"Portret Doriana Graya" Oscar Wilde | recenzja i konkurs

[@stef-fanka877]

Bardzo lubię tę powieść :) Subskrybuję kanał od niedawna i kiedy opowiadasz o jakiejś książce, której nie czytałam, zawsze się zastanawiam, czy nie zdradzasz za dużo - Twoje recenzje są rozbudowane i barwne :) A tutaj proszę, najlepszy przykład 😁 jak powiedzieć prawdę, powiedzieć dużo, powiedzieć trafnie, a jednocześnie nie zdradzić w zasadzie nic, co mogłoby zepsuć radość czytania komuś nieznającemu treści 😁 Super!

[@tomaszfarcinkiewicz332]

najlepszy jest Koniec.....dziekuje, wrecz sie poplakalem... bo mlodosc jest tak Piekna

[@annawolas3027]

Zachęciłaś! Zamierzam przeczytać w tym roku. 🙂

[@kasiaszuca2160]

Świetna recenzja i jakie piękne wydanie! 😍 Nigdy nie zapomnę, kiedy pierwszy raz przeczytałam "Portret Doriana Graya", chyba czas na powrót Chętnie wezmę udział w konkursie. Dla mnie jednak niezmiennie już od ponad 12 lat moim ulubionym klasykiem jest "Trylogia" Sienkiewicza. Nic tak nie pokrzepia mojego serducha jak przygody Skrzetuskiego i Małego Rycerza, humor Pana Zagłoby czy przemiana Kmicica. Nie ma nic lepszego niż zatracenie się w historii XVII-wiecznej Rzeczpospolitej. Trylogię darzę ogromnym sentymentem, ponieważ była moim tematem maturalnym ❤

[@MegaKotylion]

Czytałam i uwielbiam, lubię wracać. Jedna z najlepszych powieści jakie w życiu przeczytałam. :)

[@joannawojcik2488]

Witam w bezsenną środę, a właściwie już czwartek. Nie śpię bo po trzech dekadach postanowiłam wrócić do "Zbrodni i kary" Fiodora Dostojewskiego. Czytałam tę książkę w liceum, ponieważ była to lektura, a dla mnie na rozszerzonym języku polskim dodatkowo lektura obowiązkowa. Wtedy wydawało mi się, że "Zbrodnia i kara" nie dorasta do pięt "Idiocie" czy "Braciom Karamazow" Dostojewskiego. Teraz dałam tej powieści drugą szansę i będąc w wieku matki Rodiona jakże inaczej na nią patrzę. Patrzę inaczej, bo przez te prawie trzy dekady tak bardzo się zmieniłam, o wiele lepiej rozumiem bohaterów. Czasem jestem tak zła na Raskolnikowa lub inne postaci, że mam ochotę rzucić książką o ścianę;) (nie martwcie się, nigdy nie niszczę książek:)). Olga ma rację - do niektórych lektur zwyczajnie musimy dojrzeć i mieć za sobą pewien bagaż doświadczeń. Dobranoc wszystkim!

[@joannawojcik2488]

Dzięki i pozdrawiam raz jeszcze:)

[@pigetto6420]

Zabieram się za oglądanie i już od pierwszej minutki wciągnięty :)

[@kasisw-ska875]

Ale mi narobiłaś ochoty na lekturę ;) i jeszcze poza konkursem, zawsze, gdy myślę o klasykach literatury na myśl przychodzi mi w pierwszej kolejności "Przeminęło z wiatrem".

[@marcinpiotrowski1869]

Bardzo mi się podobała ta powieść . Czytałem jakiś czas temu . Będę musiał do niej wrócić . Pozdrawiam !☺️

[@antonisuchy79]

Moim ulubionym klasykiem literatury jest „Hobbit”. Jestem młodym człowiekiem, a „Hobbit” był pierwszym klasykiem, którego kiedykolwiek przeczytałem. To dzięki tej lekturze zakochałem się w fantasy. Pierwszy raz odczuwałem takie emocje, nigdy wcześniej czytając książkę nie byłem tak zły na bohaterów, nigdy przedtem aż tak nie wzruszyłem się. W zasadzie, była to chyba moja pierwsza „poważna” książka. Kocham „Hobbita” , a poza tym recenzja świetna. Pozdrawiam📖📚

[@bibliotekakatarzyny454]

Moim ulubiony klasykiem literatury jest "Lalka" Bolesława Prusa. Mam ogromny sentyment do tej powieści i bardzo lubię do niej wracać. Wspaniali bohaterowie, ciekawa historia i zakończenie, którego się nie spodziewałam. :)

[@WielkiBuk]

Ach! Ja również mam ogromny sentyment

[@ronni__]

"Lalka" to zdecydowanie najlepsza lektura w liceum :)

[@andzelikalewandowska3575]

Moim ulubionym klasykiem jest „Rebeka” Daphne du Maurier. Niesamowita powieść, w której doceniam ogromnie portret psychologiczny głównej bohaterki. „Rebekę” czytałam po raz pierwszy w wieku 13 lat i myślami ciagle do niej wracam, cudowna książka!

