Ledwo skończyłem liceum

• zostaw tipa: www.buycoffee.to/patrykchilewicz
• dodaj mnie:
/ patrykchilewicz
/ patrykchilewicz
/ patrykchilewicz
• napisz: [e-mail]

[@dagmaraborkowska2424]

Bardzo to kochane i miłe, że nagrałeś ten film w momencie, kiedy rozważam urlop dziekański dla poratowania zdrowia, w głowie mając tę społeczną presję o konieczności posiadania wykształcenia tu i teraz, nieważne jakim kosztem. Kapkunka za ten ciepły, wspierający i bardzo potrzebny głos.

[@nightingalex9754]

Trzymam kciuki. Ja bardzo podziwiam osoby które mają odwagę iść na dziekankę.

[@weronikaw1049]

Dużo zdrówka!

[@wryip49]

a nie myslalas o urlopie zdrowotnym zamiast dziekanskiego?

[@olkakita2177]

Jako osoba która skończyła studia za wszelką cenę kosztem zdrowia: zaprawdę powiadam Ci, bierz te dziekankę i dbaj o zdrowie. Lepiej tak niż po studiach obudzić się z wieloma powikłaniami po zaniedbanych chorobach.

[@blahblah7966]

Dopiero co skończyłam szkołę średnią i wyprowadziłam się z domu, więc ten temat jest mi w tym momencie bliski. Każdy znajomy, członek rodziny, pracodawcy podczas rozmów rekrutacyjnych, a nawet randomowi ludzie spotkani gdziekolwiek powtarzają, że jestem w takim wieku, że powinnam iść na studia chociażby jakiekolwiek, byle iść, bo później mi się nie będzie chciało. Pomijając to, że wcale tych studiów w najbliższym czasie nie planuję, to sęk w tym, że studia kosztują i ci wszyscy ludzie chyba myślą, że wciąż utrzymują mnie rodzice i wystarczy, że do nich pójdę z prośbą o płacenie czesnego i wszystko będzie git. Wyprowadziłam się od nich z jakiegoś powodu i nie, nie utrzymują mnie, nie płacą mi czynszu, ani nie miałabym jaj poprosić ich o to, nie wspominając o kasie na studia. Kocham te cudowne monologi studiujących osób w moim wieku, którzy swoje zarobione pieniądze wydają na przyjemności, bo na podstawowe potrzeby mają kasę wiadomo skąd. Nie ma w tym nic złego, good for them, ale gadania "nie możesz po prostu iść na studia???" czy "to starzy ci nie zapłacą??? jak to??!!!@22111" mam po dziurki w nosie

[@Zmiana_Pogody]

na pociechę Ci powiem, że takie dzielne niezamożne osoby jak Ty po kilku latach "biedowania" lepiej soboe radzą finansowo i/lub życiowo nawet od tych z zamożnych domów. mam nadzieję, że za kilka lat z uśmiechem wspomnisz mój komentarz :) trzymaj się dzielnie i nie przejmuj ludźmi powtarzającymi jakieś frazesy. dopiero jeśli poczujesz, że coś może być na rzeczy w ich gadaniu - zweryfikuj to. sprawdź, czy gdzieś nie ma jednak możliwości studiowania z Twoim zasobem finansowym. ale jeśli to tylko pierdolenie głodnych kawałków przez jakichś zadufanych w sobie frajerów, to olej to, i po prostu szukaj na najbliższe kilka lat dobrze płatnej pracy. nawet gówno-pracy, ale dobrej. może Norwegia, może Niemcy, może Holandia. może i Polska, tego nie wiem, jakiś zawód związany np. z częstymi wyjazdami może być dość dobrze płatny nawet dla niewykwalifikowanych jeszcze osób. jesteś młoda i masz młody, zapewne pracowity organizm 👍 po zarobieniu i odłożeniu poduszki finansowej, Twój bystry umysł na pewno podpowie Ci następne kroki 🧡

[@senna8829]

Amen! Powinniśmy znormalizować to co powiedziałeś plus branie gap year, nie tylko pomiędzy maturą i studiami, ale kiedykolwiek gdy się czuje, że trzeba wziąć oddech i zastanowić się, co chce się robić dalej. A także znormalizować studia w "późnym" wieku, bo to druga strona tego samego medalu - osoby, którym nie było dane iść na studia zaraz po maturze często pomimo chęci boją się to zrobić, bo

[@Monika-ub6vq]

Zgadzam się na 100%! Nie znoszę gdy na forach internetowych,gdy ktoś się pyta " czy mogę iść na wymarzone studia w wieku 30lat?" czytam "bez sensu, po co, teraz to już czas na założenie rodziny, już straciłeś_aś swoją szanse", co tylko wzmacnia tą stygmatyzację "późnych studentów". Ale czasem można przeczytać cudowne wątki o osobach które w wieku 30-40lat dopinają swego, zdają maturę państwową i idą na dzienne studia np na medycyne czy artystyczne dziedziny. Uwielbiam ich argument dla hejterów "wolę zacząć studia w wieku 35 lat i pracować 20 lat do emerytury w wymarzonym zawodzie niż nienawidzić mojej pracy od teraz do końca życia".

[@Zmiana_Pogody]

Zgadzam się z Wami!!! "Pôźne studia" to studia świadome, a nie po prostu "pójście na studia, bo każdy w tym wieku idzie". Mój przykład niech będzie przestrogą: już na drugim roku studiów prawniczych zdałam sobie sprawę, że kompletnie nie nadaję się do zawodu prawnika. To były czasy przed nową maturą, więc zmiana studiów wiązałaby się z nowymi egzaminami albo jakimś wybitnym rozumieniem procedur, którym ja niestety nie jestem obdarzona. Więc zostałam na tych studiach, i po prostu skupiłam się na filozofii prawa (bo to bardziej rozkminy niż przepisy). Ale nie przyniosło mi to ŻADNEJ życiowej korzyści. Dobrym filozofem byłam już w liceum, studiowanie niewiele wniosło do mojego rozwoju ponad to, co już potrafiłam. Chyba nawet cofnęło mnie w rozwoju... 😧 Znacznie lepiej byłoby, gdybym rzuciła studia, została stylistką paznokci na przykład, a potem wróciła na uniwersytet, gdy zrozumiałabym, co chcę robić w życiu. Uważam, że nastał czas, gdy starsze osoby powinny być dumne z tego, że są starsze!! Był już czas zachłyśnięcia się młodością, i sprowadził na ludzkość wybitne wynalazki w stylu snapczata i instagrama. Czas, żebyśmy zdali sobie sprawę, że dojrzałość, doświadczenie, wgląd w siebie poparty przeżytymi X latami na tej planecie *ma swoje ogromne zalety.* 👵😃

[@kattheracoon]

Polski system niestety zmusza poniekąd do pójścia jak najwcześniej na studia poprzez limitowanie zniżek studenckich, rent rodzinnych itd. do 26 r.ż.

[@Zmiana_Pogody]

@@kattheracoon to prawda. polski system nie potrafi w elastyczność.

[@agatka5991]

Z tym wiekiem to się zmienia na studiach. Byłam na zaocznych studiach, 1/4 lub nawet 2/4 grupy to były osoby 30+. Mam wrażenie, że najczęściej ludzi, którzy szukają wymówek do działania/zmiany powtarzają słowa ,,aaa, to już za późno na studia'' .

[@trombabomba6366]

O jak ja Ci dziękuję za ten film. Sama od tego semestru wracam na studia kończyć pracę magisterską po 2 latach od terminu jej planowanego złożenia. Komentarze starszego pokolenia w stylu: ,,ale co ty masz zamiar robić ze swoim życiem/ no ty chyba żartujesz, jak jeszcze długo mają trwać te twoje studia?" serio potrafią podkopać człowieka.

[@nightingalex9754]

Mam 22 lata i nadal tkwię na studiach przez szantaż rodziców. Nie ukrywam że lubię się uczyć i jestem w tym dobra, ale czuję że umrę w końcu ze stresu, a to nie jest tak że jak masz magistra to masz w pracy łatwiej. Ja naprawdę wolałabym składać kanapki w maku, lub robić coś przy czym nie muszę się aż tak wysilać umysłowo. Oczywiście nie lekceważę maka, ale szanuję wszystkich pracowników fizycznych bo bylam też nim i wiem jak jest. Dla mnie nie jest to żaden wstyd że ktoś pracuje fizycznie. Rozumiem że rodzice chcą dla mnie dobrze, ale oni nie rozumieją że być może już nigdy nie będę szczęśliwa, zwlaszcza ze ze stresu nabawilam się wielu chorób i ciężko mi rano wstać. Buziaki i trzymajcie się. Ps z tą krystyną pawłowicz to dobry pomysl, ale niektórzy rodzice mogą ją lubić XD wtedy to już nie zazdroszczę

[@agnieszkakowalska6754]

Szanuję Cię, Patryku za mówienie o takich sprawach, o których raczej woli się milczeć. Moj dziadek nie umiał czytać i pisać, babcia skończyła 4 klasy podstawówki, wojna, zapadła wieś i sieroctwo na to wypłynęło. Oboje byli inteligentni, zwłaszcza babcia, miała zdolności aktorskie, literackie. Mój tato skończył tylko podstawówkę, był buntowniczym chłopakiem z trudnym charakterem. Mama porzuciła studia. Jestem z rodziny robotniczo-chłopskiej, ale punktów za pochodzenie nie dostałam. Pozdrawiam z "piedestału magistra" 😋(na który wreszcie moje pokolenie wdrapalo się) wszystkich mądrych i wrażliwych ludzi. Wykształcenie naprawdę nie świadczy o człowieku, cieszę się, że je zdobylam,mogę wykorzystać w praktyce, a nie do popisywania się. A inteligencję dostajemy w znacznej mierze w pakiecie genów, jak kolor oczu i wzrost i nie ma się co wywyższac z tego powodu.

