The Raven - Christopher Lee [Kuzgun - Türkçe Altyazılı]

Büyük usta "Sir Christopher Lee" anısına hazırlanmıştır... Sir Christopher Lee R.I.P.
Büyük usta Sir Christopher Lee'nin "Kuzgun" eserini dinlemek gibisi yoktur. Böyle bir şiiri, böyle içten okuyabilen de yoktur. KZbin'da benzer bir çalışma olmadığını görünce de duramadım açıkcası. Düşlerimde, "Tim Burton bir kısa film çekse de ustanın kendi sesinden yine kendisini izlesek acaba nasıl olurdu?" derdim. Bugün ise kendi sesinden ona yakışacak bir video hazırlamaya çalıştım naçizane "kısa film" tadında.. Anlık bir karar olmasına karşın belki de Lenore'un bıraktığı bir izdi yıllardır bende, kim bilir..
Not: Son dakika da çalışmanın son kısmına "Kuzgun - Edgar Allan Poe" yazısını eklemeyi akıl edebildim. (kafa ne kadar gittiyse artık...) Kurgu biraz bozuldu gibi lakin hiç önemli değil.. Olmaması daha büyük bir ayıp olurdu.
Not2: Türkçe altyazılıdır.
Not3: Altyazı kısmında ise ustanın sesine göre video'ya oturması adına bir kaç ayar yapmak zorunda kaldım. Yanlış anlaşılmalara karşı sürç-i lisan ettiysek affola.
Not4: 720p ya da 1080p izlemeniz ve kulaklıkla dinlemeniz önerilir.
Keyifli seyirler dilerim...

[@taylankokuroglu3260]

2020.. POE seven Türk görmek çok rahatlatıcı.

[@OzzysDen]

İlk birkaç kıtasını seslendirdim Benden de dinler misin? Reklam yapmak değil amacım, cidden çok gurur duyuyorum yaptığım işle 😊

[@Emrullahincir]

Sevilmez mi bunu bilmeyen çok şey kaybetmiş olur

[@laurapalmer5090]

Gece yarısıdır bir Poe krizi tuttu...

[@beyzaaydn2974]

Kaç kere okudum, dinledim sayamadım. Ahh Poe:( 19 Ocak 1809 - 19 Ocak 2021, doğumunun 212. Yılını Raven'la anıyoruz. Umarım gittiğin yerde huzuru bulmuşsundur... Acılarını sanatına bu kadar güzel yansıtmak... Söylenecek söz bırakmıyor tekrar tekrar okuyup dinlemekten başka 💔💔

[@thenightmare1821]

o kadar büyüleyici bir şiir ki gerçekten muhteşem

[@situasyonist7463]

Once upon a midnight dreary, while I pondered weak and weary, Over many a quaint and curious volume of forgotten lore, While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping, As of some one gently rapping, rapping at my chamber door. `'Tis some visitor,' I muttered, `tapping at my chamber door - Only this, and nothing more.' Ah, distinctly I remember it was in the bleak December, And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor. Eagerly I wished the morrow; - vainly I had sought to borrow From my books surcease of sorrow - sorrow for the lost Lenore - For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore - Nameless here for evermore. And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain Thrilled me - filled me with fantastic terrors never felt before; So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating `'Tis some visitor entreating entrance at my chamber door - Some late visitor entreating entrance at my chamber door; - This it is, and nothing more,' Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer, `Sir,' said I, `or Madam, truly your forgiveness I implore; But the fact is I was napping, and so gently you came rapping, And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door, That I scarce was sure I heard you' - here I opened wide the door; - Darkness there, and nothing more. Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing, Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before; But the silence was unbroken, and the darkness gave no token, And the only word there spoken was the whispered word, `Lenore!' This I whispered, and an echo murmured back the word, `Lenore!' Merely this and nothing more. Back into the chamber turning, all my soul within me burning, Soon again I heard a tapping somewhat louder than before. `Surely,' said I, `surely that is something at my window lattice; Let me see then, what thereat is, and this mystery explore - Let my heart be still a moment and this mystery explore; - 'Tis the wind and nothing more!' Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter, In there stepped a stately raven of the saintly days of yore. Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he; But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door - Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door - Perched, and sat, and nothing more. Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling, By the grave and stern decorum of the countenance it wore, `Though thy crest be shorn and shaven, thou,' I said, `art sure no craven. Ghastly grim and ancient raven wandering from the nightly shore - Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!' Quoth the raven, `Nevermore.' Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly, Though its answer little meaning - little relevancy bore; For we cannot help agreeing that no living human being Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door - Bird or beast above the sculptured bust above his chamber door, With such name as `Nevermore.' But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only, That one word, as if his soul in that one word he did outpour. Nothing further then he uttered - not a feather then he fluttered - Till I scarcely more than muttered `Other friends have flown before - On the morrow he will leave me, as my hopes have flown before.' Then the bird said, `Nevermore.' Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken, `Doubtless,' said I, `what it utters is its only stock and store, Caught from some unhappy master whom unmerciful disaster Followed fast and followed faster till his songs one burden bore - Till the dirges of his hope that melancholy burden bore Of "Never-nevermore."' But the raven still beguiling all my sad soul into smiling, Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird and bust and door; Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore - What this grim, ungainly, ghastly, gaunt, and ominous bird of yore Meant in croaking `Nevermore.' This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core; This and more I sat divining, with my head at ease reclining On the cushion's velvet lining that the lamp-light gloated o'er, But whose velvet violet lining with the lamp-light gloating o'er, She shall press, ah, nevermore! Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer Swung by Seraphim whose foot-falls tinkled on the tufted floor. `Wretch,' I cried, `thy God hath lent thee - by these angels he has sent thee Respite - respite and nepenthe from thy memories of Lenore! Quaff, oh quaff this kind nepenthe, and forget this lost Lenore!' Quoth the raven, `Nevermore.' `Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil! - Whether tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore, Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted - On this home by horror haunted - tell me truly, I implore - Is there - is there balm in Gilead? - tell me - tell me, I implore!' Quoth the raven, `Nevermore.' `Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil! By that Heaven that bends above us - by that God we both adore - Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn, It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore - Clasp a rare and radiant maiden, whom the angels name Lenore?' Quoth the raven, `Nevermore.' `Be that word our sign of parting, bird or fiend!' I shrieked upstarting - `Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore! Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken! Leave my loneliness unbroken! - quit the bust above my door! Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!' Quoth the raven, `Nevermore.' And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting On the pallid bust of Pallas just above my chamber door; And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming, And the lamp-light o'er him streaming throws his shadow on the floor; And my soul from out that shadow that lies floating on the floor Shall be lifted - nevermore!

