Gry komputerowe - jak widzi je psycholog - prof. Tomasz Grzyb

[@szymonch7740]

Zawsze się zastanawiam, co sprawia (oprócz odwiecznej stygmatyzacji), że padają pytania o gry, a nigdy o filmy, seriale czy książki. Gra jest tak samo pewnym multimedium, z pewną historią, światem, która różni się od filmu czy książki jedynie tym, że przeżywamy ją bezpośrednio, jako bohater. Ile razy zdarza się, że dziecko przysiada się w salonie do oglądającego terminatora albo big brothera ojca i patrzy na coś, czego też raczej nie powinno oglądać? Czy ktoś protestował kiedy bestselerem stało się 50 twarzy Graya i oprócz dojrzałego czytelnika, wiele nastolatek i nastolatków sięgnęło po książkę, która w jakiś sposób na pewno wpłynęła na ich wyobrażenie o życiu seksualnym? Różne gry, tak samo jak filmy czy zajęcia, są dla osób w różnym wieku. Jeżeli gra ma oznaczenie PEGI 18 (ograniczenie wiekowe), to jak liczba wskazuje, nie powinny grać w nią 10 letnie dzieci. Zaryzykuję nawet stwierdzeniem, że tragedia się nie stanie jeżeli ten 15 latek sięgnie po grę 18+. Problem jest wtedy, kiedy nie rozróżnia on rzeczywistości od fikcji, a co gorsza, gra pełni większą rolę w kształtowaniu jego wartości i wychowaniu go, niż rodzice. Wina jest wtedy tylko po stronie nieodpowiedzialnych, żeby nie powiedzieć głupich rodziców, którym bardzo wygodnie jest uniknąć odpowiedzialności i zrzucić winę na te okropne gry. Zdaję sobie sprawę, że dowód anegdotyczny nie jest dobrym argumentem, ale gram w gry od dziecka do dnia dzisiejszego. Przyznaję się, zdarzało mi się sięgać po gry, które powinienem grać dopiero kilka lat później. Ale moi rodzice zawsze byli ważni przez całe moje dorastanie i powtarzali mi milion razy "pamiętaj, że to tylko gra, życie rządzi się innymi zasadami". Znałem ten tekst na pamięć ale dzięki niemu nie jeżdżę samochodem 200kph ani nie strzelam do ludzi. Gry logiczne to wspaniałe zagadki do potrenowania umysłu. Gry fabularne to przepiękne historie, które wzruszyły mnie nieraz do łez i jestem przekonany że rozwinęły moją empatię o 200%. Gry to też wspaniałe rozwiązania estetyczne. Pamiętam jak na własnej maturze ustnej, jako jedno z dzieł kultury przytoczyłem grę komputerową przy temacie o oniryzmie. Egzaminatorzy byli w szoku, że można analizować i interpretować grę, tak samo jak robiłem to wierszem trzy minuty wcześniej. Rodzice, zwracajcie uwagę na wasze dzieci. Nie tylko na to w co grają, ale też na to co oglądają, co czytają, na wasze dzieci po prostu. Gry, jak wszystko inne, są dobre lub gorsze, mniej lub bardziej wartościowe, dla 10 latków i dojrzałych ludzi. Jeżeli będziecie im poświęcać uwagę i wychowacie na dobrych ludzi, to gwarantuję, że to, że zobaczą strzelaninę w filmie albo pędzący samochód w grze, nie sprawi że staną się kryminalistami. A co do samego wykładu. Dobrze, że sięgnął Pan zarówno po pozytywy jak i negatywy, ale niestety nie orientuje się Pan dobrze w temacie gier. I to widać w ogromie błędów rzeczowych, których nie będę wypisywać bo pojawiają się już w innych komentarzach.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Bardzo dojrzałe i trafne spostrzeżenia! :)

[@lilijagaming]

Książki i filmy już erę kozła ofiarnego za problemy z dziećmi mają za sobą. Gry też kiedyś staną się normą, a przy pojawieniu się następnej formy przekazu medialnego, on zajmie miejsce gier, jako przyczyny wszelkiego zła. Zastanawiam sie, czy to będzie VR czy jeszcze coś innego.