[@Zmiana_Pogody]

1000% racji!

[@magbaranowska89]

Za granicą to wygląda zupełnie inaczej. Osobiście miałam wiele osób na studiach co było po 40 stce ba, był nawet jeden pan po 50 stce co dopiero w tym wieku miał czas dla siebie.

[@rafadydkiemmacha7543]

Ale w Polsce też tak jest na zaocznych 😊

[@magdas6844]

Zgadzam się! System szkolnictwa jest tak starszny i przemocowy i nie skupią się na jednostce. Liceum to był jakiś koszmar. Ledwo przeżyłam to piekło. Myślałam, ze jestem nikim skoro nie pasowałam. Okazało się, że nie :) Dzięki za ten film:)

[@Pro666ecco]

Prawda jest taka, że teraz wystarczy mieć trochę oszczędności by móc kupić "zawód" tzn różnego rodzaju kursy czy też szkolenia, które również niosą za sobą różne alternatywy pracy. Wykształcenie policealne tak naprawdę wystarczy do rozpoczęcia drogi w zawodach typu (policja, staż więzienna)a co do kopania rowów to mój kolega przygarnia na tym niezłe pieniążki a nawet i lepsze od nauczycielek które w taki sposób mówiły.

[@Zmiana_Pogody]

Zgadza się. Wystarczy być dobrym w tym, co się robi, i jest szansa na sukces finansowy i zawodowe spełnienie. Szansa tylko co prawda, ale i "aż" szansa. Na szczęście po chwilowym zachłyśnięciu się "rolą wykształcenia" znowu życie sprowadziło nas trochę "na ziemię". Było bowiem kilkanaście takich lat w niedawnej historii Polski, gdy nawet niezamożnym i niewykształconym rodzicom udawało się wysłać swoje dzieci "na studia". Tylko potem okazywało się, że te dzieci "po studiach" nie miały pracy; zaś nie było chyba nigdy bezrobotnych mechaników samochodowych na przykład (o ile się nie alkoholizowali ;)). Proszę mnie źle nie zrozumieć: osobiście bardzo cenię dobre wykształcenie - i swoje i innych - ale podziwiam też rzemieślników, rolników, czy kopaczy rowów* na przykład. *Tu troszkę sparafrazowałam komentarz OPa, ale naprawdę ostatnio spędziłam kwadrans na spacerze z psami obserwując trzy osoby, które niewiarygodnie sprawnie zrywały stary chodnik. Byli tak szybcy, inteligentni, zgrani, energiczni, przewidujący, że byli warci wszelkich pieniędzy w tej dziedzinie! Oraz podziwu randomowej Zmiany Pogody i mam nadzieję innych przechodniów też :) I zleceniodawcy :D

[@dimazula1794]

Wiem po swoich doświadczeniach… skończyłam liceum ale rok czasu byłam na indywidualnym toku nauczania bo miałam epizod depresyjny. Bałam się ludzi… a poza tym przytłaczało mnie piętno uczęszczania do „najlepszego liceum w miescie” (powiedzmy…najstarsze ale nie najlepsze…) Wszyscy twierdzili, ze jest mi łatwiej bo siedzę w domu i przyjeżdzają do mnie nauczyciele… pomyślałam sobie wtedy, do cholery ty jesteś jeden na 30 osób w klasie a ja sama oko w oko z nauczycielem i na każde pytanie muszę odpowiedzieć wręcz jestem nimi bombardowana… zdałam maturę skoczyłam liceum z samymi 4 i 5 bo przecież rodzina zobaczy ze jesteś nieukiem jeśli będzie inaczej. Poszłam na studia. Psychologia. Jest 5 rok i bach rozstanie z facetem po 5 latach zwiazku… zdycham z niepokoju proszę o pomoc przecież w końcu to studia PSYCHOLOGICZNE wierze, ze mnie zrozumieją i dadzą szanse na powrót. Gowno. Do dzisiaj jestem bez cudownego mgr przed nazwiskiem mam 30 lat pracuje a po przejściach na uniwerku coraz mniej mi się chce wrócić i „dokończyć dzieło” żeby nie wysłuchiwać bez przerwy od babci, wujka, ciotki, ze wstyd przynoszę rodzinie.

[@lithium7980]

Mi szkoła straszną krzywdę zrobiła, tzn wiadomo szkoła jest potrzebna, ale każda szkoła to najgorszy okres w życiu przez co tez od niej uciekałam i po prostu bałam się tam być.

[@bacikfis]

Studiowanie socjologi nie jest "marnowaniem życia" jeżeli jest to coś co faktycznie kogoś interesuje i chce się w tym kierunku rozwijać! Podobnie z innymi kierunkami, jeżeli ktoś wybiera studia które nie wiążą się z konkretnym zawodem t.j lekarz, prawnik, inżynier nie oznacza, że jest życiowym przegrywem, bo tak studiować można nie tylko dla papierka. Normalizujmy brak wyższego wykształcenia ale nie szkalujmy jednocześnie osób, które decydują się studiować coś co je interesuje mimo, że nie daje im to pewnego fachu!

[@szamanka7909]

Myślę, że Patrykowi chodziło o to, że wielu ludzi(oczywiście nie wszyscy) idzie na takie "przystępne" kierunki typu socjologia, pedagogika, turystyka, tylko po to, żeby studiować... ewentualnie dlatego, że jeszcze nie wiedzą co chcą robić ze swoim życiem. Przecież nie skończyć studiów(jakichkolwiek) to wstyd! Sama po szkole średniej poszłam na pedagogikę. Poniekąd mnie to interesowało(jak większość ludzi), ale czy chciałam wiązać z pedagogiką swoją przyszłość? Nie. Poszłam na studia głownie z powodu presji, która odczuwałam. Dlatego, że wszyscy studiowali i w kółko gadali o swoich studiach. Czułam się gorsza i przy każdej rozmowie z rówieśnikami czułam wstyd, że nie studiuje. I w tym kontekście robienie czegoś, bo inni to robią, jest "marnowaniem życia".

[@usz1444]

rzuciłem studia 10 lat temu przed samą obroną, mimo że zdałem każdy semestr bez problemów i bez powtarzania czegokolwiek. czy żałuję? żałuję jedynie, że w ogóle na nie poszedłem zaraz po maturze.. po latach zacząłem dokładnie ten sam kierunek, ale bez jakiejkolwiek presji. stwierdziłem że zawsze lubiłem studiowanie, rozmowy z ludzmi o podobnych zainteresowaniach, trochę też pomoc innym w nauce itd, ale wtedy, prosto po szkole średniej czułem za dużą presję. to nie było dobre podejście bo zamiast robić to z przyjemności czułem ciągle nóż na gardle. Wtedy miałem takie podejście, że gdybym odpadł ze studiów lub powtarzał rok, to bym się załamał. skończyło się na tym, że przed samym końcem dostałem ostrej depresji, totalnej demotywacji, myśli samobójczych itd. Nie udało mi się dociągnąć tego absurdu do końca. Wtedy też zaczęła się mini wojna z rodziną, że co ja sobie wyobrażam i takie tam. dopiero przeprowadzka i usamodzielnienie postawiło mnie na nogi, co i tak było cudem, że postanowiłem to zrobić z dnia na dzień, w okresie w któym moim największym marzeniem było samobójstwo. Gdy życie mi się nieco uspokoiło postanowiłem 2gi raz zapisać się od początku na ten sam kierunek, z nastawieniem, że robię to dla przyjemności i nic nie muszę. Więc tak jak mówisz, nic na siłę. Myślę że dla świętego spokoju można iść na 1 lub pół semestru i zrezygnować lub zapisac się dopiero na zaoczne w wieku 26, 32 czy 40 lat lub nigdy. Studia BYWAJĄ pomocne, ale nie są niezbędne (poza jakimś prawem czy medycyną..) Jaki z tego morał: tak bardzo bałem się, że odpadając ze studiów stracę czas i że nie znajdę pracy w zawodzie, że straciłem ze strachu i z głupoty 3,5 lat + jeszcze 2 lata depresji. Gdybym zaczął szukać pracy po szkole średniej (która dawała ten sam zawód) to prawdopodobnie bym ją w końcu znalazł. I do dziś znalazłem trzy razy "bez papierka"...

