DDA - jak rozpoznać? | typowe problemy

MAIL/ COLLABORATION:
[e-mail]
ZNAJDŹ MNIE W SIECI:
Facebook: / rodzinne-puzzle-650720...
Instagram: / ka_sawi
NAJPOPULARNIEJSZE FILMY:
Toksyczni ludzie:
• TOKSYCZNI LUDZIE - 8 c...
Toksyczny Narcyz:
• TOKSYCZNY NARCYZ - 10 ...
Osobowość BORDERLINE:
• Osobowość BORDERLINE -...
SERIA DLA RODZICÓW:
• Jak kształtować od naj...
➡➡➡ Mam na imię Kasia, mam 158 cm wzrostu, mieszkam w Gdyni. Z wykształcenia pedagog, mam piątkę dzieci. Wiele lat spędziłam w terapii pedagogicznej, pracując z dziećmi, które miały problemy z czytaniem oraz byłam trenerem szybkiego czytania i technik pamięciowych. Moje ulubione tematy to: indywidualne podejście do dzieci, nastolatki, rozwój osobisty, dysfunkcje w rodzinie.

[@motherokaa-san2853]

Nie myśleć, nie czuć nie oczekiwać, przetrwać. Tak żyłam wiele lat. Kontrola czujność.

[@piotrmigacz9639]

znam temat od podszewki mając 38lat dalej się z tym zmagam

[@jaceksbkoniak1520]

Znam ten ból, aż za dobrze...

[@sevdasevda3490]

Ja tak żyje nadal

[@marcinpaszylk9996]

Mam 25 lat staram się z tym uporać ale jest ciężko zaczynam sam pic jak tata, nie mam od mamy ani siostry rzadnego wsparcia bo myśle ze maja ten sam problem-brak uczuc

[@henrykagieron6698]

@@piotrmigacz9639 y

[@joboatthecrossroads]

A dzieci odpowiadać będą za grzechy rodziców... odpowiadać psychicznie, fizycznie, problemami w przyszłości: zaniżonym brakiem własnej wartości, wpędzaniem się w poczucie winy, zaburzeniem priorytetów, skłonnością do napięcia, agresji, nałogów, depresji/zrezygnowania/czarnowidztwa, chorobami, a nawet bezdomnością. Za dużo dawali siebie jako dzieci tracąc zbyt szybko dzieciństwo i złudzenia/poczucie bezpieczeństwa, za mało otrzymując zaś siły i pozytywnej energii do życia, a ta jest niezbędna by przetrwać kryzysy i wymagania dorosłości. Czasem nie mają zwyczajnie siły żyć. Nie mają pozytywnych wspomnień, do których mogliby wracać w trudnych chwilach. Swoim dzieciom dają to czego nie mieli sami , ale nie nauczeni okazywania uczuć nie potrafią ich okazać potomstwu. Mówią i robią "co należy", ale nie czują tego/nie rozumieją sami siebie. 🙂

[@annaw2909]

jak powiedzialam znajomej ze mam wrazene ze kocham moje dzieci z rozsqdku a nie sercem, to mnie nie rozumiala....ah..... te wspomnienia z dziecinxtwa to jebac i nie dawac sie ;P

[@agneses6490]

:-(

[@sevdasevda3490]

W samo sedno napisane, ostatnie dwa zdania (i nie tylko) są o mnie

[@bagru92]

W punkt...

[@bitykapciemwryj4805]

Popłakałem się po przeczytaniu pani tekstu .Mam kryzys w małżeństwie i dzisiaj przez przypadek dowiedziałem się z e jestem DDA.Nigdy nie byłem dzieckiem i teraz w wieku 38lat okzajue się że moje życie płynie bez płynności .Zabrakło w nim ważnego elementu.

[@karolina3737]

Jestem DDA. Widziałam mojego ojca, gdy chciał się powiesić, wielokrotnie, gdy bił i znęcał się nad moją mamą, gdy dusił mojego brata, gdy zniszczył stół, drzwi, patelnie, gdy chodził z siekierą po domu, gdy sikał na dywan w przedpokoju, bo myślał, że to toaleta, gdy.... Nikt nigdy nam nie pomógł. Nad nami mieszkała dyrektorka mojej szkoły... Ale za to teraz jestem niezwykle silna psychicznie. Zawsze się podniosę z kolan. I mam nadzieję wychować swoje dzieci w normalnych warunkach.

[@sevdasevda3490]

Też jestem silna aż za silna, niestety wychowałam moje dzieci tzw zimych chowem zapewniłam im wszystko oprócz miłości

[@jolantazielinska8875]

Moj ojciec taki byl ,ze chcial sie wieszac ale psychika slaba i bojacy .Teraz jest osoba juz starsza no niestety zdrowie siadlo i tez mowi ,ze sie nozem przebije bo z. bolu nie wytrzymuje ale do matki mowie on sie boi i tego nie zrobi.Przeszlam duzo,zbyt wiele w domu nigdy ani matka ani ojciec milosci nie okazywali tylko praca i praca.W wieku 53 lat czuje sie juz wyczerpana a zdrowie tez nie sluzy ale sie nie poddaje.

