Niestety nie da się zrobić urlopu od życia

Ja mam opcje ruchliwosci na zewnątrz i przyjaciela tok fm w głowie i dopókii sie nie zaczelo mowic głośno i przejrzyscie o adh to mowic i masze rocznik, pokolenie przestaly uwazac za to wstyd chodzenie i przyznawania sie ze chodza badz by chcialy do psychiatry psychologa,bo to też wazna sprawa uważam. To ze wracałam sie ,zartow zawsze przez machania podczas gadamie . I przy tej fazie spoko wiedziala. Ze cos nie tak ale naprawde bylam pewna przez 40 lat ze kazdy ma ten glos w glowie ktory jak sie zamyka oczytozaraz slyszy, ciekawe ile lucyfer sezonow, o pralke trzeba puscic, a wyjelama poprzednie. I Zapominanie o jedzeniu

Super rozmowa ,Pani Ewa cudowna i niesamowicie madra kobieta,natomiast Gosia to jedna z najlepiej prowadzących rozmowy na Inter jakie slyszalam a słucham duzo . Zadaje bardzo wartosciowe i wazne pytania i tak prowadzi rozmowe ze jest to skarbnica cudownych rad . Pozdrawiam serdecznie i wszystkiego dobrego obu Pania zycze ❤️

Od niedawna slucham wypowiedzi Pani Ewy i przeczytalam jej ksiazke ! Mega mądrość!! Wielkie brawa dla Pani Ewa za jej sile i sposób bycia!

Mam za sobą kilka traumatycznych przeżyć i wiele lat straciłam na szukanie sensu i odpowiedzi. Zrzuciłam z siebie ogromny ciężar, kiedy pozwoliłam sobie na przyznanie samej przed sobą, że nie wszystko musi mieć sens, a złe wydarzenia mogę po prostu określić jako złe, nie muszę w nich na siłę szukać dobrej strony.

Dziękuję 🌷 Też tak mam

Faktem jest że nieszczęśliwe dzieciństwo ma olbrzymi wpływ na dalsze życie i wybory

Mądrze mówi, mnie cieszą wyjazdy, podróże, zwiedzanie😊

Gosiu, dziękuję za kolejną rozmowę, szykuję się w sobie, żeby się zgłosić <3

Oczywiscie, że czasami się nie da bez przekleństw! 😅 Dobrze się słuchalo tej rozmowy ❤ i dziękuję za nią ❤

Dziękuję , świetna rozmowa 😊

Mądra rozmowa! Jak we wszystkich poprzednich także i z tej nożna wyciągnąć niejedną lekcję. Pokolenie połowy lat 80' doskonale kojarzy Piotra z programu TV. Słuchając Jego opowieści uderza ponadczasowa prawda o drugim wymiarze kreowanym w naszych głowach przed mass media. Dobrze, że jesteście 🤗

Pani Ewa to zbiór lewicowo-liberalnych przekonań a nie uniwersalnej, życiowej mądrości jak można by oczekiwać. Jesli trafi w czyjeś poglady to będzie wychwalał. Stąd bierze się sporo uwag, jak i zachwytów w komentarzach. Znalazlem tu kilka cennych wskazówek...ale jest sporo innych mądrych, rozważnych ludzi, którzy nie segregują, nie oceniaja innych na podstawie własnych przekonań, nie narzucają jedynie słusznej prady pod plaszczykiem tolerancji...ale naprowadzają, wskazują ścieżkę. Takich osób słucham z dużo większym zaufaniem, nawet jeśli wiem, że różnimy sie co do pogladów.

Ogromną wdzięczność za tak wartościowe treści ❤❤❤❤❤

Przemek jest niesamowity jakis czas temu okryłam jego portret autentyczny ❤ uwielbiam jak prowadzi rozmowe to jak docieka interesuje sie tym co ktos chce przekazać. Wspaniała rozmowa Małgosiu ❤

W Norwegii dostać się do psychologa czy psychiatry nie jest łatwo

Mnie będzie lżej jak mój mąż przestanie pić alkohol,będę miała poczucie bezpieczeństwa ekonomicznego i trochę czasu na odpoczynek😊❤

uwielbiam Przemka, dzięki Gosiu za tę rozmowę!