[@AnetaZ.]

Wreszcie przeczytałam Portret Doriana Graya. Warto było 👍

[@azakalena5741]

Ależ piękne wydanie! I piękna recenzja!

[@WielkiBuk]

Dziękuję 🖤🤗

[@Moniqe87]

Polecam "Młyn nad Flossą" George Elliot - angielska powieść o pewnej rodzinie, która jest lustrzanym odbiciem społecznych konwenansów i która przeżywa dramat, od środka buzują emocje i pretensje. To powieść wielowymiarowa głównie o konflikcie pomiędzy rodzeństwem, śledzimy losy bohaterów, współczujemy bądź nie, w każdym bądź razie napewno wzruszy na końcu. Interesująca, kręta jak rzeka opowieść pełna wirów. Polecam 🙂 Miło znowu Cię usłyszeć Olga 🥰

[@WielkiBuk]

A wiesz, że ja jeszcze nigdy "Młynu..." nie czytałam! 🖤

[@Moniqe87]

@@WielkiBuk zaskoczyć Ciebie to chyba sztuka, a mi się udało 🙂

[@yagaes3384]

"Portret Doriana Graya" to prawdziwy majstersztyk, uwielbiam😍 Świetna recenzja 👍❤

[@WielkiBuk]

I jak warto do niego wracać! Dobrze, że wróciłam, bo teraz to już na pewno nie jest ostatni raz ❤

[@czarownica2433]

Każdy jest inny i każdy identyfikuje sie z inna grozą. Ja chodzę za rączkę z ekstremą i ta książka nie da mi takiej zabawy. Dlatego nie przeczytam. Oczywiście z całym szacunkiem z serduszka dla Pani :) Ale! Zapewne slyszala Pani o pierwszej powieści po wznowieniu wyd. Phantom Books "Przysługa". Nie kupilam jej bo nie przemawiala do mnie lecz przez zbieg okoliczności zostalam posiadaczką egzemplarza i wlasnie teraz skończyłam. Rany! Coś świetnego, lekka mimo że krew leje sie strumieniem, latwa do czytania a jednak wciągająca. Jesli ktoś zastanawia się czy czytać książkę, zapewniam: nie wahać się, to naprawdę świetna powieść 🖤

[@WielkiBuk]

Mam już na półce i opowiem o niej w tym miesiącu 😁🖤

[@ivii9518]

Piękne wydanie 😍 Ja bardzo długo dojrzewałam do literatury klasycznej. Tak naprawdę, dopiero na studiach, trochę zmuszona do jej czytania, pokochałam całym sercem. I znalazłam tam prawdziwe perły. Dla mnie taką perłą w polskiej literaturze klasycznej jest "Znachor" Tadeusza Dołęgi - Mostowicza. Już od dziecka pamiętam, jak w każde święta leciał w tv film w reżyserii Jerzego Hoffmana. Cała rodzina oczywiście ogladała, ja się nudziłam i złościłam, bo nie do końca rozumiałam. Zrozumiałam później, gdy z sentymentu obejrzałam już jako dorosła kobieta, a potem sięgnęłam po książkę. I jest w niej wszystko. Piękny język prozy Dołęgi - Mostowicza, soczyste I bogate opisy, wartka akcja I przede wszystkim niezwykli bohaterowie. Ludzie silni, z krwi, kości i ziemii, na której wyrośli. Z honorem, namiętnościami i wielką siłą, ale też całym wachlarzem przywar, małostkowości i pewnego rodzaju zaściankowości polskiej wsi lat trzydziestych. I oczywiście, z perspektywy czasu może dostrzegamy nieco za dużą dawkę melodramatyzmu, ale kto z nas nie uronił łezki na ostatniej scenie w sali sądowej? To książka o prawdziwych wartościach, ludziach wielkich, choć bardzo prostych i o życiu, którego już nie ma i nigdy nie będzie. Przede wszystkim jednak o wielkich i prawdziwych emocjach i uczuciach. Miłości, stracie, złości. I uważam, że też zasługuje na nowe, piękne wydanie, odpowiadające pięknej i chwytającej za serce historii.