[@erkanbulbul1231]

Acı çeken tüm ruhlar eninde sonunda POE yu bulurlar.Acının kabesi gibidir bu adam herkes ona dönmeli.

[@puck.g]

Yüzlerce yankısı oldu içimde ,,,,

[@nedimbafa8836]

Saruman'dan dinlemek çok keyifli. Ruhları şad olsun.

[@semraturan8236]

bu benim en sevdiğim şiir ve harika kurgulamışsınız video ve çeviri harika ..:)

[@aysunee]

Tutulmak bu olsa gerek.Tek kelimeyle muhteşem.

[@taylankokuroglu3260]

O gecelerden biri..

[@nurseda8491]

"Aptal,"dedim, "dön hayata; Tanrın sana acımış da, Acımış da meleklerini yollamış.

[@karabatak5914]

Edgar Allan Poe hayranı olarak yalnız olmadığımı görmek çok güzel

[@hayrettinsincar2535]

Ahh lenore ahh.Teşekkür ederim çok güzel bir çalışma olmuş

[@taylankokuroglu3260]

O gecelerden biri bu gece

[@ardatarihi9577]

Oturdum bende yeniden izledim. -) Bir zamandan sonra bir başkası yapmış da sen yeniden izliyor gibi oluyorsun. Bende olan durum bu çünkü bir zamandan sonra benim değil herkese ait bir video oluyor. Bu video da kendinden bir şeyler buluyorsan ne mutlu. Çünkü artık sana da ait.

[@taylankokuroglu3260]

@@ardatarihi9577 uyurken dinliyorum. Rutubetli bir ninni gibi.

[@oakohwa]

Bir kere bu şiiri dinledikten (okuduktan) sonra bir daha hiçbir şiir anlamlı gelmez...

[@daghanbey]

Mükemmel. Şiir, ses, video. Mükemmel.

[@Kyron911]

Her zaman kalbimdesin Poe... Her zaman kalbimdesin Christopher Lee...

[@eylemwonder]

Nevermore...

[@ihsanturk3194]

Yine Poe krizi tuttu, geldim :)

[@DurupDurupSanaSesleniyorum]

Harikulade.. Muhteşem..

[@a.rahmanCalis]

Saruman abi nede romantikmiş. Allah rahmet eylesin rip rip

[@umitkasikci]

Muazzam bir yapıt 👏

[@enesbozkurt4675]

Cidden mısralara aşık olmamak elde değil

[@efekanulu2527]

Uncle Poe 🥲

[@oyungezegeni6012]

Güzel bir kanal devamı gelir inşallah emeğinize sağlık

[@taylankokuroglu3260]

Her gece

[@elisabeth7387]

peki ya şimdi?

[@taylankokuroglu3260]

@@elisabeth7387 nevermore!

