Magda Halicka: “Nieleczona trauma da o sobie znać”

[@monikaciesielska1094]

Trudno mi się tego słucha. Mocno mnie to dotyka. U mnie, w dorosłości, po zamiecionej pod dywan traumie z dzieciństwa, wybiły kompulsje. Różne. Jedzenie. Zakupy. Nadmiarowe korzystanie z wydarzeń kulturalnych. Ważna i potrzebna ta rozmowa. Bardzo za nią dziękuję.

[@goskaserafin]

dziękuję, że piszesz, mam nadzieje, że mimo że trudno ci było słuchać, ta rozmowa pomogła

[@monikaciesielska1094]

@@goskaserafin Pomogła ❤

[@olexys]

Świetna rozmowa. Trafne pytania prowadzącej, a od pani Magdy bije ogrom doświadczenia i wiedzy. Dziękuję.

[@goskaserafin]

dziękujemy! Cieszę się, że odcinek się podobal:) Jeśli ten mój kanał i wywiady dają Ci coś dobrego wesprzyj mnie prosze groszem na Patronite

[@Pan_Goozikowy]

Kolejna ważna i mocna rozmowa. Podziwiam ludzi pracujących z innymi ludźmi w kryzysach, w traumach, ale tych pracujących z dziećmi, nastolatkami szczególnie . Szacun dla Pani Magdy, a obu Paniom dzięki za kolejną ważną rozmowę.

[@goskaserafin]

dzięki za komentarz. Ja też jestem pod wrażeniem pracy psychotraumatologów szcegolnie pracujacych z mlodzieżą

[@marialar1818]

Pani Gosiu, bardzo dziękuję za mądry wywiad. Jestem mamą dorosłych dzieci, i wciąż się uczę ❤. Jestem bardzo poruszona i wzruszona. Bardzo dziękuję za cudowna rozmowę.❤

[@goskaserafin]

Pani Mario dzięŻuję pieknie za komentarz. cieszę się, że rozmowa dała Pani coś dobrego

[@silktouchninja]

Mocny wywiad, mi też było mówione, że nic się nie stało.

[@goskaserafin]

bardzo mocny, chyba jeden z mocniejszych jakie zrobiłam

[@asiars6348]

Świetna rozmowa dwóch świadomych, otwartych i mądrych osób. Słuchałam jako mama dorosłych dzieci i jako dziecko swoich rodziców. Bardzo dziękuję 🌻

[@goskaserafin]

dziękujemy, to był cholernie trudny odcinek

[@adesigning]

Pamiętajmy, że nie tylko w środowisku domowym byliśmy zaniedbywani emocjonalnie ale również w szkole.

[@goskaserafin]

dokładnie!

[@magda20006]

Bardzo dobra rozmowa, wiele przydatnych informacji.

[@goskaserafin]

dziękuję, cieszę się ogromnie

[@karolinapawowska9375]

Bardzo poruszająca, cenna, dobra i ważna rozmowa🙏🩵 bardzo dziękuję 🙏🩵

[@goskaserafin]

dzięki za obejrzenie

[@ewaczekoladewa]

Gościni to wspaniała osoba, z charyzmą. Dla mnie cenne jest to, że jest konkretna, a przez to trafiająca wprost do serca, również dlatego, że nie owija w bawełnę. Wyobrażam sobie jak super czują się przy Niej pacjenci, bo nie banalizuje trudnego doświadczenia. Cudowny talent do prowadzenia psychoedukacji nas zwykłych ludzi, którzy nie liznęli wiedzy psychologicznej. Chcę Pani więcej.

[@goskaserafin]

dziękuję za ten komentarz! Zgadam się Magda ma niesamowita charyzmę i ma tez ogromna wiedzę!

[@magdalenajuchnowicz269]

Można zupełnie nie pamiętać. Ja sobie przypomniałam po latach. W innym wydarzeniu pamiętam emocje ale nie fakty. Jednak ciało pamięta.