[@WielkiBuk]

A Ty wiesz, że mnie ten "Znachor" zupełnie ominął? Totalna masarka! Nigdy nie czytałam, nie oglądałam serialu ani filmu, zupełnie w ciemnościach jeśli chodzi o tę historię, a dużo dobrego słyszałam. Muszę nadrobić! 😊

[@ivii9518]

@@WielkiBuk O matko, jak super! Teraz Netflix wypuszcza nową wersję z Leszkiem Lichotą w roli głównej i na pewno wszyscy będą narzekać i porównywać do tej starej. Przeczytaj, obejrzyj najpierw nową wersję, potem tą Hoffmana. Nie znam nikogo innego, kto jej nie widział. Przynajmniej dwa razy w roku leci w tv😂 To byłby ciekawy materiał do badań 😉

[@redliphood7808]

Moim ukochanym klasykiem jest właśnie portret Doriana Graya ze względu na to, że była to jedna z pierwszych lektur, którą przeczytałam bo serio chciałam. Przez całe życie pochłaniałam książki, ale nie lektury, uważając je za przymus, same nudne rzeczy, i dla mnie lektura nie równała się książce. Do dzisiaj raz na jakiś czas wracam do tego dzieła, zawsze odkrywając w nim nowy, mały niuans, który pominęłam wcześniej. Jest to jeden z niewielu utworów, w których kocham porównywać tłumaczenia i patrzeć jak zmieniają one smak dzieła

[@tysiek8815]

Moim ulubionym klasykiem literatury jest nic innego jak ,,Portret Doriana Graya". Kiedy przeczytałam ją kilka lat temu zakochałam się od pierwszych stron. Zdumiewa mnie jak niesamowicie jest ta książka napisana oraz to jak oryginalna i niepowtarzalna jest w swojej formie. Ciekawe jest też, że ,,Portret Doriana Graya" z jednej strony jest zakorzeniona w XIX wieku, a z drugiej jest ona cały czas bardzo aktualna w przekazie. Do tego, że jest ona moim ulubionym klasykiem przyczyniło się też to, że wprowadziła mnie ona w literaturę grozy (powieści gotyckich przede wszystkim), którą tak bardzo pokochałam. P.S. od miesiąca chodzi mi po głowie ponowne przeczytanie ,,Portretu Doriana Graya" 😄

[@annagasecka6936]

Te Wasze miniaturki są nieziemskie😍😍😍czytałam Doriana tak chyba z 5 lat temu. Uwielbiam. I oczywiście Bezsenna środa rządzi😍

[@WielkiBuk]

Dziękujemy 🖤🖤🖤 i raz jeszcze - czytaj znów, będziesz zachwycona!

[@justisz4167]

Na mojej liście bestsellerów klasyki angielskiej jest przede wszystkim Tessa d'Urberville Thomasa Hardy'ego, Wichrowe wzgórza Emilly Bronte, Oberża na pustkowiu i Ptaki Daphne du Maurier, kocham też wszelkie dzieła Lucy Maud Montgomery, zwłaszcza Błękitny Zamek. Ostatnio wróciłam też do "Ptaków ciernistych krzewów" Colleena McCullough i jestem pod wrażeniem tej powieści ! Parę lat temu wróciłam też do "Procesu" Franza Kafki i mimo,iż kiedyś nie cierpiałam tej książki to dopiero w dorosłym życiu doceniłam ;) Portret Doriana Graya czytałam w szkole średniej, wówczas mnie nie powaliła ale zamierzam do niej wrócić i jestem ciekawa jakie wrażenie dziś na mnie zrobi ;)))

[@HolaYolah]

"Portret Doriana Graya" to jedna z moich ulubionych historii!

[@dxxx3019]

W nawiązaniu do niezapomnianych męskich postaci w literaturze do jakich należy bez wątpienia Dorian jednym z moich ulubionych klasyków jest Martin Eden Jacka Londona, książkę tę przeczytałam 20 lat temu i jest ze mną do dzisiaj .

[@marylucy4031]

Uwielbiam. Wspaniała!

[@anix3497]

Oj, łakomy kąsek, bardzoo. Nie czytałam nigdy Doriana Greya, jakoś tak się złożyło, że w ogóle nie znam Oskara Wilde'a. A co do moich ulubionych klasyków, to na pewno muszę wspomnieć o Frankensteinie Mary Shelley. Pamiętam dobrze, jak będąc nastolatką, pożyczyłam tę książkę z biblioteki. Była bardzo zniszczona, wystrzępiona, posklejana, ogólnie zniechęcająca. Oczywiście znałam z filmów Frankensteina, ale wtedy nawet nie wiedziałam o książce, myślałam, że to film był pierwszy. Spodziewałam się jakiegoś słabego kiczowatego horroru napisanego na podstawie filmów. Wtedy nie było jeszcze internetu i nie dało się wszystkiego wyklikać 🙂. Książkę przeczytałam i zakochałam się. Okazało się, że to bardziej powieść psychologiczna o potrzebie miłości, przynależności i odpowiedzialności niż horror o potworze. Postać potwora została ukazana tak mocno, barwnie, ludzko... że jako nastolatka zakochałam się dosłownie. Chociaż wielokrotnie do Frankensteina wracałam, to minęły już całe lata, kiedy ją ostatnio czytałam. Rzeczywiście ciekawe jak teraz bym ją odebrała. Trzeba by spróbować. Pozdrawiam serdecznie 🥰

[@Koko100]

