Zeynep Hanım tek çocuk sanırım, ben de evin en küçük sevimli kızıydım. Çocukken varlığınızla insanları mutlu ettiğinizi gördüğünüzde yetişkin olduğunuzda da sanki böyle bir misyonunuz varmışçasına güzel gülüşünüzle sempatikliğinizle herkesi mutlu etmeniz gerektiğini düşünüyorsunuz, hiç gerginlik olmasın herkes gülümsesin mutlu olsun ve herkes beni sevsin istiyorsunuz. Bunun aslında insan ilişkilerim açısından zaman zaman dezavantajlı bir durum yarattığını herkesi etkilememem gerektiğini, bu istemeden veya isteyerek etkilediğim insanlarlarda daha sonra beklentileri karşılanmadığı için tam tersi negatif duygular uyandırdığımı 35 yaşından sonra farkettim. Şimdi de fazla mesafeli davranmaya başladım insanlara ama kendimi buna zorluyorum bir yanım hala sempatik küçük kız tavrını sürdürmek istiyor. Zeynep Hanım bu videolarda çok genç belki o da daha sonra farketmiştir bu durumu.