TOT ZIENS IN DE HEMEL, MAMA | UITVAART SPEECH

"Ik heb mijn moeder begraven."
"Vandaag heb ik mijn moeder begraven."
"Hé, joh. Mijn moeder is dood. Weg. Foetsie. Ik kan haar nooit meer bellen."
Dit waren mijn gedachten toen ik na de begrafenis van mama en het aansluitend samenzijn met onze familie op 26 augustus nog even naar de supermarkt ging om iets lekkers te kopen. Het werd Lays Wokkels naturel en een klein cupje Ben & Jerry's Cookie Dough ijs. Ik wist niet hoe ik mij voelde. Als een versuft konijn liep ik rond en stond ik met mijn hoofd in een vissenkom voor de schappen. De wereld draaide gewoon rond, om mij heen liepen mensen met hun winkelwagens boodschappen te doen en een eindje verderop hoorde ik mensen praten en lachen.
"Hallo! Mijn moeder is dood, ja?! Ze komt niet meer terug!" wilde ik uitschreeuwen. Alles ging in een roes aan mij voorbij. Voor mijn gevoel wilde ik aan iedere persoon die ik tegenkwam vertellen dat ik mijn moeder die dag had begraven. Niet om medelijden te krijgen, maar om... Sja, waaróm eigenlijk?
Misschien om mensen te laten stilstaan bij de betrekkelijkheid van het leven. Velen leven zo op de automatische piloot! Iedere dag is hetzelfde, het denken wordt niet vernieuwd, er is geen hoop op een beter leven, men focust zich vaak op dingen die er níet zijn in plaats van dingen die er wel zijn en rust en vreugde worden gezocht in dingen die occult zijn en van tijdelijke aard. De enige die stormen tot stilte kan manen, is Jezus. Ik blijf mij erover verbazen dat mensen soms alles willen proberen om hun leven te veranderen, maar Jezus niet willen aannemen of hem zelfs verwerpen. Mijn menselijke natuur denkt dan: "Blijf dan nog maar lekker aanklooien met jouw onrustige en onplezierige leventje." Vanuit de (Heilige) Geest denk ik echter: "Ik bid ervoor dat jij een ontmoeting mag krijgen met onze levende God en dat jouw leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Pas dan zal je ervaren wat onvoorwaardelijke liefde, bovennatuurlijke kracht, vrede en vreugde is." Ik kan geen levens veranderen. Wel kan ik voor mensen bidden, dus dat blijf ik doen.
De afgelopen weken sinds 3 augustus zijn pittig geweest. Het ziekbed van mijn moeder, het heengaan van haar en de voorbereidingen op de uitvaart waren een behoorlijke uitdaging. Ik ben dankbaar dat God mij gedragen heeft en dat ik veel steun had aan Bart en lieve familie. Ook de online support gaf veel troost.
Wegens corona konden slechts 40 mensen bij de uitvaart van mama aanwezig zijn. Het was fijn om vele bekenden te hebben gezien bij 'de laatste groet' van mama, de avond voor de begrafenis. Tijdens de uitvaart hebben we naar liederen geluisterd die mijn moeder weerspiegelden en hadden oom Gerrie en ik een kort woord voorbereid. Ik heb mij tijdens mijn speech laten leiden door de Heilige Geest. Hierdoor heb ik in alle rust kunnen zeggen wat ik in mijn hart had. Het was fijn om mama te herdenken en te focussen op het nieuwe leven dat voor haar begonnen was. Ik wilde spreken over vernieuwing van dingen en het niet hebben over het verleden en alle treurige dingen die daarin gebeurd zijn. Al die 'stenen op de Weg' zijn nu opgeruimd. Wat een bevrijding en verlossing!
Er moeten nog vele dingen geregeld worden. Dit komt allemaal wel goed. Ik sta er niet alleen voor.
Dank jullie wel voor alle steun, zowel online als offline, lieve kaartjes, mooie bloemen en dat jullie in gedachten bij mama, mij, Bart en mijn familie zijn geweest! 💞
Ik zegen eenieder die dit stuk leest in de Naam van Yeshua en bid jullie kracht, troost en liefde toe! 🙌🏽
XOXO,
Fienie 🌸
#evangelie #yeshua #rouwen