Przepiękne wydanie ;) Ja czytałam Doriana na studiach anglistycznych, a wszystko co było wówczas lekturą źle wspominam nawet po latach :p Może również powinnam przeczytać ponownie ;)

[@aniask6332]

Motyw zaprzedania duszy za wszelkiej maści profity to motyw bardzo interesujący, ale fabuła i jej wydzwiek, pomimo tego, że wiktoriańskie, mocno pasują do współczesności. Wild pachnie tragizmem człowieka, jego upadkiem, szukaniem ratunku tam, gdzie tylko to możliwe. Gdy tylko zobaczyłam recenzje przywołała z pamięci opowiadanie E.A.Poe pt. "Owalny portret". Polecam lekturze. Wartościowe.😊

[@karolinasaganek383]

Moją ulubioną lekturą z klasyki są Wichrowe Wzgórza. Dlaczego ? Odpowiedź brzmi : HERATON. To jego losy mnie najbardziej ciekawiły, wzbudzały największe emocje. Jego było mi najbardziej żal. Chłopak od samego początku skazany na porażkę, "wychowywany" przez ojca pijaka, potem trafia pod skrzydła Heatcliffa, który chce żeby stał się taki jak on, brutalny, bez uczuć. Nelly, jedyna osoba która o niego dbała, próbowała wychować na dobrego człowieka musiała go opuścić i patrzeć z boku co się z nim dzieje, jak się zmienia pod złym wpływem. Tylko że Heathcliff nigdy go do końca nie złamał. Dla młodej Kate chciał nauczyć się czytać, żeby tylko zwróciła na niego uwagę. Widać było, że nie zgadza się z tym co dzieje się między Lintonem a Kate, ale nie mógł nic zrobić, na głos sprzeciwić się Heatcliffowi. Ale potem... zakończenie książki to miód na moje serce. Płakałam tak bardzo, ciesząc się ze mój ukochany bohater w końcu jest szczęśliwy. Oczywiście, doceniam też samą historie miłości Kate i Heatcliffa, brutalną i doprowadzającą wręcz do obłędu i na pewno książkę będę jeszcze czytała nie raz, żeby jeszcze więcej z niej wyciągnąć:)

[@anetaz.5142]

Potwierdzam. Czytałam więcej niż 1 raz 😄👍

[@piotru8349]

Pamiętam, że kiedyś bardzo spodobał mi się Quo vadis Sienkiewicza. Być może dlatego, że czytałem go tuż po powrocie wakacyjnym z Rzymu. Byłem zafascynowany starożytnym Rzymem i czytałem wszystko co było z nim związane. To była lektura i wszyscy w klasie narzekali a ja kompletnie nie rozumiałem o co im chodzi. Ciekawe jak teraz odebrałbym tę powieść. W każdym razie polecam.

[@justynaaleksiejuk1802]

Moją ulubioną klasyką jest "Mistrz i Małgorzata". Woland i jego świta to jest sztos! Ja Doriana jeszcze nie czytałam, ale oglądałam ekranizacje z Benem Barnesem (ona jest chyba najnowsza) jak miałam, nie wiem, z 12 lat, i potem bałam się wchodzić na nasz niski strych. Dobrze, że żadnych portretów nie mamy 🤣

[@karolinawierciszewska9386]

Wydaje się, że nie będę oryginalna, ponieważ od początku zapoznania się z książką pokochałam już od pierwszych stron "trzynastą opowieść". Było to moje pierwsze spotkanie z autorką i książką z serii butikowej. Niesamowite w tej książce jest to, jak autorka potrafi pisać i czarować słowem. Czytelnik niby wie, co się wydarzy wydaje mu się, że jest pewny swego, ale autorka zawsze potrafi zaskoczyć. Opisana w klimacie wiktoriańskim, z którym bardzo rzadko mam przyjemność spotkać się w książkach. Wydaje się, że książka jest świetna na zimowe wieczory. To historia, która utuli. To historia, której nie zamkniesz dopóki nie przewrócisz ostatniej strony. To historia, która Cię zaskoczy. To historia, która nie jest taka oczywista, jak się wydaje. To historia po, którą warto sięgnąć. Ja nie zawsze lubię się z klasyką, nie często ją czytam, ale ta jest moim ulubionym klasykiem.

[@ormankamilmicha657]

Z literatury zagranicznej oczywiście "Hrabia Monte Christo" - Aleksandra Dumas. I tu nawet nie ma się co rozwodzić nad powodem mojego wyboru bo dzieło broni się samo... Z polskiej jak dla mnie czytany już wielokrotnie "Potop" i nieszczęścia które spotykają chorążego Orszańskiego Andrzeja Kmicica. Oczywiście Henryk Sienkiewicz w najlepszym stylu. Kocham🤗

[@pertlob]

Nie czytałem, mam nadzieję, że uda się w tym roku - lista do nadrobienia wzrasta ...

