Рет қаралды 21,082
Atom zbudowany jest protonów, neutronów i elektronów czyli małych „kulek” tzw. cząstek elementarnych.
W centralnej części atomu jest dodatnio naładowane jądro atomowe (w którym znajdują się protony i neutrony), wokół jadra znajduje się strefa, w której poruszają się ujemne elektrony.
Strefa wokół jadra zbudowana jest z powłok. Powłoka to pas przestrzeni wokół jadra, w której poruszają się elektrony. Tych „pasów przestrzeni” wokół jądra atomu jest 7 czyli najbliżej jądra jest powłoka pierwsza (1), a najdalej od jądra jest powłoka siódma (7). Powłoki oznaczamy symbolami kolejno 1-K, 2-L, 3-M, 4-N, 5-O, 6- P, 7-Q. Powłoka 1(K) jest najmniejsza, a powłoka 7(Q) - największa, co powoduje, że mogą przyjąć różną ilość elektronów (to tzw. pojemność powłoki). Pojemność powłoki K to 2 elektrony, L-8 elektronów, M-18 elektronów, N-32 elektrony, O-50 elektronów, P-72 elektronów, Q-98 elektronów.
Konfiguracja elektronowa powłokowa to zapis rozmieszczenia elektronów w powłokach elektronowych.
Do zapisu konfiguracji elektronowej trzeba mieć wiedzę ile elektronów ma dany atom i gdzie leży w układzie okresowym. Ilość elektronów stanowi liczba atomowa stojąca przy symbolu atomu. Numer okresu, w którym leży atom pokazuje, ile atom ma powłok, a tym samym, która powłoka jest walencyjna czyli ostatnia. Numer grupy pokazuje, ile elektronów walencyjnych ma dany atom czyli ile elektronów jest na ostatniej powłoce.