Utanç, Fantezi ve Özgüven

[@rahimepekcan5438]

Çok mükemmel bir anlatım.İnsanda ki duygu ve düşüncelere diğer uzmanlardan farklı bir bakış açısıyla açıklamanıza bayıldım.Allah ilminizi artırsın.❤

[@squidwardwaffle]

17 yaşındayım , yaklaşık 2 yıldır hayatımda neler olduğunu fark etmeye , bilinçlenmeye başladım. Ben buna "Pembe dünyamdan çıktım artık." diyorum. Bundan 1 yıl öncesine kadar insanlardan , sosyalleşmekten , karşı cinsten korkan özgüvensiz birisiydim. Son 1 yıldır çok büyük oranda kendi içimde özgüvenimi geliştirdim , korkularımı yendim , karşı cinsle iletişime geçtim ve "utancın" hayatımı bir kafese hapsettiğini , hayatın güzelliklerinden alıkoyduğunu fark ettim. Artık hayatımı olabildiğince çok deneyim elde etmeye ve anı biriktirmek üzerine kurdum. Bu süreçte çok fazla yalnız kaldım , hala çok yalnızlık hissediyorum , fakat bu yüzden tamamen içime dönüp kendimi kapatmadım. Tam tersine yapmak istediğim şeyleri yalnız başıma nasıl yapabileceğimi öğrenmeye çalışıyorum ve bundan haz alıyorum. Fakat yalnızlık gerçekten bu yaşta çok koyuyor. İlk önce kendi başıma dışarı çıkıp İstanbul'u gezmeye başladım : sevdiğim kafede kitap okudum , Beşiktaş'ta biramı yudumladım , kilometrelerce yürüdüm , en sevdiğim grubun konserine yalnız gittim. Daha çok yolun başındaymış gibi hissediyorum. Yolun devamından biraz korkuyor ama çok heyecanlı hissediyorum. Hayata olan bakış açımın muazzam geniş olduğunu düşünüyorum. Ukalalık etmek için söylemiyorum. Bunun sebebini ben de bilmiyorum. Olaylara , hayata ve ikili ilişkilere bakış açım çok geniş gibi geliyor. (iyi anlamda) Utançtan bahsederken dalıp gitmişim haha. Video ihtiyacım olduğu , kendimi daha da geliştirmeye çalıştığım bir dönemdeyken karşıma çıktı ve gerçekten iyi geldi. Teşekkür ederim

[@Handan221]

❤❤

[@rasimunver7506]

11 dakika kapatmadan izledim harikaa bir konusmacısınız