Рет қаралды 486
دومین کتاب از سری هریپاتر هست تو این قسمت به تدریج گذشتهی اتفاقات دنیای جادوگری آشکار میشه و همونقدری که انتظار داشتم شگفت انگیز بود و مگه میشه غیر از بی نظیر واژه دیگه ای براش به کار برد؟ چقدر لذتبخش بود خوندنش .
میتونم بگم تنها نقطه روشن این روزهام داستانای زیبای هری پاتر با اجرای نمایشی محشر آرمان سلطانزادهست
نمیدونم دقیقا چند صدمین باری بود که میخوندمش یا بهش گوش می دادم ولی هنوزم مثل روز اول برام هیجان انگیزو قشنگ بود. همه جلد های هری پاتر قشنگن و هر کسی قسمت مورد علاقش با فرد دیگه متفاوته. ققنوس دامبلدور برای من از جذابیتهای این کتاب بود و این کتاب رو به خاطر هاگرید دوست دارم که بالاخره بعد از پنجاه سال تبرئه شد... به خاطر دابی دوست دارم که آخرش آزاد شد... به خاطر هرماینی و رون دوست دارم که فرقی نداره هری وارث اسیلترین باشه یا نه... مار زبان باشه یا نه...اونا دوستاش هستن و خواهند بود...و همیشه باورش میکنن...
چقدر خوبه که هنوزم هم میتونم وارد این دنیای فانتزی زیبا بشم...
این جمله ی دامبلدور رو هم در آخرای کتاب بسی دوست داشتم:
"هری، این انتخابهای ماست که حقیقت باطنی ما رو نشون میده نه توانایی های ما.."
(هری پاتر و حفره اسرارآمیز )