[@Ewelina2501]

Pani Kasiu dziękuję za ten filmik. Mam nadzieję, że ludzie zrozumieją, jak ogromny wpływ na nas DDA ma sytuacja w domu, gdy jesteśmy z dziećmi. Pamiętajcie rodzice, z czasem dziecko widzi, że na pijacego rodzica nie ma co liczyć, ale widzą nadzieję w tym drugim trzeźwym i gdy on na to pozwala, pojawia się ogromny żal właśnie do trzeźwego rodzica, że na to piekło pozwala. Nigdy nie tłumaczcie swojego strachu przed zmianą dobrem dzieci - to żadne dobro żyć z takim rodzicem, a piętno na całe życie ☹️

[@KasiaSawicka]

Dziękuje za wpis :)

[@kagu3849]

Prawda jest

[@wisnia8139]

niestety

[@helenakurcewiczowna6695]

dokladnie jestem DDA, potwierdzam w 1000%

[@oulanka1]

A ja właśnie jako DDA nie czuje kiedy to już jest ta granica że dzieci więcej stracą niż zyskają. Mój mąż ma ogromne problemy z lękami, nie przepracowanym i rzeczami z młodości co odbija się na nas w ten sposób że ma okresy że wpada w bierna agresję, ma mało cierpliwości, wszystko jest dla niego zagrożeniem i bardzo nas ogranicza. Ja , kolei jestem bardzo otwarta na zmiany, odważna i zaczęliśmy wiele rzeczy robić oddzielnie bo on nie wytrzymuje nerwowo np wyjazdu na wakacje. Już nie chce jeździć z nami bo się boi że będzie wypadek, że nie znajdziemy noclegi, nawet że dzieci będą przemęczone droga i będą płakać. Nie wytrzymuje psychicznie płaczu syna i od razu się wścieka,krzyczy,lub długo milczy,grozi,...Często mąż zachowuje się jak zbuntowany nastolatek i wygraża synowi że czegoś tam nigdy już z nim nie zrobi itd. Atmosfera bywa czasem tak ciężką że zaczynam wątpić czy to ma sens być dalej razem,czy dzieci nie będą miały problemów po tak niestabilnej sytuacji w domu. A z drugiej strony to bardzo go kochają i On mówi że jak się rozejdziemy to już nigdy go nie zobaczymy. Czy one mi kiedyś to wybaczą? Czy to wystarczające powody. Mąż bywa także wspaniałym ojcem, opiekował się synem kilka lat gdy ja wróciłam do pracy po macierzyńskim...Sama nie wiem gdzie leży ta granica...

[@Kar0lina_Gra]

14:00 ja od 15 roku życia wiem jakich ludzi unikać. Pomimo tego, że jestem dzieckiem DDA i w ogóle wywodzę się z chorego domu to potrafię wyczuć sygnały po których wiem, że tego czy tego człowieka trzeba unikać. Tyle dobrego się nauczyłam paradoksalnie w tym wiariatkowie jakim był dom.

[@GregoryOpole]

Proszę o kolejne odcinki związane z DDA. To dla mnie bardzo ważne. Dziękuję.

[@KasiaSawicka]

Już następny nagrany :)

[@martakarta874]

Mam to szczęście, że pochodzę z rodziny, w której nie było alkoholizmu, ani nadużywania alkoholu okazjonalnie. Natomiast już jako nastolatka spotykałam się z tym problemem u koleżanek i jako dorosła kobieta również. Znam sporo osób z DDA i rzeczywiście namówienie ich na terapię graniczy z cudem. Tylko jeden znajomy przeszedł taką terapię i wyszedł z niej zwycięsko, można powiedzieć, ale zanim do tego doszło rozpadła się jego rodzina. Myślę, że w Polsce jest duże przyzwolenie na alkoholizm, szczególnie mężczyzn. Za mało się mówi się o DDA i że można szukać pomocy poza rodziną.

[@KasiaSawicka]

Absolutnie się zgadzam :)

[@helenakurcewiczowna6695]

Ja jestem DDA i bardzo chcialabym pojsc na terapie bo juz mam dosyc w zyciu tego ze nie moge zbudowac zadnej zdrowej relacji, ale nie wiem gdzie taka terapie moglabym odbyc, gdzie sie w ogole zwrocic o pomoc.

[@martakarta874]

@@helenakurcewiczowna6695 nie wiem gdzie mieszkasz. Najlepiej poszukać w najbliższym dużym mieście. Dobrze, że chcesz to zrobić, bo dobra terapia, to inna jakość życia później 😊. Pisz, jak będziesz miała trudności ze znalezieniem.

[@lia818]

Zazdroszczę....

[@ryznaszybko683]

Jestem wdzięczny Pani Kasiu że mogłem za darmo wysłuchać tak wartościowego materiału.

[@ARO85]

I ja i mój od 16 lat mąż jesteśmy DDA i DDRR i może nawet coś jeszcze. Bardzo wcześnie zdaliśmy sobie sprawę z własnych ról, które przenieśliśmy na nasz związek, dosyć wcześniej tematem się interesowaliamy i rozpoczęliśmy prace nad sobą, ale niesamowite jest to, że po tylu latach ciągle pojawia się coś, co znowu trzeba przetrawić, dojść skąd się wzięło, po co przyszło i jak sobie z tym poradzić. Czytałam tutejsze komentarze, kiedy ktoś radzi aby uciekać od takiej relacji, trochę to przykre, bowiem idąc tym tokiem rozumowania i ja i mój mąż nie powinnismy nigdy być w związku, problemy takich dzieci nieraz ciągną się przez całe życie, nawet gdy korzyta się z terapii, na różnych późniejszych etapach życia znowu pojawia się jakieś pęknięcie... A może się mylę? Dziękuje Pani Kasiu za wartościowe filmiki i z czułością myśle o tym, jakie wspaniałe miejsce na ziemi stworzyła Pani z mężem dla swoich dzieci!

