co mnie stać i było okupione wielkim bólem i nadludzkim czasem wysiłkiem. I mam jeszcze tak, że perspektywa bycia przewlekle chora jest dla mnie zbyt straszna i nadal próbuje udawać zdrowa, mimo że życie co chwila przypomina mi, że tak nie jest. Jeszcze mam tak, że czasem sobie myślę, że ciekawie byłoby przez jakiś czas pożyć będąc kimś innym. Albo w innym czasie i że to strasznie ograniczające, że ciągle żyje w tym samym ciele, z tym samym zestawem cech i wyglądem. Mam jeszcze tak, że myślę co by było, gdyby nas wszystkich nie było.

[@cornelia1458]

Kiedy dowiedziałam się, że jestem chora, to uznałam że mam pecha. Jestem przeklęta. A na początku, te niecałe 10 lat temu doszłam do wniosku, że byłam tak złym człowiekiem, że ukarano mnie chorobą. Nieważne jak będę się starać, zaraz i tak się dowiem, że jestem chora i pewnie umrę przed 30 😑

[@Tajemniczy15a]

Terapia grupowa, coś co mi pomogło najbardziej. Całe wakacje od poniedziałku do piątku od 8 do 13 na terapii. (To było tuż po wyjściu ze szpitala psychiatrycznego. ) terapia dzienna nie dość że motywowała do wstawania rano, to jeszcze pozwalała nie myśleć o problemach, do tego fachowa pomoc. Konfrontacja z innymi ludźmi i nauka relacji z innymi. Terapia była prowadzona przez 4 terapeutki. I mieliśmy różne zajęcia, od terapii zajęciowej, mindfulness, odgrywanie scenek, ćwiczenie intelektualne (które uwielbiałem jako umysł nadmiernie analizujący) aż po indywidualne sesje z terapeutą wiodącym. Ogónie terapię grupową można polecić każdemu kto najtrudniejszy epizod depresji ma już za sobą. Wiadomo że nie każdy będzie w stanie w grupie mówić o problemach, a nawet jak już powie to nie o każdym, ale wtedy można pójść na rozmowę indywidualną. Więc jeśli myślisz nad terapią grupową to nie wahaj się ;) spróbuj

[@monikamazurkiewicz6523]

Mam identyczną drogę za sobą. Zdarzają się momenty w których chciałabym wrócić na terapię grupową mimo tego, że uczęszczam od kilku lat na terapię indywidualną.

[@manadysia3869]

6:38 czuję się osamotniona z tym, że baaardzo ciężko jest mi rozmawiać z nowymi ludzmi przez co ciężko jest mi zawierać nowe znajomości i nawet kiedy kupuje coś w sklepie to bardzo się stresuję. W tym roku zaczęłam liceum i kiedy weszłam na salę gimnastyczną na rozpoczęciu roku, miałam ochotę się rozplakac (tak reaguje na ogromny stres). Ludzie wychodzili ze sobą na miasto w drugim tygodniu szkoły, a ja weszłam z kimś w bliższa relacje dopiero w grudniu. Parę dni temu byłam pierwszy raz na terapii grupowej i rozmawiałam z ludźmi tylko jeśli była taka konieczność i przychodziło mi to z trudem i mam wrażenie że dla nich to było łatwiejsze... Jest tu ktoś z takim problemem jak ja? Edit: awww nie sądziłam że ktokolwiek odpisze, pamiętajcie, dacie sobie radę z lękiem przed ludźmi albo z czymkolwiek z czym tylko macie problem, bo jesteście silni i nie wątpcie w to ;3

[@Mreeeska]

mnie w przyszłym roku czeka zmiana szkoły, bardzo się stresuję tym, że najprawdopodobniej nie będę tam nikogo znała. Do tego boję się tego, że nikt nie będzie miał podobnego do mnie poczucia humoru, albo wszyscy będą chcieli chodzić na jakieś imprezy, czy coś, kiedy ja wolę zostać w domu i porozmawiać o pierdołach. Nie mam pojęcia, jak zacząć rozmowę, bo z moją obecną przyjaciółką poznałam się na początku podstawówki, a wtedy wystarczyło to, że lubiłyśmy kucyki i jakoś się zaprzyjaźniłyśmy. Od tamtej pory nie poznałam nikogo nowego. Też mi się wydaje, że innym przychodzi to łatwiej ;/

[@annaz3266]

Jestem! Teraz w drugiej klasie liceum, ale tak samo: nowa szkoła, nowe miasto, bliższa relacja dopiero po półroczu. Rok temu miałam zdiagnozowany lęk społeczny, pół roku temu znalazłam wspaniałą terapeutkę. Moje życie społeczne wciąż nie jest jakieś mega bogate, ale jest coraz lepiej. Chwała psychoterapii! 😆

[@niewtajemniczona7321]

Nie wiem czy o to chodzi ale ja mam tak że chciałabym jakoś z kimś pogadać ale nie mam kompletnie pojęcia o czym, nie przychodzi mi ani jeden temat do głowy, od tego roku sql jestem w nowej sql i w klasie gadam tylko z 1 koleżanka bo do innych nie potrafię tak po prostu podejść i porozmawiać o czymkolwiek, jedynie z jednym kolega z klasy piszę niekiedy bo jakoś pisanie mi przychodzi łatwiej może dlatego że mam więcej czasu na odpowiedź

[@emilia.p1749]

Mam tak samo. Jeśli ktoś nie wyjdzie z inicjatywą to albo w ogóle się nie poznamy albo nie utrzymamy kontaktu. Zwykle jak już kogoś poznam to boję się pisać do takiej osoby pierwsza bo nie chcę się narzucać. Jeśli chodzi o szkołę to na początku technikum poznałam jednego kolegę który często ze mną rozmawiał i pisał przez co sie zakumplowaliśmy. Jest on moimi "drzwiami" do innych znajomości bo właściwie resztę moich znajomych znam dzięki niemu. Mimo wszystko jak już znam kogoś dłużej przestaję być nieśmiała i nie mam problemu z inicjowaniem spotkania czy rozmów. Jednak takie przyzwyczajenie do kogoś zajmuje mi sporo czasu.

[@niewtajemniczona7321]

@@emilia.p1749 kurde to jestem 100% ja

[@niewiem.4090]

jeszcze nigdy nie spotkałem osoby, która by rozumiała co chcę przekazać, która by rozumiała moje myśli, po prostu mnie. Często mam wrażenie, że mówie kompletnie w innym języku. Nawet mój przyjaciel i terapeutka, mam wrażenie, że nie ma wgl takiej osoby na świecie, a jednocześnie mam złudną nadzieje, że kiedyś kogoś takiego spotkam. Tęsknię za taką osobą.

[@olapowaka1835]

Może nie tak twarzą w twarz, ale właśnie spotkałeś osobę, która rozumie co masz na myśli w 100%. Mam dokładnie tak samo. To bardzo, bardzo męczące i czsami czuję, że już nie daję rady i to wszystko w ogóle nie ma sensu.