[@Zmiana_Pogody]

👍👍👍 super to opowiedziałeś!

[@paulinab634]

Zgoda w 100%. Szkoda, że do tych wniosków doszłam trochę ponad 10 lat po maturze. Strach przed reakcją rodziny jednak był... 😉 Ale lepiej późno sobie pewne rzeczy uświadomić niż wcale.

[@agnieszkasowikowska6981]

Patryś częściowo się zgadzam, z wykształcenia jestem historykiem i filologiem czeskim a pracuję w finansach 😂. Ja żałuję np., że przez to rodzinne gadanie, nie zrobiłam sobie gap year. Znam ludzi, którzy są mega specjalistami bez studiów, bo się nauczyli w praktyce.

[@Samambaia25]

Też żałuję że się nie upralam na to gap year

[@eithel85]

Ja mam wrażenie, że to się ostatnio bardzo zmieniło. Kiedyś (nasze pokolenie obecnych 30 latków) rzeczywiście mówiło się nam, że wykształcenie jest najważniejsze, straszyło kopaniem rowów, pracą na budowie. Ale teraz, gdy to my jesteśmy tymi dorosłymi, rodzicami, widzimy, że to było kłamstwo, a przynajmniej, że to już dawno nieaktualne. Teraz budowlańcy, spawacze, czy kosmetyczki, mogą zarabiać dobre pieniądze, lepsze niż po słabych studiach. To dobrze widać, bo wielu moich znajomych się przekwalifikowuje. Większość rodziców nie ma już takiego parcia na oficjalne wykształcenie, bardziej jest to szukanie jakiegoś potencjału w dziecku.

[@klaudyswsl]

Dwa tygodnie temu obroniłam licencjat z turystyki, w wieku 34 lat 👍 wcześniej, od razu po maturze dwa razy zaczynałam i rzucałam studia, na które poszłam, bo tak wypadało i żeby właśnie rodzice się nie wstydzili. Skończyło się to u mnie dość ciężką depresją... Teraz po latach świadomie zapisałam się na studia i studiowałam w końcu coś co mnie pasjonowało. Czy dyplom jakoś mi zmieni życie? Nie wiem 🤷‍♀️ ale studiowało się super, poznałam masę fajnych ludzi i jeszcze dostawałam stypendium w trakcie 👍

[@Karolina____25]

Studia jak wybrane z sercem - zawsze się przydadzą. Dla mnie najważniejsza była chęć nauki języków obcych i dzięki temu świat to globalna wioska.

[@thomyorkewife949]

Po raz czwarty będę podchodzić do matury. Jest to dla mnie ciężki temat, ponieważ wkładam dużo wysiłku a rezultatów brak, gdyż stres zawsze towarzyszy mi w takich i podobnych sytuacjach. Dziękuję za ten film. Wciąż walczę ale czuję że ta walka jest wyłącznie dla mnie, nie chce już patrzeć na zdanie innych o tym jak sobie radzę w końcu zaczęłam to rozumieć i powoli wdrażam to w praktykę. 🦋🧡

[@iced4000]

Trzymam mocno kciuki!! powinnac byc z siebie mega dumna

[@jellycat5215]

Patryk, bardzo Ci dziękuję za ten film i brawo, że podjąłeś ten temat. Ty sam jesteś przykładem osoby, która rozwinęła się i wykształciła we wrażliwą, inteligentną i wartościową jednostkę dzięki własnym poszukiwaniom i pracy nad sobą. Tych wartości nie zastąpi żadna szkoła ani studia❤️ co nie oznacza, że jestem przeciwna edukacji jako takiej, ale ona ma wiele odmian.

[@mlodowygladasz336]

super są takie treści! dzieki patryk

[@wiktoriaprzydanek8673]

Patryk, dziękuję Ci za ten film!

[@marrinmette3037]

Patryk zgadzam się w 100 %. Szkoła ,nie określą czy jesteś inteligentnym człowiekiem o dobrym sercu. Ja kończyłam szkoły i w Polsce i w Szwecji. Szczerze to szwedzkie nauczanie jest super, bardzo różni się od polskiego.

[@mariaweronikazimniak4494]

studiuję na kierunku, gdzie robienie przerwy czy powtarzanie roku uznawane jest za porażkę i często mimo depresji czy innej choroby ludzie się męczą, żeby tylko zaliczyć rok. Człowieku, bardzo dziękuję Ci za ten filmik. Dbanie o siebie jest ważniejsze niż studia. Rozwój jest ważniejszy niż papier. Bardzo duży szacunek ode mnie dla ludzi, którzy się zdecydowali iść zawodowo poza schematami. Powodzenia Wam.

[@nienoco]

jaki to kierunek?

[@mariaweronikazimniak4494]

@@nienoco lekarski

[@zuzannawrobel6724]

Szukałam komentarza kogoś z leku, tylko osoba na tych studiach wie jakie to jest obciążające i ile to wszystko nerwów i pracy kosztuje

[@testerkiszczescia]

Patryk, to co mówisz jest super. Krzepiące, fajne, mądre.

[@martaskrenes2311]

Super aktualny temat 🙂! Bardzo fajnie że nagrałeś ten film bo wiele osób wciąż uzależnia własną samoocene i poziom kompetencji od dyplomu.

[@TheSerusek]

Zgadzam się w 100%! Ale małe sprostowanie - Krystyna Pawłowicz nie jest profesorem, jest doktorem habilitowanym. Była zatrudniona jako profesor nadzwyczajny (chyba już nie jest) co nie jest tożsame z tytułem naukowym profesora.

[@mileykey4832]

Ja w tym roku po miesiącu kolejnej klasy liceum postanowiłam przejść na edukacje domową. Nacisk ze strony nauczycieli i moje nieustanne stresowanie się wszystkim oraz wieczne przemęczenie sprawiło ze miałam dość. i jest super. Mam czas na wszystko sama ogarniam sobie naukę na prawdę nie gorzej niż na „świetnych” lekcjach z nauczycielami. Kontaktu z rówieśnikami mi nie brak bo moi najlepsi przyjaciele i tak nie chodzą ze mną do szkoły.

[@BykuSwinioMordo]

Ja mam takie doświadczenia, że po studiach licencjackich nie chciałam za bardzo iść na magisterke, ale troche pod presja rodziny poszłam, niestety trwało to rok, bo nie czułam motywacji do nauki i skonczylo sie tak ze nie zdałam egzaminu, nie zdałam poprawki i stwierdziłam, że mam to gdzies i szukam pracy. Długo moja rodzina nie mogła się z tym pogodzić, ale jak zobaczyli, że dostałam w miarę dobrą pracę i radzę sobie w życiu to się pogodzili. Dziękuję za ten film, oczywiscie ze nie kazdy musi miec studia. Mysle ze zadowolenie z tego co sie robi jest duzo wazniejsze :D

[@eweliniarzmandziejewicz6724]

W dorosłym życiu wykształcenie często sprowadza się wyłącznie do liczby przysługujących dni urlopowych, czemu nikt nie mówi o tym w szkołach średnich? Jeśli miałabym żałować, że nie dokończyłam studiów, to tylko z powodu krótszego urlopu, jaki mi teraz przysługuje. Wiedza jest czymś wspaniałym, ale wiele kierunków nie ma odniesienia do naszej późniejszej pracy, tak jak jest to w moim przypadku.

[@aglaglaxxx]

Zgadzam się 💙

[@cocomayaki]

Nadal mam trochę z tym problem. Wstydzę się trochę tego, że mając 18 lat rzuciłam szkołę również ze względu na problemy z odnajdywaniem się w tym systemie jako niezdiagnozowana autystka(i problemami rodzinnymi). Z drugiej strony mając te 18lat zaczęłam pracować i skończyłam L.O. tak samo bez problemowo w systemie wieczorowym itd. Pracowałam na siebie od młodości, ogarnęłam się max. No ale jednak... gdzieś tam mi smutno, że nie miałam odpowiedniego wsparcia, bo teraz chciałabym np iść na kryminologię albo psychologię, ale to już chyba dopiero jako uniwersytet trzeciego wieku 😅 anyways Twoja rada jest super i zgadzam się totalnie! Można żyć bez matury i bez studiów, można też zrobić to w czasie kiedy będziemy w lepszym stanie psychicznym i nic się nie stanie, że będzie to rok czy dwa później

[@Tula1213]

Zgadzam się z Tobą w 100% super film!