[@panpazdek7871]

łał koleś zastanów się nad zostaniem psycholoiem będziesz najlepszy

[@killme9404]

PEGI nie obowiązuje w Polsce i są osoby młode bardziej dojrzałe od rówieśników... Dla nich no niewiem naprzykład LEGO city jest nudne... I takie gry typu GTA Wiedźmin i tak dalej nie robią na nim wrażenia

[@Aga17528]

Znaczy, ja znam kilkoro ludzi niestety którzy nie chodzą do pracy, nie śpią, nie jedzą ale grają po kilkanaście godzin na dobę. Zabierają ze sobą komputer wszędzie. A nie znam osób które by przez wierne czytanie książek traciły ciągle pracę. A znam takie przypadki a propo gier.

[@Prefectcc]

Wiem, że filmik dość stary ale może jakiś rodzic to przeczyta. Apropo nawiązania do gry "Hitman" to, że ktoś w nią zagrał nie znaczy że chciał zobaczyć jak to jest być płatnym zabójcą, po prostu gra ma fajne mechaniki skradania się/kamuflażu/planowania czy np lepiej będzie to zrobić w taki czy inny sposób aby nie zostać zauważonym.

[@rightwingequalsmallpeis3648]

byłem na żywo na spotkaniu, fantastyczna jakość nagrania i montaż

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Dziękujemy, bardzo nas to cieszy! :)

[@Agiss81]

Jestem z Poznania i początek wykładu bardzo mnie rozbawił :) bardzo dobry wykład! Pozdrawiam!

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Dziękujemy za opinię i zapraszamy częściej! :)

[@lilijagaming]

Myślę, że problem z grami obecnie możę wynikać głównie z różnicy pokoleniowej. W obecnym pokoleniu rodziców, graczy jeszcze nie tak dużo. A rodzic gracz sam z własnego doświadczenia będzie wiedział o korzyściach i zagrożeniach płynących z wirtualnej rozrywki. Rodzicom, którzy graczami nie są zapronowałabym, żeby spróbowali ze swoim dzieckiem pospędzać troche czasu właśniej grając. Warto wejść i zrozumieć pasję dziecka. Ja myślę, że dzieciaki na pewno pozytywnie odpowiedzą na zainteresowanie ich hobby.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Myślisz, że obecne pokolenie rodziców nie może się przyzwyczaić, że ich pociechy nie biegają po podwórku całe dzieciństwo tak jak oni? ;)

[@lilijagaming]

Myślę, że wielu rodziców zauważając jakiś problem u swoich pociech, zamiast przyjrzeć się swoim własnym działaniom będą szukać najprostszego zewnętrznego wytłumaczenia tego problemu. W końcu to naturalny ludzkich odruch, żeby winę odsuwać od siebie. Jednak w ten sposób się problemu nie rozwiązuje. Jeśli dziecko zaczyna się zamykać w pokoju i spędzać godziny przy komputerze zamiast spędzać czas z ludźmi twarzą w twarz (rodziną lub kolegami), to właśnie jak było mówione w wykładzie, warto się zastanowić, co jest przyczyną czego. I to jednak rodzic powinien do dziecka wyjść z inicjatywą w takiej sytuacji, a nie próbować zlikwidować nadmierne granie, które może być symptomem, a nie przyczyną. Tym bardziej, że dziecko na pewno potrzebuje tej bliskości rodzica, nawet jeśli się czasami buntuje. A wejście na jego teren zamiast na siłę wyciągać go w swój wydaje się być najlepszym sposobem przełamania pierwszego oporu.