[@ikfe194]

Ja też mam problem z tym, nawet rzadko kiedy moje poczucie humoru jest zrozumiałe. Czasami nie potrafię kompletnie wyrazić siebie i w niektórych wiadomościach, to co ja chciałbym komuś przez nią przekazać kompletnie dla tej osoby jest odległe.

[@wasciwienikt1269]

Rozumiem Cię.

[@nataliawicha7860]

Może to zabrzmieć głupio ale mam wrażenie ,że ludzie nie rozumieją moich ciągłych stanów lękowych które są podyktowane przymusem pójścia do pracy. Nie chodzi o to że jestem leniwa to wynika z czegoś innego ale mam wrażenie że za bardzo to nikogo nie obchodzi i nikt mnie z tym nie rozumie No i to co robisz Haniu jest naprawdę świetne, dziękuję 😊 Czarny kot

[@lenamoonie4937]

Niestety prawdopodobnie nie rozumieją, albo po prostu jestem kolejną osobą która tak myśli. U mnie to akurat przypadek szkoły, praca jest takim moim safe place. Poszczęściło mi się.

[@sylwiabednarska9993]

O matko, zawsze film o takiej tematyce, jakiej poruszenia potrzebuję, i w momencie, w którym go potrzebuję❤️ Hania, dziękuję Ci, jesteś niezastąpiona!!! /Czarny kot

[@HaniaEs]

❤️

[@monkey7439]

ja zawsze mam gdzieś z tyłu głowy, że nikt mnie nie rozumie. ale raczej mam, że wole, żeby ktoś mi powiedział, że tak, to są twoje objawy, niż żeby usłyszeć, że "to normalne", bo czuje się jakbym sobie coś wymyślała. nie wiem dlaczego tak mam 🤷

[@cirillafiona2884]

Mam tak samo :D W sensie, kiedy słyszę, że coś co mi bardzo przeszkadza w mojej psychice, jest normalne, to szlag mnie trafia, bo skoro jest normalne, to nie ma potrzeby tego zmieniać

[@kocham_sanok]

Jak dobrze że jesteś Hania, zawsze w punkt. Czarny kot Ja mam wrażenie że jestem sama z tym, że nie mogę zatrzymać czasu, że nie mogę na zawsze zostać w tym miejscu w czasie w którym mi dobrze tylko że wszystko nieustannie pędzi do przodu a ja nic a nic nie mogę z tym zrobić. Miłego dnia/wieczoru wszystkim, trzymajcie się

[@juliapodsiedlik]

Bardzo często wydawalo mi sie że inni ludzie nie sa tak wrazliwi jak ja, że oni wszyscy sa tacy twardzi, nieempatyczni, przez co okropnie się ich balam. W sumie dopiero niedawno zaczelam ogarniac ze wcale tak nie jest 🙃

[@volausa1521]

Ja zawsze mam uczucie że urodziłam się nie odpowiednich dla mnie czasach. xp

[@dziewczynazberlina]

Też tak mam 🙃

[@mariola6182]

I ja!

[@lenamoonie4937]

Ja też!

[@m_junja]

Jejuuu, dokładnie to samo zawsze powtarzam o sobie😅

[@Anabelcia]

Co prawda myślenie, że "na pewno nikt inny na świecie tak nie ma", przeszło mi z wiekiem i dzięki rozmowom z ludźmi, ale... jest jedna rzecz, która co jakiś czas wgryza się w moje myśli: że ja sobie sama bym nie poradziła. Mam ponad 25 lat i jest cały czas tona rzeczy, których nie wiem, nie rozumiem, nie umiem. Ostatnio na przykład mój partner pokazał mi bardziej efektywny sposób krojenia czosnku ;P Ale chociażby składanie ładnie, równiutko ubrań i pościeli tak, by się nie pogniotły. Co z tego, że moja matka krzyczała na mnie, że nie umiem składać - to wiem, fajnie. Ale nigdy mnie tego nie nauczyła. I jest tona takich głupiutkich pierdół, maleńkich rzeczy, których nie potrafię, będąc przecież "poważnym dorosłym". Czarny kot

[@Aleksandra-tm7og]

Ooo nagła fala smutku, która nachodzi nawet podczas w miarę dobrego dnia. To po prostu masakra. Gdy już jesteś w tym dniu i jakoś to przeżywasz a tu jednak wkrada się fala. Rujnuje Ci po całości motywację i chęci do działania. Sprawia, że czujesz się coraz bardziej samotny i opuszczony. Wszystkie cele i marzenia w mig znikają a Ty zastanawiasz się co robisz na tym świecie i jakie to niesprawiedliwe, że spotykają Cię trudności często nie do przeskoczenia lub takie, z którymi musisz żyć (często są tak okropne, że myślisz o śmierci). To nieustajaca gonitwa myśli i otaczająca Cię beznadziejność. 😥 Pozdrawiam Ola

[@ggabbiss1303]

Niby wiem, że pewnie na świecie ktoś ma tak samo jak ja, ale i tak czuje się bardzo samotna. Często myśle o tym, że chciałabym z kimś porozmawiać, ale potem uświadamiam sobie, że nie znam osoby która nie ma swoich problemów i mogłaby mi pomóc w moich.

[@Farusia13]

Każdy ma swoje problemy, ale to nie znaczy, że nie może pomóc komuś innemu w ich problemach. Wręcz przeciwnie, myślę, że wzajemne pomaganie sobie tworzy dobrą relację :)

[@magda5s1]

Ja za niedługo idę na 1 wizytę do lekarza psychiatry bo mam wahania nastroju itp. i strasznie się boję ale całe szczęście że moja Kochana Pani psycholog pójdzie ze mną ❤️

[@wiktorgaczynski6759]

Mam wrażenie, że tylko ja myślę i non stop analizuję wszystko co dzieje się we mnie i dookoła mnie. Ps. Czarny Kot 😍

[@mariola6182]

Ja tak mam od zawsze! Mój mózg cały czas coś przetwarza jak komputer. Pozdrawiam ;)

[@cornelia1458]

Czasami mam ochotę wydostać się z swojej głowy 😁👌 a po alkoholu jest najgorzej! Wtedy to hiperanalizuję w 180% 😆🙈

[@wpg4481]

Też tak mam. Nie jesteś sama. Bez przerwy analizuje i ciągle słyszę, że za dużo i za często, że przeciętna osoba daną sytuacje już dawno zdążyła by zapomnieć a ja przeżywam jak mrówka okres i rozkminiam tygodniami.

[@Maya-ix8nx]

Jeju ja też ;)

[@nataliakowalska7790]

Myślałam, że tylko ja tak mam, że myślę że tylko ja tak mam

[@meedodajeek9516]

Nikt mnie nie rozumie, w tym wszystkim co czuje, jak mówię, chce być sobą, ale boję się tego pierwszego kroku ujawnić się

[@wikusiaw61]

Codziennie(:(.Cały czas gdy wychodze z domu na dwór,do szkoły nawet w domu czuje że nikt mnie nie rozumie że jestem poprostu inna.Twoje filmy naprawdę mi pomagają dziękuje💞.

