Jacek Pyżalski - Kilkanaście małych sposobów na motywację ucznia

Wykład dr hab. prof. UAM Jacka Pyżalskiego, wygłoszony podczas III Międzynarodowego Sympozjum Naukowego Neurodydaktyki, odbywającego się w dniach 20 - 22 października 2017 na Wydziale Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

[@martacipiszewska5987]

Kocham wykłady pana Pyżalskiego. Daje i konkret (narzędzia do ręki) i teorię (wyjaśnienie pewnych psychosocjologicznych mechanizmów). Pracuję z dziećmi, ale to nie jest moje hobby. Interesuje mnie psychologia organizacji (zwł. totalitarnych, takich jak wojsko), psychologia konfliktów zbrojnych, teoria wywiadu itp. Z tej perspektywy nie widzę dużej różnicy między byciem dobrym dowódcą w wojsku a byciem skutecznym wychowawcą. Sam autorytet nominalny (funkcja + ranga) nie wystarczy. Trzeba zbudować autorytet realny, czyli relację. Inteligentny żołnierz potrafi zniszczyć oficera (sprawić, by "poleciał" z funkcji). Z kolei inteligentny dowódca potrafi "ustawić" np. buntownika lub ofiarę tzw. "fali" w oddziale, tak, żeby ta osoba wyszła z danej negatywnej roli. Zdarzają się przypadki umyślnej manipulacji, żeby zniszczyć kogoś w grupie (np. plutonie wojska). Jedną z metod jest umyślne (!) wywyższenie go na forum grupy (np. "to jedyny inteligentny człowiek w tym plutonie", "nie dorastacie mu do pięt" itp.) Są ludzie, którzy robią to intuicyjnie - nikt ich nie szkolił, wpadli na ten pomysł intuicyjnie dzięki swojej inteligencji i umiejętnościom społecznym. Jedną z metod pozytywnych, dyscyplinujących "buntownika" jest odwołanie się do normy grupowej i podkreślenie rangi danej grupy (np. "w naszej kompanii ludzie nawzajem się szanują. A nasza kompania jest najlepsza w pułku" - itp.) Odpowiedzialność zbiorowa - to chamska sprawa, ale czasem nie da się inaczej (jeśli się mylę, proszę mnie sprostować). Poważne rozmowy prowadzi się na osobności. Nie wolno zgubić dystansu. Strata panowania nad sobą może kosztować utratę autorytetu (zaufania) - które potem trudno odzyskać. Bardzo trudno jest też "uratować" członka grupy, (np. dziecko w klasie), który wszedł w negatywną, szkodzącą mu rolę (np. etykietka "świrus"). Sprawa jest ciężka, bo zwykle jest to rola już utrwalona i ta osoba czerpie z niej korzyści (podwyższa swoją rangę w grupie kosztem nauczycieli, jest ciągle w centrum uwagi, czuje się ważny, bo wszyscy się go boją, itp. itd.). Dziękuję za mądre wykłady! Bardzo pomagają zrozumieć pewne prawidłowości, działać z sensem, wyjść z utartych schematów. Częsta skarga nauczycieli: "na niego nic nie działa - bo on taki jest". A to tzw. podstawowy błąd atrybucji. Może nie tyle "taki jest", co kontekst społeczny wydobył z niego nie ten potencjał, co trzeba.

[@zielaty]

świetny wykład, ale dźwięk leży

[@MadziaRozgonska]

szkoda że nie widać prezentacji:(