[@lilijagaming]

Pozwolę sobie odpowiedzieć również na drugi komentarz, który jednak zniknął (trochę szkoda, bo warto ten temat eksplorować, nawet jeśli osobiście uważam go za bardzo błędne podejście), czyli pytanie o uzależnienie od gier. Na wstępie pragnę podkreślić, że mój stosunek do uzależnienia od gier jest dosyć osobisty, ponieważ moim najbliźsi właśnie w ten sposób próbowali sobie tłumaczyć problemy, jakich doświadczyłam. Jednak moi terapeuci jakoś zawsze ten temat odsuwali na najdalszy plan. I dzięki im za to, bo moje nadmierne spędzanie czasu przed komputerem wynikało z postępujące depresji, problemów nerwicowych, a co za tym idzie również społecznego wycofania. W efekcie był taki moment, że gry sieciowe to był jedyny powód, dla którego wstawałam z łóżka i miałam jakikolwiek kontakt z żywym człowiekiem. I to ludzie z gier pierwsi udzielili mi wsparcia i porady, jak się wyrwać z tej spirali, bo to oni namówili mnie na udanie się po specjalistyczną pomoc i uświadomili chorobę. W wykładzie było troche mowy o układzie nagrody. Wiadomo, że może on się rozlegulować i wówczas może to doprowadzić do uzależnienia. Jednak, okazuję się, siłą woli możemy temu przeciwdziałać i doprowadzać do nadpisania złych nawyków. Siła woli to jednak zasób, który bardzo mocno jest związany z naszym stanem zdrowia, zmęczeniem oraz stanem psychicznym. Im bardziej jesteśmy wyczerpani tym łatwiej dajemy sie ponieść impulsom szybkiej gratyfikacji. Dlatego ludzie w trudnej sytuacji życiowej szybciej wpadają w uzależnienia niż ludzie, którzy znaleźli własną równowagę w życiu. Co ciekawe, poprawa sytuacji życiowej i ogólnego poczucia sensu własnego życia może w ogóle przerwać wcześniej uzależniającą aktywność. Udowodniono to chociażby badając szczury i ich skłonność do uzależnienia od heroiny w zależności od tego, czy były samotne, czy też umieszczone w klatce z innymi szczurami pełnej szczurzych rozrywek. Te drugie nie były w ogóle zainteresowane heroiną podczas, gdy pierwsza grupa uzależniała się bardzo szybko. Istnieje też przekonanie, że spora grupa alkoholików, to tak naprawdę osoby cierpiące na depresję, które w alkoholu odnalazły najszybszy sposób na pozbycie się bólu. Dlatego też z tymi uzależnieniami trzeba bardzo ostrożnie, bo też może się okazać, że nie są wcale przyczyną, ale symptomem zupełnie innego problemu i zajęcie się problemem zminimalizuje lub zupełnie wyeliminuje uzależnienie. Chociaż podejrzewam, że osoba, która raz w uzależnienie wpadła, musi uważać na sytuacje prowadzące do długotrwałęgo wyczerpania siły woli, bo wówczas zły nawyk może się znów aktywować.

[@pawedabrowski4967]

Będąc ojcem trójki dzieci i od ćwierć wieku graczem komputerowym mogę to śmiało potwierdzić. Z jednej strony często słowa krytyki pod adresem gier komputerowych nie trafiają do mnie, bo ja akurat grałem bez kontroli w Mortal Kombat, Quake i tym podobne gry, który miały hodować psychopatów. Tak się nie stało. Może mieć to związek z tym, że miałem normalny dom, kochających rodziców, normalnych nauczycieli i kolegów w szkole. Z drugiej strony z perspektywy czasu nie uważam by Mortal Kombat był odpowiednią grą dla dzieci, czy w ogóle dla kogokolwiek, bo to w sumie płytkie jest. Są gry, które po prostu żerują na najniższych instynktach i nikomu bym ich nie polecił. Poza tym na samym steam jest obecnie ponad 11000 tytułów i przy ograniczonej ilości czasu szkoda go marnować na taki badziew. Tak samo jest z resztą z filmami, muzyką, książkami i w zasadzie każdym wytworem ludzkiej kultury. Jak coś nie może się obronić niczym innym to wciska się przemoc, erotykę i wulgarny humor bo zawsze się sprzeda. Jeżeli natomiast jest się rodzicem i się na grach nie zna to zawsze można przeczytać recenzję, zajmuje to 5-10min i wszystko jest jasne. Większości tych dyskusji o przemocy w grach by nie było gdyby egzekwować ograniczenie wiekowe gier 18+

[@lenabocharova779]