[@lenaye1947]

x Yuki Chan, rozumiem ciebie. Mam to samo... gdybyś miała ochotę popisać to możesz się do mnie odezwać:)

[@magosiakowal6010]

Mam to samo :/

[@patrycja_s7386]

wlasnie w tym momencie tak sie czuje

[@alexandra9638]

Może chcesz popisać, wygadać się?

[@biczyyysxd3490]

To ja!

[@patrycja_s7386]

@@alexandra9638 szczerze? chcialabym ale sie boje

[@natalianowak3354]

Ja to samo

[@hppti3756]

same

[@nikola1203]

zazwyczaj czuje, że tylko ja tak mam że totalnie nie kręcą mnie imprezy i picie alkoholu przez co czuje się że nie pasuje. A z tą nagłą falą smutku to również tak mam, najgorzej jak przyjdzie taka fala i nie wiadomo nawet dlaczego się smucę !

[@lenaye1947]

Haniu, około 9 miesięcy temu popadłam w nerwicę natrętsw, myślałam, że jestem w tym sama, że jestem jakąś nie normalną osobą, miałam też głupie przekonanie, że powtarzanie ruchów ( bo to jest jedna z części tej choroby) pokazuje, że jestem dziecinna i nie akceptowana przez środowisko. Znienawidziłam siebie, że nie potrafię się ''ogarnąć'' i byłam ztłumiona myślami typu: "czemu akurat ja?!" " dlaczego ta choroba a nie np. powszechniejsza depresja" "nikt na pewno tego nie ma!" "jestem inna i nie pasuje do środowiska".(po czasie wiem, że to było błędne, lecz wtedy te przekonania do mnie nie dochodziły) Czułam się bardzo samotna i pozostawiona tylko na siebie, by zapomnieć o tym uciekłam w internet, co mnie jeszcze bardziej zniszczyło, spotkałam się z dużym hejtem i to uczucie wspomniane wcześniej zaczęło mnie bardziej przytłaczać. Nikt z mojej szkoły nie miał tego! Po około miesiącu doszła do naszej klasy moja obecna najlepsza przyjaciółka. w pierwszych tygodniach mijałyśmy się i czasem dokuczałyśmy sobie nawzajem, później jakoś (sama nwm xd) się bardzo zaprzyjaźniłyśmy i zaczęłyśmy ze sobą spędzać mnóstwo czasu. Nastąpiła między nami taka rozmowa gdzie wyznałam jej o mojej chorobie i okazało się, że ona również się z tym zmaga, to była pierwsza osoba w moim życiu, która mnie tak dobrze rozumiała. Obecnie coraz rzadziej mam takie myśli i są ogromne postępy w leczeniu. Również dużo mi daje twój kanał Haniu:) Dzięki tobie oraz twoim filmiką poradziłam sb z innymi problemami i poukładałam w głowie dużo spraw. Chcę ci podziękować, że robisz to co robisz i, za to, że jesteś i pomagasz w trudnych sytuacjach. pozdrawiam cieplutko i cieszę się, że mogłam sobie ulżyć i się z tym podzielić. Pa:)

[@kaorichan7201]

Ja pamiętam jak byłam w moim pierwszym związku! Mój chłopak dnia 26 maja 2013 roku odebrał sobie życie. I wtedy kiedy próbowałam mu pomóc i wtedy kiedy on się zabił , czułam się samotna. Był taki moment kiedy ja myślałam że już nic dobrego mnie nie czeka. Pamiętam kiedy byłam na jego pogrzebie to jego siostra powiedziała do mnie: "i tak nie był nikomu potrzebny". Miałam ochotę ją zabić. Bo to ja go potrzebowałam. Ale teraz już trochę dochodzę do siebie ... kogo ja oszukuje!

[@matkapolkaniderlandzka8598]

Zycze Ci duzo sily..... Okropnie smutne!

[@iwonafork606]

Ojeju. Strasznie potrzebowałam takiego filmu. Dziękuję Hania

[@Filianii]

Ja mam tak cały czas, nie wiem co się ze mną dzieje nie mam siły, a gdy mówie o tym komukolwiek to mnie wyśmiewa, empatia ludzi jest cudowna.

[@ulkam.4433]

Też tak mam, ale nie mówię nikomu bo się boję ( że wyśmieje mnie itp.)

[@Filianii]

@@ulkam.4433 też tak mam, ale w internecie nikt nie wie np. Z klasy że ja to piszę

[@lilyrose2410]

Ja tak czuje sie w niedziele. Nie lubie niedziel przez te uczucie bycia samemu na świecie.

[@lucjjam]

Teeeeeż. Dokładnie

[@usagi_sub_1183]

truee

[@magosiakowal6010]

Tak samo ://

[@magorzatadziekonska5983]

Ja nie lubię niedziel zwłaszcza, kiedy jest ciepło. Nie wychodzę, bo wokół same rodziny i pary i kurde czuję się przytłoczona -jako ktoś bez pary. Jest mi smutno. Także unikam wyłażenia w niedziele; chyba, że do kina :>

[@alaalice7387]

Też tak czasem mam

[@kludiaklaudia9868]

Hej! Jestem nadwrażliwcem. Z depresją ciągle walczę trzymajcie kciuki 🤞

[@kacperkepka8324]

Co do nagłej fali smutku to właśnie dzisiaj miałem taki incydent. Siedziałem sb ze swoim facetem w pokoju i gadaliśmy na wideo czacie z kumpelą i w pewnym momencie mój nastrój maksymalnie poleciał w dół, tak totalnie bez powodu, do tego stopnia że jak zostałem przytulony to automatycznie pociekły mi strumienie łez i nie mogłem się odkleić. Nie znoszę takich sytuacji i często mam później wyrzuty sumienia że np zepsułem komuś tym wieczór bo wprowadziłem negatywną energię czy coś, co jest totalnie głupie bo troszeczkę nie mam na to wpływu i wiem że ludzie z mojego otoczenia mnie wspierają i im to nie przeszkadza zbytnio ale zawsze jest jakaś taka myśl. Na szczęście teraz mam kogoś do kogo mogę się zawsze zwrócić o pomoc :) Ps super film, uwielbiam energię którą przekazujesz i czarny kot :v

[@Farusia13]

Mam tak samo. Niby wszystko w porządku, powinnam być szczęśliwa, a nagle chwyta mnie fala smutku i czuję, jakbym popsuła wszystkim wieczór/popołudnie/miłe spotkanie.

