YÜZÜ HİÇ GÜLMEYEN ANNELER

Kanalımıza üye olmak için;
/ @tunatuner
Oynatma Listeleri
Aile ilişkileri: bit.ly/2Xya1rv
Kadın-Erkek İlişkileri: bit.ly/2XHmKZj
İnsana Dair: bit.ly/2QAlNQH
Maddi Sorunlar: bit.ly/37oqDGY
Kuantum Drama: bit.ly/37iuO77
Soru ve görüşleriniz için;
e-mail: [e-mail] / [e-mail]
facebook: / tybe.org
instagram: / tunatuner
Twitter: / tunatuner
PRODUCTION: H. Ozan Uysal - Batuhan Toker - [e-mail]
#yasaminhizmetinde #kişiselgelişim #anne
ÖNEMLİ NOT:
Bu kanaldaki videolar bilgilendirme ve farkındalık amaçlı olarak hazırlanmıştır. Tanı ve tedavi amaçlı kullanılamaz. Tanı ve tedavi gerektiren durumlar için lütfen hekimlere başvurunuz.
Videolarda verilen örnekler, gerçek vakalardan esinlenilmiş kurgusal örneklerdir. Örneklerde hiçbir şekilde bir kişiye ait tanımlayıcı bir bilgi yer almamaktadır.

[@tunatuner]

Videolarımızı beğenmeniz, kanalımıza abone olmanız, yorumlarınız ve "katıl" aboneliğiniz videolarımızın devamı için çok değerlidir. Desteğiniz için şimdiden teşekkür ederiz.

[@sehergoksu5173]

Annemin tam 54 yıldır yüzü gülmedi 16 yaşımda beni evlendirdiler diye başlar yıllarca yüzü gülsün diye neler yaptık ama anladıkki üzüntü den besleniyor bağımlı ve şükürsüz artık kendimi mutlu etmeye çalışıyorum

[@cerenezgi9610]

Seçimleriyle mutsuz olmuş bir anneyi, babayı HİÇBİR çocuk güldüremez ne yazık ki. Ben çok geç anladım 🥺😔

[@barina73]

Acı çekenin daha makbul olduğunu öğretiyorlar. Benim annem, kocamdan ayrıldığımda dibe vurmadım diye darıldı

[@happyishness.]

annem hep çok mutsuz depresif bir kadın. sürekli babamın ona yaptıklarını anlatıp beni de doldururdu. her şikayetini dinledim. mutlu olsun diye ne derse yaptım, kendimden vazgeçmek pahasına. keza babam da aynı şekilde, mutsuz bir adam. meslek seçimimde veya kişisel tercihlerimde onları dinlemeyecek olduğumda nankörsün ithamlarına maruz bırakıldım. ikisi de çok mutsuzlar ve benim de mutlu olmamı istemiyor gibiler. her davranışıma karışırlar. sürekli izleniyor gibi hissettiğimden o kadar paranoyak oldum ki. diken üstünde yaşıyorum. her şeyi eleştirme potansiyelleri var çünkü. kendimi bu kadar kasmam, sürekli eleştirilme korkusu içinde olmam sosyal ilişkilerime de çok kötü yansıyor. bir yandan onları suçlamayayım, onlar da kötü şeyler yaşadı diyorum. ama hayatımı mahvettiler. kendim olmama izin vermediler, onların kuklaları oldum her zaman. çok yaralıyım, iyileşmek istiyorum...

[@yaseminakin5588]

Anne ve babanızın çocuğu değil projesi olduk biz sayın Tümer, yaşamak istedikleri ama yaşayamadığı ne varsa bizim üzerimizde denendi, kobay gibiydik.Sizi dinlerken terapi odasında yaşadıklarıyla yüzleşen hasta gibiyim.😟 Travmalarım,seçim hakkı olmayan bireyselliğim sosyal hayatı sadece aile ve akraba içinde prangalı hayatım ve aklımı başıma aldığım güne kadar yok olan en değerli ve dönüşü olmayan zamanım gençliğim.İyiki varsınız sizi dinledikçe kalan ömrümü kimseye heba etmiyorum kendim için varım artık.Anne babamın kızı kardeşlerimin ablası çocuklarımın annesi iş yerimin Yasemin hanımı oldum bir türlü kendim olamadım.Ama artık dur demeyi, sınır çizmeyi sizden ve okuduğum kitaplardan öğrendim.Teşekkürler emeğinize yüreğinize sağlık

[@zeynepsumer3129]