[@popkulturalnasciana7818]

Nie wiem co mam robić. W piątek pierwszy raz na siłownię gdzie zadano mi głupie pytanie i nie wiem co robić, tam polubiłem jednego z trenerów i spodobało mi się miejsce, mimo, że jest drogo. Boję się, że następnym razem nie wpuszczą mnie tam samemu. Chciałbym wreszcie odważyć się żyć, bywa tak, że na jakiś czas odblokowuję się i przestaję myśleć i idę na całego, ale potem znów się zablokuję z powodu ogromnego strachu przed życiem. Zaraz częściej jednak jedynym rozwiązaniem jest odłożenie tych myśli na bok, ale one wracają. Chciałem zrobić sobie dziś swój pierwszy w życiu obiad, ale rodzice wrócili do domu i się przestraszyłem. Chcę żyć, odważyć się żyć na trzy miesiące, zdać maturę, iść na studia z Fizyki do Łodzi, znaleźć pracę, podróżować. Został mi jeszcze ten rok i następny, a potem muszę zdawać całą maturę od nowa i nie wiem jak to wygląda. Chcę napisać w tej sprawie do posłów oraz senatorów i OKO Press. Co robić? Dlaczego mój trzy lata starszy były znajomy w wieku 23 lat nie miał takich problemów i podróżował, dlaczego ktoś nie ma problemów z samorealizacją jako nastolatek, zdaję maturę, idzie na studia, ma pracę i swoje mieszkanie? Formalnie uwaliłem tylko Matematykę, nieformalnie wszystko poza Angielskim. Czy zdawać tylko dwa przedmioty teraz czy może pięć? Pięć przedmiotów kojarzy mi się z "odważeniem się żyć na maksa" a dwa przedmioty z porażką, mimo, że chcę się uczyć do pięciu. Nie przeszedłem buntu nastolatka, bo bałem się rodziców. Chciałbym chociaż na trzy miesiące odważyć się żyć tak jak chcę, rodzice mi się we wszystko wtrącają i negują to co czuję. Chcę znaleźć pracę w produkcji filmowej albo w redakcji magazynów kulturze, ale nie mam siły pisać e-maili. Co ja mam robić? Nie pamiętam czy kiedykolwiek w życiu przeczytałem książkę i czy uczyłem się po 10 roku życia. Jak to sprawdzić i jak się tego dowiedzieć? W tym popłochu nie wykupiłem sobie karnetu, który kosztuję 375 zł. Muszę zapłacić 250 zł za maturę albo 100 zł bo nie wiem czy chcę zdawać. pięć przedmiotów czy dwa. Za każdym razem jak siostra wychodzi rano na uczelnię, to po prostu wyję. Ja nie man jak się wyrwać z domu w poniedziałek czy środę na UKSW, ona potrafi mi grzebać w szafce w poszukiwaniu taśmy izolacyjnej. Co ja mam robić?

[@ewelinachodziutko8511]

Brawo sama prawda.

[@maati139]

5:24 od siebie bym dodał, że praca w żaden sposób nie wartościuje nas jako ludzi jednakże, poszczególne profesje same w sobie różnią się swoja wartością. 6:25 trochę szejming niepotrzebny ;)

[@ProximaCentauri1]

Zgadzam się z przesłaniem filmu. Jednak przypomniałam sobie, że jak moja młodsza siostra kończyła liceum, to z przekonaniem powiedziałam jej, że musi skończyć jakiekolwiek studia. A to dlatego, że w prawie każdym ogłoszeniu o pracę umysłową widziałam wymóg "wykształcenie wyższe". Znam też wielu pracodawców, którzy dosłownie patrzą tylko czy ma się "papierek". I potem gość po filozofii pracuje w biurze podróży, a laska po pedagogice w ubezpieczeniach. A bez studiów mieli by tam zamkniętą drogę kariery. Taka twarda rzeczywistość, może nie wszędzie tak jest. Abstrahując od tego, najważniejsze żebyśmy wszyscy szanowali swoje różne doświadczenia i ich nie unieważniali. Dlatego moim zdaniem niemiły był fragment o tych studentach socjologii w grupie. A niech se idą na te modne kierunki, może dlatego, że przyjaciółka idzie. A może z innego powodu. Co Ci zależy? 🙂 Szanuję Cię za odwagę rozpoczęcia dyskusji. Nie sądziłam, że temat wykształcenia wywoła u mnie i innych takie emocje.

[@mijamij641]

Dziekuję za ten film ! 🧡

[@inka914]

W większości się zgadzam. Ale wydaje mi się że patrzysz na to trochę zero jedynkowo;studia muszą być związane z naszym zawodem a przecież można studiować coś co nas po prostu interesuje i pozwala się rozwijać w jakimś kierunku. Co do socjologii.. miałam ten przedmiot na pierwszym roku studiów psychologicznych i był naprawdę ciekawy, więc wcale nie dziwi mnie że tyle osób to studiuje.Pozdrawiam ciebie i koteczki 😻

[@joannachimonides3644]

Z drugiej strony liceum to były imprezki techno i pierwsze milości. Jak poszłam na studia to miałam już dosyć imprez i palenia, kiedy niektórzy dopiero co zaczynali, wszystko ma swoje dobre i złe strony😍💕

[@doristelerepe2060]

Dokładnie u mnie to samo. Wszystko przezylam juz w liceum, co inni na studiach zaczynali. Przez długi czas czulam sie inna i starsza mentalnie, bo ludzie mieli zachowanie na tym etapie co u mnie juz sie zakończył. Do konca swojej edukacji w zespołach mialam problemy ze spędzaniem czasu wolnego i bylam w tym wszystkim sama. Z nikim do konca tego etapu w zyciu sie nie dogadałam. Wszystko spowodowane tym, ze zaczelam wczesniej niz inni. Nie tylko z imprezami, ale tez z praca, wyjazdami, bliższymi interakcjami międzyludzkimi. Prywatnie zycie tez wczesnie mnie doświadczyło ze śmiercią bliskich, odejściem drugiej połówki etc. „Problem bycia szybszymi od swiatla jest taki, ze zyje sie w wiecznych ciemnościach”....

[@joannachimonides3644]

Ja skończyłam SGH, ale jakoś nie czuje powołanie do bycia księgową czy menedżerem, chciałabym być lekarzem tak jak rodzice😊💕

[@emiliap7064]

Uwierz ze nie chciałbyś 😅

[@annagasecka6936]

Ubrałem w słowa moje myśli. Dziekuje.

[@basiaponi6050]

Oczywiscie ze nie ma sie czego wstydzic! Wstyd to wyzywac innych 😡 cieple pozdrowionka Patryk!!!! ♥️♥️♥️

[@olazissou2211]

Dzięki za filmik, ja sama taką presję przypłaciłam mocnym, wieloletnim dołem połączonym z totalną inercją życiową.

[@melimelum7]

Komczylam studia prze ponad 10 lat. Stres, cisnienie, oczekiwania..... po liceum koniecznie musialam na studia-- bo jakze by inaczej....Nie wiedzialam cos mam ze soba zrobic. Zaluje bardzo, ze poszlam na studia zaraz po liceum..

[@aleksandra5618]

Prawda. Jest mnóstwo osób z tzw wyższym wykształceniem którzy są głupi... W dziedzinie w której się szkolili

[@koralia100]

Polska szkoła to nauka traumy w teorii oraz praktyce. Każdy jej etap był dla mnie kolejnym kregiem piekła. Studia były akurat najciekawsze, ale ponieważ konczylam je blisko dekadę, to wiem, że więcej frajdy dają jak jest się starszym.

[@nightingalex9754]

Tak wgl to studiuję filologię obcą nauczycielską. Chcialam zostac nauczycielem. Jest to magisterka i myślalam że czegoś się w końcu nauczę. A tymczasem nie mam żadnego przedmiotu związanego z nauczaniem, za to mam 4 zajęcia z literatury i kulturoznawstwa i kilka takich co nikt nie wie czym właściwie są i o co w nich chodzi :)

[@oliwiap.8277]

A na jakim uniwersytecie studiujesz? Ja polecam uj :)

[@madame__bizarre]

Jestem już kilka lat po szkole, ale też ledwo skończyłam liceum. Przez ostatnie dwa lata nauki dużo się u mnie działo i te rzeczy + stres "motywacyjnymi" gadkami nauczycieli w stylu: "Młoty, matury nie zdacie, skończycie w McDonaldzie" zryły mi psychę. Od gimnazjum moja pięta Achillesowa to matematyka - może i byłam dobra z języków (polski, angielski, niemiecki), zaliczałam inne przedmioty na 4, ale matma leżała. Nie zliczę, ilu miałam korepetytorów i ile razy podejmowałam próby uczenia się na własną rękę - wiedza z tego przedmiotu po prostu nigdy nie zostawała w mojej głowie na dłużej. Skończyłam liceum, maturę zdałam naprawdę nieźle - oprócz matmy, którą oczywiście zawaliłam, nawet kilkakrotnie. Choć w domu nigdy nie było ciśnienia na wyższe wykształcenie, rodzina zachęcała mnie do nauki, a sama też chciałam/chcę poszerzać swoje horyzonty, niekoniecznie na studiach. Jestem po rocznym kursie językowym. Nie wiem tylko, co dalej, bo nie mam na siebie pomysłu. Nie mogę też wykonywać każdej pracy ze względu na niepełnosprawność fizyczną. Nawet mając wspierające otoczenie, odczuwam wstyd i presję, bo "x już pracuje gdzieś tam, a y robi tamto..." Ale dziękuję za ten film, Patryk. To ważne, żeby w pewnym momencie wyhamować z czarnymi myślami i dać sobie przestrzeń. Nie musimy zdobyć tego samego i w tym samym czasie, co inni. Nie jesteśmy swoimi porażkami ani błędami. (Przepraszam za ogromniasty komentarz i pozdrawiam 💖)