[@wiktoriamyslinska7902]

Ja zawsze mam tak że przez kilka dni lubię samą siebie, nie oceniam źle siebie samej, a mam takie dni że jedyne o czym myślę to o tym jaka jestem beznadziejna, brzydka i że nikt, ani nic, mi nie pomoże i nie zrozumie. Mam też tak, że myślę o tym że napewno ludzie dookoła nie lubią mojej osoby, przez to że jestem lesbijką, mam takie myśli typu "Jezu, ona napewno myśli że ja z nią kręcę" albo "Oni napewno się mnie wstydzą" Przez cały czas mam to nieodparte wrażenie że nikt mnie nie zrozumie i że napewno nikt tak nie ma. Pomimo tych myśli dziękuję ci Haniu, bo przez twoją działalność i filmy na tym kanale zrozumiałam kim jestem, jak pomóc sobie i innym. Twoje filmy mi bardzo pomogły i zmotywowały do tego, by przestać myśleć o sobie, jako o beznadziejnej i niczego nie wartej osobie. Działaj w tym kierunku dalej!❤

[@larashoty285]

Bardzo lubie Cię słuchać. Dodajesz mi takiej siły, kiedy mam załamanie włączam twoje filmy bo to co mowisz naprawde mi pomaga

[@cirillafiona2884]

"I am an alien No matter how hard I try I don't fit in" Czarny kot

[@niesna1]

fade to black

[@Agata-jb4hi]

Hej! Chciałabym bardzo podziękować ci za to co robisz. Zanim wykryto u mnie depresję oglądałam twoje filmy. Bardzo mi pomogłaś bo dzięki tobie czułam że nie jestem sama puki nie powiedziałam o moich problemach rodzicom i najbliższym. Jeszcze raz dzięki za wsparcie!

[@gabrysiakusak59]

Świetny film, dał mi do myślenia. Dziękuję ❤

[@izalech4930]

Dziękuję ci Hania za to że jesteś i robisz takie wartościowe filmy ❤ Czarny kot 🐱🖤

[@justkachustka6635]

CZARNY KOT! Jestem niesamowicie nieśmiała, ciągle planuje sobie rzeczy, których ostatecznie nie realizuje i czytam książki. I choć wiem, że nie jestem jedyną czytającą osobą na świecie, to mam wrażenie, że nikt nie czyta tych samych książek, co ja. To samo tyczy się również filmów, seriali i takich generalnie, kulturalnych rzeczy.

[@ocami90]

Fajny timing! Akurat wczoraj czułam się samotną wśród ludzi na wystawie, bo wszyscy byli tacy piękni, ciekawi i szczęśliwi. Myślałam, że nie jestem częścią tego świata i nigdy nie będę. Dziękuję za filmik, dzięki mu i komentarzom czuję się mniej samotna 💞 Czarny kot! 🐈

[@tomekjaw]

Haniu dziękuję za Twój kanał za Twoją pracę 😃 👍

[@wiktoriablasiak3124]

Boże cały czas tak miałam w sumie nadal mam, staram sie nie myśleć czy ze mną jest tak zle czy coś ale mi to kompletnie nie wychodzi no fakt że czasem mi sie udaje zapomnieć ale i tak wraca ze czm ludzie ,bilscy mnie nie rozumieją czasem bym chciała być taka sama jak inni wiem ze to złe myślenie i dawno sie pozbylam tego toku myślenia ale wiesz co mam na myśli ale wszystko zaczęło sie gdy postanowiłam sie zmienić i coś zacząć od dowa i w koncu zrobiłam to i sie otoworzylam i mówiłam to co w koncu myślę i nie bojąc się to nikt mnie nie rozumiał nadal tak jest ale jestem dumna z tego jaka jestem i jak sie zmienił mój tok myślenia przez twoje filmiki serio pomagają nagrywaj dalej i pomagaj ludzia swoją wiedzą bo masz ja jak każdy z nas ale naprawdę jests wielka❤❤❤❤❤

[@AdaskoPolska]

Haniu, jeśli mogę się tak zwracać. bardzo się cieszę że jesteś. Znam wiele osób, którym jesteś bardzo potrzebna, a mnie też miło się słucha, chociaż mam 53 lata. Pozdrawiam Ciebie i wszystkich Twoich słuchaczy-oglądaczy.

[@HaniaEs]

Dziękuję, jestem wzruszona! :)

[@monikaz5763]

Czarny kot ;) A ja mam tak, że czuję się ze sobą źle, bo nie umiem wytrzymać w żadnej pracy dłużej, niż 3 miesiące... Mam jakieś tam moje marzenia, które wciąż nieudolnie próbuję realizować, ale wiem, że czeka mnie jeszcze dużo pracy. Tymczasem łapię się czegokolwiek... tzn, pula prac, które biorę pod uwagę, wciąż się zwęża, bo po każdej takiej jednej pozostaje mi trauma. A więc nie szukam już pracy w fast foodach, ani call center... a po tym, jak tydzień temu wywalili mnie z pracy w hotelu, mam awersję do wszelkiego rodzaju recepcji. Boję się odpowiedzialności, boję się przełożonych i wręcz wydaje mi się, że samą swoją osobą prowokuję niechęć innych. W sumie naprawdę w to wierzę, bo patrząc po innych zdiagnozowanych lękowcach, jesteśmy bardzo wycofani i to nie przysparza nam przyjaciół... Do tego cały czas udaję przed mamą, że jest wszystko w porządku i walczę dalej (w sumie nie "walczę"... biegam boso po zielonej łące, chwaląc piękno świata...), bo inaczej znów będę się musiała kłócić o to, że nie chcę żyć tak, jak jej zdaniem powinnam. Przede wszystkim powinnam porzucić życie w miejscu, które kocham i wrócić do domu rodzinnego na zadupiu dolnym, bo tam czeka mnie świetlana przyszłość (i monitoring 24/7 wszystkiego, co robię...). Ktoś jeszcze tak ma? ;)

[@SylwiaNanoko]

Może ja tak nie mam, ale tego się obawiam. Zawężałam oferty pracy, bo z góry uznawałam, że nie dam rady, jakbym już poległa. Pracowałam w sklepie przez nie cały miesiąc i tyle. Też boję się odpowiedzialności. Mam wrażenie,w najlepszym przypadku ludzie mogą spojrzeć ns mnie z żalem i współczuciem. Ta sytuacja wydaje mi się podobna do twojej

[@CHNO-ce9zf]

Haniu, uwielbiam Cię za ten film

[@D_blake]

Kolejny super film ❤️

[@nikola.3187]

Nie mogę się skupić na filmie, ponieważ ciągle patrzę w Twoje oczy ! 😍 Lampa do nagrywania filmów tak pięknie obramowuje Twoje źrenice a niebieska tęczówka wygląda tak pięknie morsko 🥰 Wow! A filmik wartościowy, jak każdy inny 😁 dobrze jest móc zrozumieć, że ktoś czuje się podobnie do mnie. Bo niby wiem że nie jestem jedyną na świecie, ale mój mózg jednak wciąż mówi mi inaczej.