Wartościowa rozmowa❤

To znaczy -róbta co chceta.Czy tak ?😊

Piękna rozmowa. Jestem osobą dużo starszą od Kasi, ale wiek tu nie ma znaczenia. Wszystko, co wydarzyło się w tych najmłodszych latach życia, wlecze się za człowiekiem. Noszę ten garb na plecach od zawsze. Dziękuję losowi za ludzi, którymi mnie obdarzył, dzięki którym się śmiałam, śpiewałam i tańczyłam :). Żal mi tego dzieciaka, którym byłam.....

Małgoniu Ty jesteś coraz piękniejsza. Jak Ty to robisz ?

Pani prowadząca zostala stracona ze swojego piedestału cierpiacej i szukającej ratunku oraz gloryfikacji psychiatrykow i medykamentow a tu przychodzi pan i mowi chcesz miec depresję to se zafunduj jeszcze większą. To Ty nadajesz sens swojemu zyciu i temu co z nim robisz. Jesli komus przeczytanie ksiazki W poszukiwaniu sensu..nie dalo do myslenia i nie przewartosciowalo zycia to sorry..

rok temu próbowałem udowodnić czterem szefom, że nie jestem oszustem. biorąc pod uwagę dodatkowe okoliczności, przeszkody, itp itd w grudniu byłem na skraju albo inaczej, w bardzo ciemnym miejscu. w styczniu już na terapii. podbijam zdanie Oli - to bardzo fajny kanał , świetne odcinki.

Bardzo wartościowa rozmowa

Dziękuję za kolejną autentyczną, opowiedzianą w uporządkowany sposób historię ❤

Nie mam wsponien z dziecinstwa ze mama czy tata mnie przytulali i tez jak rozmowczyni uwazam ze cokolwiek mowie jest g... warte

Super rozmowa ❤

Wiadomo że jest to perspektywa jakiś randomowej osoby z kanapy...ale odnoszę wrażenie że wini pani cały świat za swoje nastoletnie emocje. mama chciała rozmawiać wielokrotnie, Psychologowie zauważali problem, a rówieśników nie interesowała choroba pani mamy.... to jest troskliwy dom jak dla mnie. A rówieśników to raczej interesują własne problemy. to pani raczej nie chciała rozmawiać mimo że dorośli interesowali się

Jest to Aż nierealne. Ja chowałam mamę dokładnie w dniu rozdania świadectw po zakończeniu 1 klasy liceum. Też zmarła na raka.

Trudno w dzisiejszych czasach znaleźć człowieka bez problemów emocjonalnych, lęków i innych zaburzeń. Im większy postęp, tym bardziej słabszy człowiek w swojej egzystencji. Pozdrawiam.

❤️❤️❤️

Mało subskrypcji jak na tak ciekawy kanał, Pani Gosia się wylaszcza mocno ;)

Gosiu dziękuję za to że normalizujesz to że miewamy psychikę ❤ dziękuję za możliwość wysłuchania tej rozmowy ❤

Świetna rozmowa. Dziękuję ❤

Swietna dziewczyna. Duzo dobrego.

Ogar i autentyczność Twoja i Twoich gości detoksyfikują polski internet ❤️

Kawa, fotel i slucham ❤

Ulala, to sie ucpociłem odpowiadajac sobie na pytanie kim jestem 🙈

Dzięki Wam za tą rozmowę! 🙌🏼🌻

Życie zaczyna sie po 40 ❤😊 kolejna wartowciowa rozmowa, dziekuje.

