Gedicht - De Brug

‪@Kloeg-uitvaartzorg-3194DC‬
Spraakgedichten bieden een kans voor mensen met een visuele beperking, waarbij woorden tot leven komen door middel van gesproken taal. In plaats van te vertrouwen op geschreven tekst, onthult de kracht van het gesproken woord de emotie en betekenis achter elk gedicht.
Gedicht ‘De Brug’
Breng jij mij op weg tot aan de brug?
Ik ben zo bang om daar alleen te staan.
Als we daar zijn, ga niet direct terug,
maar wacht totdat ik overga
en zwaai me na.
Dan voel ik me veilig en vertrouwd.
Breng jij mij weg tot aan de brug?
Ik heb geen idee hoe diep het water is.
De overkant lijkt mij zo ver.
Je kunt de oever hier niet zien.
Zover het oog reikt zie ik mist.
Ik twijfel aan het verder gaan.
Je angst voor de dood
is je angst voor het leven.
Het nieuwe lijkt te groot
om het oude op te geven.
In de diepte van je verlangen,
ligt de kennis van het nieuwe leven
zoals een vlinder al weet van vliegen
in zijn donkere cocon.
Breng jij mij weg tot aan de brug?
En ga dan niet te vlug weer terug.
Zwaai mij na als ik erover ga.
Een heel klein duwtje in mijn rug
is alles wat ik verlang van jou.
Dank voor je liefde en trouw
ik ga nu gauw
Want het begin is reeds in zicht .
Ik voel de warmte van een licht.