[@piachulabel468]

Bardzo mi te słowa rozjaśniły w głowie, dzięki 😄

[@Pixel-cp5zh]

Masz idealny timing Haniu

[@MrAgnes17]

OMG! Miałam to samo poczucie w listopadzie 2019 r, gdy niestety poroniłam w 5 tyg ciąży. Narzeczony miał wtedy trudny czas zdawania egzaminów do pracy, rodzina chodziła normalnie do pracy, a ja chciałam z kimś pogadać. Znalazłam grupę na Facebooku zamkniętą, gdzie właśnie temat straty ciąży był inaczej przedstawiony, kobiety nawzajem się wspierały i odkryłam, że nie tylko ja mam ten problem, ale przynajmniej 3 tysiące z nas. Przez okres 2 miesięcy byłam członkiem tej grupy, która dała mi pogląd, że poronienie to nie temat tabu, że jest częste i nie ma co załamywać rąk i zamykać się na świat. Grupy na Facebooku to złoto w tym Internecie! Pozdrawiam Cię Haniu!

[@Kamila_2]

Też tak mam . Siedzę oglądam coś a tu nagle smutek przychodzi nie wiadomo skąd

[@hopeelsker7053]

Właśnie myślałam dzisiaj, że obejrzałabym Twój film i jest 💕

[@wiktoriawojturska2208]

Czasami wydaje mi się, że jestem okropną osobą, bo denerwuje mnie, kiedy ktoś bliski usilnie próbuje uzmysłowić mi, że nie jestem jedyną osobą, która jest chora i cierpi. Tak jakbym sama nie pamiętała o tym wystarczająco często. Poza tym, czuję się nie rozumiana przez ważnych dla mnie ludzi. Pewnie tak nie jest, ale czy tylko ja tak mam?

[@lenamoonie4937]

Nie tylko ty, uciążliwe uczucie.

[@wiktoriawojturska2208]

Lena Moonie To prawda.

[@agataorowska7924]

ja bardzo często czuję, że nie umiem odpowiednio dobrać słów do tego, co myślę. czuję to w sobie i sama wiem, o co mi mniej więcej chodzi (chociaż tyle), ale ogromny wysiłek sprawia mi przetworzenie tego na słowa (jak np. teraz).

[@N1qu1to]

Znalazłam cię wpisując "jak zrobić szubienice" i jestem wdzięczna światu że cię znalazłam

[@klaudiaaaa136]

Też mam takie uczucie.Mam wrażenie że nikt mnie nie rozumie.Ogladam twoje filmy i bardzo mi pomagają.😍

[@camilla6129]

Czuje się samotna z tym że z większością ludzi nie mam o czym rozmawiać i zwykle wolę słuchać, trudno nawiązać mi z kimś głębsze relacje, bo mało kto do mnie pasuje. Z jednej strony bardzo bym chciała ale uważam że to niemożliwe. Często mam też tak że np mam super humor i nagle przypomni mi się coś strasznego z przeszłości ( jakoś mój błąd lub przykre doświadczenie) tak nagle nachodza mnie czarne myśli i przez resztę dnia się tym zadręczam i innymi smutnymi rzeczami.

[@magdalena824]

A ja mam 20 lat i nigdy się nie zakochałam, nie zauroczyłam - nigdy nikt mi się nie spodobał (no może oprócz aktorów i piosenkarzy - ale to wiadomo... 🤦🏼‍♀️😆) - w podstawówce udawałam że jestem zakochana żeby nie wyróżniać się spośród reszty dziewczyn ... 😂 czy ktoś może w podobnym wieku miał tak jak ja ? Bo ja już tracę nadzieje i myślę że jestem jedyna - nie wiem czy ze mną jest coś nie tak . Zdaje sobie sprawę, że nie jest to niesamowicie istotny problem - ale stwierdziłam że napisze - może się ktoś znajdzie 🙈 P.S. jak zwykle świetny filmik Haniu ,dziękujemy 💜

[@paweljanus7849]

Mnie bardzo denerwują drobne rzeczy, np., że ktoś czymś stuka i mnie rozprasza w pracy, mimo, że stuka tak np. 3 biurka dalej.

[@ironictea]

Może to mizofonia?

[@paweljanus7849]

Dzięki za tą sugestię...

[@LUKASNOWAK27]

Piękny makijaż 🌹

[@stylowychleb8642]

Ogólnie mam w głowie zajebiście dużo pomysłów, potrzebę rozmowy, ale z drugiej strony- jak już znajduję się w sytuacji gdzie zaczynam z kimś rozmawiać (szczególnie gdy rozmawiam na żywo z kimś nowym), braknie mi słów albo mówię za dużo, jak braknie mi słów czasem zapada taka głęboka, paraliżująca cisza, próbuję się odezwać, znaleźć jakieś słowa, zacząć temat, ale ostatecznie z obawy że powiem coś nie tak i znów zapadnie ta cisza - nic nie mówię. Za to inna sytuacja jest gdy mówię za dużo, zaczynam paplać i paplać i chyba zbyt nieskładnie ze stresu, boję się w ogóle przestać mówić, bo mam wrażenie, że ta cisza po raz kolejny się zrobi gdy ucichnę. Mam koleżankę, rozmawiam z nią o kompletnie _niczym_ co mnie interesuje. Ona jest niesamowitym egocentrykiem, a mnie to męczy. Każdy z nas nim jest, ja sama mam do tego dużą skłonność, ale potrafię też słuchać i interesować się drugą osobą, razem słuchać muzyki, razem rysować, razem jeździć na wycieczki czy do siebie, spotykać się czy rozmawiać do świtu na msg. Mieć wspólne sekrety. Rozmawiać o całkiem niemodnych rzeczach i rozmawiać godzinami na jeden temat, płakać i mieć bekę z różnych rzeczy razem. Jak spotkacie jakąś osobę która zdaje się zamknięta, to proszę, nie skreślajcie jej na początku, może jest po prostu introwertykiem i zajmuje jej dłużej otworzenie się przed drugim człowiekiem TwT

[@malwina7221]

Ja mam podobnie. Dużo wyobrażam sobie rozmów z ludźmi i są takie fajne. A w realu dokładnie jak piszesz. I też mam kolegę z którym gadamy dużo o tym co jego interesuje a ja potrafię taką rozmowę ciągnąć i ciągnąć, bo doceniam że jednak jest ktoś z kim jakoś mi się rozmawia. A po części on po prostu nie zwraca uwagi i nie dostrzega mojego nikłego zainteresowania tematem. Ale potem jest tak że zaczynam unikać go bo nie chce mi się gadać dwie godziny o czymś co mnie nie obchodzi. Oczywiście nie każda rozmowa z nim taka jest ale to częste. Rozmowy mnie męczą. Myślę że po części dlatego że nie umiem wyrażać swoich uczuć i nie mam asertywności. Nie umiem powiedzieć komuś że mnie to nudzi co mówi czy olać wątku. Zawsze czuję się w obowiązku wymyślić coś na temat. Robię dlatego czasem tak że przed wejściem na komunikator wyłączam internet żeby nie trafić na kogoś. Przy wyłączonym odpisuję, wychodzę z komunikatora i włączam żeby to co napisałam się wysłało. Nie wiem czuję że u większości ludzi to nie jest tak na siłę :/