[@Auntie_entropiah]

Bardzo wazna rozmowa. Raptem parę tygodni temu dowiedziałam się od mojej terapeutki że trauma w dzieciństwie może wywołać objawy adhd i autyzmu. Od Was dowiedziałam się jeszcze więcej, dziękuję jak zawsze ❤

[@goskaserafin]

dziękuję, mam nadzieje, że ta rozmowa pomogła coś poukładać

[@Auntie_entropiah]

@@goskaserafin pomogla, ale tez rozwalila przykladami tych dzieci z najgorszymi doswiadczeniami 😞

[@Auntie_entropiah]

@@goskaserafin a najważniejsze że pomogla obecnym rodzicom chronic ich dzieci

[@AC-jl7hb]

Może wywołać objawy PODOBNE do ADHD lub Autyzmu. Z autyzmem i ADHD się rodzimy

[@ElżbietaCzymaj]

@@AC-jl7hb do zapłodnienia dochodzi w jakichś okolicznościach. Czasem rodzice znają się dłużej niż np. gdy na dyskotece „ w kiblu”, po narkotykach, dobrowolnie albo przymusowo dzieci sprawdzają czym jest seksualność? I później w jakimś brzuchu rośnie dziecko… które zmienia cały układ rodzinny. Często jest powodem wstydu, rzadko owocem miłości. A kiedy dodać czas wzrastania w brzuchu, a kiedy ktoś jest u świekry, a ta na swoim terytorium… coś o przy błędach łamiących życie synka. synek milczący, wziął rosnący Brzuch i gęby do wykarmienia. naprawdę, nie dziwne, że DNA słysząc bicie serca matki, później, że jest się „ pierdolonym nasieniem swego ojca”, to w chwilach, kiedy nie tak robiłaś, zrobiłeś jak mamusia, rodzeństwo, by chcieli… Nie może być, że nie pojawi się ADHD, inny zespół objawów. Które medycyna Akademicka, Psychiatria jakoś muszą zakwalifikować? później, w gabinetach zaproponować, co ewentualnie z tym robić? Jak sobie radzić z nawracającymi przejawami co na etapach wzrastania w domu rodzinnym było zdegenerowane? Co u fizjoterapeuty? Co na spacerach? Dlaczego nie wysiłkową… Nie wyczynowo, nie na krótki dystans, jak najbardziej z czułością, miłością wobec siebie. ot patrząc co było pierwociną, i dopiero później skutkiem? Jednocześnie patrząc, ile w tym naszego? Z czego czerpiemy? dlaczego coś dyskredytujemy, dlaczego odrzucamy… Czy mamy prawo być czymś znużeni? Dlaczego ignorujemy nie będąc ignorantami, albo będąc nimi. Bo takie nasze prawo… Żeby iść we własnych butach, własnym tempem. Tak jak podpowiada nam intuicja, doświadczenie i potrzeba zrozumienia, albo nie. Przymus to konieczność, to próba nacisku, to jak zgwałcenie. to sugestia żeby się oddalić, nie odcinając sobie rąk. Bo nasze życie w naszych rękach.

[@agatas8612]

Bardzo trudny, ale potrzebny i mądry temat.

[@goskaserafin]

dziękuje za obejrzenie, trudny, bolesny, ale okazuje się że częstszy niż nam sie moze wydawac

[@QRazan]

Bardzo dziękuję za tę rozmowę.

[@goskaserafin]

dziękuję za obejrzenie

[@adelasvoncinarova]

ja jako dziecko jechałam do internatu z zrodzicami 300 czy tam 400 km. i miałam taką jakby dziecięcą walizeczkę malutką s paroma drobnymi zabawkami. I kiedyś się zdarzyło, że albo zapomnieliśmy go w pociągu albo coś takiego. i ja teraz mając lat 42 jak sobie pomyślę o tej zgubionej walizeczce dzieciecej, to mam bardzo mocne wrażenie, że jakby tą stratą tej walizeczky z zabawkami to nie tylko prosta strata wtedy, w tym czasie, ale że przez to straciłam w życiu dużo więcej. Tak samo jak przez to, że wyrzucono mnie z przedszkola ze słowami, że jestem trudnym dzieckiem, bo teraz jak wpadam na jakieś zabawky typu przedszkolnego, to się nimi lubię pobawić, i jeszcze czuję przy tym radość. Przyczym nie chcę mówić, że radość jest zła, ale no wydać na tym, jak bardzo z tamtego okresu mi brakuje.