Bardzo ciekawy wykład. Dziękuję SWPS

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Bardzo nam miło, zapraszamy na kanał częściej :)

[@kolecki2]

Mądry wykład. Dziękuję

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Dziękujemy za uwagę i zapraszamy na kanał! :)

[@7Madridistaaa7]

Siłą rzeczy poruszony bardzo ogólnie, ale bardzo ważki temat. Przedstawiony bardzo obiektywnie i tak, aby osoba, która nie ma z grami zbyt wiele wspólnego mogła zrozumieć pewne mechanizmy. To bardzo ważne, bo problemem jest to co zostało powiedziane na wstępie, otóż dorośli Polacy mają słabe lub żadne pojęcie w tematyce gier komputerowych, a nie rzadko i dotyczące samej obsługi komputera. Ciężko sprawować kontrolę nad aktywnością dziecka, gdy jest się w temacie zupełnie 'zielonym'. To trochę tak, jakby ktoś nie potrafiący prowadzić samochodu i zupełnie nierozumiejący jak samochód działa pouczał i sprawował kontrolę na osobą, która taką wiedzę posiada i od lat samochód prowadzi. Dlatego ważne, aby rodzice dbali o własną edukację w zakresie zaznajomienia z nowoczesnymi technologiami bo tylko tak mogą stać się autorytetem dla dziecka w tej dziedzinie i na powrót uzyskać realny wpływ na aktywność dziecka w świecie wirtualnym.

[@Hitakari]

No i są tak że badania pokazujące, że akurat widzenie można poprawić grami komputorowymi. :) i uwagę też, i okazuje się, że jak najbardzej strzelanina wchodzi w grę!:) a problem z oczami może się pojawić jeżeli ktoś do tego genetycznie się predysponowany, chociaż rzeczywiście są obawy że krótkowzroczność może się pojawić u dzecka przy grach, bo za dużo siedzi i patrzy na ekran, możliwe że jest mitem, patrze na siebie, grałam dużo w gry, nie mam krótkowzroczności, a już jestem dorosłą.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Masz może gdzieś zapisane źródła? Jesteśmy pewni, że nasi odbiorcy z chęcią zapoznają się z wspomnianymi przez Ciebie badaniami :)

[@Hitakari]

Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2884279/#!po=31.0811 web.archive.org/web/20060329174957/www.bcs.rochester.edu/people/daphne/GreenandBavelier.pdf www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12774121 Tu są czekawe artykuły, które pokazują, jaki korzystny wpływ na oczy może mieć gra komputorowa.

[@magorzataw.8792]

Wszystko można wyśmiać - mundurki też. Wizerunek szkoły i ucznia ma spory wpływ na zachowanie ucznia ale najlepiej wyszydzić zamiast się zastanowić.

[@Hitakari]

I właśnie z potwierdzaniem to ma dużo racji, newet to widać, jak badanie nie wychodzi, to też coś mówi, ale czujemy się nieswojo.

[@jestemrysiem5638]

Jako gracz i ktoś kto aspiruje do pracy w branży liczyłem na trochę bardziej wnikliwą analizę i zgłębienie tematu niż "dziecko może się czegoś nauczyć ale może się tez uzależnić" i tyle. No ale mimo wszystko wykład całkiem przyjemny.

[@gregorius790]

Wow, rewelacyjny wykład. Dzięki :)

[@ToImagine18]

Czy mogłabym prosić o nazwiska autorów badania agresji u chłopców grających i niegrających w agresywne gry komputerowe? Z góry dziękuję.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

O to by juz trzeba prosić dr Grzyba - zachęcamy do kontaktu :)

[@PNKoci]

Pisze to przed przesłuchaniem tego materiału i mogę stwierdzić że gry bywają dobre oraz złe. Jeśli rodzic sam nie gra to nie jest w stanie ocenić która gra może zaszkodzić dziecku w młodym wieku. Moim zdaniem powinno się edukować oraz uczyć kultury grania bo niestety w wielu najpopularniejszych grach społeczność jest toksyczna.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Ciekawe czy - lub kiedy - gry zostaną wprowadzone na stałe do edukacji dzieci? Już teraz są ku temu przesłanki, np. robot zaprojektowany we współpracy z naszymi psychologami - Photon

[@sb4994]

Książki ewoluowały stając się grami komputerowymi, wyobraźnię zastąpiła rzeczywistość. Rekomenduje „Farpoint” PlayStation VR wspomnienia z gry utrwalają się jako prawdziwe.