[@stylowychleb8642]

@@malwina7221 Kurczę... Mam dokładnie tak samo! Problem z kolegą którego opisujesz - to jest bardzo prawdziwe i strasznie się z tym utożsamiam. Mam to samo, z wieloma ludźmi właściwie. Bo od mojego pierwszego komentarza sporo się zmieniło w moim życiu. Ale im więcej ludzi poznaję, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że w pewnym sensie nigdy nie będę się czuła w pełni interesująca w rozmowie z drugą osobą. Dotknęło mnie to, jak mówiłaś o tym jak potrafisz przeciągać rozmowę specjalnie po to, by po prostu.... Rozmawiać. Nawet jeśli są to rzeczy np. nie w twoich klimatach, rzeczy na których się nie znasz. Robię dokładnie to samo z paroma osobami. Doszłam do wniosku, że robię to między innymi dlatego, że wiem jak miło jest czuć się zauważonym w konwersacji, jak miło jest wiedzieć, że jesteś ważny i współrozmówcę interesują twoje tematy. Też tak masz, że w tym wszystkim są momenty gdy rzeczywiście wciągasz się w to i angażujesz jeszcze bardziej widząc jak wiele szczęścia to daje tej osobie? Lecz po czasie, czujesz się strasznie przygnębiona tym jak bardzo jest to jednostronne. Bo najlepsze jest to, że my też mamy tematy. Nie jesteśmy wbrew pozorom nudnymi ludźmi. U mnie każda rozmowa z tą dziewczyną jest dokładnie taka właśnie jak mówisz - rozprawianie o czymś co nie jest dla mnie ciekawe. Też brak mi asertywności i nawet nie wiem jak miałabym to powiedzieć... Że mnie to już nudzi. Szczególnie, że wiem, że nie umiałabym z nią zacząć nowego tematu, bo ją nie interesują rzeczy które dla mnie są fascynujące. Ją one zazwyczaj śmieszą bądź nie stara się nawet ich zrozumieć. Są to rozmowy na co najwyżej 5-10 minut w całej np 3-gdz. rozmowie.

[@stylowychleb8642]

Ach! I jeszcze co do komunikatorów, jejkuuuu nie wiedziałam że są osoby które robią tak jak ja xDD Ja jeszcze wszędzie mam wyłączony status aktywności i system próbuję jeszcze ominąć w taki sposób, że najpierw dokładnie czytam wiadomości np z msg na pasku powiadomień, myślę nad odpowiedzią, a potem dopiero włączam apke i odpisuję ;> to naprawdę brzmi głupio.... Zazdroszczę czasem takim którzy mają wywalone na takie rzeczy

[@leyraa]

Czuję się osamotniona bo jestem po miłosnych przejściach, a otaczają mnie same pary. Jest to dla mnie obce środowisko, mimo że codziennie mam z nimi doczynienia. Otoczenie nie pojmuje jak to jest zakochać się i polec na polu bitwy, jak to jest gdy lepsza ode mnie kobieta zgarnia mój obiekt westchnień. Udostępniłam filmik na swoim fp :)

[@loveblack.6893]

Czasem po spotkaniu się z kimś znajomym mam takie '' na pewno byłam nudna, za mało mówiłam i wgl to jestem do dupy'' nawet jak to spotkanie było super .. albo po prostu jak wracam ze spotkania mam taką fale smutku.

[@m_junja]

Też często tak mam. Analizuję każdy swój ruch, każde swoje słowo i myślę czy nie lepiej by było gdybym zachowała się inaczej w danym momencie. To jest strasznie frustrujące😞

[@oliwia3897]

@@m_junja o Jezu true🙄😘

[@m_junja]

@@oliwia3897 🥺🥺

[@oliwia3897]

@@m_junja 🧡

[@atmosferra8822]

Ja mam podobnie tylko raczej coś w stylu: Może byłam zbyt nachalna, a może powiedziałam za dużo, a ten śmiech to jakiś histeryczny wyszedł"

[@StarQuinnTheDemon846]

Ja tak mam od zawsze, że niezależnie od tego czy bardzo chcę mieć kogoś komu ufać lub mieć bliskich przyjaciół, mam wrażenie, że nikt mnie tak naprawdę nie chcę. Przez całe życie czuje się osamotniona tak bardzo, że przestałam pytać czy chce mieć jakiegoś przyjaciela. Bo jak to kiedyś słyszałam, że nawet najbliżsi potrafią ci wbić nóż w plecy. Ludzie nie potrafią dostrzec nas nasz potencjał

[@martynawisniewska4330]

Ja np jestem totalnie świadoma tego, że nie jestem jedyną osobą z depresją i generalnie nawet psycholog mi mówi, że super, że jestem tak świadoma wszystkiego i że potrafię czasami logicznie połączyć kropki w kwestii swoich problemów, a jednak z tyłu głowy wciąż mam myśl, że nikt mnie nie rozumie i tego jak się czuję. Co może być też spowodowane niezrozumieniem ze strony najbliższych bo dla nich to temat tabu i nie wolno o tym mówić i wypierają to, że u kogoś z ich rodziny świat wcale nie musi być taki kolorowy jak narzuca społeczeństwo.. Mam wrażenie, że nigdy nie opiszę w wystarczający sposób tego jak się czuję a już tym bardziej boję się (choć bardzo chcę!) o tym mówić publicznie w social mediach bo uważam, że trzeba tak jak Hania pokazuje ludziom, że tak czasami jest, że może być gorzej ale to nic złego o tym mówić a nawet dobrze jest właśnie uświadamiać społeczeństwo i nie robić z tego tabu. Ale wydaje mi się, że gdybym spróbowała o tym głośno powiedzieć i zwrócić uwagę ludzi na to, że również w ich otoczeniu też może być ktoś taki, zaraz zostanę zwyzywana od atencjuszek...

[@yuriiackermann3583]

Też tak mam, że siedzę sb i jest super i nagle bez powodu nachodzi mnie fala smutku niewiadomo skąd i zaczynam myśleć o wszystkim, co złe, więc.. hahah Edit: Czarny kot(◍•ᴗ•◍)❤

[@malory11ing87]

Ja jak siedziałam na 18-kach znajomych, to nagle miałam taki nagły spadek humoru i zaczęłam zastanawiać się (obserwując ludzi, którym wystarczało się upić, kogoś poznac, może zaliczyć) czy to wszystko ma sens, po co na co to ..jesteśmy tak naprawdę zwierzętami z podpisami 😅🤔 Ehh tak to jest, kiedy za dużo myślisz

[@annaszymanska5170]

@@malory11ing87 no to widzę, że rok temu opisałaś moją sytuację z imprezy, na której byłam wczoraj... Wspaniale, pozdrawiam :D

[@nate7219]

Twoje filmiki są mega wspierające ❤ czarny kot

[@zaginionyturysta]

Książki Christel Petitcollin "Jak mniej myśleć" oraz "Jak lepiej myśleć". Poczytajcie i wiele zrozumiecie!