[@dwujezycznie_k]

Książkę czytałam już dawno temu i noszę się z zamiarem by w najbliższym czasie przeczytać ja ponownie, tym razem w oryginale :)

[@WielkiBuk]

Ooo! Pyszne wyzwanie! Nie jest łatwo, ale jaką satysfakcja! ❤️

[@_cwirka]

Chyba zbliża się pora, abym też wróciła do tej historii 😅 I chętnie wezmę udział w konkursie. Wybór ulubionego klasyka nie jest łatwy, ponieważ naprawdę lubię sięgać po klasyki i prawie zawsze pozytywnie mnie zaskakują. Jeśli jednak miałabym wybrać ten najulubieńszy chyba padnie na „Upiora Opery” (przepraszam Emmo ❤). Zaskoczyła mnie ta książka pod wieloma względami - tym jaka była dowcipna, a jednocześnie jak bardzo się bałam podczas lektury, zauroczyła mnie też swoją nietypową formą, przez którą aż chce się wierzyć, że to wszystko stało się naprawdę. Przede wszystkim jednak zakochałam się w samej Operze, która jest w tej książce jak kolejny bohater oraz zachwyciłam postacią Upiora, któremu współczułam i którego nienawidziłam jednocześnie. Eryk był fantastyczną postacią, która utkwiła mi w głowie i chyba już tam zostanie.

[@mirosawakubalska4073]

Wczoraj dotarła do mnie Anna Karenina. Kupiłam ją właśnie z Twojego polecenia. Tej książki jeszcze nie czytałam ale napewno jest wspaniała i ponadczasowa.

[@WielkiBuk]

Życzę Ci cudownej lektury! Przed Tobą prawdziwa uczta

[@w.q.3038]

To powieść kontrastów. Z jednej strony strasznie mnie drażni oderwanie od rzeczywistości Wilde’a oraz to, że bohaterowie tej książki to ludzie głupi albo źli, jednak jest też w niej niesamowita pochwała sztuki, piękna, jest ona otwarta na interpretację. Mnie właśnie ten kontrast najbardziej przyciąga - bywałem zachwycony, bywałem zażenowany. Dlatego kocham Portret Doriana Graya. No i w końcu chyba celem Wilde’a było wywoływanie emocji, to się udało.

[@WielkiBuk]

Zdecydowanie! Ciekawe, że dzisiaj ta powieść rezonuje jeszcze silniej, jeszcze intensywniej niż kilka dekad temu (mam takie wrażenie). Dobrze było powrócić 🖤

[@monikalipowska549]

Kocham klasyki angielskie ♥️ najbardziej trafiają w moje serce. Czytając je przenoszę się myślami na mgliste wrzosowiska 😍 Doriana oglądałam ale jeszcze nigdy nie czytałam. Ukochany klasyk? Przeminęło z wiatrem choć Scarlett momentami mnie irytuje

[@Riosky532]

hrabia monte christo mój ulubioną książkę klasyka. I czytałem portret Doriana G. ta książka ale wersja cezura.

[@sajfyrstyk]

Coraz częściej łapię się na tym że mam chęć przeczytać i często czytam książki których kiedyś unikałem 🙃 między innymi właśnie klasyki. Don Kichot z la Manczy (nigdy nie sądziłem że to taka cegła), Trzej Muszkieterowie, Królowa Margot (nie wiem czy to klasyk ale na mojej liście jest), Potop (moja babcia ma jeszcze stare wydanie ze zdjęciami z filmu, coś wspaniałego), Przygody dobrego wojaka Szwejka (też ładna cegiełka). Po głowie już dłuuuugi czas chodzi mi Hrabia Monte Christo i najprawdopodobniej też zakupię i przeczytam. Może nie są to jakieś super oryginalne i unikatowe tytuły ale akurat mi przypadły do gustu. Pozdrawiam 😀

[@WielkiBuk]

Ooo! HRABIEGO czytamy razem na grupie Wielkiego Buka na Facebooku w maju i w czerwcu - zapraszam do wspólnego czytania! 😊 A do Don Kichota muszę wrócić, bo kiedyś nie doceniłam...

[@mariajelonek]

@@WielkiBuk Polecam. Genialny jest 😁

[@stef-fanka877]

A ulubiony klasyk to chyba wciąż "Madame Bovary" Flauberta. Historia o upadku moralnym kobiety, o wielkiej tęsknocie, wielkich namiętnościach i wielkim rozczarowaniu. Dla mnie to też opowieść o tym, że czasem to, czego szukamy i czego pragniemy, jest tuż obok, choć z pozoru może przybierać inny kształt niż ten, którego moglibyśmy się spodziewać. O tym, że trzeba doceniać to, co się ma. Że prawdziwa wartość czasem pozbawiona jest natchnionej wzniosłości. Tragiczna historia, budzącą sprzeczne emocje, bohaterka na przemian gorsząca i wzbudzająca litość, gdy obserwujemy skalę krzywdy, rozpacz innych postaci, gdy uświadamiamy sobie, że czasem jest zbyt późno na to, by naprawić własne błędy.