[@goskaserafin]

to jest niesamowite jak rzeczy, sytuacje i wspomnienia z dzieciństwa mogą działac w dorosłym zyciu

[@nikodemsliwinski3655]

Jedna z lepszych rozmów, jak nie najlepsza!

[@goskaserafin]

dziękujemy!

[@optyymistka5972]

Wspaniały wywiad 🩷

[@optyymistka5972]

Tzn rozmowa

[@goskaserafin]

Dzięki!

[@AustraliaPolska]

Świetny odcinek, mega rozmowa…

[@goskaserafin]

DZIĘKUJĘ!

[@naataliyah]

Dziękuję za ten odcinek ❤ Od paru miesięcy zaczęłam sobie uświadamiać, że mnie dotyczy ten temat, niestety. Znam też osobę, która miała trudne dzieciństwo, choć nie znam szczegółów i zaczęła mieć problemy właśnie po 25 roku życia. Pierwszy raz tu usłyszałam, że te zaburzenia osobowości objawiają się właśnie po tym wieku.

[@goskaserafin]

dzięki za komentarz! Cieszę się, że rozmowa dała Ci wsparcie!

[@the_most_in]

Smutne jest to jak często mamy do czynienia z brakiem reakcji instytucji, które mają pomagać, trzeba mieć twarde dowody, aby ktoś uwierzył np. przy znęcaniu się psychicznym przez rówieśników i bagatelizowanie tego przez szkołę, bo nie ma namacalnych efektów (np. podbicie, okaleczenia)

[@goskaserafin]

każda instytucja to ludzie i to od ludzi zależy jak zareagują niestety

[@kasiaki1934]

Dziękuję 💚

[@goskaserafin]

dzięki za obejrzenie

[@KatarzynaKrzywda]

Gosiu zrób jakiś odcinek o regulowaniu radości 😊

[@anya-pg1vd]

Baaardzo dobra rozmowa!

[@goskaserafin]

dziękujemy!

[@ElżbietaCzymaj]