[@mountaingirl9027]

Ja też zawsze byłam nogą z matmy. Pomimo, że liceum mam już dawno za sobą moja niewiedza z tego przedmiotu wciąż wywołuje we mnie kompleksy :( Bardzo mądry komentarz i piękne słowa o tym, że nie jesteśmy swoimi błędami ani porażkami :) Powodzenia 🐞🍀 Kurs językowy to super sprawa :)

[@madame__bizarre]

@@mountaingirl9027 Mam tak samo, to strasznie wjeżdża na ambicję i pewność siebie... Dziękuję za miłe słowa i również życzę powodzenia 😊

[@joannawesoowska4756]

Ja w szkole średniej (w technikum) miałam masakrę. Myślę, że jestem grafomanem. Jakąś bliżej nieznana mi siła ciągnie mnie do pisania. Mam to od dziecka. Ciągle pisałam jakieś opowiadania krótkie, potem już zaczęłam wymyślać dłuższe historie. Kiedy byłam w technikum, miałam wrażenie, że nie rozumiem kompletnie niczego. Kiedy trzeba było napisać wypracowanie, którego temat rozpoczynał się od "Jak rozumiesz..." lub "Co myślisz o..." zawsze dostawałam 2, bo nie myślałam wg klucza, czyli źle. Raz mi się udało dostać 5, kiedy przepisałam pracę z internetu. Samodzielne myślenie zatem chyba w szkole jest zle. Potem kiedy pisałam konspekt maturalny, tematem mojej była samotność w literaturze. Moja polonistka nie rozumiała, dlaczego wybrałam "Opowiadania Borowskiego". Ja się uparłam i okazało się, że wybór był dobry. 🤷 Swoją drogą mówisz o tym, że ledwo skończyłeś liceum, że system edukacji w Polsce jest do niczego. Jesteś tego świetnym przykładem. Inteligencja nie ma nic wspólnego z tym jaka się szkole skończyło, ale... Ja i mój chłopak byliśmy przekonani, że skończyłeś studia, bo jesteś inteligentny. Miłego dnia, Patryku ❤️

[@monikadebska220]

ja się bardzo cieszę, że studiuję socjologię :D i robię to, bo lubię i chcę

[@grzybielika621]

Ja właśnie kończę licencjat po 11latach 🙃co się nasłuchałam, że jestem wieczna studentka i może wreszcie nadejdzie ten dzień, że zdobędę dyplom. Zmiany uczelni, kierunków itd to wszystko przez tą presję otoczenia, że trzeba iść na studia. Nie wiesz co chcesz studiować? Nieważne, liczy się papier....

[@tomasznero8749]

2:20 ten rant jest 100% w punkt. Teraz sobie studiuję w Holandii i jak rozmawiam z holendrami to widzę dopiero jak krzywdzący jest polski system edukacji. De facto teraz na studiach dopiero uczę się jak się uczyć i przyswajać wiedzę z ochotą a nie z przymusu i groźby społecznego ostracyzmu nade mną.

[@joanmart2127]

Kom dla zasięgu, bo Cię lubię

[@MarkizSzi]

Niezwykle pomogłeś mi z tym filmem

[@joannaret70]

Małe sprostowanie. Pani Pawłowicz nie posiada tytułu profesora. Ma tytuł dr. Nazywanie ją "pania profesor" wynika z jej pracy na uczelni wyższej.

[@juliab.8137]

Moim zdaniem znowu wychodzi to samo, czyli brak tolerancji dla różnorodności. W tym wypadku różnorodności co do preferencji związanych z rozwojem, karierą i wykształceniem.

[@wiowmsdn2473]

Mam 16 lat jestem w 1 klasie i w pazdzierniku przestalam chodzic do szkoly bede powtarzac Klase. bardzo sie ciesze ze nagrales taki film

[@Zmiana_Pogody]

PATRYK!!! Ależ tu fantastyczne komentarze pod tym filmem!!!

[@karolina_7960]

Ale Agnieszka Chylińska to słaby przykład sukcesu bez wykształcenia, bo do śpiewania nie trzeba żadnych studiów... Ale do większości 'normalnych' zawodów są potrzebne studia - podstawowa wiedza specjalistyczna oraz wymagany papierek. Może to głupie, ale takie są realia, że bez dyplomu większość korpo cię nie przyjmie, więc ograniczasz sobie mocno możliwości kariery. Swoją drogą zdziwiłam się, że pracowałeś w pudełku bez wykształcenia wyższego na kierunku dziennikarstwo, myślałam że to wymóg pracodawcy 😉

[@IstnyBabilon]

Brawo Patryk, mam takie samo zdanie o dzisiejszej szkole..

[@yeahbuum6688]

Studia sie opłacają dla zniżek xd a i wiedzy nieco można zyskać

[@rabatka6755]

💙

[@emzkropeczka]

zgadzam się z Tobą, nie każdemu jest potrzebne wykształcenie, ale mówienie o takich co je mają 'magyster', z taką szydą i przekąsem także nie jest ok, i pachnie kompleksikiem Patryczku

[@aleksandrapodkowka206]

Całe życie ojciec wpaja mi poczucie winy ze nie mam magistra

[@mariakuna7628]

Bardzo ważny temat. System edukacji wyższej okazał się dla mnie niezwykle obciążający psychicznie. Nigdy nie przypuszczałam, że będę żałowała pójścia na studia - pomimo tego, że studiowałam wymarzony kierunek, który pozwolił mi pracować w taki sposób, jaki chciałam. Jednak tą decyzję trzeba dobrze przemyśleć - dać sobie czas. Z biegiem czasu ten rok, który zawaliłam, okazał się dosłownie niczym. Dla wszystkich osób, które tracą głowę z powodu niepowodzeń edukacyjnych KOCHANI, NIE WARTO

[@alicjawonderland4632]

Studia to b fajny czas towarzysko, ze tak powiem;)))

[@Zmiana_Pogody]

Ja skończyłam liceum ze średnią 5,5 (średnią zawalał głównie wuef ;)), matura na 5,5, potem studia prawnicze na uniwersytecie... ...a jestem 40paroletnim życiowym przegrywem. Ty zaś Patryku w tym momencie życia surfujesz na pięknej fali ❤️

[@agnieszkakowalska6754]

Może za dużo od siebie wymagasz, droga Zmiano Pogody? Zdolne dzieci tak mają, przez całe życie. Bo inni patrzą i czekają: "może się w końcu potknie ta mądrala!", więc staraniom nie ma końca. Odpuść sobie troszkę...nie można nic więcej doradzic, gdy się kogoś nie zna. Wszystkiego dobrego.

[@Zmiana_Pogody]

@@agnieszkakowalska6754 Dziękuję, Agnieszko, za ciepłe słowa. Nie jestem młodą osobą, więc niestety bycie przegrywem to moja obecna rzeczywistość, a nie tylko prognoza. Masz rację, czasem bycie "mądrym dzieckiem" jest bardziej przekleństwem niż zaletą. W moim przypadku dotyczyło to mojego wnętrza, a nie ludzi z zewnątrz. (Albo i tego i tego, trudno mi ocenić obiektywnie.) Ale na szczęście mam jeszcze połowę życia do przeżycia i może się okaże, że wygrzebię się z przegrywu. Szczególnie mi miło, że skomentowałaś moją historię, bo ja przed chwilą skomentowałam Twoją :)

[@nightingalex9754]

Czym się teraz zajmujesz jeśli można spytać? Poza tym jest pan nadal młodziutki tak naprawdę. Teraz ludzie np zakładają rodziny w tym wieku, poza tym ze mną studiował 60 letni facet no i co? A mało kto pracuje w zawodach związanych z prawem bo jest poprostu ciężko się dostać.

[@rumbaycandela6100]

Dlaczego uważasz, że jesteś przegrywem?

[@halinamalinowska4288]

A wykład wygłosił doktor honoris causa wszech nauk, znawca życia i ludzkiej psyche p. Partyk Ch. A ta matura, to po co panu, bo chyba nie usłyszałam. Życzę powodzenia.

[@alicjawonderland4632]

Dlatego nie cisne juz synow na studia- choc te kalki sa b silne ( moi starzy b wyksztalceni, I jak to?! Wnuk bez uczelni?!😅😂Ano bez. Jesli nie bedzie chcial)

[@IwonaF333]

Jak dla mnie licencjat jest w zupełności wystarczajacy. Magisterka jest najczęściej wtórna, niczego sie juz tam nie uczy, chodzi tylko o zrobienie papierka, ktore tak naprawdę do niczego sie nie przydaje. Ogólnie system edukacji jest w Polsce na bardzo slabym poziomie, mnostwo niepotrzebnej teori za to bardzo malo praktyki plus totalny brak samodzielnego myślenia: wszystko pod klucz odpowiedzi, zero jeden, zero jeden, brak dyskusji na jakikolwiek temat, bo pyskujesz, siadaj, pała.