[@grzek1638]

Gdyby to była każde następna liczba większa od poprzedniej pomiędzy 1 a 3 byłoby nieskończenie wiele liczb, które są w ciągu nieujęte. Jak już wykorzystuje się jakiś przykład to chociaż powinno się poprawnie

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Widzimy, że mamy do czynienia z ekspertem :) Dzięki za Twoje uwagi.

[@tomsmith8255]

Realnie takie przykłady w ogóle nie mają ŻADNEGO związku z prawdziwą matematyką, to czysta psychologia mówiąca o próbie przewidywania co chciał autor powiedzieć na podstawie doświadczeń przeszłych i analizowania osobowości autora, jeżeli jest On dostępny. W tym ciągu mogłaby wystąpić dowolna liczba na każdym nie zapisanym jeszcze miejscu. Jeżeli ktoś by nie powiedział, że chodzi o ciąg liczb to możnaby tam nawet narysować krowę a potem mapę Europy, albo uderzyć w stół ręką i powiedzieć, że ten dźwięk jest kolejnym elementem ciągu. Matematyka nie zajmuje się zgadywaniem myśli, tylko na podstawowym poziomie dedukcją twierdzeń z aksjomatów. Nawet tzw. Indukcja matematyczna nie jest taką indukcją jaką rozumie się w psychologii, ponieważ indukcja matematyczna jest w istocie innym rodzajem dedukcji. Indukcja matematyczna realnie przechodzi przez WSZYSTKIE elementy zbioru. Dlatego zawsze uważałem, że używanie tego samego słowa dla indukcji matematycznej i indukcji psychologicznej może tworzyć antywiedzę. Paradoks tego problemu jest taki, że sam wykładowca tworzy problem, który chce rozwiązać. Taki, że sugeruje, że istnieje jakieś poprawne rozwiązanie tego problemu, podczas gdy Go nie ma, a potem gani publiczność za niewłaściwe myślenie gdy sam popełnił ten sam błąd. Dlatego, że nie ma sposobu by wniknąć w umysł drugiej osoby i być przekonanym o jaką regułę chodzi. W tej sytuacji regułą, która jest dostępna odbiorcy takiej zagadki jest: "wpisz cokolwiek". Więc mówienie, że regułą jest podanie większej liczby jest nieuczciwe. Reszta liczb może być dowolna. Prawdziwym problemem w tej sytuacji jest problem tworzony przez wykładowcę, który nie daje wskazówek co ma na myśli, ale oczekuje, że prawidłową odpowiedzią jest domyślenie się co ma na myśli. Zachodzi tutaj sugestia, że to co wykładowca myśli jest lepsze od tego co myśli odbiorca, który nie da odpowiedzi, którą w swoim poczuciu wyższości uważa za lepszą, podczas gdy realnie nie ma ku temu podstaw by jakakąkolwiek odpowiedź uznać za lepszą lub gorszą. W efekcie tego ludzie z poczuciem niższości względem zbudowanego autorytetu osób z wyższym od Siebie tytułem naukowym, zaczynają uważać Siebie za kogoś gorszego, więc z definicji uważają, że jak odpowiedzą niezgodnie z tym co wykładowca uważa za lepsze i w efekcie tego Oni też się poddają temu poczuciu, że "jak nie potrafię udowodnić, że wykładowca się myli, to najpewniej albo wręcz na pewno, znaczy to, że ma rację a ja się mylę". Wtedy zostają zawstydzeni. To uczucie jest tak przykre, że ludzie uczą się by przestać myśleć samodzielnie a zacząć ulegać poczuciu wyższości wykładowcy, który może uznawać, że zna się na danym temacie lepiej niż w rzeczywistości ale mówić to z takim poczuciem pewności siebie, że ludzie się poddają temu i mu wierzą na mocy Jego autorytetu ustanowionemu przez tytuły. Efekt jest tego taki, że ludzie przestają myśleć i żeby się nie dać upokorzyć to zaczynają mówić to co Im się wydaje, że wykładowca uważa za prawdę, pomimo, że może być to fałsz. Bo rozum zastępują autorytetem. Ile osób ma odwagę by kłócić się z wykładowcą, że nie ma racji, kiedy ten może potencjalnie danej osobie zacząć złośliwie utrudniać zaliczenie gdyż może poczuć się urażony, że ktoś podważa Jego autorytet, a tym bardziej przed publicznością? Albo w obronie swojego poczucia prawdziwości będzie kontratakował osobę w sposób krzywdzący w obliczu tłumu ludzi, z których znaczna ilość stanie po stronie wykładowcy i może mieć poczucie, że jaką czelność ktoś kto nie ma takich tytułów naukowych kwestionować kogoś wyżej w hierarchii. Jednocześnie wymusza się niejako na studentach wypowiadanie swoich opinii. Taka atmosfera wyższości autorytetu tworzy klimat patologiczny dla nauki i w efekcie tworzy właśnie ten efekt któremu ta część wykładu ma zapobiec. Paradoks. Więc trudno się dziwić, że ludzie uczeni w takim stylu potem wyłączają mózg i poddają się (przynajmniej oficjalnie) teoriom osób, które mają nad Nimi wyższość przypisaną w społeczeństwie. Student, który nawet pokona strach przed odezwaniem się może pomyśleć w środku : "Co za bzdury, ale się zamknę bo potem będę miał problem z zaliczeniem albo obniży mi stopień i pomyślę, miałbym stypendium wystarczyło się zamknąć". A strach przed kwestionowaniem autorytetów szczególnie w obliczu tłumu zahipnotyzowanego jest bardzo duży.