[@KasiaSawicka]

Gratuluje pracy nad sobą - to bardzo odważne , co robicie :)

[@malinowska8282]

Pani Kasiu, jestem zachwycona Pani filmikami-znajduję w nich wiele istotnych treści. Jestem DDA, ale w pewnym momencie mojego życia podjęłam świadomą decyzję, że nie pozwolę na to, żeby moje obecne życie było zdominowane przeszłością. A przeszłość była trudna. Pamiętam, jak mój ojciec w swoim pijackim amoku rzucał w moim kierunku nożem. Albo jak na oślep "lutował" mnie po głowie pięściami. Miałam 10 lat., w sumie minęło od tego czasu 27 lat, ale to wspomnienie pamiętam jakby miało miejsce wczoraj. I był w moim życiu taki czas, że żyłam tą traumą, że rzeczywiście dominowała nad moim życiem, wywoływała kaskadę trudnych emocji. Ostatni raz kiedy mój ojciec mnie uderzył wydarzył się kilkanaście lat temu. I to był ten moment, który zaważył nad moją decyzją o oderwaniu się od tego co się działo w moim domu rodzinnym. Wyjechałam za granicę, zarobiłam sobie pieniądze dla siebie. Dostałam się na studia, które ukończyłam z wyróżnieniem. Podjęłam w międzyczasie decyzję o podjęciu terapii DDA, która w sumie trwała 3 lata. Największym moim wyzwaniem jakie odkryłam na terapii było pokonanie mojej postawy pełnej lęków i obaw o przyszłość ("przyszłość jest niepewna"/ "mimo, że odnoszę sukcesy i tak nic mi się nigdy nie uda"), wszystko to wyniesione oczywiście z domu. Było też wiele innych spraw, o których nie warto tu się rozpisywać, bo już Pani o nich wspominała. Ale w pewnym momencie powiedziałam sobie tak: "ale chwileczkę. Dlaczego to co wyniosłam z domu ma dzisiaj dominować moje życie? Nic nikomu nie zrobiłam złego, osiągam na co dzień ważne sukcesy, więc w ogóle nie zasługuję na to że wymierzam sobie policzek w postaci ciągłego rozmyślania o tym co się kiedyś w domu działo." Kupiłam masę książek z dziedziny DDA, coachingówych, NLP...okazało się że coaching i duchowość zaczęły mnie interesować i mocno się wygryzłam w tę tematykę. Zaczęłam ćwiczyć jogę, przeszłam na dietę wegetariańską. Zapisałam się na liczne warsztaty rozwoju, które pozwoliły mi uwolnić się od starych wzorców. Zrobiłam kawał dobrej roboty. Zapisałam się na profesjonalny cykl szkoleń coachingowych, zdałam egzamin umożliwiający mi uzyskanie certyfikatu. Ukończyłam kursy z zakresu Non Violent Communication. Na co dzień pracuję czynnie jako coach i moją specjalnością jest działanie w polu rodziny. Nauczyłam się płynnie władać językiem angielskim. Szczęśliwie wyszłam za mąż i urodziłam dwie córeczki. Dzisiaj, ktoś kto znał mnie kiedyś zapewne nie poznałby mnie-we mnie ;) Nie jestem już tą samą biedną dziewczyną, jestem oczywiście DDA- ale z przepracowanymi wzorcami DDA. Dobra wiadomość jest zatem taka, że można z tego wyjść. Żaden, nawet najsmutniejszy DDA, nie jest zmuszony do tego żeby te wzorce przenikały jego obecne życie. Naprawdę, jestem tego najlepszym przykładem. Pozdrawiam bardzo ciepło :) Agata

[@KasiaSawicka]

Serdecznie gratuluje samozaparcia we wprowadzaniu zmian i wychodzeniu ze starych wzorców , to wspaniałe !😊

[@malinowska8282]

@@KasiaSawicka dziękuję i życzę Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku

[@ejniaaaa9854]

Szacun!

[@MrSoundSeeker]