[@adda6030]

[@kattheracoon]

Mówisz, że brak wykształcenia to nie powód do wstydu - co jest oczywiście prawdą - a jednocześnie sprawiasz wrażenie, jakbyś leczył swoje kompleksy wyśmiewaniem studentów socjologii i nazywasz to marnowaniem swojego czasu i lat młodości (sic!). W rzeczywistości studia dają wiele możliwości, których osoba pracująca nie ma - dużo wolnego, możliwości darmowych kursów, nauki języków, wyjazdów (chociażby Erasmus), płatnych stażów i praktyk (płatnych zazwyczaj o wiele lepiej niż zarabia przeciętnie tak młoda osoba), poznawania od groma nowych ludzi i kultur, udział w ciekawych projektach itd. Właśnie bardziej praca na etacie jest marnowaniem swojej młodości - no chyba, że ktoś od razu po szkole średniej robi to, co chce, ale to nie bardzo rzadko zdarza. Z przesłaniem filmu się zgadzam, ale w tym fragmencie wyleciało z ciebie całe zgorzknienie i po co to?

[@kattheracoon]

Nawet jeśli ktoś nie chce się zajmować socjologią to takie studia (1) są ciekawe, (2) dają te możliwości, o których wspomniałxm. Jeśli ktoś ma możliwości finansowe to polecam pójść na studia - niekoniecznie przejmować się ocenami itd., ale jak najwięcej korzystać z tych właśnie projektów unijnych i nie tylko

[@annagitszel777]

Dziękuje. Kocham Polskę, wracam niedługo, ale na czas edukacji moich dzieci mnie tam nie będzie. No chyba ze coś się zmieni

[@xxxJackWxxx]

Ojezu Krycha jest tragiczna

[@renovationstay4008]

Mam takie samo zadanie

[@Wrowro666]

Pawłowicz nie jest profesorem.

[@Samambaia25]

Ważny film. Trzeba wzruszyć to polskie piekiełko zamiast przekazywać ta traumę z pokolenia na pokolenia. Dzięki

[@rhcpnff]

Od razu po liceum poszlam na studia, wybrany kierunek mnie przerósł, ug okazało się nie dla mnie, moj stan przychiczny się pogorszył i wytrzymałam tam jedynie semestr, następnie pojawił się covid wiec czas spędzony w domu po rzuceniu studiów, był spoko nie miałam pracy ani szkoły ale jednocześnie moja mama zaczęła mnie bardzo zle traktować, jakby z żalem ze rzucilam studia. Aktualnie jestem na 2 roku na innej uczelni i kierunku, nie mogę powiedzieć żeby mi się to podobało - reczej uczęszczanie w ćwiczeniach daje mi duże anxiety ale też mam ta świadomość ze jak kolejny raz zrezygnuje to po 1 wstyd przed wszystkimi po 2 rodzina to mnie chyba wydziedziczy.

[@agab2869]

a jak ktoś nie wie co chce robić, to co :(

[@kattheracoon]

No właśnie IMO lepiej pójść na taką socjologię czy filologię itp. (oczywiście jeśli Cię stać) i po prostu nie przejmować się ocenami tylko odkrywać siebie, poznawać ludzi, może zamieszkać w akademiku, korzystać z przywilejów jakie dają studia (projekty, wyjazdy), bo jest ich dużo i nie muszą być związane z kierunkiem studiów. I tak można poznawać siebie i dowiedzieć się, co chce się robić :) oczywiście gap year też jest super pomysłem i np. wyjazdy typu work and travel

[@Zmiana_Pogody]

to po pierwsze nie czuj się z tego powodu źle. przeprowadziłaś auto-analizę i po prostu wynik wyszedł, że w tym momencie nie wiesz. to już jest jakaś wiedza! teraz trzeba się zastanowić, jak przekuć tę wiedzę na Twoją korzyść, albo przynajmniej nie na własną szkodę. jeśli jesteś młodą osobą bez zobowiązań (tzn. dzieci lub kogoś chorego pod opieką) lub nie jesteś w dotkliwej biedzie, to możesz teraz popróbować kilku zawodów. wypróbuj: - czy wolisz pracować z ludźmi, czy jesteś samotnikiem. - może lubisz kierować innymi, a może wolisz wypełniać spokojnie polecenia - czy zależy Ci na pieniądzach i spożytkowaniu ich w czasie wolnym po pracy, czy bardziej na satysfakcji z wykonywanej roboty, w której możesz siedzieć i 12h - obserwuj (nie oceniaj!!!) jakie masz talenty? jakie masz umiejętności? w czym jesteś dobra? za co jesteś chwalona? itd. itp. jeśli spędzisz tak najbliższe 2 lata, nic tragicznego najprawdopodobniej się nie stanie, wciąż będziesz mieć życie przed sobą (chyba, że poczujesz, że "płyniesz" np. wydajesz kasę na bzdury, albo się nadmiernie stresujesz, albo nic Ci się nie chce, albo się zakochujesz w nieodpowiednich osobach, itp. itd. = wtedy poszukaj fachowej pomocy kogoś doświadczonego) możes też oczywiście postudiować tak, jak radzi w innym komentarzy koleżanka, ale wtedy sugerowałabym STUDIA W JAKIMŚ KONKRETNYM FACHU, czy to turystyka, czy kosmetologia, cokolwiek. nawet, jeśli jesteś bardzp inteligentną osobą, która nadaje się np. na lekarza lub naszą przyszłą prezydentkę, to i tak nie stracisz mając konkretny, choćby prosty zawód w ręku. (socjologia NIE JEST takim zawodem. tylko wybitni socjologowie mają sens.) no i na koniec: nie martw się za bardzo, obserwuj siebie z życzliwością. poczytaj komentarze osób pod tym filmem z ich historiami. odwiedź doradcę zawodowego oraz jakichś sympatycznych starszych znajomych, niech podzielą się swoimi poradami. (poradami! to Ty decydujesz) ja mam 44 lata i 26 lat temu też nie wiedziałam, co mam robić po liceum. ja osobiście wybrałam nie najlepiej - poszłam na szacowne studia, które niestety nie przyniosły mi takich korzyści, jakie mogłyby przynieść. biczowałam się za to i wciąż biczuję. nie popełniaj mojego błędu! nie oceniaj siebie zbyt surowo i nie porównuj z innymi. wynik Twojej auto-analizy to po prostu wynik, wiedza o sobie samej. to nie jest zły wynik. *wiedza* nie ma bieguna + lub -

[@kattheracoon]

@@Zmiana_Pogody z socjologią chodzi mi o to, że to właśnie nie jest bardzo konkretny kierunek, ani bardzo nudny. Jeśli ktoś nie wie, co chce robić, to kosmetologia nie jest dobrym pomysłem, bo to nie jest łatwy kierunek - trzeba znać chemię i biologię na dość wysokim poziomie. A z socjologii czy psychologii wystarczy czytać i zapamiętywać. Nie chodzi mi o ukończenie studiów tylko o samo zaczęcie i korzystanie z możliwości, jakie dają, bez zobowiązań :) z tego powodu dobre byłoby też dziennikarstwo/politologia, bo tam jest mało zajęć, ale niestety towarzystwo w większości nie za super

[@agab2869]

@@Zmiana_Pogody dzięki za obszerna wypowiedz i bardzo cenne wskazówki !! Mam 28 lat i studiowałam…. Socjologie (tylko sie nie smiejcie).. XD mimo wszystko cieszę się, ze mam wyższe wykształcenie i nie traktuje tego jako straconego czasu, chociaz niestety faktem jest ze nie mam żadnego konkretnego zawodu :/ oczywiscie nie krytykuje ludzi ktorzy nie idą na studia. Będę próbowała odpowiedzieć sobie na te pytania które napisałaś! Trochę jest tak, ze jestem zawiedziona i zrezygnowana życiem, niczego mi się nie chce i tkwię bezmyślnie w korpo (co prawda w miarę małym), ale totalnie się męczę. Nie wyobrażam sobie spędzić tak reszty życia :/ korzystam z pomocy specjalisty, ale mam wrażenie ze pomaga to tylko częściowo - w końcu finalnie to i tak JA musze odkryć/ odpowiedzieć sobie czego chce, terapeuta tego za mnie nie zrobi. :(

[@Zmiana_Pogody]