[@ironictea]

Nadwydajna pozdrawia!

[@themonparadis]

Fajny filmik. Ja skonsultowalam po raz pierwszy w wieku 28 lat jak dostawalam atakow paniki ktore mna wstrzasnely. Teraz jestem po kilku latach terapi I moje zycie sie zmienia na lepsze. Mowcie o swoim dziecinnstwie bo to od tego wszytkie nasse problemy sa. Rodzice alcoholicy, przemoc w domu to zlorzona trauma ktora kaleczy dusze...

[@CuddleMiku]

Ja mam tak, że jak idę do sklepu kupić coś dla kogoś i muszę go o coś zapytać i poczekać aż odpisze, to stresuję się, że stoję w miejscu i na pewno przeszkadzam innym kupującym. Oprócz tego mam jeszcze tak, że czasem jak jestem w bardzo dużym stresie, to mnie paraliżuje i nie jestem w stanie nic zrobić. Co najwyżej siedzę i scrolluję w telefonie. To jest mega straszne. Czarny kot

[@Ivi-jp6nm]

Potrzebuję tych filmów haha

[@HaniaEs]

No to są - jeśli korzystasz, to się cieszę!

[@zuza7085]

Moja wielka empatia do zwierząt- mam wrażenie, że tylko mi na nich tak zależy, a każda krzywda wywołuje płacz. Tak samo miłość do natury, życie bardziej eko, ateizm, feminizm, weganizm, gust muzyczny. Jak dla mnie nie ma takiej osoby, która by mnie zrozumiała i moje dziwactwa. Jest ciężko, nie powiem

[@heinrich.hitzinger]

Jest tego pełno na anglojęzycznym i dość dużo na niemieckojęzycznym KZbin'ie.

[@hello-sv4uk]

Myślę że ja bym cię świetnie zrozumiała

[@paularatynska9788]

Haniu mam tak samo że siedzę sobie jest super , wszystko przez cały dzień szło mi naprawdę dobrze i jest taki moment że siedzę i w sekundę robi się mi strasznie smutno i czuję sie bardzo przygnębiona ...Dziękuję ci za wszystkie filmy 😘

[@lilkamilenials4384]

Przez cały czas uczęszczania do urszulanek myślałam, że tylko ja jestem taka głupia i do niczego się nie nadaję. Teraz wiem, że program był przeładowany na najbardziej jak to możliwe, a ja mam dysleksję, przez co nie mogłam sprostać wyśrubowanym wymaganiom. Dziś nie utożsamiam się z moją pracą i pamiętam o pisaniu fantastycznych historii, co jest moją pasją Czarny kot

[@D_blake]

Czasami wydaje mi się że jestem sama i nikt nie rozumiem co się ze mną dzieje, co czuje.

[@vv_czee_vv9234]

Ja mam tak, że lubię wąchac piwnice. Czasami schodze sobie do piwnicy biorę telefon i sobie tam siedzę bo ładnie tam pachnie zimnym powietrzem, które jednocześnie jest w normalnej pokojowej temperaturze. I to jest dziwne...

[@maximillienrobespierre7262]

ᴋʟᴀᴜᴅɪᴀ to zależy od rodzaju piwnicy. Nie chciałabyś np. Wąchać piwnicy w bloku mojej babci. Kurz, śmieci, odchody gryzoni. Ale jak masz fajną chłodną piwnicę to tylko zazdroszczę. Ja np. Bardzo lubię kopalnie. Kocham Wieliczkę, chłodno i słono.

[@rohu9386]

też lubię zapach piwnicy ;)

[@cornelia1458]

Kocham zapach odpalającej się zapałki 😏

[@lenamoonie4937]

Ojeju tak!! Nie wiem czy też o to chodzi ale na przykład uwielbiam również zapach starych budynków (tak, takich wilgotnych i zagrzybiałych)

[@wasciwienikt1269]

@@cornelia1458 Też. Lubię jeszcze zapach nocnego powietrza i deszczu.

[@zuzaradio206]

Ja wiem, że ludzie mają podobnie ale i tak wydaje mi się, że jak z kimś o tym porozmawiam to uzna, że przesadzam, albo nie zrozumie dlaczego nic z tym nie potrafię zrobić. A inne osoby z problemami nie będą chciały ze mną gadać bo pewnie uznają, że robię problemy dla atencji, albo mój charakter ich odrzuci. Przynajmniej tak się czuję. Bo moje problemy nie są na tyle poważne. Z koleji żeby terapia grupowa coś dała to trzeba umieć się na niej odezwać, a to już jest niewykonalne

[@annapodstawska4463]

Nie cierpię motyli, jest tu ktoś kto też tak ma 😅? Brzydzą mnie przeokrutnie. Wow! Może nie na temat, ale kolor Twojej bluzki mega fajnie eksponuje kolor Twoich oczu 😮.

[@malakinia]

Ja, boję się trzepotania ich skrzydełek, brzydzą mnie. 😟😂😜

[@kamila459]

A ja za to lubię je obserwować, kojarzą mi się przyjemnie z latem

[@DragiDanonki]

Ja też sie ich boję! Wszyscy się nimi zachwycają, a ja się boję, najbardziej tego, że będą chciały na mnie usiąść 🤣🤦🏼‍♀️

[@annapodstawska4463]

@@DragiDanonki mi usiadł na dłoń taki mały niebieski zeszłego lata. Takiej histerii jaką odstawiłam nie widział świat 😅 . Obrzydliwe uczucie. Fujka. Aż mam gęsią skórkę jak to sobie przypominam.

[@atmosferra8822]

Czy tylko ja tak mam, że nie ufam sobie i swojemu światopoglądowi? W sensie jestem nastolatką i mam takie poczucie jak chce coś powiedzieć, że: "Co ja tam wiem, jestem tylko gupim nastolatkiem, który nie ma pojęcia o życiu i sensu strikte, jakie ja mam prawo sie wypowiadać?"

[@szmi9257]

Dziekujeee :D

[@paulinakaliwoda9747]

Czuję się samotnie z tym, że skończyłam z pewnym chłopakiem relację ponad 8 miesięcy temu, a mimo to ciągle gdzieś przewija mi się w głowie i nie umiem się pogodzić z tym, że nie jesteśmy razem i mnie odrzucił. Najgorsze jest to, że wszyscy dziwią się, czemu tak długo, przez co przestałam o tym mówić, ale nie umiem go sobie na dobre wybić z głowy, mimo że mam świadomość tego, że to mnie w pewnym stopniu wyniszcza, ponieważ widuję go prawie codziennie, ale nie mam z nim żadnego kontaktu. Męczy mnie to strasznie i wiem, że czas leczy rany i rozmawiałam o tym z wieloma osobami setki razy, ale nadal nie potrafię zapomnieć, pójść dalej. Nie polecam

[@JacobJulyMetalDetecting]

Nikt nie ma identycznie ale można mieć podobnie. Ja mam analizowanie swoich czynów. Na przykład rozmyślam, że wyrzuciłem pudełko po jogurcie a mogłem je wykorzystać jako doniczka dla kwiatka a teraz to pudełko wyląduje na śmietniku i dalej. I buduję historię tak mało istotnych zdarzeń.