Słuchając pań, myślałam o kobietach, które decydują się na sztuki walki, później są uznawane za wojowniczki… godne zachwytu, podziwu, że są… Zupełnie wyjątkowe, że są cudami, przykładami do naśladowania. A one opowiadają o kochających rodzinach, z których pochodzą. Opowiadają również o walkach, do których wystawili je promotorzy. pełni podziwu widzowie mówią jakie one są dzielne?! Relacjonujący wydarzenie mówią: ile zarobiły? Ile ciosów zainkasowały w głowę. Wtedy myślę czy sprawa, głębiej nie sięga jakiegoś utraconego honoru? Utraconej twarzy… jeśli mieliśmy dwoje rodziców, czworo dziadków, ośmioro pradziadków? A obcy przychodzi do naszego świata… I w końcu trzeba wziąć za to odwet. Bo przekonują nas, że istnieje obowiązek wobec Ojczyzny. Że patriotyzm wymaga walki… Czy gwałt się gwałtem odciśnie? Czy egzystencja, a może zasługi, poza „ kasiorą”, o której kiedyś Familia kiepskich, z taką atencją? To moje skojarzenia… Nie przypadkowe, jeśli zaglądam w powiedzonka, które funkcjonowały w mojej rodzinie. Nastawienie romans swoich i obcych. W moralność, intencje, długi i zobowiązania. W to, co wciąż wlecze się za mną… W uczuciach, w wyborach, w emocjonalności. Pisząc o romansie mam na myśli, że wchodzimy w związki jak nóż w masło… A dlaczego? Dlaczego takie zawody? I w czym zawiedliśmy albo kto wcześniej nie dopełnił zobowiązań? Czy, my we wstydzie „ musimy”… Naprawiać? A jeśli tak to w czyim imieniu? czy np. z powodu wdzięczności za życie, którym nas obdarowano? A może to ekonomia, jak wspominałam? A może, że mamy być pożytecznymi… Przyroda zna zjawisko trutniów, które jesienią opuszczają dom. Mają zginąć… Nieprzydatne. W zadziwieniu przyjęłam tę wiadomość, przed laty, myślałam o regułach natury, które bezlitosne, i w jakimś sensie przenikliwe… Mądre w dawce okrucieństwa. Czy tylko czasem jest mowa ( wracam do kobiet, które walczą w klatkach, w igrzyskach… Śmierci?) o fizjoterapeutach, na pomykają o nich z Rzadka, którzy leczą ich… Zwyrodnienia. Jak bolesne są to procesy, ile trzeba leków? Jak długo trwałe są to procesy? Słuchając ludzi, zastanawiam się nad stawką, którą biorą za swoje działania… I myślę o energii, którą wydatkują… myślę też o cenie, o zakończeniu kolejnego roku podatkowego? O zeznaniach przed ważniejszą od nas instancją… I o lękach, myślę, które przykrywane przez Gorzki śmiech, cynizm, naprawiane u chirurgów plastycznych lub innych, którzy mają za nas dźwignąć naszą przyszłość, klejoną z przeszłością, naprawdę najważniejszą teraźniejszością. Jak znawcy tematu, radzą sobie z ciężarem, który biorą na siebie? Gdzie jest równowaga w dawaniu i braniu, myślę, kto to umie wypośrodkować jest najmądrzejszy z ludzi. Obserwuję zwierzęta, mam ich troje, one wiele mi uświadamiają… pozdrawiam obie panie, dziękując, że rozmowa pań poruszyła we mnie skojarzenia z mojego domu. wzorce postępowania, Warunkowanie uczuć, spojrzenia gdzie są moje granice… ile spraw wydarza się w łazienkach, ubikacjach… „ Kiblach”? tak, kiedy byłam nastolatką mówiono o tym miejscu… A i, że tylko tam możemy się odsłonić… Przed ludźmi trzymamy „ twarz”, chichocząc, robiąc „ bekę żeby nie oddsłonić słabizny”… jesteśmy dosadni, wulgarnymi, agresywnymi żeby nie okazać się poddanymi. Uległość to przecież… delikatność w traktowaniu postrzegana jest jak nie warta uwagi, szacunku. Prosi się świnia, albo żebrak. Dojrzały człowiek tylko czasem rozumie czym jest Serdeczna prośba. To dlatego, kiedy rodzic nie słyszał próśb, dyskredytował, na starość może pęknąć, a dziecko i tak zapamięta pierwszy kontakt, kiedy trafi do życzliwego człowieka, spojrzy mu w oczy, usłyszy barwę głosu i gotowość rozwiązania zaprzeszłych spraw, trudnych, może z lekceważyć pomoc. A kiedy coś jest odpłatnie… To trochę inaczej, jak za darmo. czasem pieniądze, regulowanie usługi, następnie odcięcie to bardzo ważna kwestia. Darmo nie należy dawać, bo nie będzie docenione.

[@katelove5031]

To uczucie kiedy masz wrażenie że ten odcinek został nagrany właśnie dla ciebie…

[@goskaserafin]

pomógł?

[@katelove5031]

@@goskaserafin rozdrapał, ale pomógł, bo wiedza o sobie i swojej psychice jest kluczem do życia w spokoju i zgodzie ze sobą, dziękuję za to co robicie 💪🏻

[@kama645]

Mam wrażenie ,że 80 % ludzi ma jakieś traumy z dzieciństwa.

[@mariusztomaszewski87]

Super rozmowa swietna specjalistka u mnie tak bylo trauma z dziecinstwa nie leczona uderzyla z potezna sila w doroslym zyciu

[@goskaserafin]

dzięki, mam nadzieje, że ta rozmowa pomogla cos poukłądac

[@moniqelang1689]

to wiemy od lat z innych kanalow,nic nowego

[@marekkorton976]

Małgoniu, Ty piękniejesz z dnia na dzień. Jak Ty to robisz ?

[@goskaserafin]

tak? dziękuję:) nic nie robię:)

[@marekkorton976]

@@goskaserafin Czyli....matka natura działa.