I tak i nie

Mam poczucie, że nic nie robiłem przez 26 lat życia. Czuję się jak potworne gówno i nie mam siły. Jesienią 2018 czułem się tak samo, ale po prostu żyłem z tą myślą. Może to wreszcie początek drogi ku temu by spędzić życie produktywnie nie zważając na ogromny lęk i przeszłość. Przebywam w tej chwili z rodzicami na Mazurach bo mama bała się tego abym w moim stanie psychicznym pojechał sam nad morze. Nigdy nie miałem masy znajomych, z którymi mogę pojechać nad morze czy na Mazury czy zagranicę. Wczoraj i dzisiaj na noc zjadłem paczkę mini Seven Daysów. Czemu nie mam takiego normalnego życia jak moi znajomi? Od dziesięciu lat leczę się psychiatrycznie oraz jestem osobą z niepełnosprawnością fizyczną. Zmarnowałem całe swoje dotychczasowe życie przy komputerze i telefonie. Nie mam w życiu nic i nic nie osiągnąłem, wiele rzeczy spierdoliłem sam. Nie mam matury, nie mam pracy, nie mam prawa jazdy i śpię u rodziców, mentalnie mieszkam nigdzie, nie mam mieszkania. Nigdy nie miałem dziewczyny. Nigdy nie byłem z znajomymi na wakacjach, nigdy nie potrafiłem nikogo przy sobie utrzymać. Czuję się jak gówno. Czuję potworny ból i jest mi bardzo przykro. Nie mam zbyt dużo dobrych wspomnień w życiu. Bardzo się boję, że nie uda mi się zdać 8 przedmiotów na maturze, chcę zdawać trzy rozszerzenia, pogodzić tego z egzaminem zawodowym, pracą wolnym słuchaniem Fizyki na UW. Znam chłopaka, który mając 23 lata był w Tajlandii, był 8 razy w Amsterdamie, był na Słowacji, na Litwie, w Rzymie, Włochy, Neapol, był w Mediolanie, w Maroko, w Belgii, w Luksemburgu, w wieku 26 lat na Malcie, niedawno był w Tokio, nie wiem jeszcze gdzie. Zjeździł masę krajów, jak miał 16 lat to mógł robić co chciał. Nigdy nie czułem się osobą sprawczą oraz odpowiedzialną za swoje życie, dopiero się tego uczę. Nigdy nie miałem poczucia samostanowienia o sobie. Nigdy nie byłem na Openerze, byłem cztery razy na Nowych Horyzontach. Nigdy nie uprawiałem seksu, mogłem zacząć w lipcu 2018, ale bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie zalęknione i zaryczane dziecko. Bałem się ogólnego odbioru przez dziewczynę. Od sierpnia 2021 przełamałem się i walczę co weekend, nie wychodzi i walczę dalej. W tym roku drugi rok z rzędu nie było mnie na Nowych Horyzontach a jeździłem od 2018 roku. Chcę nagrywać vlogi o najlepszych filmach z lat 2018,2019,2021,2022, marzę o tym sześć lat. Poszukuję pracy min. w Baristic Inclusive School i na planie filmowym. Szkoda, że żadna z kawiarnii się nie odezwała. Znam chłopaka, który chodził na nielegalne ravy w samoizolacji. Ja nigdy nie miałem tyle przestrzenii do decydowania o sobie, on był z znajomymi na wakacjach albo sam. Pierwszy raz pojechał na zagraniczne wakacje jak miał 18 lat, do Amsterdamu. Mam wrażenie, że nigdy w życiu nie przeczytałem żadnej książki i że przestałem się uczyć po 11 roku życia. Nie wiem kiedy przestałem się uczyć. Ta matura byłaby świetną rekompensatą dla samego siebie za okropny czas w liceum. Nigdy nie chciałem w wieku 26 lat siedzieć z rodzicami na Mazurach. Czuję się jak gówno i mam wszystkiego dosyć. Nie wiem co mam robić i czuję, że przegrałem życie. Brakuje mi życia, mam wrażenie, że nigdy nie żyłem i wierzę w to, że mogę zacząć wszystko od nowa. Tak bardzo boli mnie to, że nie mam po preostu nic i nigdy nie byłem nigdzie opröcz Nowych Horyzontów, np. z grupą znajomych na Mazurach. Nienawidzę swojego życia i potwornie mnie boli. Choviaż to wszystko może być początkiem do czegoś nowego. Jak spojrzę na to ile mogłem mieć pięknych podróży, doświadczeń naukowych i seksu to boli bardzo. Abstrahując od tego co przeżyłem z rodzicami to być może to ja nigdy nie dałem sobie szansy na życie i wszystko spierdoliłem zupełnie sam. Ogromnie się boję, że nigdy nie zdam matury, 8 przedmiotów za 400 zł od podejścia, nigdy nie wyprowadzę się na studia i tak sobie utknę zdając te maturę na całe wieki z zaburzeniami i rodzicami. Raz w życiu robiłem sobie obiad i dwa razy w życiu kupiłem sobie ubranie. Nigdy nie miałem poczucia kierowania własnym życiem. Moi znajomi potracili dziewictwo w wieku szesnastu lat a ja nie mam nic, oni umawiali się z dziewczynami, wychodzili z domu, rodzice nie robili im problemów z wszystkim. Myślę, że to poczucie, że nic nie robiłem może być pięknym początkiem życia. Tylko ja nie wiem jak mam żyć. Moja siostra może wszystko, a ja nic. Tak bardzo boli mnie moje życie i mam wszystkiego dość. Ona miała jechać na Mazury a pojechała z chłopakiem nad morze. Osoby, które znam, młodsi od mnie pracują w Filmwebie, jeżdżą na festiwal do Wenecji, a ja nie mam nic. Boję się, że mimo wszystko na całe wieki utknę w swojej sytuacji z maturą. Nigdy nie byłem na randce. Jedyne co mi pozostaje to walczyć, ale to wszystko tak cholernie boli gdy nie ma się nic. Chciałbym grać sety DJskie, umieć obsługiwać konsoletę, mieć tatuaże, robić tatuaże, malować obrazy, murale, martwą naturę, umieć gotować, grać na pianinie. Nienawidzę swojego życia. Niektórzy pracowali od osiemnastego roku życia a ja wtedy pracowałem nad poczuciem sprawczości i zastanawiałem się jak tu znów normalnie myśleć o pracy gdy mama zmusiła mnie do renty. Tak bardzo się wszystkiego boję i chcę nareszcie zacząć żyć. Mimo dziesięciu lat psychoterapii nadal mam bardzo niską samoocenę i żadne poczucie własnej wartości. Mam wrażenie, że nigdy w życiu nie przeczytałem książki. Wielokrotnie miałem się zabić, ale nie mam odwagi. Ja wciąż tu jestem. A może i tak nic mi się nigdy nie uda i mimo wszystko warto żyć dalej? Taki Antoni Grudniewski ma wszystko.

