KKK [196] Sakramentalia, czy świeccy mogą błogosławić i po co nam religijność ludowa?

[@marcinp8891]

Rozdział czwarty INNE CELEBRACJE LITURGICZNE Artykuł pierwszy SAKRAMENTALIA 1667 "Święta Matka Kościół ustanowił sakramentalia. Są to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła. Przygotowują one ludzi do przyjęcia właściwego skutku sakramentów i uświęcają różne okoliczności życia" 1 . Cechy charakterystyczne sakramentaliów 1668 Sakramentalia zostały ustanowione przez Kościół dla uświęcenia pewnych posług w Kościele, pewnych stanów życia, najrozmaitszych okoliczności życia chrześcijańskiego, a także użytkowania rzeczy potrzebnych człowiekowi. Według decyzji duszpasterskich biskupów sakramentalia mogą dotyczyć potrzeb, kultury i historii ludu chrześcijańskiego określonego regionu i epoki. Zawierają one zawsze modlitwę, której często towarzyszy określony znak, jak włożenie ręki, znak krzyża, pokropienie wodą święconą (znak przypominający chrzest). 1669 Sakramentalia wynikają z kapłaństwa chrzcielnego; każdy ochrzczony jest powołany do tego, by być "błogosławieństwem" 2 i by błogosławić 3 . Dlatego świeccy mogą udzielać pewne błogosławieństwa 4 . Im bardziej jakieś błogosławieństwo dotyczy życia eklezjalnego i sakramentalnego, tym bardziej jego udzielanie jest zastrzeżone dla wyświęconych do posługi (biskupów, prezbiterów lub diakonów) 5 . 1670 Sakramentalia nie udzielają łaski Ducha Świętego na sposób sakramentów, lecz przez modlitwę Kościoła uzdalniają do przyjęcia łaski i dysponują do współpracy z nią. "Prawie każde wydarzenie życia odpowiednio usposobionych wiernych zostaje uświęcone przez łaskę wypływającą z Paschalnego Misterium Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, z którego czerpią swoją moc wszystkie sakramenty i sakramentalia; niemal każde godziwe użycie rzeczy materialnych może zostać skierowane do uświęcenia człowieka i uwielbienia Boga" 6 . Różnorodne formy sakramentaliów 1671 Wśród sakramentaliów znajdują się najpierw błogosławieństwa (osób, posiłków, przedmiotów, miejsc). Każde błogosławieństwo jest uwielbieniem Boga i modlitwą o Jego dary. W Chrystusie chrześcijanie są błogosławieni przez Boga Ojca "wszelkim błogosławieństwem duchowym" (Ef 1, 3). Dlatego Kościół udziela błogosławieństwa, wzywają imienia Jezusa i czyniąc zazwyczaj święty znak krzyża Chrystusa. 1672 Niektóre błogosławieństwa mają charakter trwały; ich skutkiem jest poświęcenie pewnych osób Bogu oraz zastrzeżenie pewnych przedmiotów i miejsc do użytku liturgicznego. Wśród błogosławieństw osób - których nie należy mylić ze święceniami sakramentalnymi - znajduje się błogosławieństwo opata lub ksieni klasztoru, konsekracja dziewic i wdów, obrzęd profesji zakonnej i błogosławieństwo dla pełnienia pewnych posług w Kościele (lektorów, akolitów, katechistów itp.). Jako przykład błogosławieństwa dotyczącego przedmiotów można wymienić poświęcenie kościoła lub ołtarza, błogosławieństwo świętych olejów, naczyń i szat liturgicznych, dzwonów itp. 1673 Gdy Kościół publicznie i na mocy swojej władzy prosi w imię Jezusa Chrystusa, by jakaś osoba lub przedmiot były zastrzeżone od napaści Złego i wolne od jego panowania, mówimy o egzorcyzmach. Praktykował je Jezus 7 , a Kościół od Niego przyjmuje władzę i obowiązek wypowiadania egzorcyzmów 8 . W prostej formie egzorcyzmy występują podczas celebracji chrztu. Egzorcyzmy uroczyste, nazywane "wielkimi", mogą być wypowiadane tylko przez prezbitera i za zezwoleniem biskupa. Egzorcyzmy należy traktować bardzo roztropnie, przestrzegając ściśle ustalonych przez Kościół norm. Egzorcyzmy mają na celu wypędzenie złych duchów lub uwolnienie od ich demonicznego wpływu, mocą duchowej władzy, jaką Jezus powierzył swemu Kościołowi. Czymś zupełnie innym jest choroba, zwłaszcza psychiczna, której leczenie wymaga wiedzy medycznej. Przed podjęciem egzorcyzmów należy więc upewnić się, że istotnie chodzi o obecność Złego, a nie o chorobę 9 . Religijność ludowa 1674 Poza liturgią sakramentów i sakramentaliów katecheza powinna brać pod uwagę formy pobożności wiernych i religijności ludowej. Zmysł religijny ludu chrześcijańskiego zawsze znajdował wyraz w różnorodnych formach pobożności, które otaczały życie sakramentalne Kościoła. Są to: cześć oddawana relikwiom, nawiedzanie sanktuariów, pielgrzymki, procesje, droga krzyżowa, tańce religijne, różaniec, medaliki 10 itp. 1675 Te formy pobożności są kontynuacją życia liturgicznego Kościoła, ale go nie zastępują: "Należy (je) tak uporządkować, aby zgadzały się z świętą liturgią, z niej poniekąd wypływały i do niej wiernych prowadziły, ponieważ ona ze swej natury znacznie je przewyższa" 11 . 1676 Konieczne jest rozeznanie duszpasterskie, by podtrzymywać i wspierać religijność ludową, a w razie potrzeby oczyszczać i pogłębiać zmysł religijny, z którego wyrastają te formy pobożności, oraz kierować je do głębszego poznawania misterium Chrystusa. Praktykowanie tych form pobożności podlega trosce i osądowi biskupów oraz ogólnym normom Kościoła 12 . Religijność ludowa w swej istocie jest zbiorem wartości odpowiadających w duchu mądrości chrześcijańskiej na podstawowe pytania egzystencjalne. Zdrowy katolicki zmysł ludu odznacza się zdolnością tworzenia syntezy egzystencjalnej. W ten sposób dochodzi do twórczego połączenia elementu Boskiego i ludzkiego, Chrystusa i Maryi, ducha i ciała, wspólnoty i instytucji, osoby i społeczności, wiary i ojczyzny, rozumu i uczucia. Mądrość ta jest rodzajem humanizmu chrześcijańskiego, który podkreśla z mocą godność każdej osoby jako dziecka Bożego, odbudowuje podstawowe braterstwo, uczy spotkania z naturą i zrozumienia, czym jest praca, daje motywacje życia w radości i pogodzie ducha, nawet wśród trudów życia. Mądrość ta jest dla ludu podstawą rozeznania, ewangelicznym instynktem, który pozwala spontanicznie ocenić, kiedy Ewangelia zajmuje w Kościele pierwsze miejsce, a kiedy zanika jej treść i zagłuszają ją inne sprawy 13 . W skrócie 1677 Sakramentaliami nazywa się święte znaki ustanowione przez Kościół. Mają one na celu przygotowanie ludzi do przyjęcia owocu sakramentów oraz uświęcanie różnych okoliczności życia. 1678 Ważne miejsce wśród sakramentaliów zajmują błogosławieństwa. Zawiera się w nich uwielbienie Boga za Jego dzieła i dary, a równocześnie modlitwa wstawiennicza Kościoła, by ludzie mogli używać darów Bożych w duchu Ewangelii. 1679 Poza liturgią życie chrześcijańskie jest podtrzymywane przez różne formy pobożności ludowej, zakorzenione w rozmaitych kulturach. Kościół popiera formy religijności ludowej, wyrażające zmysł ewangeliczny i ludzką mądrość, wzbogacające życie chrześcijańskie, ale równocześnie czuwa, by je rozświetlać światłem wiary.