[@mateuszzatylny2286]

Z klasyki moje ulubione dzielo literackie to Serce Oskarzycielem Edgara Alana Poe. Uwielbiam Poe'ego jego klimat. Serce Oskarzycielem mozna nazwac prekursorem thrillera psychologicznego - moj ulubiony gatunek literacki. Obsesja bohaterka na punkcie oka jest swietnie opisana. Nie ma idealnej zbrodni. Za brak polskich znakow przepraszam - klawiatura US.

[@shipper4564]

Zapodam tutaj klasyk, z którym jednak wiąże mnie pewien sentymentalizm- "Czarodziejską górę" Thomasa Manna. Pierwszy raz usłyszałam o niej od mojej polonistki podczas lekcji wprowadzającej do Młodej Polski. Prowadziliśmy rozmowę na temat nietypowości przemijania czasu, jak autorzy posługują się i manipulują krzywą czasu, by osiągnąć dane wrażenie, istotne dla interpretacji powieści. I taki efekt można dostrzec w "Czarodziejskiej górze", a dokładnie w sposobie życia w sanatorium, do którego trafia główny bohater, Hans, cierpiący na gruźlicę, z początku przekonany, że będzie gościł w tym miejscu przez krótki okres, nie wiedząc jeszcze, że właśnie tam pożegna się z życiem. Jego pobyt w Berghof okazuje się owocny w nowe znajomości, przyjaźnie, a nawet miłość, a to wszystko na tle nadchodzącej Wielkiej Wojny. Nie brakuje też swoistych obserwacji i refleksji na temat życia, jego sensu i śmierci, które można sformułować na podstawie relacji między napotkanymi tam ludźmi i ich perspektywie związanej z docenianiem życia czy czasu. Kuracjusze sanatorium właściwie zdają się nie dostrzegać upływających minut, godzin czy dni; tam czas się zatrzymał. Rozmawiają między sobą, plotkują, spacerują, delektują się niekończącą chwilą. Żegnają się z odchodzącymi współmieszkańcami. Wydawać by się mogło, że pożera ich rutyna. A jednak właśnie to środowisko staje się dla Hansa przystanią i pewnego rodzaju domem, ostoją, mikroświatem, który jest przedmiotem jego fascynacji. To nie jest łatwa lektura, którą przeczyta się w dobę. Trzeba się przygotować na długą, ale wartościową wyprawę, podróż pełną wymiany myśli, opisów i dialogów, ale to właśnie one czynią ją tak wyjątkową. Ja ze swojej strony mogę polecić przeczytanie tej pozycji w oryginale, jeżeli ktoś jest zapalonym germanistą- jest to skarbnica wyrażeń i słówek i dodatkowo można doświadczyć tej historii z pierwszej ręki, bez filtru narzuconego przez tłumacza. Pozdrawiam ❤️

[@krzysztof8493]

Myśląc o klasyce literatury i starając się wyjść poza schemat tego co nazywamy taką literaturą przelatuje mi przez głowę w jednej chwili kilkanaście tytułów. Wybieram bez namysłu - bo myślę, że liczy się to ulotne, pierwsze poczucie tego co najważniejsze - Grę w klasy i Opowiadania Cortazara, Wyspy na Golfsztromie i 49 Opowiadań Hemingwaya, Jądro ciemności Conrada, Stąd do wieczności Jamesa Jonesa, parę książek Dostojewskiego z jego Wspomnieniami z domu umarłych i Nabokova z Zaproszeniem na Egzekucję na czele, całego Hłasko i Camus, Kontrapunkt i Niewidomy w Gazie Huxleya, Dziennik 1954 Tyrmanda, Listy do Mileny Kafki oraz w całości Borisa Viana. Kolejność przypadkowa. Cały ten wybór to pewne oczywistości. Poza tym, czy macie wrażenie, że przeczytanie pierwszorzędnej powieści zmienia jakoś nasze życie? Co prawda funkcjonujemy tak samo dobrze (albo źle) jak zawsze, ale być może zachowujemy się troche odmiennie, żyjemy trochę inaczej, podejmujemy trochę inne decyzję? Przymykam oczy - coś w tym jest. Właściwie wszystko z tego co dla mnie jest kanonem poznałem w licealnych czasach. Teraz muszę przyznać z zakłopotaniem, że już tak dobrych powieści nie odkrywam z taką łatwością jak wtedy. Ale czynię kolejną próbę poznania czegoś nowego i wypożyczam w ciemno nowego-starego Huxleya - W kręgu Crome.