Tuna Tüner hocam çok gülmeyen anne olarak gülmeyişim acı kaynaklı değil çok şükür.Siz anlatırken çocukluğuma gittim 7-8 yaşlarımdayım Babannem yolda nasıl yürünmesi gerekir dersi veriyordu kız torunlarına.Başımıza kitap koyardı yürütürdü.Sokakta gülmiyeceksiniz dimdik yürüyeceksiniz. gülmek basitlikmiş öyle anlatırdı.Kadın fazla gülmez ciddi olur.Geçen hafta dolandırıldım gülmediğim kadar güldüm.Yıllarca kendimi dolandırdım bu neki dedim dahada güldüm.Artık gülüyorum çok şükür.Çocuklarımda he şöyle gül anne sana çok yakışıyor diyorlar.Nerden nereye 😂😂😂

[@Fakiredebiyativetarihi]

Mutsuz bir ailedeyim. Annem tam dediğiniz gibi sürekli ben sizin için bu adama katlanıyorum ben sizin geleceğiniz için her şeyi yapıyorum falan. Babam da bedava otel niyetine geliyor eve babam mesela asla gülmez. Asla yanımızda olmaz. Ne tuhaf. Deli gibi korkuyorum onlara benzeyeceğim diye.

[@bahriye4139]

Yine 10 numara 5 yıldız tespitler. Ben bizim çocuklardan umutluyum. Çünkü sizin gibi hocaları dinleyen anneleri var 😁💝💝💝

[@cicek1246]

İyi ki varsınız Tuna hocam ve dış ses.⚘Tıpatıp annemi ve de anneannemi anlattınız.Ne eksik ne de fazla.Annem neredeyse 50 yaşına kadar ananeme hizmet etti.Her türlü işine koştu.Evini temizlemekten, çamaşırlarına makineye atmaktan banyo yaptırmaya ve bağ bahçe işlerine varıncaya kadar...Tabi en çokta bu bizi yıprattı.Annem güya ev hanımıydı ama yüzünü neredeyse az gördük.Ne sevgisini ne de ilgisini alabildik.Üstüne de bütün sinirini bizden çıkarırdı.Hatta küçükken ağlarmışım ben anne gitme felan diye ama annem gitmediği zaman ananem öfkelenirmiş.Babam da zaten umursamaz,sorumsuz,zevkine düşkün,sadakatsiz

[@myworld2357]

Benim annem de şükür etmek yerine sürekli şikayet modunda, hastalıkları, babamın (65 yaşında) az çalışması, onun istediği seviyeye çıkamaması vs.. birçok insana göre durumu iyi ama maalesef gözü aç.. evlatlarını düşünüyor ama ben daha mutlu, hayattan keyif alabilen bir anne olmasını isterdim.. Ondaki heran ölecekmiş hali ve mutsuzluğunun bana da yansıdığını farkettim.. Çok şükür istediğim sevgiyi, kendi içime dönerek alma yolundayım.. Beklentide ve mutsuz olmak çok kötü.. İnşallah evlatlarımı travmatize etmeden yetiştiririm.. Bu videoyu anneme izletmeyi düşünüyorum.. Bakalım kabullenebilecek mi?? Sevgiler 😊🤦🏻

[@zeynepaslan1889]

Şahane bir konu, yetiştirme yurdunda kimsesiz büyüyen biri olarak, ve 14 yıllık öğretmenlik hayatımda duydugum en korkunç cümledir ki, "ben olmasam annem ölür" ne olur cocuklarımıza anlamsız yükler yüklemeyelim.Sonra o cocuklar bilinç altında ne kayıtlar tutuyor. Hastalık, ölüm, kayıp... Korkularımız ve fedakarlıklarımızı kendimize saklayalım. Resmen içime, yüreğime tercüman olmuşsunuz. Sevgiler, saygılar

[@lalebasak6298]

Gülen yüzü, gözlerinden akan derin sevgisiyle bizi sarıp sarmalayan canım anneciğim nurlarda uyu, mekanın cennet olsun, ne şanşlıymışız biz🙏🏻

[@konulalixanova8478]

Annelerimiz sevgiye doymadı fazlasıyla küçümsendi ve haliyle yaşadığını da yaşatmanın doğru olduğu kanaatine vardı...