Niestety przeszedłem to samo. Nie wiedziałem na początku o co chodzi w moim związku. Dopiero kiedy zacząłem sie interesować sprawą dotarłem do informacji o DDA. Powiedziałbym tak: straszliwe skupienie na sobie i postawy obronne. Taka chęć zamknięcia mnie, posiadania na własność (jeśli ktoś kogoś kocha to powinien spędzać cały swój czas przy drugiej osobie - cytat). Potem przyszły kłótnie o moją rodzinę (jestem bardzo rodzinnym facetem - nie maminsynkiem ale szanuję i kocham swoich rodziców). Olbrzymie awantury o moją bliską relację z siostrą, która z koleżanki mojej dziewczyny stała się absolutnym złem, łącznie z oskarżeniem ze wiążą mnie z nią jakieś chore relacje. Takie poczucie nieustannej powagi, śmiertelnej powagi i podchodzenia do życia jak do niekończącego się egzaminu. Niskie poczucie własnej wartości. Potrzeba nieustannego planowania swojego życia i wprost agresja jeśli nie robiłem tak, jak ona zaplanowała. A plan był na wszystko - taki plan na życie, który zakłada tylko i wyłącznie wyznaczone rozwiązania, nieważne czy druga strona też tego chce. To była naprawdę wspaniała, inteligentna, kochana i mądra dziewczyna, niestety nie jesteśmy już ze sobą. Próbowałem ją wyciągnąć na terapię DDA po tym, jak sam umęczony poszedłem do psycholog żeby zapytać co się dzieje. Dopiero wtedy zrozumiałem, ze to działania na podświadomym poziomie i ze DDA po prostu przekładają bezwiednie rodzinną traumę na związki. Niestety dla nas było już za późno, nawet nie chciała słyszeć o tym, że trzeba coś z tym zrobić. Uciekła w poszukiwaniu tego precyzyjnie zaplanowanego szczęścia. Teraz wiem, ze takie plany to po prostu konieczność posiadania kontroli nad każdym aspektem życia, ponieważ w domu DDA muszą kontrolować sytuację i nie mogą pozwolić sobie na bezbronne przytulenie się do rodzica. Walczcie, nie poddawajcie się, to nie jest ich wina. Terapia jest niezbędna, bo bez niej związek jest niekończącym się emocjonalnym wahadłem. Świetny film, pozdrawiam.

[@KasiaSawicka]

Dziękuje za ten wpis :) Bardzo cenny :)

[@wypijmagda1]

Jakbym czytała o sobie :( to smutna prawda

[@wwo9761]

Płacze nad Twoją dziewczyną.Jestem mocno dojrzałą kobietą.Nie wiesz jak ją rozumiem.Z tego powodu przegrałam najważniejsze.

[@konradkwietniewski4881]

Jakbym czytał o swojej relacji. Poznałem wspaniałą kobietę, ale te ciągłe oskarżenia, kontrola telefonu, zazdrość o koleżanki. Gdy powiedziałem coś dobrego o kimś innym to od razu był zarzut o wielbienie innych kobiet. Z czasem zacząłem unikać kontaktów ze znajomymi, zacząłem też dla "świętego spokoju" ukrywać wiadomości, które mogły nie spodobać się partnerce. Konkretny plan na życie, małżeństwo, kupno domu i dzieci. Też tego chciałem, jednak gdy zaczęły się te paranoje zacząłem, że musimy najpierw to naprawić, co jest złe w naszej relacji. Wniosek nie chce z nią ślubu i dzieci :( Chcę wciąż walczyć o nią, bo dopiero zaczynam rozumiem co się dzieje w jej głowie. Na razie wyrzuciła mnie z mieszkania i unika mnie, ma do mnie ogromny żal. I to jest najgorsze, bo bardzo ją kocham :(

[@Marta-nw7jd]

Dopiero teraz zdaje sobie sprawę że jestem Dda. Nie wszystkie cechy są dla mnie, ale na pewno większość. Tata pił. Jest już po terapii i nie pije już długi czas. Niestety gdzieś dom i domownicy jakoś się nie wspierali. Dom w którym byłam był bardzo po pewnym czasie sztucznym. Jako że jestem najstarsza i bycie w domu by zadowolić każdego to jest za duży ciężar. Dzięki temu rozwalam swój związek. Nie chcę tego. Stawka jest wysoka bo mamy dzieci i nie chce by miały piekło. Muszę walczyć. Muszę iść po pomoc. Dziękuję.

[@magorzatanowicka2467]

Bardzo ciekawy materiał. Szacunek. Ja też jestem dda. Trudno jest żyć , mając za sobą takie przeżycia. ..człowiek nie wie co czuje, co powinien zrobić, co powinien czuć w różnych sytuacjach. Ciągle pytałam innych co mam zrobić, co powinnam czuć, co powinnam powiedzieć.. i ten straszny ból ,jakoś gdy nic się nie dzieje.. człowiek nie wie jak się ogarnąć.. i z kąd to się bierze... człowiek jest zamknięty we własnej klatce,ze swoim bólem psychicznym i fizycznym...jest sam, bo nikt wokół niego tego nie jest w stanie zrozumieć.. poczuć ,nawet jak o tym mówi..szuka pomocy ale jej nie dostaje.. bo mówi ale nikt go nie słyszy... Z czasem czuje się że nie warto wołać o pomoc ,bo i tak nie nadchodzi.. jest się samotnym wśród tłumu ludzi... tak bardzo chciałoby się żeby ktoś zrozumiał nasz ból,nasze cierpienie, by z nami zapłakał, przytulił... Tak dałam dzieciom wszystko to czego sama nie dostałam...bo wiedziałam jak co boli. Dałam im miłość, której nauczyły mnie koty, psy i kury. ...to nimi kiedyś się opiekowalam przytulałam.. i to one mnie chciały, kochały... to dzięki nim nauczyłam się opiekować moimi dziećmi i umiałam je kochać. Dzieciom mówiłam jak bardzo je kocham, przytulałam,wspierałam w trudnych sytuacjach i przepraszałam gdy coś spieprzyłam.. jak nie miałam sił żyć i dopadła mnie depresja resztką sił dałam im jeść, przytulałam aż zasnęły... Zawsze szukałam psychologów ,wiedziałam że to ,, lekarze duszy,,ale nie zawsze tak jest... to delikatny temat i czasem taki pseudopsycholog więcej spieprzy niż naprawi...wiem co mówię

[@IN-hc9sr]

Tak. Psycholog może spieprzyć więcej niż naprawić

[@jolantazielinska8875]

Jak ja to rozumiem brak tej milosci od rodzicow.