[@seeking282]

Odpowiedź na pytanie konkursowe: Będę nudna, bo moim ukochanym klasykiem są ,,Wichrowe Wzgórza". Tam jest tyle mroku i złości... Ciążą jak deszczowe chmury Anglii. Z klimatu książki nie da się wyjść przez kilka dni po jej przeczytaniu. Świat wydaje się upiornie szary 🖤

[@anetaz.5142]

Uwielbiam Wichrowe Wzgórza, czytałam kilka razy 👍

[@kamilsipa2513]

Uwielbiam klasyczne powieści , moje ulubione to opowiadania Edgara Allana Poe zwłaszcza " William Wilson " i "Beczka Amontillado" , myślę że są naprawdę ponad czasowe ; )

[@CaroART]

Czytałam tą powieść ale bardzo dawno temu i zamierzam wrócić niebawem. Pierwszy raz miałam z nią styczność w Teatrze Telewizji i właśnie wtedy zapragnęłam jej lektury i nigdy nie żałowałam ;) ciekawe jak po 30 latach będzie rezonowała w mojej głowie :)

[@WielkiBuk]

Czuję, że będziesz również zaskoczona i zachwycona 😁

[@mariajelonek]

"Lalka" Bolesława Prusa. Kocham. Tata też uwielbia. Mama zawsze się pyta "A co wy w tej książce widzicie? Przecież ta Izabela taka głupia". Owszem. A Wokulski jeszcze głupszy (chociaż jemu to kibicowałam, żeby się otrząsnął i zajął panią Stawską). No ale tło społeczne i pamiętnik Rzeckiego 💙💙

[@gilraen9803]

Na liście moich ukochanych klasykach wylądowała właśnie powieść "Bracia Karamazow". Pokochałam w niej Dostojewskiego za jego wrażliwe oko do niuansów ludzkich zachowań i imponująco wiarygodny portret psychologiczny postaci. Każda z reprezentowanych przez braci postaw została ukazana z równą wnikliwością, szacunkiem i próbą zrozumienia danego typu myślenia. I ten element twórczości Dostojewskiego przejawia się przez całą jego powieść. Za największy kunszt tej książki uważam fakt, że autor przedstawia tu różne nurty filozoficzne, różne poglądy polityczne, postawy wobec ludzi i.. bez znajomości jego biografii, nie potrafię 100% stwierdzić, jakie miał on sam poglądy, jako człowiek. Oczywiście - w trakcie czytania innych analiz, dowiedziałam się o nawiązaniach do jego życia i gdzie można znaleźć fragmenty zgadzające się z jego przekonaniami. Jednak w trakcie czytania “Braci Karamazow” bez tej wiedzy nie było to dla mnie oczywiste. Dyskusje pomiędzy bohaterami nad materią sensu życia, sensu wiary, sensu miłości całkowicie mnie zafascynowały i łapałam się nieustanie na tym, że każdy kolejny argument przekonuje mnie bardziej niż kolejny, aż sama stawałam na egzystencjonalny rozdrożu. To prawdziwy talent wywołać coś takiego w czytelniku, tym bardziej przez tyle lat, wśród tak wielu ludzi. A Tobie Olga dziękuję za kolejną dawkę odnawiania w nas miłości do klasyków :))

[@gosiak.3896]

Na pewno bardzo dobrze wspominam lekturę "Pani Bovary" Flauberta. Ostatnio też myślę, by sięgnąć po Jane Austin, myślę że miała ciekawe spojrzenie na świat i ówczesną obyczajowość i relacje damsko-męskie. Dotychczas czytałam tylko "Dumę i uprzedzenie" , jednak mam zamiar przeczytać coś jeszcze tej autorki.

[@urbx2682]

Lord Henry-najlepsza postać i te jego filozofię😁

[@Kamilla-xl3kn]

