Hear, we go again! | English subtitles

Δεν είναι λάθος, ούτε αναγραμματισμός. Είναι ο παιγνιώδης τίτλος που δόθηκε σε μια δράση που αντανακλά τη νέα αντίληψη των μουσείων για τον τρόπο που προσεγγίζουν και ερμηνεύουν τις μουσειακές συλλογές οι άνθρωποι με προβλήματα ακοής καθώς και τις ποικίλες εναλλακτικές που τους δίνονται ώστε δράσουν μέσα στους μουσειακούς χώρους. Είναι ένα νέο σημείο εκκίνησης που προσδίδει στους εκπαιδευτές και στους επαγγελματίες των μουσείων ένα ρόλο υποστηρικτικό και βοηθητικό, ώστε να καταστήσει πρωταγωνιστές τα ίδια τα μέλη της ομάδας δράσης, η οποία μέσα από συμμετοχικές και δημοκρατικές πρακτικές, διαμορφώνει τους όρους της επισκεψής της.
Συνοδοιπόροι μας σε αυτή την ερευνητική προσπάθεια του MOMus - Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης ήταν μια ομάδα μαθητών από το Γυμνάσιο και Λύκειο Κωφών και Βαρήκοων Θεσσαλονίκης, ηλικίας 14-17 ετών, η οποία μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχώς ανοιχτό στον διάλογο και την αλλαγή, συνδιαμόρφωσε τις βιωματικές εκείνες διαδικασίες της οικειοποίησης και ερμηνείας των έργων τέχνης του μουσείου που επιθυμούσε.
Η δράση είναι μία μόνο από τις τέσσερις μελέτες περίπτωσης (case studies) που υλοποίησε το MOMus στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος SMOOTH EDUCATIONAL SPACES. PASSING THROUGH ENCLOSURES AND REVERSING INEQUALITIES THROUGH EDUCATIONAL COMMONS (SMOOTH, Call: H2020-SC6 TRANSFORMATIONS-2020, Number: 101004491). Host Institution: University of Thessaly, Coordinator: Yannis Pechtelidis. 2021-2023. Αντικείμενο του προγράμματος ήταν μία θεματική που απασχολεί έντονα και τα σύγχρονα μουσεία: η ενίσχυση της προσβασιμότητας και η αξιοποίηση της Eκπαίδευσης ως μέσο για την αντιστροφή των κοινωνικών ανισοτήτων. Το πρόγραμμα επιχειρούσε να διερευνήσει κατά πόσο η εφαρμογή της Εκπαιδευτικής Θεωρίας ων Κοινών (Educational Commons) μπορεί να συμβάλλει προς την παραπάνω κατεύθυνση. H συμμετοχή σε ένα τέτοιας έκτασης ερευνητικό πρόγραμμα αποτελεί μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη για το MOMus και έναν τρόπο να κρατήσει ενεργή τη σχέση του με συγκεκριμένες κοινότητες, στη συγκεκριμένη περίπτωση με την κοινότητα των Κωφών και Βαρήκοων. Ευχαριστούμε θερμά τα παιδιά και τους καθηγητές τους, καθώς εμπλούτισαν σημαντικά την κατανόησή μας γύρω από τις αισθητηριακές ιδιαιτερότητες και μας άνοιξαν πολλές νέες προοπτικές για τις δράσεις μας στο μέλλον.
----
EN
It is not a mistake, nor is it an anagram. It is the playful title given to an activity that reflects the new understanding of museums about how people with hearing impairments approach and interpret museum collections and the various alternatives they are given to act in museum spaces. It is a new starting point that gives trainers and museum professionals a supportive and assisting role to make the members of the action group, who through participatory and democratic practices, shape the conditions of their visit, the protagonists themselves.
Our companions in this research effort of MOMus - Museum of Contemporary Art were a group of students from the High School for the Deaf and Hard of Hearing in Thessaloniki, aged 14-17 years old, who, in a context constantly open to dialogue and change, co-constructed those experiential processes of appropriation and interpretation of the museum's artworks that they wished.
The action is only one of the four case studies implemented by MOMus in the framework of the European research project SMOOTH EDUCATIONAL SPACES: PASSING THROUGH ENCLOSURES AND REVERSING INEQUALITIES THROUGH EDUCATIONAL COMMONS (SMOOTH, Call: H2020-SC6 TRANSFORMATIONS-2020, Number: 101004491). Host Institution: University of Thessaly, Coordinator: Yannis Pechtelidis. 2021-2023. The subject of the project was a theme that is of great concern to contemporary museums: the enhancement of accessibility and the use of Education as a means to reverse social inequalities. The project attempted to investigate whether the application of the Educational Commons Theory can contribute in this direction. Participation in a research project of this scope is an invaluable legacy for MOMus and a way to keep its relationship with specific communities, in this case the Deaf and Hard of Hearing community, active. We would like to thank the children and their teachers, as they have greatly enriched our understanding of sensory specificities and opened up many new perspectives for our future activities.