[@andrzejzazgornik5143]

Dziękuję za ten film! Świetny! Odnajduje to wszystko w sobie. Ogarniam temat DDA od kilku dni i ojej - dziękuję!

[@aleksandrawajszczuk9187]

Wiele słów mi teraz chodzi po głowie, aż za dużo chciałbym powiedzieć. Napiszę więc tylko: dziękuję 💖 Pani Kasiu za tą świadomość którą teraz otrzymałam. Chyba mnie oświeciło 💖💖💖

[@sylwia3394]

Bardzo lubię Twoje filmiki. Uswiadamiam sobie mechanizmy jakie nas ograniczają. Czekam na filmiki o dzieciach DDD i rolach dzieci w rodzinach dysfunkcyjnych. Dziękuję za Twoją pracę

[@KasiaSawicka]

Już jest nagrany :)

[@jolasulej3788]

Super filmik. Podziwiam Pania za tak ogromna wiedze w kazdym temacie 😍 Dziekuje ♥️

[@slaskiorzel]

Byłem dawno temu w związku z osobą dda. Przestrzegam przed wiązaniem się z dda, który nie chce podjąć terapii. Taki związek rozleci się wcześniej czy później. Ogólnie osoby z dda mają bardzo niezdrowe podejście do związków. Uważają, że miłość jest lekiem na całe zło a partner ma być ich wybawcą, substytutem rodzica, przez co mają nierealistyczne wymagania względem partnera. Nieleczone dda mają aktywne prymitywne mechanizmy obronne, które pomagały im w dzieciństwie, ale w dorosłości są destrukcyjne. Kiedy jest np. dobrze i spokojnie w relacji, wtedy często wszczynają awantury, robią dramy. To ze względu na to, że stabilizacja wywołuje u nich niepokój. Niestety osoby z dda są bardzo skupione tak na prawdę na sobie i swoich uczuciach, i nie ma tam za dużo miejsca na uczucia innych. To faktycznie takie pokrzywdzone dzieci w ciałach dorosłych ludzi.

[@slaskiorzel]

@Magdalena być może faktycznie tak jest, że strach i lęki pokrzywdzonego dziecka mają tutaj największy wpływ.

[@KasiaSawicka]

Dziękuje za wpis :)

[@marzenamichalczyk-tylek3622]

Bóg zapłać, że mam normalnego i kochającego partnera który wspiera mnie w terapii i nie zostawia mnie mimo problemów jakie mnie dosięgają przez to, że jestem DDA :)

[@pinkvalentino]

Sama jestem DDA i popieram. Ja nie chcialam sie leczyc, bo nawet nie wiedzialam co mi jest, skad bierze sie moje zachowanie. Teraz juz wiem, ze musze sie leczyc i absolutnie nie chce sie z nikim wiazac, bo to tylko niszczenie zycia drugiemu czlowiekowi.

[@marzenamichalczyk-tylek3622]

@@pinkvalentino każdy zasługuje na miłość. Gdy się trafi ktoś kto będzie motywowal to terapia stanie się naprawdę rzeczą wielką. Powodzenia życzę! Będzie pięknie :)

[@annakosnik6706]

Kasiu jesteś bardzo mądra kobietą uwielbiam Cię słuchać 😊

[@KasiaSawicka]

😄

[@zwierzakimojapasja6549]

Mam do Pani prośbę czy mogła by Pani nagrać film na temat dzieci które nie mają w dzieciństwie jednego z rodziców. Chodzi mi o to jaki to ma wpływ na ich dorosłe życie.

[@KasiaSawicka]

Pomyśle :)

[@niebo7709]

Czy mozna by bylo tez polaczyc ten temat z odrzuceniem przez jednego rodzica,ktory zalozyl nowa rodzine po rozwodzie i wychowuje dziecko tylko jeden rodzic

[@Alexandra-rm4zh]

Jestem za... a nawet bardzo bym chciała zobaczyć filmik o konsekwencjach w psychice dziecka i pozniejsze funkcjonowanie w doroslym zyciu u dziecka ktore nie ma obojga rodzicow i ogolnie o chorobie sierocej.

[@magdalenarom7572]

@@niebo7709 bardzo potrzebny temat.

[@joannabo-e7650]

Aby mieć osobowość DDA lub podobną, niekoniecznie trzeba się wychować w rodzinie alkoholowej, wystarczy, że ktoś się wychowywał w rodzinie, gdzie przez lata była przemoc (fizyczna, psychiczna itd.), a przy tym ukrywanie problemu na zewnątrz, przymus lojalności itp., to już człowiek ma traumy i zaburzoną osobowość. Dobrze myślę?