@@agab2869 Dziękuję Ci bardzo za ciepłe słowa i serdecznie życzę powodzenia. Proszę, ciesz się tym, że masz dobre, europejskie wykształcenie ogólne, samo to naprawdę stawia nas w dobrej pozycji życiowej w porównaniu do tych ludzi na świecie, którzy nie mają na takie szansy. Korporacje to ciężkie środowisko dla osoby wrażliwej. Pracuję w małej firmie obsługującej dużą korporację motoryzacyjną, znam więc trochę sekretów rekrutacji tam i dynamik, jakie panują w koropracji i... dla mnie to tylko dla ludzi o silnych nerwach. W firmie, w której ja pracuję pracują sami znajomi mojego szefa i jest fantastycznie. Cały dzień żartujemy sobie, śmiejemy się i podśpiewujemy, z rzadka są jakieś problemy. Każdy z naszej ósemki ma swoje małe stanowisko i nie ma żadnych szczebli kariery, bo jesteśmy na to za mali, ot po prostu co rok niewielka podwyżka i ew. korekta zakresu obowiązków, jeśli tak siè okazuje lepiej dla firmy lub danej osoby. Jedynym zmartwieniem jest, czy zostać w tej miłej norce, czy ryzykować i szukać pracy w wielkim świecie ;) Bardzo błogosławię naszą małą firemkę, po 10 latach chujni życiowej jest moją małą przystanią aktualnie. W życiu nie chciałam w takim miejscu pracować, ale nie przewidziałam wcześniej załamania życiowego, deprechy, bankructwa itd. Teraz z pokorą cieszą mnie rzeczy małe, bo ledwo się wykaraskałam z mojego własnego bagna życiowego... Muszę odzyskać równowagę i jestem bardzo wdzięczna szefowi-kumplowi i losowi, że mam taką możliwość. ps. Mój szef to moj znajomy z dawnych lat, jak byliśmy młodzi to byliśmy kiedyś parą. Ale zupełnie nam to nie przeszkadza, bo oboje jesteśmy trochę queerami i nie mamy typowych cis-seksualnych problemów z tym 🤣🤣🤣 Życzę Ci bardzo, żeby w ciągu kilku najbliższych lat poukładało Ci się w głowie, co lubisz, chcesz i możesz robić. Ja nie miałam takiej szansy i sporo za to zapłaciłam błędami życiowymi. Cieszę się, że Ty ogarniasz temat w młodym wieku, to dobrze rokuje :) 👍 To jeszcze off topic pozwolę sobie podzielić się doświadczeniem dotyczącym terapii. Mam za sobą wiele lat terapii, która mi pomagała może w 15%-20%... Chodziłam regularnie na terapię, a w tym czasie... moje życie i zdrowie psychiczne dosłownie waliło się w gruzy. Po wielu latach błędów i wydanej na nie fortunie zdałam sobie sprawę, że trzeba szukać takiej terapii, która REALNIE TOBIE POMAGA. Terapeutów i szkół terapii jest multum. Niektóre są niesamowicie skuteczne, a niektóre są po prostu bardzo niekompetentne lub ŹLE DOBRANE. Trzeba wytrwale szukać metody i terapeuty, które wprowadzą konkretne zmiany w Twoje życie. Nie mam na myśli rezygnowania po chwili lub zwalania winy na terapeutę - nie! Ale jeśli po np. 10-20 spotkaniach widzi się tylko lekką poprawę, to warto to zweryfikować. NIE JESTEM specjalistą, więc dokładnych wskazówek po ilu spotkaniach lub w jaki sposób dokonać z terapeutą ewaluacji postępów Twojej terapii poszukaj w profesjonalnym miejscu - u doradcy, albo na jakichś dobrych kilku stronach w internecie lub są książki o skutecznej terapii (ja nabyłam "Psychoterapia" Jerzy W Aleksandrowicz, ale ponieważ moja aktualna terapia okazała się skuteczna, to jej koniec końców jeszcze nie przeczytałam.) Takie sprawdzenie, czy ta terapia na Ciebie działa jest KLUCZOWE wg mnie, jeśli czujesz, że średnio z tym. *Ja byłam naiwna i sądziłam, że samo regularne chodzenie na terapię i uczciwość spowodują poprawę. Niestety - nie w moim przypadku.* *Kluczowe okazało się dobre dobranie terapii do moich problemów.* W szczególności, gdyby się okazało, że tak jak ja masz jakieś zaburzenie osobowości, to trzeba bardzo dokładnie dobrać terapię, ponieważ zaburzenia osobowości kiepsko poddają się zwykłym terapiom; nawet jeśli tak jak ja jest się regularnym i uczciwym uczestnikiem. Po prostu zaburzenia osobowości tak mają. Wg danych naukowych najskuteczniejsza jest dla nich DBT - Terapia dialektyczno-behawioralna, lub któraś z podobnych do niej, np. terapia schematów. Ja mam zaburzenie osobowości typu mieszanego, z akcentem na osobowość unikającą i borderline. Dowiedziałam się tego... w wieku 41 lat dopiero! Ogromu problemów mogłabym uniknąć, gdybym wcześniej dowiedziała się tej prawdy o sobie. "Zaburzenie osobowości" brzmi może złowieszczo, ale to nie jest złowieszcze - ujmę to tak - dla tych, co się nie spotkali z takim określeniem - to jest po prostu w miarę dokładne określenie jednym zdaniem największych problemów, z jakimi zmaga się dana osoba. Np. osoby z borderline zmagają się z ogromnym nieuświadomionym strachem przed odrzuceniem i z wahaniami nastrojów, których nie są w stanie nawet zauważyć czasem. Osoby takie jak ja z osobowością unikającą np. unikają odczuwania emocji i bliskości z innym człowiekiem. Osoby z narcystycznym zaburzeniem osobowości podświadomie mają bardzo niską samoocenę, ale "w świadomości" często mają wzrażenie, że są zajebiste. I tak dalej, i tak dalej. Jeśli człowiek ma pecha i w toku jego życia (zaczyna się w dzieciństwie i ugruntowuje w wieku nastoletnim) rozwinie zaburzenie osobowości lub w inny sposób nabędzie cech dysfunkcyjnych (na przykład DDA, DDD, tzw. osoby wysoko wrażliwe itp.), to bardzo trudno jest mu zrozumieć samego siebie i innych, ponieważ spora część jego życia psychicznego rozgrywa się w podświadomości i dysfunkcyjne mechanizmy obronne nie pozwalają świadomości tego dostrzec i ogarnąć. Dobrze dobrana terapia pomaga czasem spektakularnie! TO WSZYSTKO TYLKO MOJE ROZUMIENIE TYCH ZAGADNIEŃ, wszystko co napisałam trzeba po swojemu ZWERYFIKOWAĆ. Liczę jednak, że będzie dla kogoś pomocne, a szczególnie dla Ciebie, Aguś, skoro tu powymieniałyśmy się opiniami 👍🙂

[@elzbietapatzer8084]

Zgadzam się, że nie każdy musi mieć wyższe wyksztalcenie ale poprzestanie na podstawówce to chyba słabe , / a znam takie przypadki w dzisiejszych czasach/ Chociaż zawodowe.. . I zgadzam się, że studia nie są wyznacznikiem wartości człowieka..

[@piotr5110]

Oczywiście nie ma przymusu chodzenia na studia, jednak szkoła średnia i brak chodzenia na lekcje to już problemy na własne życzenie. Każdy pracuje na efekt końcowy. Nie widzę podstaw aby osoba, która zapieprza cały rok i osiąga poziom oceny 2, a taka, która sobie wszystko olewa, nie przychodzi na zajęcia, były traktowane na równi.

[@agnieszkakowalska6754]

Masz sporo racji. Małe "ale": to, co z boku wygląda na wagarowanie "na własne życzenie", może wynikać z nękania przez nauczycieli lub kolegów lub problemów osobistych.

[@agatka5991]

W szkole miałam oceny 1,2,3, gdy jakiś temat mnie interesował to od biedy nawet 4 i 5. BARDZO często wagarowałam. Zamiast zakuwać, zdawać i zapominać, wolałam spędzać czas nad nauką języków. Liceum skończyłam ze znajomością 3 języków na poziomie B2 oraz 2 na poziomie A2. Więc, zdefiniuj mi proszę osobę która ,,olewa'' i dlaczego nie miałabym stać na równi z innymi.

[@Beznazwy94]

Taka Ela Gawin ma wyższe i to najbardziej świadczy o tym, że nie definiuje nas uniwersytet

[@mateuszxdd]

ZGADZAM SIE W 100%

[@agnieszkawooszyn-abramek3293]

Nie wiem czy mam puścić Twój film dziecku... Z jednej strony masz rację. Z drugiej nie chcę żeby miał argumenty żeby się nie uczyć 🙂

[@nienoco]

nieposiadanie formalnego wyksztalcenia =/= brak nauki. czesto szkola wrecz przeszkadza w nauce. zakuwanie na oceny nie raz zabieralo caly czas jaki mozna bylo przeznaczyc na rozwoj. badz madrym rodzicem i pokaz dziecku jak wazny jest sam proces uczenia sie a nie papierki.