[@twojkoszmar4231]

Ciekawe. 2 razy mialam ataki paniki (w zyciu w roznych okresach zycia) bez zadnego zagrozenia (w jednym przypadku byli mezczyzni co obcinali drzewa mialam 14 lat, w wieku 12lat bylam nagabywana przez pedofila w stylu cos "chcesz zarobic stowe?" I tyle, on pojechal ja odmowilam, pamietam do dzis jak w tv lecial film jakis gdzie byla zgwalcona dziewczyna nie wiem co to byl za film byla ta scena,miala majtki w gardle sprawca ja tak zostawil) za kazdym razem atakow bylam w towarzystwie ale w ustronnych miejscach, po prostu nie podobalo mi sie miejsce I czulam niepokoj tak w ciagu kilku minut sie to nakrecilo ze ucieklam ,bieglam na oslep przed siebie na automacie jakby mnie ktos gonil,ciagle czulam zagrozenie. Od dziecka mam leki przed chodzeniem po ciemku czuje wtedy zagrozenie to sie zaczelo gdy zaczelam dorastac. Paranoiczny strach oczywiście boje sie gwaltu, gdy idzie facet obcy I ja jestem z nim sama na ulicy (wyobrazam sobie tylko bo od 20 lat nie dopuszczam do takich sytuacji I juz planuje powrót kiedy wiem ze bedzie ciemno,aby bylo bezpiecznie) skad to? Nie wiem. Bylam adoptowana. Kolega matki ktoremu mnie zostawila pod opieka ponoc porzucil mnie w nocy gdzies dodatkowo we krwi mialam alkohol mialam wtedy kilka miesiecy. Od porodu matka mnie nie akceptowala i olewala moje potrzeby. Sama byla ofiara przemocy w dziecinstwie I molestowania przez rodzica, zaniedbania,przemocy przez to wpadla w towarzystwo kryminalne,alkohol i ma takie zycie jakie ma. W rodzinie adopcyjnej jeden rodzic tez z trauma porzucenia zapewne bo tez byl oddzielony od biol rodziny i umieszczony w placowce nie reagowal pozytywnie na moje emocjonalne potrzeby, frustrowal go placz,smutek gdy dorastalam tez,prezentowal wybuchy zlosci, przekraczane byly granice rodzic-dziecko np zwierzanie sie rozne takie co nie powinno miec miejsca, obarczanie wina za stan emocjonalny rodzica. dodatkowo bylam odrzucona przez grupe w szkole (klase,ofiara szykan byly tam mysli s,i okaleczanie )co pewnie w polaczeniu z wczesnodziecieca trauma I tym uniewaznianiem dalo niezly mix. W wieku 21 stwierdzono mi zaburzona osobowosc- borderline . No I pewnie mam zaburzona wiez bo matka co chwila mnie porzucala u kogos (nie wiadomo kto I jak sie mna zajmowal) I szla pic (sama byla porzucona emocjonalnie I fizycznie przez rodzicow i nie dala ciepla matczynego ani mi ani pozniejszym dzieciom ktore wychowala, dzieci jej corki tez odebrane z rodziny), po adopcji gdy mialam kilka lat calymi dniami opiekowala sie mna znajoma rodziny bo rodzice pracowali. Mam wspierajacego partnera ale ciagle mam wrażenie ze nie dostaje uwagi,wsparcia,komplementow na tyle ile bym potrzebowala I ta dziura jest ciagle. Lata dlugie w terapiach,na lekach I wewnetrznie malo sie zmienia. Lubię robic z siebie ofiare I licze na atencje I wspolczucie, rodzic mowil aby sie nie uzalala slyszalam to cale zycie I słyszę a nadal to nie skutkuje. Czy dziura porzucenia I niekochania I niespelnionych potrzeb jaka powstala w pierwszych dniach I miesiacach mojego zycia kiedys sie uleczy? Bo trace juz nadzieje. Ponad 10 lat terapii jak krew w piach a wizja macierzynstwa mnie przeraza. Wlasnie cierpie na emocjonalne zajadanie slodyczami co mnie frustruje juz wolalabym isc w alkohol bo coraj bardziej nie lubie wygladu mojego mimo ze mi mowia ze szczupla.Trzymajcie sie wszyscy sjrzywdzeni ❤

[@malgorzatakall6059]

Kto napisał "Ciało pamięta"?

[@goskaserafin]

Rothschild, wydaje WUJ wuj.pl/ksiazka/cialo-pamieta

[@h4xi0rek]

Pierwotnie van der Kolk

[@bnowosielska]

Czy można się do pani umówić ?