W końcu na co dzień wyznaję maksymę Eco „Kto czyta książki, żyje podwójnie”. Ja „Portretu Doriana Graya” jeszcze nie czytałam, miałam kilka nieskutecznych prób, ale bardzo bym chciała w końcu poznać tę historię. Myślę, że „Imię róży” to jedna z najpoczytniejszych książek, która na przestrzeni lat tylko zyskuje. Na pewno niekonwencjonalny pisarz, niebanalna tematyka, forma jaka przyświeca fabule wyróżniała się te 40 lat temu kiedy została wydana i wyróżnia się nadal. Wątek kryminalny wpleciony w mroczny i tajemniczy charakter średniowiecza oraz klasztoru, a także filozoficzne rozważania na temat człowieka, wartości czy zachowań sprawiają, że kontekst interpretacyjny może być tutaj bardzo szeroki i zmieniać się na przestrzeni lat. Kolejne czytanie tej samej książki =odkrywanie nowych znaczeń, a podejrzewam, że i tak wiele pozostanie nadal nieodkryte. Umberto Eco był Włochem, a z tego co kojarzę Włosi to naród, który bardzo sprawnie potrafi operować słowem. Głównie mówionym + gestykulacją, ale chyba pisane też zasługuje na uznanie. Był człowiekiem wykształconym oraz niezwykle inteligentnym i umysłowo przebiegłym, świetnie posługiwał się słowem, ale i znakami, a w dzisiejszym pisarskim świecie powoli wykruszają się takie wybitne jednostki (Eco, Zafon, Riley…). Ponadto był takim humanistą, który uznany był za przedstawiciela kultury wysokiej, a równocześnie za człowieka, który potrafił sprostać szeroko rozumianej kulturze masowej. Na pewno wielki twórca i geniusz takiej kreacji fabuły i bohaterów, które wykraczały poza znane i przyjęte kanony. Można powiedzieć, że „Imię róży” to historia klasyk, a takie nigdy się nie nudzą, nie wychodzą z mody i są ponadczasowe. A wznawianie i wydawanie coraz to nowych, piękniejszych, uzupełnianych wydań, wzbogaconych o ilustracje, oprawionych materiałem, z pofarbowanymi brzegami, jest czymś co wydawnictwa polubiły i czerpią obecnie z tego duże zyski (najlepszy przykład to właśnie te ekskluzywne wydania klasyków ze Świata Ksiązki, „Lolita”, „Przeminęło z wiatrem”, czy nowe publikacje Orwellowskich dystopii, a także przeróbka ich na powieści graficzne). Ludzie zaczęli dostrzegać piękno i uniwersalizm tych opowieści, które w trakcie powstawania nie były nastawione na komercjalizm, ale na treść. I jest to jedna z tych książek, którą trzyma się na półce, która powinna przechodzić z pokolenia na pokolenie. A za naście, eścia, eści, ąt lat będzie rozpadać się w rękach, bo przez tyle palców się prześlizgnęła, choć to wydanie wydaje się wytrzymałe, co nic mu nie straszne ;) Pozdrawiam ciepło!

[@D4rk_Li9ht]

Teraz zaczynam bać się starości...

[@WielkiBuk]

🤣🤣🤣

[@D4rk_Li9ht]

@@WielkiBuk :c

[@detektywmonk7]

Zamówiłem dwa horrory. Pan Kanapka i Fleja

[@BasiaPospischil]

Jestem w trakcje słuchanie audiobooka, pierwszy mój kontakt z tą lekturą. Nie mogę jej póki co zdzierżyć i zmuszam się żeby słuchać dalej. Gdyby nie to, że to klasyka i wiele osób bardzo lubi tą książkę to porzuciła bym juz dawno. Może lepiej czyta się niż słucha.

[@WielkiBuk]

Moim zdaniem - nie do słuchania niestety... To jeden z tych tytułów, które trzeba czytać fizycznie i robić sobie przerwy, szczególnie przy rozważaniach dotyczących sztuki. 😊 Spróbuj kiedyś z papierem lub ebookiem 😊

[@kamilcholewa]

Czytałem dwa razy, w dwóch różnych tłumaczeniach 🙂 jest to zdecydowanie mój ulubiony klasyk. Tylko jeden rozdział w tej książce mi się nie podoba, i trochę mnie znudził. Poza tym jest to fenomenalna lektura, masa ciekawych cytatów, myśli do rozważenia 😁

[@edytasawicka76]

To ja może polecę całe Wydawnictwo Wielka Litera i ich autora Eustacha Rylskiego z Szarą lotką to klasyka na mój własny użytek jakby dzisiejsza ale nie do końca...zastanawia i daje do myślenia tak że wracasz - ja wracam do autora dosłownie I w myślach nigdy nie zapominając...soo?

[@annagasecka6936]

I mam Doriana z antykwariatu upolowany na WTK czy na imieninach Kochanowskiego

[@WielkiBuk]

Cudownie! To nie zwlekaj z lekturą 🖤

[@ronni__]

Dorian był tak bardzo wkurzającą postacią, Henry powinien się raz na zawsze zamknąć, a Bazylego było mi po prostu szkoda. ale przepiękny styl Wilde'a rokompensował mi nawet okropność charakterów postaci ❤️ książka (chociażby ze względu na fabułe i cytaty o sztucę/artyzmie/młodości) zdecydowanie warta przeczytania

[@WielkiBuk]

🤣🤣🤣 Genialne ujęcie sprawy 🖤

[@Volksman_91]

Klasyk to absolutnie i bezapelacyjnie "Paragraf 22". Dlaczego taka polecajka? Bo tę antywojenną, pacyfistyczną, absurdalną, filozoficzną, śmieszną i straszną powieść można darzyć miłością albo nienawiścią. Nic pomiędzy. A ja swoją polecajkę kieruję do osób z tej drugiej grupy. Dlaczego? Bo można się i ogłupić i czegoś nauczyć, i pośmiać i zafrasować. A w tak zwanych "dzisiejszych" czasach, które są tak naprawdę wciąż "tamtymi" czasami, niezmiennie warto zastanowić się (śmiejąc się przy tym) czy naprawdę wojna, śmierć i zło są takie fajne...

[@wikagra4894]

Nienawidzę klasyki🤢 prubowałam to nie dla mnie