MEBEA A.E. Εργοστάσιο τρικύκλων

"Χούντα είναι θα περάσει"
Έτος έναρξης προβολής: 2011
Κανάλι Προβολής: ΝΕΤ
Το 1967 κυρίαρχα μέσα κυβερνητικής προπαγάνδας στην Ελλάδα είναι το ραδιόφωνο και ο κινηματογράφος με τα Επίκαιρα -- τα δεκάλεπτα «εικονογραφημένα εμβατήρια» που προβάλλονται υποχρεωτικά κάθε εβδομάδα σε όλες τις αίθουσες της χώρας. Η μελέτη τους για την περίοδο 1967-1974 δείχνει την εικόνα που το καθεστώς της Χούντας σκηνοθετεί για τον εαυτό του, αλλά και κάτι σημαντικότερο -- το πόσο αλλάζει ριζικά στα χρόνια αυτά η όψη της Ελλάδας. Δεν είναι μόνο η κατάργηση νόμων και η θέσπιση της ανεξέλεγκτης δόμησης, ή οι εικόνες από τα στρατόπεδα, τις δοξολογίες, τις επετείους συντριβής του «κομμουνιστο συμμοριτισμού»• ούτε οι εικόνες από τις διασκεδάσεις, τα τέια με επιδείξεις μόδας και κομμωτικής, τις πλαζ, τις διακοπές, τα θερινά θέρετρα που «ξεκουράζουν τον άνθρωπο» και λειτουργούν στην «υπηρεσία εκείνων που δεν κουράστηκαν ποτέ».
Αφηγήτρια: Γεωργία Μηλιώτη
Επιστημονικός σύμβουλος: Ηλίας Νικολακόπουλος Κείμενα: Ηλίας Νικολακόπουλος (καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών), Χρήστος Χρηστίδης (ιστορικός), Σπύρος Λουμάκης (ιστορικός), Γιάννης Παπαδόπουλος (ιστορικός), Κώστας Κατσάπης (ιστορικός) Κωστάντζα Γεωργακάκη (θεατρολόγος, καθηγήτρια στο Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου Αθηνών), Φώτος Λαμπρινός (σκηνοθέτης) Σενάριο - Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Πορτοκαλάκης
Μουσική σύνθεση: Γιώργος Παπαδάκης
Μοντάζ: Μυρτώ Λεκατσά, Μιχάλης Παπαδογιαννάκης Ηχοληψία: Πάνος Παπαδημητρίου Μακέτες: Δημήτρης Αρβανίτης Υπεύθυνη αρχειακού υλικού: Χριστίνα Κατσιαδάκη Παραγωγή: Γιώργος Παπαδάτος - PLK Film Production Περιγραφή
Στα δύσκολα έχουμε συνηθίσει να λέμε «Μπόρα είναι. Θα περάσει».
Μία παραλλαγή αυτής της έκφρασης είναι ο τίτλος της σειράς : «Χούντα είναι. Θα περάσει;» - όπου, ωστόσο, έχει προστεθεί ένα ερωτηματικό.
Ως προς το «Χούντα είναι» - αυτό καταδεικνύεται από το σύνολο σχεδόν του κινηματογραφικού υλικού, που χρησιμοποιείται στη σειρά, αφού πρόκειται για τα Κρατικά Επίκαιρα που προβάλλονταν εβδομαδιαίως στις κινηματογραφικές αίθουσες ολόκληρης της χώρας.
Αυτά τα προπαγανδιστικά κινηματογραφικά Επίκαιρα, κατασκεύαζε, το ίδιο το καθεστώς, σκηνοθετώντας κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό του. Εικόνες που αναδεικνύουν την τραγική φαιδρότητα μιάς αυτόκλητης εξουσίας που θεώρησε ότι με «θεϊκή εντολή», όφειλε να σώσει την Ελλάδα. Μ' αυτή την έννοια, η σειρά δεν είναι «ιστορική», δεν συνιστά δηλαδή «εγχειρίδιο ιστορίας».
Τις εικόνες των παλαιών Επικαίρων, συνοδεύουν το σπικάζ που γράφεται από τους συντελεστές της εποχής και η μουσική υπόκρουση.