[@artofgrief1]

Kusadasinda bu şiiri dinledikten sonra kuzgun dövmesi yaptırmıştım

[@irukinn]

Nevermore🥂

Müthiş! 👏👏👏

[@abdurrahmanakal8266]

Hocam emeğinize sağlık, şiirin yazıldığı tarihi düşündüğümüzde Prophet kelimesini "kahin" şeklinde anlamak uygun olmaz mı?

[@tugov8993]

mükemmel

[@nebahat381]

Fazlasıyla büyüleyici

[@DeadShot467]

Tesekkurler !!!

[@chefffreud1106]

ah benim adı meleklerce konulan LENORE" um

[@xaEpx]

Çok iyi be

[@evakiss7481]

❤

[@ssake1_IAL_Research]

Edgar Allan Poe never wrote "The Raven," he simply claimed it as a kind of 19th-century "identity theft." The poem's premiere was submitted anonymously to "American Review" under the pseudonym "---- Quarles" by the true author, Mathew Franklin Whittier, younger brother of poet John Greenleaf Whittier. Poe, a reviewer for the NY "Evening Mirror," seeing the poem in an advance copy of "American Review," scooped Mathew in his own paper by a couple of days. Mathew must have shared a copy of "The Raven" with Poe in 1842, so Poe had a handwritten copy. This enabled him to convince his editor that he had permission to scoop "American Review"--but he mysteriously left the "Mirror" shortly afterwards (suggesting that he may have been fired for lying about it). It is the height of absurdity that the editor of a newly-launched monthly literary magazine like the "Review," would have given a daily newspaper this permission. The real author was unable to reveal his identity and hence could not publicly defend himself. My paper, "Evidence that Edgar Allan Poe Stole 'The Raven' from Mathew Franklin Whittier," is downloadable at the following link. It can also be found by that title on Academia.edu. www.ial.goldthread.com/MFW_The_Raven.pdf

[@ardatarihi9577]

This is really interesting. Thanks for information.

[@daghanbey]

Yazan kimse artık...Güzel yazmış.

[@yasinbasl5837]

@@daghanbey Abi bu adamın makalelerini okudum az önce, eleman reenkarnasyona inanıyor. Konu hakkında sunduğu kanıtlar önceki hayatından parçalarmış. Deli saçması bana sorarsan çok da inanılası gelmedi, haberiniz olsun.

[@black_ops9062]

Çok iyi

[@ozlemaycicekbzt]

♥️🙏🏻

[@ugurkemerli7069]

Kuzgun leşe derler ya kendini bir ölü bir leş gibi hissediyor galiba annabella da güzeldi

[@fratferocious80]

Awesome perfect. 😶

[@heybenbrusk]

🍊

[@nurdanferidun7757]

cok guzel bir calisma olmus bravo.. yalniz kullanilan muzigin adi nedir??

[@ardatarihi9577]

Bildiğim kadarıyla bu şiir'e özel bestelenmiş bir müzik. Rhapsody of Fire grubunun arkasında da aynı orkestra bulunmakta ki zaten Christopher Lee ile de ortak çalışıyorlar. Çalışmaların tümü "Edgar Allan Poe Projekt- Christopher Lee" olarak geçmekte. Örnek vermem gerekirse; "Christopher Lee - Elenore" link: kzbin.info/www/bejne/nGnFpKGQeqhloM0 (Evet buna da bir çalışma yapmayı düşünüyorum aslında) Orkestra'nın ismini soracak olursan da "Macedonian Radio Symphonic Orchestra" ya da "f.a.m.e.s" olarak geçer.

[@nurdanferidun7757]

yanitiniz icin tesekkur ederim.. umarim calismalariniza devam edersiniz bekliyor olucaz :)

[@cihangerceker]

"The Revenant - Main Theme" Fakat üzerinde biraz farklı melodiler eklenmiştir.

[@ugurtasol]

Açıklamadan çok da anlayamadım fakat bu video gösterilen kısa film gerçekten var mı ? ismi nedir ? nasıl bulabilirim ? 7. mühür(the seventh seal) filminin havasını verdi ve ben de doğrudan bu videoya erişebilmeyi istedim. He bu arada bahsettiğim filmi izlememiş olan varsa oldukça eski bir filmdir fakat edebiyat yönü oldukça harikadır.

[@zeynepokmen8292]

Aptal dedim dön hayata

[@linoln9314]

fon müziğin adı nedir

[@cihangerceker]

"The Revenant - Main Theme" Fakat üzerinde biraz farklı melodiler eklenmiştir.

[@UzmPsikologYigitGurdal]

@@cihangerceker aynısını bulursam gözüm açık gitmem ya

[@albertcamus9542]

burdan öneren kişiye teşekkürlerimi iletiyorum

[@efekangokturk]

Nevermore...