[@monoluna1694]

Yine ağlamamak için kendimi zor tuttuğum bir bölüm . . Umarım " Annemin hayatını güzelleştirme isteğimi bi kenara koyup , kendi hayatım için , kendim için bir addım atıcak cesareti bulurum kendimde . . "

[@duygupolat3]

Videonuzda annemi anlattınız isim vermeden. Mutsuz bir evliliğin beraberinde getirdiği sorunlar elbette olacaktı,oldu. Fakat ne kardeşlerim ne de ben bu mutsuzluğun bir sebebi, bir parçası, bir gerekçesi asla olmadık, olamazdık. Omuzlardaki baskıdan bahsettiniz öyle doğru ki. "Maddi manevi tüm konularda bana destek olman gerekiyor , ben senin annenim. Seni ben okuttum , meslek sahibi yaptım " diyor annem. Tabiki destek oldu elinden geleni yaptı ama sınavlara ben girdim. Ben çalıştım, ben okudum , ben masalarda sabahladim uykusuz kaldım. Öyle bir anlatıyor ki ben sadece boş bir beyinim beni kontrol ederek şuan sahip olduğum her şeyin alt zeminini o hazırlamış gibi davranıyor, benim çabam göz ardı ediliyor. Yani ben olmasam yapamazdina geliyor iş. Bu da başarılarımı küçümsemek ve beni beceriksiz göstermekten başka bir şey değil. Bugün bir kez daha anladım ki kendi hayatımı yaşayacağım. Günün sonunda kimse bana anneni mutlu edebildin mi diye sormayacak. Ne yaşadın ,ne gördün o kâr kalacak. Ağzımla kuş tutsam yaranamayacagim bir insan için bir ömrü heba etmeyeceğim. Ben buyum , elimden gelen bu işine gelirse , oh beee.

[@gamzeozturk2435]

Bir sabah babama kızıp, bizi okul için uyandırmayı, kahvaltı hazırlamayı bıraktı. 99 depreminden sonra bizim için duyduğunu söylediği kaygıdan 3umuzle aynı odada yaşamaya başladı. Kendi evinde yersiz yurtsuz bıraktı kendini. Şimdi annem, babam ve ben aynı evdeyiz. Annem hemen yanımdaki yatakta uyuyor. 40 yaşımda evlendim ama eşimle birlikte kanadaya gidemedim. Bırakamadım onları. Kimse yakamdan tutup kalacaksın demedi halbuki. Şimdiye kadarki alt metinler beni buraya getirmeye yetti. Yaşamımdaki hiçbirşeyi ben seçmemişim gibi. Artık başka düşünüyorum. Katkınız da var. Teşekkürler

[@secilfirat4587]

Evet. Ben anladım ki annem acıya bağımlı. Ne yaparsam yapayım ne kadar mutlu etmeye çalışırsam çalışayım kendine bir üzüntü buluyor. Babamsiz daha mutlu ama babamdan kopamıyor. Çilekeş olmayı benimsemişler... Kabullenmem zor oldu.

[@goncak.2747]

Benim annem 40 senelik ömrümde her Allah'ı günü babama olan kinini, nefretini bana kustu, düğünümde tutun, mutlu olmak için gittiğim tatil zamanın da bile arayıp ağlayıp zırlayarak, sanki işkence çekiyormuş gibi konuşmaları, o tavırları... Beni mutsuz etmekten inanılmaz keyif alan bir kadın. Ben bu zamana kadar hep bunun sebebini babama yükledim ve ona kızgındım. 3 ay önce babamı akciğer kanserinden kaybettim. Annem değişti mi? HAYIR... Kadın bu sefer eski günleri yanarak mutsuz. Bana yine zehir kusmaya devam ediyor. En sonunda dedim ki "anne bence sen mutsuz olmaktan mutlusun, sen mağdur olmaktan mutlusun. Çünkü bu şekilde üstüne ilgi çekiyorsun. Ama senden bıktım artık" dedim. 40 yaşındayım birgün huzurlu geçmedi onun yüzünden! O yüzden bıraktım artık ölene kadar mutsuz olsun. Benim ömrüm onu mutlu etmeye çalılmakla geçti. Geçmişime bakıyorum mutsuzlupumun en büyük sebebi Annem.

[@hilalaydn2993]

Benim annem de böyle mutsuzluğundan,kırk yıl önce olmuş artık her detayını ezbere bildiğim hikayelerinden,ben daha fazlasına katlandim sizin bu yaşadığınız ne ki diyip acı yaristirmasindan,aman suyun olsun da buyun da olmayıversin aza kanaat et demesinden, sanki mutlu olmak eğlenmek bir suç ayıp günahmis gibi hissetirmesinden, bütün herşeyin suçlusu babammis gibi davranıp babanı çok seviyorum demesinden ve diğer herseyinden öyle yildim ki,35 yasindayim hep onun istediği gibi bir evlat olmaya çalıştım ama galiba yeter artik