Ія Янівна Ківа / Ija Kiwa / co byśmy powiedzieli o tej kobiecie / Poetki na czasy wojny #19

Poetki na czasy wojny
-----
Przed Wami ostatnie czytanie Poetek na czasy wojny. Nasze spotkania z ukraińską poezją wyrosły z potrzeby solidarności, spotkania, a także wewnętrznie odczuwanej konieczności zbudowania wspólnoty. Mamy nadzieję, że to się udało. Dziękujemy poetkom:
Oksana Gadżij, Iryna Szuwałowa, Iryna Wikyrczak, Iryna Ciłyk, Julija Musakowska, Oksana Łucyszyna, Haśka Szyjan, Lubow Jakymczuk, Daryna Hładun, Kateryna Michalicyna, Ija Kiwa, Chrystia Wenhryniuk za podzielenie się z nami wierszami, wszystkim osobom ze świata lubelskiej kultury, które zgodziły się przeczytać wiersze, a także Anecie Kamińskiej za tłumaczenia oraz życzliwość dla tego projektu.
--------
***
що сказали б ми про цю жінку
з усіма її щоденниками
зі спаленими від свічок віями
янгол накреслив вже у небі віконце
вініловий дощ дитинства завів першу пісню
вона заправляла в спідницю коханців
так ніби в кульбабовому раю не буває вітру
так ніби скло - найніжніше у світі взуття
що ми знаємо з її біографії
(в щоденнику про це ні слова):
солдати чергової непереможної армії
викрутили тіло її як брудну ганчірку
й вбили батька, який хотів пояснити,
що в їхньому домі не ходять у чоботах
янгол призначив день гніву
і сховав її долю під білою скатертиною
всі листи її починались одними словами:
коханий, прийди і врятуй мене
від нестерпного червоного світла
витягни голки мені з очей
зламай мені руки і ноги
аби я не ганьбила родину
я прицвяховую тіні мовчання
до тіла битви з самою собою
щоб уникнути зайвої крові
а вона все одно тече і тече
я - терня
i am fool to want you
all you need is love
you give me fever
***
co byśmy powiedzieli o tej kobiecie
ze wszystkimi jej dziennikami
ze spalonymi od świeczek rzęsami
anioł nakreślił już w niebie okienko
winylowy deszcz dzieciństwa zaintonował pierwszą pieśń
ona oprawiała w spódnicę kochanków
jakby w raju dmuchawców nie było wiatru
jakby szkło było najczulszym na świecie obuwiem
co my wiemy z jej biografii
(w dzienniku o tym ani słowa)
żołnierze kolejnej zwycięskiej armii
wykręcili jej ciało jak brudną ścierkę
i zabili ojca który chciał wyjaśnić
że w ich domu nie chodzi się w butach
anioł wyznaczył dzień gniewu
i schował jej dolę pod biały obrus
wszystkie listy zaczynały się jednymi słowami:
kochany przyjdź i uratuj mnie
od nieznośnego czerwonego światła
wyciągnij mi igły z oczu
połam mi ręce i nogi
abym nie hańbiła rodziny
ja przygważdżam cienie milczenia
do ciała bitwy z samą sobą
żeby uniknąć zbędnej krwi
a ona i tak płynie i płynie
jestem cierniem
i am fool to want you
all you need is love
you give me fever
z ukraińskiego przetłumaczyła Aneta Kamińska
-------
Poetki na czasy wojny
Dziewczyny z Lublina czytają poetki z Ukrainy. Dzielimy się poezją, wsparciem i siostrzeństwem. W ramach akcji solidarności oraz w próbie współbycia czytamy wiersze pisane w czasie wojny przez kobiety, które bezpośrednio jej doświadczają. W tym symbolicznym geście łączymy lubelskie instytucje pomocy osobom uchodźczym, poetki, wolontariuszki, pracowniczki kultury, animatorki, obywatelki zaangażowane w to, by w czasie wojny zrobić wyłom dla nadziei.
Drogie Ukraińskie Siostry, dziękujemy za Waszą poezję i za to w jaki sposób opowiadacie nam świat, który dawno wymknął się z oswojonych schematów poznawczych. Mamy nadzieję, że wkrótce będziemy czytać razem poetki na czasy nadziei.
Działanie realizowane jest przez Dom Słów i Fundację Camera Femina
Tłumaczenia wierszy ukraińskich poetek: Aneta Kamińska
Kuratorki cyklu: Jola Prochowicz, Magdalena Krasuska
--------------------
Поетки часів війни Дівчата з Любліна читають поеток з України. Ми ділимося поезією, підтримкою і сестринством. В рамках акції солідарності і спільного переживання, ми читаємо вірші, написані під час війни жінками, які безпосередньо її зазнають. Цим символічним жестом ми об’єднуємо люблінські інституції допомоги біженкам і біженцям, поетес, волонтерок, працівниць культури, аніматорок, громадянок, залучених до дій, які повертають надію в час війни.
Дорогі Українські Сестри, дякуємо Вам за Ваші поезії і за те, як розповідаєте нам про світ, що давно зійшов з освоєних стежин пізнання. Ми сподіваємося, що незабаром читатимемо разом поеток часів надії.
--------------
wiersz przeczytały: Ija Kiwa i Aneta Kamińska
nagranie: Magdalena Krasuska
montaż: Agnieszka Ląkocy-Sulej
opracowanie graficzne: Agnieszka Ląkocy-Sulej
korekcja barwna: Konrad Walachniewicz