[@ulalala18]

Mam wrażenie że wykład jest bardzo powierzchowny. Może to ze względu na specjalizacje wykładowcy albo datę nagrania. Informacje przydatne raczej dla osób które prawie wcale z grami nie miały styczności.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Czasami materiały muszą być uniwersalne by treści były przyswajalne również dla osób niezaznajomionych z tematem :)

[@ulalala18]

Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS chyba oczekiwałam czegoś innego po prostu .

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Rozumiemy :)

[@biohazard6020]

Mam podobne wnioski

[@MarcniMenel]

oglądam oglądam i jednak ide grać w gry (20.22 ;)

[@marcinzbrojnik9766]

Ważna uwaga uwaga na temat liczb w zadaniu z wykładu : jest jeszcze jedna reguła : wszytkie te liczby to liczby ....pierwsze :)

[@ojbolalo]

9 jest liczbą pierwszą? Masakra nie znać takich podstaw.

[@vincit9926]

Dzięki graniu (kiedyś) może uniknąłem kilku wypadków i nie przejechałem rowerzysty. A jak mialem okazje pojeździć szybkimi autami majac dotychczas auta 1.3-1.6 to.. zrobiłem czas (porsche) na malym dystansie lepszy niż wlasciciele porsche.. Mysle ze to wplyw kilku czynnikow i specyficzne gry..

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

I to jest właśnie przykład dobrego wykorzystania umiejętności zdobytych w grze :)

[@vincit9926]

@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS Tak, to bylo na Porshe Driving Experience (IstanbulPark) w ramach OrlenOil. Potem obecny dziennikarz AutoSwiatu wspominał, że Nissan dobiera tak kierowców. Pamiętam, że instruktorka z ośrodka pytała mnie czy mam jakieś doświadczenie, za każdym razem wychodząc z poślizgu na macie.

[@Danzely]

w 40-41 minucie wykładający mówi jakoby niemcy nie mieli pretensji o umieszczanie ich w grach w roli "tych zlych" majacych miejsce podczas 2 wojny swiatowej. Otoz bardzo wiele produkcji np. wolfenstein bylo w Niemczech cenzurowanych pod tym katem. Czy to bylo zamienianie swastyki na inny symbol, lub nawet flagi. Niescislosci w wykladzie jest o wiele wiecej np. podczas przedstawienia gry "role of rose" ktora jest swietna gra fabularna, a zostala potraktowana jako horror z podtekstem pedofilskim(???). Kompletne nieprzygotowanie ktore moze utwierdzic wielu ludzi w blednych przekonaniach.