[@fisiakoronczarka]

Właśnie o to chciałam zapytać Panią Kasię. Czy osoby wychowane w domu, gdzie panowała przemoc (alkoholu ani trochę), mogą mieć syndrom DDA. Z moich obserwacji wynika, że tak. Zresztą Pani Kasia, w ostatnich słowach filmu o tym mówi.

[@kiane93]

DDD

[@KasiaSawicka]

To dotyczy wszystkich rodzin dysfunkcyjnych :)

[@joannabo-e7650]

Rozumiem, dziękuję :) Pani Kasiu, nagra Pani też filmik o DDD? :)

[@joanna6394]

dobrze myslisz w patologicznej rodzinie wychowala sie nasza synowa ,nie umie zyc normalnie , ma zaburzona osobowosc , jej rodzicow widzielismy trzy razy -dziekujemy swirow do swojego srodowiska nie przyjmujemy

[@angelax93]

Mówienie prawdy nic w naszym kraju nie daje, nikt się nie zajmuje takimi osobami, a faceci, którzy piją i stosują przemoc w rodzinie nie ponoszą żadnych konsekwencji.

[@beny9435]

Popłacz się jeszcze

[@agacica6]

Mogłaby Pani nagrać filmik jak przekonać bliską osobę do pójścia na terapie DDA? Jak przekonać ją, że takie rzeczy naprawdę działają i że poprawi się komfort życia?

[@magdapejas8471]

maj uzależnieni od miłości, której nie dostałam, mądrzcie się dalej

[@iguasumora]

Niestety jestem dda. Ale tata pił a mama i policja go lała. To był mój punkt widzenia. W moim domu nic nie było przewidywalne również. Nie nawiąże kłamać. Jestem cholernie szczera. U mnie ciągłe walki o siebie przejawiają się tym że sama chcę załatwiać urzędowe sprawy. Też nad agresją muszę panować. Jednak to wyniosłam od matki a nie ojca.

[@mabek665]

Nawet nie wiedziałam, że jestem tak pięknie sklasyfikowana. DDA, brzmi dziwnie. Ojciec jest alkoholikiem, w momencie kiedy moja i siostry psychika zaczęły 'siadac' poprosilysmy mamę żeby się z nim rozwiodła... Dzieci poprosiły mamę o odejście od męża. Zrobiła to, stawała na rzesach żeby wychować nas na wartościowych ludzi, sama. To była dobra decyzja, która być może nas uratowała. Piątka dla mojej mamy, jesteś dzielna!

[@KasiaSawicka]

Mama bardzo dzielna a i wy bardzo ogarnięte - gratuluje :)🌺

[@mabek665]

@@KasiaSawicka dodam, że miałam wtedy może 8 lat, siostra 6.

[@angelikadybka3441]

Zylam w takiej rodzinie I konsekwencje odczuwam do dzis. Nie umiem okazywac uczuc moim dzieciom, mimo ze kocham je najmocniej na swiecie, jestem sklocona z cala rodzina, bo postrzegaja mnie przez pryzmat mojej matki. Nie mam znajomych ani przyjaciol. Ciagle mysli samobojcze, brak motywacji I poczucia wlasnej wartosci. A z matka od pol roku bez kontaktu. Nie widzi swojego destrukcyjnego wplywu na moje zycie, ciagle mnie krytykuje, chciala odebrac mi dzieci "bo u niej mialyby lepiej"

[@hpo38]

Mam tak samo , nikomu tego nie życzę

[@angelikadybka3441]

Jesli masz chec pogadac, daj znac.

[@IN-hc9sr]

@@angelikadybka3441 Jestem samotna, żeby nikogo nie męczyć. Niektórzy mówią, że gdybym miała męża, dzieci, to..... A ja myślę, że mogłabym komuś zrobić nieświadomie piekło, mimo, że jestem dobrą osobą. Bo zauważyłam, że niektórych np denerwuje u mnie, to, że u mnie jest czarne i białe. U mnie jest albo coś złe albo dobre.

[@Don_Polski]

Bylem w zwiazku z taka osoba.Osoba ta nie dopuszczala do siebie takiej mysli ze ma problem.Nieufnosc,ciagla kontrola,zamkniecie emocjonalne itp.Musialem odejsc,rozwiesc sie.Psycholog chcial pomoc ale druga strona nie chciala.5 lat malzenstwa wystarczylo.Nerwy I stress .Nie polecam nikomu.Teraz jestem szczesliwy.Dzieci nie mielismy bo bala sie byc w ciazy.....

[@KasiaSawicka]

Współczuje :(

[@ulencjazdenek]

Zgadzam się z panią 100% aczkolwiek nie widzę niczego złego w tym że ktoś np kryje innych lub ich nie ocenia pochopnie,uważam to raczej za zaletę,ludzie uwielbiają oczerniać wręcz obrażać innych ludzi.

[@rosje6912]

uwielbiam Twoj glos. az milo sie slucha. milego dnia

[@martakowalczyk3804]

W końcu!! ❤️ dziękuję

[@KasiaSawicka]

❤️

[@Paulina-nd7yr]

Ciekawy materiał 😉 . Może jakiś odcinek o HSP ( Highly sensitive person)? 🤔

[@fisiakoronczarka]

Popieram!

[@light-and-shine]

Paulina G popieram!

