Vera Verheldert #65: Acceptatie van chronische ziekte

Hoe accepteer je wat je niet wilt accepteren? Vera geeft een gedetailleerd en duidelijk antwoord hierop.
Vera Helleman is schrijfster van de beststellers 'Moeiteloos jeZelf zijn' en 'De emotie encyclopdie'. Zij is oprichter van het EEC - Emotie Expertise Centrum en founder van de coachvorm EmotieCoaching. Tevens is zij trainer van de opleiding tot EmotieCoach en ontwikkelde zij een nieuwe visie over autisme.
Meer informatie vind je op:
www.verahelleman.nl
www.emotieexpertisecentrum.nl

[@egowoman3799]

Je zegt: "Er is iets wat dit in stand houdt"... Dat klopt helemaal. Dat gevoel heb ik ook al jaren, alleen het antwoord vinden lukt me niet.

[@gudula8543]

Prachtig verwoord! Dank je wel.

[@rijaadam2468]

❤

[@AnjaOldegberts]

Er is weerstand tegen de acceptatie van de ziekte. Die emotie is een feit. Accepteer de weerstand. Je kunt die niet zomaar negeren. Luister naar dat gevoel. 'Hoe wil je het anders hebben dan het nu is? En hoe bereik je dat? Wat is daar voor nodig? Pas als de weerstand volledig is aanvaard en gekend kan deze oplossen in inzicht. De mogelijkheid om de ziekte te accepteren ligt dan open. Maar blijf je vasthouden aan de weerstand dan is dat een keuze. Blijf klagen als je dat wilt. Niemand kan je hier van afhelpen.

[@AnjaOldegberts]

Ik spreek uit eigen ondervinding. De weerstand tegen de ziekte was groot, ik wilde het niet, wilde blijven doen wat ik deed in een zeer actief leven, dus ging ik door. Maar mijn ontkenning werd steeds weer en heviger door de ziekte afgestraft. Ik voelde angst, paniek, eenzaamheid omdat anderen doorgingen met datgene waar ik ooit ook aan deelnam maar nu niet meer kon. Machteloosheid. Totdat ik inzag dat het zo was. Totdat ik inzag dat ik naar mijn lichaam moest luisteren. Ik vroeg 'wat heb je nodig' i.p.v. 'ik wil je niet'. Ik koesterde de zieke plekken (poly-artritis) alsof het mijn baby's waren. Ik ging er met heel mijn aandacht en energie in. Zocht alternatieve oplossingen en wist van binnenuit wat goed zou zijn. Een jaar later was ik volledig genezen. De ziekte is nooit meer teruggekeerd. Dat is nu 40 jaar geleden.... Maar eerst de weerstand uitleven totdat die zichzelf breekt.

[@dolphinjoy3096]

Mooi dat je er al zo lang vanaf bent. Pas poly-artrose bij mij ontdekt, heb je tips voor alternatieve geneeswijzen zoals je hierbij noemt.

[@AnjaOldegberts]

@@dolphinjoy3096ik heb geen alternatieve geneeswijzen gedaan, maar luisterde naar mijn lijf wat goed zou zijn. Wat ik hier niet noemde is dat ik erachter kwam dat ik tot dan toe nooit naar mijn lichaam had geluisterd, maar ook te weinig naar mijn innerlijke stem. Ik was regelmatig depressief en angstig. Zoals je kunt lezen was het een proces van weerstand naar acceptatie. Pas na de acceptatie wist ik wat ik zelf kon doen om de zwellingen en de pijn te verlichten. In die tijd zag ik ook dat de ziekte mij had gedwongen om stil te staan. Ik kwam alles tegen waarvoor ik, zij het onbewust, op de vlucht was. Uiteindelijk wilde ik nog maar 1 ding: weten wie ik ben. En dat antwoord kreeg ik na een intense zelfreflectie. Ik voelde me bevrijd van een lang meegezeulde last. Voorgoed.

[@dolphinjoy3096]

Dankjewel voor je uitgebreide toelichting. Mooi!

[@femkesnoek5756]

@@AnjaOldegberts Wauw ! Ik kijk deze video nu, op zoek naar weer nieuwe inzichten , maar jouw antwoord legt de vinger bij mij op de zere plek inderdaad !! Vooral het niet meer kunnen doen wat voor anderen totaal normaal is dat nekt vaak. Ik heb artrose en vooral in mijn knie ( voor 3 kwart versleten nu, maar ik ben nog te jong voor een kunstknie ) is dat een groot probleem waardoor ik vaak de dingen die ik zo fijn vind niet kan doen. Ik ben steeds meer op zoek terwijl ik mijzelf steeds meer ontwikkel waarom de knie toch zoveel en zo erg blijft opspelen. En jouw reactie bracht meteen tranen in mijn ogen, hoeel ik dacht dat ik het behoorlijk geaccepteerd had ga ik teveel over mijn grenzen heen. Zo van dan kan ik genieten maar ik boet er dubbel zo hard voor waardoor ik nu weer in een slechte periode zit qua knie. Ik val ook gemiddeld 2 x per jaar en altijd op mijn foute knie, ook dat zette mij al aan het denken dit jaar.