Paul Verhaeghe - de maatschappelijke oorzaken van burnout

[@spijkerliefde1149]

WAUW. Deze lezing bevestigt mij in wat ik na 7 jaar 'proberen uit een burn-out te geraken' intuïtief aanvoel. Dat het niet aan mij ligt. Of misschien een beetje, maar toch minstens voor een gelijk en waarschijnlijk zelfs groter deel aan het systeem. Ik had vaak wat aversie tegen mensen die 'tegen het systeem' waren. Dat leek me een zwaktebod en weinig constructief. Ik leg de verantwoordelijkheid niet graag buiten mezelf. Nu ga ik er toch maar eens aan geloven. Sinds een burn-out in 2011 heb ik mijzelf van therapie naar therapie gewerkt, alles om er weer bij te proberen horen. Maar waarbij eigenlijk? Ik realiseer mij nu dat het helemaal niet iets is waar ik naar terug wil. Dat het niet voor niets dat ik compleet blokkeer als iemand nog maar begint over werken of 'wat doe je'. Alleen al de aanname waarmee ik continue benaderd word: dat ik toch wel zal willen werken. Ik lijk soms terug te verlangen naar de tijd voor mijn burn-out. Dat vind ik dan vervolgens zelf raar. Ik had die burn-out niet gekregen als het goed met mij ging, dus waar verlang ik dan eigenlijk naar terug? Maar ja, toen hoorde ik erbij. Ik kreeg het voor elkaar om te werken, 5 jaar lang. Maar wel ten koste van elke verbinding met mijn gevoelens, behoeften en lichaam. Dat is helaas niet iets waar instanties naar willen luisteren. Die zien alleen maar: je hebt ooit kunnen werken, dus moet je het nu ook weer kunnen. Niet werken is geen optie in Nederland (in België idem denk ik). Je bent ziek, of je werkt of bent op weg naar werk. Niet willen werken is het grootste taboe in onze huidige samenleving als je het mij vraagt. Dat kan je gewoon niet zeggen zonder voor profiteur of asociaal uitgemaakt te worden. Als mens weten wat je nodig hebt om te kunnen functioneren wordt niet gewaardeerd. In een van de vele reïntegratietrajecten op mijn werk opperde ik eens schuchter dat het volgens mij voor mij beter zou werken als ik zelf mocht bepalen wanneer en op welke manier ik op zou bouwen in werk. "Nou, zo zit de wereld niet in elkaar". Mijn leidinggevende lachte me zo ongeveer uit, alsof ik mega verwaand was. Wie is er hier nu ziek? Ik die aanvoel wat ik eigenlijk nodig heb (vertrouwen krijgen in mijn eigen autonomie), of degene die dat verwaand vindt? Een volgende zogenaamde arts in de ziektewet meende dat dit vangnet er niet was om persoonlijke ontwikkeling te financieren. Hij sprak het uit alsof het iets vies was: persoonlijke ontwikkeling. Hij zag dat ik een talenttraining had gevolgd, en dus kon ik ook wel werken meende hij. Hij ziet zelfontwikkeling blijkbaar als een luxe, terwijl ik het als noodzaak ervaar om het patroon van psychische problematiek in mijn familielijn te doorbreken. Om ietwat grond onder mijn voeten en eigenwaarde te ontwikkelen. Zelfmoord plegen is sociaal gezien makkelijker dan opkomen voor behoeften die ingaan tegen de massa-norm. Bedankt voor het delen van deze lezing. Deze is voor mij een enorme brok van erkenning, en hoop op verandering. Ik dacht dat de redding alleen nog uit alternatieve, spirituele hoek te verwachten was, maar ik ben blij dat er blijkbaar ook nog integere reguliere autoriteiten zijn. Ik hoop dat ze naar u wel willen luisteren.

[@dirkvaneeckhout]

Schitterend! Het getuigt van grote intelligentie om het zo eenvoudig te kunnen uitleggen.

[@marchelsens5795]

Bedankt Paul voor deze boeiende en leerzame uiteenzetting !

[@leylanilasseel6260]

Dit is goud waard voor mij. Bedankt voor het heldere kader, voor de heldere context.

[@martinesnoeck7120]

bedankt voor deze toespraak!😀

[@dirk-janknol5066]

Heel waardevol leerzaam en blikverbredend!

[@MaartenFlikweert]

minuut 38 over competenties, bravo heel goed zo heb ik het ervaren

[@vanessahuysmans876]

Erg inzichtelijk gegeven. Leerrijk!

[@giedirietveld7425]

Post individual tribe....... dat is de volgende fase.......

[@dominiquevandenbroucke3199]

ik wil als mens behandeld worden niet als een cijfer berekend door algoritmes

[@geertwaegeman7469]

Een verfrissende en realistische kijk die in tegenstelling tot de zieke visie van een Dalrymple een positief en sociaal beeld in de wereld stuurt. En werkbaar.

[@eroceanos]

Neo-liberaal wil zeggen: financiele olligarchie krijgt carte blanche. Divide et impera.