[@kamilakamila7738]

O ile zgodzę się że wykształcenie nie definiuję człowieka i nie studiowanie nie jest niczym złym ale jednak w 21 wieku matura to podstawa dajmy spokój. Owszem potrzeba wsparcia i zrozumienia ale nie wspierajmy lenistwa matura to nie jest coś czego z podstawową wiedzą i pomyslunkiem nie da się napisać a jeśli ktoś wam mówi inaczej to pamiętajcie że stać was na więcej wystarczy chcieć

[@basiaponi6050]

To co Ty nazywasz lenistwem moze tak wygladac tylko z zewntarz. Prosze nie oceniac. Patryk mowi o poczuciu niedopasowania i roznych problemach. Nazywanie tego wszystkiego lenistwem jest troche lekcewazace :(

[@kamilakamila7738]

@@basiaponi6050 ale on przecież ma mature, nie odnoszę się tu do niego

[@kattheracoon]

Jeszcze nie spotkałam osoby, co by nie zrobiła matury "z lenistwa". Za każdym razem powodem są warunki socjoekonomiczne.

[@agatka5991]

Mam 21 wiek, jeśli ktoś będzie chciał zrobić maturę, to ją zrobi nawet w wieku 50 lat. Jeśli ktoś nie ma potrzeby jej robić, to jej nie zrobi. Proste, jak 2+2.

[@sybillatrelawney3046]

Wykształcenie nie definiuje wartości ani inteligencji, ale w świecie zawodowym pracodawcy właśnie przez ten pryzmat oceniają przydatność kogoś na dane stanowisko. A wtedy możesz być super inteligentnym bezrobotnym.

[@nnznz1674]

X D

[@Wrowro666]

Ok system szkolnictwa jest do reformy, ale nawoływanie do rezygnacji z edukacji jest bardzo szkodliwe.

[@onaona9469]

Opowiadasz bzdury. Studia nawet te nietrafione rozwijają człowieka. Studia poszerzają horyzonty, dają możliwość poznania wielu ciekawych ludzi. Studia uczą jak szukać,gdzie szukać wiedzy, uczą się uczyć , wzbogacają słownictwo i mogłabym jeszcze kilkanaście pozytywów wymienić. Uważam,że warto mieć mgr nawet jeżeli zawodowo się to nie przyda. Podziwiam i kibicuję starszym osobą które studiują zaocznie bo chcą bo uważają , że inwestowanie w siebie popłaca. Być może są jakieś tępe jednostki ,które nie ogarniają a może są zwyczajnie leniwie. Stres przed egzaminami może być na początku ale im więcej i częściej tym się człowiek uodparnia. Studia nie sprawia ,że będziemy mieć szczęśliwe życie bo nie po to są. Studia są jednym z elementów i dobrze je mieć

[@agnieszkakowalska6754]

Jak widać, można po studiach i rzekomym poszerzeniu horyzontów pisać w pierwszym zdaniu komentarza "opowiadasz bzdury", i to w odpowiedzi komuś, kto mówi o swoim osobistym doświadczeniu. Co do tej litanii na czesc studiów, można zrobić też taką wyliczankę, równie prawdziwą: studia zabierają kilka lat życia, kosztują pieniądze, niszczą wzrok i kręgosłup od ślęczenia nad książkami czy kompem. Wyniszczają organizm przez niedobór snu i złe odżywianie, bo mamine obiadki to już przeszłośc. Mieszkaniem z obcymi ludźmi to loteria i stres. Mogę tak dłużej, ale chyba już widać, dokąd zmierzam. Ludzie miewają różne doświadczenia. Można dyskutować, ale, nie zaczynalabym od rzucania komuś w twarz "bzdury gadasz". PS. Studiowałam, ukończyłam, nie żałuję, ale zdecydowanie-nie jest to droga dla każdego. A zdobywanie wiedzy, umiejętności i znajomych nie jest wyłącznie domeną studiujących.

[@agnieszkakowalska6754]

Powodów, ze ktoś "nie ogarnia", też można znaleźć więcej, niż "tępota i lenistwo". Powodzenia w poszerzaniu wiedzy i horyzontów w tym temacie. I to przekonanie, że im więcej i częściej poddawani jesteśmy stresowi, tym bardziej się uodpornimy na niego...czyżby?

[@ProximaCentauri1]

@@agnieszkakowalska6754 twoje odpowiedzi do fanki studiów made my night. 💙😀

[@NK-dz2ub]

@@agnieszkakowalska6754 hm, ale subOP nie napisał, że Patryk opowiada bzdury o własnym doświadczeniu tylko raczej o jego przemyśleniach "a po co studia". Studia zabierają lata życia, tak jak i dowolna praca w macu/sklepie/innym miejscu, gdzie nie jest wymagane doświadczenie ani wykształcenie. Czy kosztują pieniądze? Tylko zaoczne/niestacjonarne, obecnie na stacjonarnych da się studiować za darmo, jeśli wszystko zdajesz w 1 terminie i wypożyczasz podręczniki z biblioteki. Niszczą wzrok i kręgosłup? 90% obecnych zawodów niszczy wzrok i kręgosłup. Nawet zwykła praca jako kelner czy sprzedawca. Niedobór snu - kwestia bardzo osobnicza, jak kto się uczy. I trzeba być naiwnym, że jeśli na studiach zawala się noce, to i w pracy tak się nie zdarza (szczególnie, jeśli trzeba zrobić nadgodziny/jechać w delegację). I nie trzeba wcale się wyprowadzać od rodziców, to nie jest przymus, teraz jest baaardzo wiele uczelni, otwierają się coraz to nowe kierunki. No chyba, że ktoś chce studiować na drugim końcu kraju, ale wtedy musi sam odpowiedzieć sobie na pytanie, czy warto. Mieszkanie z obcymi ludźmi to nie do końca loteria, wystarczy rozmowa przed i zwykle da się wyeliminować ludzi, z którymi nie chce się mieszkać. Już nie mówiąc o tym, że w pracy to jeszcze większa loteria i stres, bo często wiąże Cię umowa i zobowiązania nawet na kilka lat, a mieszkanie zwykle wynajmuje się na max rok. I ja również mogę tak dłużej, tylko po co. Studia są potrzebne, ale pod warunkiem, że są po coś sensownego, a nie po to, żeby być. Z socjologią to jest idealny przykład - co może robić tysięczna osoba ze skończoną socjologią? Nie ma tyle miejsc pracy dla socjologów. Ale informatyk czy ekonomista zawsze jakoś może wykorzystać swoje wykształcenie w pracy, nawet w macu. Po prostu nie można porównywać studiów dla papierka z normalnymi studiami, które dają jakieś umiejętności i zawód.

[@agnieszkakowalska6754]

@@NK-dz2ub Napisałam:"można dyskutować" i szanuję, że przychodzisz tu dyskutować, więc odpowiem. Moje argumenty "przeciw studiom", były po to, by skontrować osobę, która miała tyle argumentów "za studiami". Uważam "obie litanie" za równie prawdziwe/czy nieprawdziwe(twoją "litanie" też), zależy od przypadków konkretnych osób. Nie jestem ani za studiami, ani przeciwko nim. Zależy od życiowych uwarunkowań. Jestem przeciwko temu, by osoba wykształcona dowartościowywala się, zarzucając lenistwo i tępote osobom "bez papierka". Dowartosciowac się można, bo każdy z nas tego potrzebuje, ale np.prowadząc dyskusje na argumenty, komentując sensownie. Nie-poniżając innych. Czy sens ma studiowanie jakiegoś kierunku też zależy od konkretego przypadku. Co do socjologii, którą Pat wymienił(Ty też): nie jestem jego adwokatką, ale zrozumiałam to tak: "Nie ma sensu studiowanie np. socjologii, bo jest akurat modna lub dla samego papieru magistra. Jest to strata czasu i jest to przykre, że tłumy młodych tak idą owczym pędem, lepiej już przeimprezowac ten czas". Jeśli kogoś to interesuje, jeśli będzie umiał wykorzystać to w życiu, niech studiuje choćby najbardziej"odjechany" czy najbardziej oklepany kierunek. Ale dla wiedzy, dla siebie. Nigdy dla poklasku innych. Tematy socjologiczne i polityczne są Patrykowi bliskie, z tego co widzę: czyta, słucha i poleca źródła wiedzy. Nie ma on "papierów" na poparcie swych argumentów, ani patentu na prawdę, ale doświadczenie życiowe ma i należy to uwzględnić. Dzięki za uwagę, pozdrawiam :)

[@nnznz1674]

Nie rozumiem jak mozna byc tak malo ambitnym zeby nawet pierwszego stopnia naukowego nie posiadac, poza tym co jest do cholery “przemocowe” w nauce? Mozna tylko i wylacznie zyskac zdobywajac wiedze, nie rozumiem was pajace

[@MarcelCzechowicz]

L M A O

[@MarcelCzechowicz]

A wiesz, ze licencjat/magister, to nie tytuły naukowe?

[@MarcelCzechowicz]

Poza tym mozna być ambitnym i nie studiowac. SZOK!!!

[@ProximaCentauri1]

Ty, jak widać, nie zyskałeś wiele, a na pewno nie kultury osobistej.

[@NiqOlasTV]

Oczywiście że wykształcenie definiuje człowieka i trzeba być skończonym idiotą aby nie mieć chociażby zaliczonej matury. 🤷🏻‍♂️

[@ProximaCentauri1]

Aha, czyli ty nie masz.

[@NiqOlasTV]

@@ProximaCentauri1 xD