[@anitafifielska6407]

@@light-and-shine jestem za

[@kamilas2865]

Tez poprosze. Bardzo potrzebuje tego tematu. Pozdrawiam panià.

[@martina17031]

Dziękuję Pani Kasiu. Dodała mi Pani otuchy.

[@cierna_voda]

Jestem DDA, niestety nigdy nie udało mi się zapisać na terapię grupową dla DDA :/ studia w innym mieście, erasmusy, wyprowadzki, a większość grup rygorystycznie od października do października. Choć bardzo bym chciała. Doszłam do wniosku, że takie częste wyjazdy były dla mnie formą ucieczki. Ojciec jak pił tak pije, mimo delirium tremens na koncie, utraty rodziny i wielu znajomych. Na szczęście kiedyś chodziłam na indywidualną terapię gdzie pani mnie uświadomiła w wielu rzeczach, trochę razem przepracowałyśmy. Już nie mrożę uczuć, z rzeczy, które Pani wymieniła to chyba najbardziej wyraźne zostały u mnie odpowiedzialność i kontrola :D. Życzę powodzenia wszystkim DDA, trzymajcie się :)

[@KasiaSawicka]

Gratuluje podejścia do tematu :)

[@karolinakarolina4167]

@@sierracasady2234 mam taką samą sytuację :(

[@katid2570]

nie mieliśmy wtedy wyboru , aby żyć inaczej

[@ciekawe777]

Moje doświadczenie wskazuje że rodzina alkoholiczna może być twórcom Narcyza, przez 8 lat męczyłem się z taką kobietą. Rodzina dysfunkcyjna, myślałem że pomogę jej wyjść z traumy, złudne nadzieje, moje działanie było po jej rozwodzie, po roku znalazła sobie mnie jako nowego dawcę energii. Nie na co marzyć, takim ludziom nie da się pomóc. Strata zdrowia i czasu życia. Pani Katarzyno dzięki za zajęcie się tematem.

[@maami8486]

Pani Kasiu , pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej. Mam problem z budowaniem związków, zwłaszcza z komunikacją w związku. Moje granicę są poprzesuwabe. Wiele uczuć odczuwam mniej lub bardziej niż inni. Czasami trudno jest mi się odnaleźć w życiu. Mam skłonności do częstych refleksji i stawiania wobec ludzi wysokich wymagań. Od problemów w domu uciekałam w książki i przez to postrzegam wszysto zbyt intelektualnie. Proszę o podpowiedź ,co w takiej sytuacji mogę zrobić, aby sobie pomóc.

[@anna-xv6dl]

Ja myślę że terapia może tobie bardzo pomoc. Ja mam zawsze dystans do mężczyzn po prostu boję się odzucenia. To typowe do osób z dda

[@justincase7149]

Też jestem z dda wielokrotnie uciekaliśmy po nocy z domu bo ojciec alkoholik i psychopata znowu się nawalił... następnego dnia jak gdyby nigdy nic do szkoły. Nikt się nie interesował nami (dziećmi) ani szkoła ani ksiadz z parafii, sąsiedzi rodzina...jak policja przyjechała na interwencje zabrała go to za chwilę go po drodze puszczała i wracał ... nikogo nie obchodzi takie dziecko. Jak dorośniesz i cię stać to idziesz na terapię i przez lata uczysz się żyć na nowo...

[@katarzynakurczyna5366]

😭😭😭😭 DDA to koszmar. Coraz trudniej mi się żyje a muszę żyć bo mam dla kogo 😭

[@ChoiSeung1987]

Dziękuję Pani za ten odcinek. Bardzo go dziś potrzebowałam.

[@ByleDoPrzoodu]

Dziekuje. Bardzo proszę o rozszerzenie tematu jeśli chodzi o zablokowanie uczuć u dda. Mąż pracuje nad tym na terapii, chciałabym się dowiedzieć czy ja mogę jakoś pomóc.

[@monikadymek19]

Moje zdanie w tym temacie jako osoba wyrastająca w dysfuncji. Określanie traumy syndromem jest stygmatyzacją dzieci które doświadczały przemocy. Nie potrzeba nowych terminów ,syndromów etc wystarczy słowo trauma. Inaczej dzieci a później osoby dorosłe żyją z piętnem patologii której nie tworzyły a za którą spada na nich odpowiedzialność. One nie odpowiadają za przemoc i środowisko w którym przyszły na świat. Patrzenie przez pryzmat schematów i syndromów jest krzywdzące dla tych osób gdyż każde z nich ma indywidualne doświadczenia oraz sposoby radzenia sobie z nimi (nie koniecznie strategie wyniesione z dzieciństwa). Jest retraumatyzacją dla nich. Trauma jest wystarczającym słowem dla patologii w której się wyrastało ,bo nie miało się na to wpływu w dorosłości odpowiadasz jedynie co z tym zrobisz dla siebie.

[@KasiaSawicka]

Nazewnictwo nie ma na celu kogokolwiek piętnować, tylko pomaga lepiej nazwać to co się przeżyło. Adekwatna nazwa pomaga tez specjalistom lepiej pomóc takiej osobie. Nikt nikogo tutaj nie piętnuje. Tak samo osoba nie jest piętnowana, gdy w szpitalu lekarz wystawia diagnozę. Po co? Żeby lepiej pomoc pacjentowi. Wiele osób do mnie pisało przez te lata, że cieszą się, że w końcu mogły sobie nazwać to kim są i co przeżyły.