[@Marcin89998]

Wszystko dzieje się po coś, podobno tak jest, jeśli to prawda to miałaś zachorować, miałaś to wszystko przejść, doświadczyć żeby później poprzez nagrywanie filmów pomagać ludzią, bo im pomagasz zrozumieć siebie, zrozumieć czym jest depresja itd, dziękuję !

[@wea8440]

Mega mnie jarają tradycyjne wartości i bardzo lubię i chcę żyć w zgodzie z nimi. Co za tym idzie często myślę, że jestem z tym sama, kilka razy kiedy komuś o tym mówiłam spotkałam się z naprawdę dziwnymi reakcjami, od całkiem pozytywnych do totalnego pojazdu po mnie.

[@urkeka9534]

haha gdzie są ci ludzie, którzy po tobie pojechali, takich szukam, ja mam wręcz przeciwnie, w moim otoczeniu jest dużo osób takich jak ty, a ja się brzydzę "tradycyjnymi wartościami" i czuję się wyobcowana, mogę być sobą tylko z garstką moich najbliższych przyjaciół, a przy reszcie muszę udawać żeby nie mieć problemów, a kiedyś próbowałam być szczera, to kończyło się masakrą i wyzwiskami pod adresem moim i moich rodziców.

[@wea8440]

@@urkeka9534 😥😥😥😥 są, uwierz. Bardzo mi przykro, że Ciebie całe to szambo spotkało i mam nadzieję, ze jako społeczeństwo kiedyś dojrzejemy do wzajemnej akceptacji..

[@hanami741]

ja czuję się strasznie osamotniona w rzeczach, które lubię i sfrustrowana, że nawet znam osoby, które w teorii interesują się tymi samymi rzeczami, a gdy próbuję nawiązać do tych tematów one to zbywają, ignorują, albo znowu nie potrafią rozmawiać niczym innym i te znajomości są jakieś płytkie i frustrujące i mam poczucie, że wszystko jest na moich barkach...i potem niestety okazuje się, że mam rację, bo kiedy ja nie piszę i nie proponuje spotkań, nikt nie zrobi tego potem i ludzie o mnie zapominają. Jestem też przekonana, że ludzie powoli znajdują sobie partnerów życiowych, a ja już wiecznie będę sama po ciuchu marząc sobie, że kiedyś znajdę faceta, z którym mogłabym w łóżku czytać książki i rozprawiać na temat teorii w Harrym Potterze....a wokół tylko ludzie, którzy szczycą się tym, że niczego nie czytają i jak super bić się pod dyskoteką. I mam wrażenie, że już zawsze tak będzie zawsze.

[@alpaka9357]

Często czuję taką falę smutku, która po prostu mnie blokuje i nie mam na nic ochoty. Rzeczy, które zazwyczaj sprawiały mi radość stają się co najwyżej obojętne. I zaczynają mnie wtedy nachodzić okropne wspomnienia (a tych to ja mam dużo). I potem jeszcze bardziej się dobijam myśląc, że jestem jakimś idiotą, który nie potrafi sobie z niczym poradzić i marnuje tylko czas. Takie fale smutku mam coraz częściej.

[@littleantoinette9621]

Jeszcze rok temu powiedziałam że mam szerokie grono znajomych ze szkoły i z poza. W tym momencie czuję że nie mam ani jednej prawdziwej przyjaciółki. W szkole jestem sobą bardziej niż zawsze. Nie udaje że jestem zadowolona. Nie jestem też ponura... Poprostu naturalna. Z kimś rozmawiam, ktoś mnie rozśmieszy... Za to w domu jestem dużo bardziej wesoła, moja siostra mnie doprowadza do śmiechu codziennie, ale jest młodsza i nie jest moją przyjaciółką. Całkiem lubię samotność, jednak brakuje mi kogoś do leżenia i oglądania seriali, odkąd zaczął się drugi semestr w liceum czuję że mam dołek... Nie sądzę że mam depresję... Poprostu czuje się sama

[@Farusia13]

A ja boję się przyszłych kłopotów. Jeszcze nie wiem, czego dokładnie, ale gdy pomyślę, jaka jestem jeszcze młoda i jaka gromada problemów jest wciąż przede mną, to chcę się ukryć w takim miejscu, gdzie nikt mnie nie znajdzie. Chciałabym być już stara i tylko czekać na śmierć - taką prawdziwą, polegającą na nieistnieniu, a nie nowych kłopotach w jakichś innych światach. Ktoś ma podobnie?

[@DziewczynaZKsiegarni]

Ja mam tak, że wiem, że powinnam iść na terapię, ale nie chcę "marnować" na nią całych wakacji, bo to jedyny czas, kiedy czuję się lepiej i nie myślę o tym co powinnam robić, a nie robię.

[@wiktorianestorowicz9062]

Ja zawsze myślałam, że tylko ja tak panikuję przed jakimś testem itp. że nie mogę się ruszyć. Czarny kot❤

[@tay.muscari]

Ja myślałam, że tylko ja gryzę do krwi policzki od środka xD a co jeszcze dziwniejsze to kooooocham smak swojej krwi xDD

[@zuza7085]

ja często tak robię ze stresu/nudów

[@HaniaEs]

Całe gimnazjum :o

[@hypnoticnemesis3944]

Ojezu TAK ;_; potem się mnie de dentysta pyta o to i nie wiem, co powiedzieć XDD

[@lenamoonie4937]

Przeczytałam to robiąc to :b wow

[@marychawielka7404]

Tak, często w moich stanach depresyjnych (mam bipolar numer 1 plus stany mieszane) czuję, że tylko ja mam tak chujowe życie i nic nie umiem, się umyć, że smierdze, masakra.

[@nika-px4dn]

Jakieś kilka miesięcy temu znalazłam w swoim mieście grupę wsparcia dla osób z depresją. Najpierw długo nie miałam jak pójść, bo akurat miałam ćwiczenia o tej porze, kiedy ta grupa spotyka się, ale nawet kiedy te ćwiczenia skończyły się i już zaczęły pojawiać się okazje, że mogłam pójść, to nie zrobiłam tego. Mam problem przemóc się. Nie wiem, czego mogę spodziewać się tam, jakich ludzi spotkam i jak przychodzi co do czego, to tchórzę. Mam nadzieję, że w końcu przełamię się. Czarny kot 😸