Śladami muzykantów - rozmowa z Andrzejem Bieńkowskim

Trzymałem węża w garści. Śladami muzykantów - to tytuł książki Andrzeja Bieńkowskiego, która opowiada o ostatniej generacji wiejskich muzykantów, ich obyczajach i muzyce. Rozmowa jest bardzo osobista. Andrzej Bieńkowski, podczas rozmowy z Pawłem Błachem, opisuje swoje doświadczenia od lat 70' do czasów współczesnych. A są to historie bardzo wciągające, krótkie, jakby wydestylowane, i dosadne.
Poruszone zostały wątki żydowskie i te dotyczące odkrywania wiejskich muzykantów, którzy niekiedy od pięćdziesięciu lat nie grali na swoich instrumentach i o tym, jak udawało się ich namówić do gry. Nie zawsze było to łatwe. Autor książki opowiadał o swojej znajomości m.in. z Piotrem Gacą, o legendarnym muzykancie Janie Boguszu, który zmarł w stodole w wieku 27 lat, i jego uczniach (Piotrze Gacy, Tadeuszu Jedynaku, Józefie Papisie, Józefie Zarasiu i Stanisławie Zieji). Wątków było wiele, a każdy ciekawy i opowiadany ze swadą. Rozmowę poprowadził Paweł Błach.
Andrzej Bieńkowski, (ur. 1946 r.), artysta malarz, etnograf, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, laureat nagrody imienia Oskara Kolberga. Autor książek: Ostatni wiejscy muzykanci-ludzie, obyczaje, muzyka, Sprzedana muzyka, 1000 kilometrów muzyki. Warszawa-Kijów, Trzymałem węża w garści. Śladami muzykantów oraz 15 publikacji w serii Muzyka Odnaleziona. Od 1980 roku, w trakcie swoich wypraw na wieś zgromadził imponujące prywatne archiwum etnograficzne, zawierające tysiące nagrań audio, video oraz zdjęć z Polski, Ukrainy i Białorusi.
W 2007 roku wspólnie z żoną Małgorzatą założył wydawnictwo Muzyka Odnaleziona (obecnie WMO), poświęcone muzyce wiejskiej. W 2012 roku powstała fundacja Muzyka Odnaleziona, której jest fundatorem. Współpracuje z Polskim Radiem. Laureat nagrody im. Oskara Kolberga w 1995 roku i Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w 2008. W 2014 roku otrzymał za swoją działalność Srebrny Medal Gloria Artis.

[@adamja5217]

Przeczytałem książkę jednym tchem. Zapisał Pan w niej świat niesamowity, którego już nie ma. W tej książce pozostanie na zawsze.

[@WoznicaZnaczyEdon]

Po opowieściach Pana Andrzeja kupiłem sobie skrzypce. Coś to musi znaczyć.