[@barbararogksz3964]

Niech nas błogosławi Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty ❤️

[@marekwiewiura5487]

Serdeczne dziękuje za czytanie i objaśnienie KKK. Super objaśnienie. 🕊🙏❤

[@Gencjana85]

Bądź Błogosławiona Agatko💌 Dziękuję...

[@marzenaswier.4865]

❤️

[@n.n762]

💗❤️💗

[@jadwigakrawczynska4356]

❤❤❤

[@wies-law]

"Dzień dobry" - czyli - niech twój dzień będzie dla ciebie dobry.

[@piotrszczerbinski2338]

Wszyscy jesteśmy kapłanami prorokami i królami.

[@e-OT_KA]

Szustaka słuchałeś :) On ma niesamowite intuicje :)

[@piotrszczerbinski2338]

@@e-OT_KA To też jest w Katechizmie i dobrze że Szustak to głosi

[@monikazag6767]

Godzina laski 8 grudnia jak kosciol sie do tego ustosunkuje?

[@piotrszczerbinski2338]

W sensie?

[@monikazag6767]

@@piotrszczerbinski2338 wejdz sobie na kanal mamy mikolaja kapusty . wiesz kto to jest nie? jego mama ma na imie grazyna kapusta grzebinska i znajdz sobie filmik pt ,, godzina tylko tyle,, i bedziesz wiedzial o co mi chodzi.

[@piotrszczerbinski2338]

@@monikazag6767 A kojarzę Kapustę, ciekawych rzeczy się czepia czasami

[@annam-kw2qv]

Od kilku dni chodzą mi po głowie słowa Jezusa z Mk 7,15 "Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym". Zastanawia mnie jak zastosować tą zasadę w temacie grzechu pierwszych rodziców. W ich przypadku to coś/ktoś z zewnątrz uczynił ich nieczystymi, mam tu na myśli Szatana. Nasuwa się tylko jeden wniosek, że Szatan natrafił na podatny grunt, w nich samych musiał być jakiś brak, jakaś niedoskonałość, która rezonowała z jego propozycją. Nie wiem jak to pogodzić z twierdzeniem Biblii jakoby byli oni doskonali.