[@IamJulkaaa]

Bardzo ciekawy wykład, nawet jeli nie jest sie związanym z grami. Duzo mowi o funkcjonowaniu człowieka

[@ALIlublin]

Myślę, że fragment z zagadką liczbową wraz z jej wyjaśnieniem warto zamieścić jako osobny materiał na KZbin. Rzuca on światło na pewne sprawy, daje do myślenia i jako osobny krótki film (ok 5 min) trafiłby do większego grona odbiorców, nie koniecznie zainteresowanych grami komputerowymi. Jak potwierdzasz własne hipotezy...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Dzięki za pomysł! Przemyślimy to :)

[@mrcd59]

Uproszczanie GTA czy Hitmana tylko do zabijania jest trochę ograniczone. Te gry też mają fabułę i czasami bardzo głęboką.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

mrcd59, trudno jest uwzględnić tak wiele wątków w kilkudziesięcio minutowym wykładzie. Mamy nadzieję, że mimo wszystko jego treść była dla Ciebie interesująca :)

[@CyrisDarkness]

Nieco denerwuje mnie trochę to, że mowa była tylko o brutalnych czy seksualnych grach, a jest dużo gier, w których robi się inne rzeczy nie odwołując się do przemocy. To jest niewielki fragment gier.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

+CyrisDarkness ciężko w tak ograniczonym czasie omówić wszystkie aspekty gier. Wykład nie wyczerpuje tematu, a jedynie otwiera pole do dyskusji :) czy mógłbyś zatem podać przykłady gier nie odwołujących się do przemocy, które poza elementem rozrywkowym edukują gracza w jakimś zakresie? :)

[@CyrisDarkness]

Pomijając gry logiczne, ogólne pojęcie "puzzli" (nie polskich, lecz o angielskim znaczeniu) takich jak picross są gry detektywistyczne jak Bear with Me na przykład. Luigi's Mansion, w którym poluje się na duchy odkurzaczem, czy,The Little Acre i To the Moon. Duży tych gier to są gry niezależne, przygodowe. Są też gry przygodowe, w których faktycznie walczy się z jakimiś wrogami (nieludzkimi) jak... no nie wiem, grzybki w Mario? Ale przepraszam bardzo, w bajkach rycerze walczyli ze smokami. Czym to się różni? W wielu przez postęp w grze poznaje się historie lub doświadcza rozwoju bohatera, który spotyka się z różnymi sytuacjami. Gry nie muszą służyć do edukacji, mogą być po prostu rozrywką, oderwaniem się od rzeczywistości, do świata, gdzie nie ma problemu z rozróżnianiem kto jest zły. Które dziecko nie chciało być tym rycerzem walczącym ze smokiem? Teraz może i może też zrobić to jako dorosły, nie musząc się zastanawiać nad konsekwencjami politycznymi czy innymi i zachowywać się tak, jak rycerz w opowieściach.

[@Carre4beta]

ajajaj jestem bardzo zmieszany. Po pierwsze. Świetny wykład. Szczególnie na tle wielu innych demonizujących gry źródeł. Bravo. Pan Tomasz wymienił wiele pozytywów gier komputerowych, podkreślił też sporo negatywów. I punkt do którego chcę tu dojść jest taki iż sam gram od dziecka, kilka godzin dziennie codziennie i spokojnie mogę nazwać granie moją pasją(..i chyba nie zwariowałem :) ), wiele różnorodnych gatunków gier, grając samemu czy wieloosobowo ...i jest tak niewiarygodnie dużo znacznie bardziej pozytywnych aspektów grania, przykładów gier które zostały pominięte. Nie zamierzam ich wymieniać, chcę tylko wspomnieć iż granie w gry komputerowe może być czasem wspaniałą pasją która może przerodzić się w realną pracę, jak grafika komputerowa oraz może przynieść korzyści pokroju znajomości z ludźmi z zagranicy, co za tym idzie nauka języka, może wspólne spotkanie również za granicą. Więc moim zdaniem pozwólmy naszym dzieciom grać w gry i cieszyć się być może ich przyszłą pasją.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