Bardzo ciepła dziewczyna, wrażliwa i pełna pokory wobec tego co jest. Z dużym emocjonalnym potencjałem. Ściskam mocno 🤗🤗

W tym chorym świecie i ludźmi którzy nas otaczają naprawdę się nie opłaca 😢. Trzeba raczej niestety próbować być przysłowiową kurwą jak większość ludzi w naszym kraju jest dramatyczna sytuacja w Polsce i ludzie to wredne bydlaki zjebane zawistne bez szacunku miłości itd . Żeby być w zgodzie ze sobą to chyba trzeba uciekać do lasu jak najdalej od ludzi ❤❤❤❤💪😉

Love

Chetnie zobaczyla bym na tym kanale rozmowe z Panią Beatą Pawlikowską. Ciekawe jak ta rozmowa by sie układała

Dziękuję za ten film. Byl mi bardzo potrzebny. Właśnie zaczynam ten proces, mam dość. Trzymajcie kciuki 😒🫣

Mega wartościowy wywiad, a raczej rozmowa. Obejrzalem 15 minut, po czym przerwałem, zawołałem żonę, przewinąłem do początku i następnie jednym ciągiem, razem obejrzeliśmy całość. A potem jeszcze pól godziny dyskusji na temat materiaĺu. Dziękujemy.

Życie nie ma sensu. Trzeba sobie samemu ten sens stworzyć. Potrafić samemu na bazie doswiadczen w zycu zdefiniowqc sens jaki swemu byciu na swiecie chcemy nadac - jak go zdefiniowac.