Poczucie krzywdy, nieufność i chowanie urazy | Anna Czarnecka | Sznurowadła myśli #81

[@martakostrzewa6775]

Baaardzo dobra rozmowa. Trafiła do mnie. Mam 45lat. Pracuje nad sobą od 4 lat. Puściłam bycie ofiarą. Ogromna ulga, ogromna. Ale nie było łatwo. Poczucie krzywdy mieliłam ponad dwa lata. Ulga - to za małe słowo na to co przyszło po odpuszczeniu. Lubię Twoje rozmowy ❤ Dziękuję ❤

[@agnieszkak9531]

Na swoim przykładzie wiem że żadna krzywda by nie powstala gdyby 21:33 rodzice rozmawiali z dziećmi, tłumaczyli swój smutek ,niedostępność, zaniedbanie .Nie tłumaczyli siebie tylko sytuacje i wskazywali co i dlaczego .Dzieci są mądre i dużo rozumieją. Moja matka sama zmagała się z trauma ,byla niedostepna i porzucała mnie mimo obecności ale jednocześnie traktowała mnie autorytarnie .Na pytania nie było odpowiedzi ,było milczenie i nie bo nie lub atak i agresja Myślę że wiele bym zrozumiała a tak oprócz porzucenia I skrzywdzenia doszła autoagresja bo oprócz zalu czułam ogromną zlosc która musialam skierować do siebie.Efekt ,jestem dorosla i mam już trzy choroby autoimmunologiczne

[@wiktorian.752]

Tak dla wszystkich :-) Drogi Terapeuto, jestem zmuszona słuchać podcastów i naprawiać swoją głowę sama dlatego, że jesteś dla mnie absurdalnie drogi. Jako studentka i na początku drogi zawodowej najbardziej potrzebowałam wsparcia, ale jak każdemu w tym wieku, nie było mnie na Ciebie stać. Możecie nagrywać podcasty, wywiady i konferencje. Ale rzeczywistość jest trochę inna . Ludzie naprawdę chcą sobie pomóc, ale nie zawsze są w stanie to zrobić. Niemniej jednak, dziękuję za te filmiki i chęć pomocy ❤️

[@sznurowadlamysli]

Hej, sprawdź sobie działanie pilotażowych Centrów Zdrowia Psychicznego. Nie wiem, jak to dokładnie wyglada w praktyce, ale na stronie mają napisane, że udzielają bezpłatnego wsparcia 24/7 bez zapisywania się na wizytę i działają zgodnie z założeniami psychiatrii środowiskowej, więc i opieka jest kompleksowa. Tu link: czp.org.pl/

[@aleksandrakachelska4475]

Bardzo wartościowa dla mnie rozmowa. Dziękuję❤ Nawet zrobiłam notatki😀 Wysłuchanie tego podcastu otworzyło mi przestrzeń do pracy na terapii indywidualnej w tym zakresie. Kama robisz świetną "robotę"👍 Dobór gości i tematów naprawdę inspirujący 👋 czekam na więcej.....

[@sznurowadlamysli]

Dziękuję za wsparcie, przyjmuję i działam dalej x

[@sylwiab5794]

❤

[@michaun8184]

Przez puszczenie jakiegoś wspomnienia związanego poczuciem krzywdy, żalem itp chodziło tylko o zneutralizowanie uczuć związanych z tym? To jednocześnie może sie łączyć z takim pragmatycznym wyciągnięciem wniosków z jakiejś sytuacji? Np ktoś regularnie zawodzi twoje zaufanie, nie ma żadnych powodów do myślenia że kolejnym razem będzie inaczej, więc nie ufasz mu w jakimś obszarze, dopóki nie udowodni swoimi czynami że sie zmienił. I mając jednocześnie neutralny stosunek do tego. Czy raczej jedno z drugim jest nie do pogodzenia?

[@urszulasobkowiak8628]

Dla mnie bardzo wyraźnie wybrzmiewa kult indywidualizmu, jaki mamy obecnie. Składamy szczęscie naszych dzieci na ołtarzu kapitalistycznej wizji świata. Decydujemy się na dzieci z góry wiedząc, że nie będziemy mieć dla nich tyle czasu, ile potrzebują, niekoniecznie dlatego, że inaczej nie będzie na chleb, ale dlatego, że nie chcemy im poświęcić kilku lat życia. Kobiety muszą zadbać o siebie, bo nie mogą zaufać swoim partnerom, że zadbają o nie w czasie i po czasie poświęconym na wychowanie dzieci. Może gdyby odważyć się i jednak jako priorytet ustawić więzi międzyludzkie, a nie realizację pełni jednostkowego potencjału, to wychowalibysmy pokolenie, które nie miałoby takich dylematów, bo więzi byłyby dla nich oczywistym priorytetem i nie akceptowalyby świata, w którym opuszczamy dzieci przedwcześnie, żeby załatwiać swoje sprawy?

[@magorzatal.3251]

W której minucie schemat opuszczenia?

[@MsTakanka]

Kurczę niby wszystko fajnie i dobrze brzmi - nie chować urazy, a jakoś nie ma we mnie zgody na to, że jeśli postawiona w przeszłości w sytuacji dla mnie bardzo negatywnej i niekomfortowej mam odpuścić tej osobie ot tak -że nigdy się to nie wydarzyło i nie wymagać i nie komunikować jej, że sobie nie życzę powtórki z rozrywki. Ja mówię o tym dopóki nie zobaczę, że ta osoba nie zrozumie co zrobiła.. uważam, ze można iść dalej dopiero jeśli druga osoba szczerze przenosi za stworzone krzywdy.

[@MsTakanka]

przeprosi*