W pełni się zgadzamy z Twoim podejściem - gry są znacznie bardziej demonizowane niż jest to konieczne, a dobrze wykorzystane mogą okazać się wspaniałą pomocą naukową :)

[@peonpeon4187]

Z tym ciągiem to wszystkie odpowiedzi były dobre xd

[@jarzyn5222]

dawno nie słyszałem tak płytkiego podejścia do jakiekolwiek tematu, widać że pan grzyb nie zapoznał się z rynkiem i innymi gatunkami gier niż MMO i RPG, większość młodych osób zobaczą ten film od razu pomyślą o człowieku który ,,nie wie a się wypowiada,, i to jest prawdziwy problem gier, czyli stereotyp gry, a jaki on jest? pierwszoosobowy bohater który nic tylko strzela do Niemców murzynów i innych ,,zagrożonych,, grup etnicznych, myślę że pan wszechwiedzący psychlog sam powinien zagrać w przynajmniej 10 różnych gier np. zakupionych z aplikacji steam a dopiero potem o tym sie wypowiadać.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Nikt z nas nie jest wszechwiedzący, dlatego zachęcamy do podzielenia się z naszą społecznością informacjami na temat innych typów gier :)

[@panpazdek7871]

A ciekawe jak gry komputerowe widzi psycholog który sam gra w gry

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

O to już trzeba zapytać bezpośrednio - zapraszamy do zapoznania się z naszymi wydarzeniami na Facebooku, może akurat trafi się okazja na wykład w tematyce gier i pobliżu Ciebie? :) Pozdrawiamy!

[@juzals12]

OOOOOOOOOOOO w kija obrazili dayz moją ulubioną grę

[@kajtos.bielaw0075]

Bardzo słaby, niespójny wywiad. Nic z niego nie wynika, podanie jakiś marginalnych korzyści i głównie rozmawianie o negatywnym wpływie gier, gdyby taki był temat to rozumiem (negatywna strona gier), dziwnie, że zostało to przedstawione jako obiektywny wywiad, jeszcze na koniec złagodzenie i sprzedanie oczywistości, miałem nadzieję na coś innego.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Ciężko podczas jednego wykładu pokryć cały materiał i zadowolić wszystkich słuchaczy :) Zapraszamy na nasz kanał - na pewno znajdziesz tam inne materiały, które mogą okazać się dla Ciebie bardziej interesujące :)

[@Hitakari]

A piractwo nie jest takie złe, ale niestety, zawsze wszyscy patrzą tylko na pieniądze no i zrobili niekorzystne prawo... ale niestety, jak mówią prawniki, bez praw autorskich też nie można, czyli to musi istnieć i piractwo i prawa autorskie, co w ogóle dziwne.

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Dualizm jest całkowicie naturalnym zjawiskiem, nic więc dziwnego, że dotyczy także i tego zagadnienia :)

[@elementzip4811]

gry? pół życia gra się w trybie single player potem przychodzi multiplayer i to jest kilka gier na krzyż, reszta to gra nie warta świeczki...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Co masz dokładniej na myśli? Mógłbyś rozwinąć komentarz? Ciekawią nas Twoje przemyślenia ☺

[@elementzip4811]

@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS historia jest długa i zawiła, powiem w skrócie,, by zająć 1 miejsce na serwerach europejskich w grę, którą gram trzeba wykazać sie umiejętnościami taktycznymi. trzeba mieć ten instynkt zabójcy, poruszać sie jak psychopata po którym nie da sie przewidzieć co zrobi w w danym momencie...

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Dość mroczna fabuła, ale jeżeli rozwija umiejętności to życzymy samych sukcesów

[@elementzip4811]

@@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS dziekuję. Potrzeba też troche szczescia by odnosić sukcesy, pozdrawiam

[@mrcd59]

Widać, że Pan Tomasz ma wielkie braki jeśli chodzi o gry

[@StrefaPsycheUniwersytetuSWPS]

Skąd taki wniosek?