[@evbemma33]

Czy bullying czy mobbing tak samo jak dzieciaki potrafia byc wobec siebie absolutnie bezwzgledne tak samo w doroslosci w pracy np w korporacji wspolpraconicy czy managerowie tak samo potrafia byc absolutnie bezwzgledni choc wtedy nie wsadzaja nikomu fizycznie glowy do kibla ale jest to przemoc psychiczna.

[@karzenowanie]

trudne to wszystko

[@goskaserafin]

bardzo, ale mam nadzieje, że ta rozmowa pomogła, coś ułozyła, wyjaśniła

[@themaskator]

25:28 Czyli rozumiem, że pani psycholog uważa, że to potencjalny gwałciciel (wskazany jako sprawca) powinien udowadniać swoją niewinność? Czy pani psycholog jest w stanie w takim wypadku zaakceptować fakt, że ewentualne pomówienie w tym zakresie powinno być karane adekwatnie do kary jaka grozi za gwałt, czyli bezwzględnym, wieloletnim więzieniem? Panie rozmawiają tu o efekcie przeniesienia, kiedy to pacjenci uważają, że to co ich dotyka jest powszechne i normalne ale jednocześnie pani psycholog nie zauważa, że jej widzenie rzeczywistości jest mocno zakłócone? Skąd te emocje, czy nie jest tak, że psychoterapeuta powinien izolować się od emocji pacjentów?

[@AC-jl7hb]

W tym wypadku jest to bardzo powszechne, a pomówienia to jest promil.

[@themaskator]

@@AC-jl7hb Czyli rozumiem, że w twoim systemie wartości można poświęcić promil (statystyki?) dla idei, czy tak?

[@medicre_eminent]

​@@themaskatorTo działa w dwie strony.

[@h4xi0rek]

@themaskator no tak, bo lepiej poświęcić 999 promili ofiar, niż 1 promil niesłusznych sprawców. Jak ja uwielbiam te myślenie, że ofiara będąca obiektem znęcania się ma równe możliwości obrony co sprawca - uswiadomie cię, nie ma, często dochodzi też stopniowe rozbrajanie takiej ofiary z jakichkolwiek możliwości przeciwstawienia się oprawcy i jest to długotrwały, metodyczny proces (tzw. grooming). Tak, niesłuszne oskarżenia też bywają problemem, ale dużo mniej powszechnym niż to, jak się to przedstawia w mediach , w porównaniu do problemu braku ochrony faktycznych ofiar. I tak, jeśli fałszywe oskarżenie zostanie dobitnie udowodnione, oskarżyciel powinien ponieść surowe konsekwencje, natomiast nie powinno to sprawiać, że ofiary zaczną się bać korzystać z wymiaru sprawiedliwości w obawie przed tym, że sprawca ich tam ogra.

[@annaro5860]

Nie wyobrażam sobie, żeby dziecko zmyśliło gw*łt i o tym opowiadało, symulując objawy traumy. A rozmówczyni na pewno jest pod solidną superwizją i profesjonalizm terapeuty nie równa się byciu zobojętniałym. Wtedy możnaby gadać do robota.

[@EwaCzeslawa]

Słaba rozmowa. Gość ogólnikowo odpowiada, nieciekawie. Jak trójkowa studentka. Prowadzaca jeden wielki chaos w pytaniach w dodatku fatalnie je formułuje. Długie pytania że nawet gość się gubi o co pyta. Po kilku minutach mam wrażenie straconego czasu i odpuszczam

[@mariusztomaszewski87]

apel do rodzicow rodzice nie niszczcie swoich swoich dzieci jesli niepotraficie byc rodzicami to nimi nie badzcie bo fundujecie wlasnym dzieciom pieklo na ziemi

[@Auntie_entropiah]

Nauczyciele też powinni być jakoś "przesiewani", bo takich patologinczych zachowań z ich strony jakich doświadczyłam nigdy nie pojmę (i nawet nie próbuję 😏)

[@kasiakulczynska6699]

​@@Auntie_entropiah przesiewani do pracy na za najniższa? Obawiam się, że wtedy nie byłoby nauczycieli wcale.