Рет қаралды 269
The pond with water lilies
Zorica is a small, natural and completely fairytale lake located in Eastern Zagori, drowned in a black pine forest. Most people know it as "The pond with water lilies". It got its name Zorica from the stream that flows a little lower. The lake is located in Eastern Zagori in the area between the villages of Flabourari and Greveniti, right on the provincial road that comes from the lake of Pigi tou Aoos. The size is very small, reaching about 2 hectares with a perimeter of 180 meters. Its banks from the side of the road are calm and thus one can easily observe frogs and newts in the shallows, while from the side of the forest a densely vegetated hill rises calmly. The special thing about Lake Zorica, beyond its enchanting beauty, is that it is a rare habitat, a small natural lake in the middle of the forest, an important habitat for various species of forest fauna and flora. The lake is embraced by a forest consisting of beautiful black pines, while a little above there are beeches. Much of its surface is covered by water lilies, which when they bloom, at the beginning of summer, give a dreamlike image to the landscape.
The only Greek village that is divided in two by a river.
It is located approximately 70 km northeast of the city of Ioannina. In the 2011 census, it had 115 inhabitants, who are engaged in logging and tourism. The village was also known by the Vlach name Baieasa. The Aoos river passes through the village, from the sound of its waters the village probably got its name. Around the river there are remarkable habitats that host rich flora and fauna. Vovousa is one of the entrances to the Valia Kalda National Park. In the middle of the village is the landmark of Vovousa, the single arched stone bridge that joins its two banks and neighborhoods. It was built in 1748 by Alexios Missios and has been recognized as one of the newest archaeological monuments. According to tradition, Vovousa arose from the union of four smaller villages. It flourished as a member of the autonomous region of Zagori during the Turkish occupation and was considered one of the largest Zagorochoria. In the earlier years, the main occupations of the inhabitants of Vovousa revolved around animal husbandry, trade and transport.
Η λίμνη με τα νούφαρα
Η Ζορίκα είναι μια μικρή, φυσική και τελείως παραμυθένια λίμνη που βρίσκεται στο Ανατολικό Ζαγόρι, πνιγμένη μέσα σε ένα δάσος μαυρόπευκων. Οι περισσότεροι την γνωρίζουν ως «Η λίμνη με τα νούφαρα». Την ονομασία Ζορίκα την πήρε από το ρέμα που κυλάει λίγο πιο χαμηλά. Η λίμνη βρίσκεται στο Ανατολικό Ζαγόρι στην περιοχή ανάμεσα στα χωριά Φλαμπουράρι και Γρεβενίτι, ακριβώς πάνω στον επαρχιακό δρόμο που έρχεται από τη λίμνη των Πηγών του Αώου. Το μέγεθος είναι πολύ μικρό, καθώς φτάνει περίπου τα 2 στρέμματα με μια περίμετρο 180 μέτρων. Η όχθες της από τη μεριά του δρόμου είναι ήρεμες και έτσι μπορεί κανείς με ευκολία να παρατηρήσει βατράχια και τρίτωνες στα ρηχά, ενώ από τη μεριά του δάσους υψώνεται ήρεμα ένας πυκνόφυτος λόφος. Το ιδιαίτερο με τη λίμνη Ζορίκα, πέρα από τη μαγευτική ομορφιά της, είναι ότι αποτελεί ένα σπάνιο οικότοπο, μια μικρή φυσική λίμνη στη μέση του δάσους, σημαντικό βιότοπο για διάφορα είδη της δασικής πανίδας και χλωρίδας.Η λίμνη αγκαλιάζεται από ένα δάσος που αποτελείται από όμορφα μαύρα πεύκα, ενώ λίγο πιο πάνω υπάρχουν οξιές. Μεγάλο μέρος της επιφάνειας της καλύπτεται από νούφαρα, τα οποία όταν ανθίζουν, στις αρχές του καλοκαιριού, δίνουν μια ονειρική εικόνα στο τοπίο.
Το μοναδικό ελληνικό χωριό που χωρίζεται στα δύο από ένα ποτάμι.
Βρίσκεται περίπου 70 χλμ. βορειοανατολικά της πόλης των Ιωαννίνων. Κατά την απογραφή του 2011 είχε 115 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με την υλοτομία και τον τουρισμό. Το χωριό ήταν γνωστό και με την βλάχικη ονομασία Μπαϊεάσα.Μέσα από το χωριό περνάει ο ποταμός Αώος, από τη βοή των νερών του οποίου πιθανότατα πήρε και το χωριό το όνομά του. Γύρω από το ποτάμι υπάρχουν αξιόλογοι οικότοποι που φιλοξενούν πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Η Βωβούσα είναι μια από τις εισόδους για τον Εθνικό Δρυμό της Βάλια Κάλντα.Στη μέση του χωριού βρίσκεται το ορόσημο της Βωβούσας, το μονότοξο πέτρινο γεφύρι που ενώνει τις δύο όχθες και γειτονιές της. Χτίστηκε το 1748 από τον Αλέξιο Μίσσιο και έχει αναγνωριστεί ως ένα από τα νεότερα αρχαιολογικά μνημεία.Σύμφωνα με την παράδοση η Βοβούσα προέκυψε από τη συνένωση τεσσάρων μικρότερων χωριών. Γνώρισε μεγάλη ακμή ως μέλος της αυτόνομης περιοχής του Ζαγορίου επί Τουρκοκρατίας και θεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερα Ζαγοροχώρια. Κατά τα παλαιότερα χρόνια, οι κύριες ασχολίες των κατοίκων της Βοβούσας περιστρέφονταν γύρω από την κτηνοτροφία, το εμπόριο και τις μεταφορές.