[@piotrszczerbinski2338]

Szatan ich nie uczynił. Wybór byl ich. Mogli, zrobić taki użytek z wolnej woli źeby posłuchać Boga ale wybrali inaczej. Ideałem jest mieć wybór wolną wolę. Bycie marionetką bez wyboru, bez wolnej woli jest dalekie od Ideału.

[@adamewazdrzewa4242]

O ile kojarzę, to Biblia nie twierdzi nigdzie, że byli doskonali. "A Bóg widział, że wszystko, co uczynił było dobre". Jest mowa o dobroci a nie doskonałości. Szatan natrafił w nich na wolność wyboru. To oczywiście tylko symboliczny obraz "anatomii" grzechu, czyli od zwątpienia w słuszność zakazu/nakazu ("Czy rzeczywiście Pan Bóg powiedział..."), poprzez zniekształcony obraz "zakazanego owocu", który nagle zaczyna być bardziej atrakcyjny, niż jest w rzeczywistości("...spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu..."), aż do podjęcia wolnej decyzji, która ma wpływ nie tylko na tego, kto ją podejmuje, ale i na innych ("...skosztowała i dała swemu mężowi..."). Każdy grzech do dziś tak wygląda. Najpierw myśl, że przestrzeganie tego, czy owego raczej nie ma sensu, bo przecież to jest takie fajne, niegroźne, przydatne, więc dlaczego Bóg chce nam to "odebrać", a w ogóle, to wszyscy przecież tak robią i nic się nie dzieje. Aż do podjęcia decyzji, że ja też tak zrobię. Ktoś widząc to, decyduje: to ja też. Mam swoją osobistą teorię, że wypędzenie z Raju było jedną z lepszych rzeczy, jakie Bóg dla człowieka przygotował. Coś czuję, że znów zanosi się na ciekawą wymianę myśli. Dobranoc🙂

[@annam-kw2qv]

@@piotrszczerbinski2338 Obawiam się, że sytuacja jest znacznie bardziej złożona niż się wydaje na pierwszy rzut oka.

[@e-OT_KA]

@@annam-kw2qv ha Wczoraj akurat trafił mi się ciekawy fragment PŚ do rozważań, gdzie Jezus mówi uczniom, że kto nie stanie się jak dziecko, nie wejdzie do królestwa niebieskiego. Rozważając to miałam ciągle w głowie Ciebie. Co Jezus miał na myśli mówiąc o tym, że mamy stać się jak dzieci? Czy miał na myśli ich nieumiejętność, niedojrzałość, brak pewnej umiejętności pełnego postrzegania, rozsądnego myślenia? Czy raczej miał na myśli ich ufność? Ufność w tym, gdzie niedomagając, zawierzają się pod opiekę kogoś w pewnych zakresach lepszego. Dzieci pokładają w taki naturalny sposób ufność w rodzicach. Regułą jest, że rodzic dla swojego dziecka chce wszystkiego, co najlepsze (abstrahuję tu o ich omylności, bo Boga taka omylność nie dotyczy) Więc po prostu może w pewnym momencie konieczne jest postawić na ufność. I całkiem jak dla mnie dotyczy to również kwestii, którą tu poruszyłaś. Pierwszym ludziom zabrakło ufności względem Boga. Brak ufności zrodził się w ich sercach. Boga znali, mieli jakieś podstawy (tak jak dzieci znają swoich rodziców), żeby Mu zaufać - a można powiedzieć, że zaufali komuś poza Nim. Też nikt chyba nie ma wątpliwości, że ufność dziecka, która wysięga poza pewne ramy i obdarzani będą obcy, nie jest właściwą ufnością. To mamy intuicyjne, można powiedzieć intuicję od Boga, intuicyjne, bo małe dzieci nie są z reguły zbyt ufne do obcych, zwłaszcza kiedy już pojmują nieco różnice. Pierwsi ludzie dostali ten pewien kapitał od Boga - intuicję - zignorowali ją i wykorzystali swoją ufność nie w tym kierunku, co powinni.

[@annam-kw2qv]

@@adamewazdrzewa4242 Miałam na myśli ich bezgrzeszność. Oczywiście nie byli doskonali sensu stricto, bo doskonały jest tylko Pan Bóg choć my w Chrystusie również zostaliśmy powołani do świętości i doskonałości. Mam nieco inne spojrzenie na grzech. Wychodząc od etymologii tego słowa, oznacza ono ni mniej ni więcej tylko "chybianie celu". Jest to według mnie bardzo trafne określenie, które sugeruje pewnego rodzaju duchową ślepotę, widzimy tylko swój własny, zawężony obraz rzeczywistości, który nijak nie wyczerpuje definicji życia stąd i wszystkie nasze problemy.

[@annakazor6315]

💛🧡❤️