[@sylwiawasowska9801]

Bardzo dziekuje za tak przystepnie przekazane tresci. Nie jestem dzieckiem DDA tylko DDD i znalazlam wazne dla mnie informacje. Z przyjemnoscia wypilam z Toba kolejna herbate :) Dziekuje za wklad w nasza psychoedukacje :)

[@vr7095]

Dziękuję za film, poswięcony czas Pozdrawiam

[@WoSe_Ba]

Byłam pół roku z pijącym DDA. Czułam się jak w klatce, wysysana codziennie z siły i energii, bo wymagał aby całą uwagę skupiać jedynie na nim. Jego zmienność nastrojów była nie do zniesienia. Rozdwojenie własnego ja na poziomie picia i nie picia. I ta zazdrość. W tym związku brakowało, a nawet nie było miejsca dla mnie. Człowiek - bluszcz, wręcz toksyczny. Niestety nie mogłam tak dalej żyć, moje potrzeby i moja wolność tez są ważne. Tym bardziej, że o terapii nie było mowy.

[@Donalew]

❤️

[@dzigit4680]

Moze jakis temat terapii ddd?

[@KasiaSawicka]

Pomyśle :)

[@jolanta6924]

Pani Kasiu, tak, o DDD bardzo by się przydało-cechy, problemy osób z syndromem DDD są tak podobne... Kiedy się o tym powie, odzywają się świętoszkowate głosy w stylu "w naszej rodzinie nigdy nie było alkoholu". Ale problemy jakoś są -analogiczne...

[@carlostesla3446]

Żeby to wszystko było takie proste i łatwe jak się o tym mówi. Wiedza to jedno, ale działanie to już trudniejsze do przerobienia. Dziękuję pani Kasiu za dogłębne drążenie tematu. Z wielką uwagą oglądam i utrwalam pani felietony. To naprawdę pomaga ludziom z DDA.

[@OzzyZet]

Witam pani Kasiu 😊 Pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej, jedno z rodziców piło a drugie miało ,ciężką’ rękę . Moje dzieciństwo ma straszny wpływ na to jak wychowuje swojego syna . Jestem nadopiekuńczą matką 🤦‍♀️ pesymistką …. Wszystko widzę w czarnej barwie 🤦‍♀️ mam cudownego partnera, który ma mega pozytywny wpływ na moje dziecko, to on wprowadzał dyscyplinę w życiu mojego dziecka ( zauważyłam duże zmiany u dziecka , pozytywne oczywiście ), ja dalej głaskałam syna i nastąpił konflikt miedzy nami 😞 torpedowałam partnera swoim zachowaniem , podkreślam , że jestem strasznie uparta więc zamiast słuchać jego porad, wracałam do swoich nawyków bo myślałam, że ja wiem lepiej 🤦‍♀️od dwóch dni oglądam pani filmiki, zaczęłam prowadzić dziennik, zaczęłam medytować 😊 myśle pozytywnie 😊 widzę zmiany które następują 😊 pozwolę przytoczyć sobie wczorajszą sytuacje w parku zabaw …. Mój synek bujał się na huśtawce, zawsze byłam przeciwna temu, bo już tysiąc myśli … spadnie , zrani się, a co jak uderzy się w głowę 🤦‍♀️ panikowałam tak, że aż brzuch mnie bolał 🤣🤣 podeszłam do tego w pozytywny sposób, podeszłam do synka, wyjaśniłam jak się trzymać ma, na co zwracać uwagę, pokazałam jak się huśtać i boom dziecko zadowolone a mi aż ciepło zrobiło się na sercu ♥️ dziękuje za pani filmiki ♥️ bardzo mi pomagają 😊 pozdrawiam Monika

[@WoSe_Ba]

Jak to odróżnić od borderline? to jest bardzo podobne: wręcz patologiczna zazdrość, rozdwojenie osobowości (w momencie trzeźwości i upojenia alkoholowego) i wiele innych

[@shvagierpoprostu9996]

Chyba sam jestem dda. Pierwszy raz z tym pojęciem spotkałem się szukając w internecie informacji na temat szkodliwości alkoholu, po prostu żeby nie iść w ślady ojca który pije od moich najmłodszych lat, po obejrzeniu filmu uświadomiłem sobie, że takie zachowania to nie jest norma dla zdrowego człowieka, nawet wydawało mi się to normalne i że każdy dookoła ma tak samo jeśli chodzi o relację z innymi ludźmi. Mój ojciec nigdy ze mną nie rozmawia a jak coś chcę to mówi że mu dupę zatruwam, za przeproszeniem. Teraz jestem na studiach i chyba najwyższy czas pójść po skierowanie do psychologa. Dziękuję za materiał i oczywiście zostawię subskrypcje bo Pani wykłady są bardzo klarowne. Pozdrawiam

[@KasiaSawicka]

Jeżeli jest możliwość by pójść na terapie to bardzo polecam, bo bardzo to ułatwia życie gdy poukładany sobie stare sprawy i wzorce :)❤️

[@rafbartos4471]

Również jestem DDA ,ojciec alkocholik ,mama kochajaca u mnie syndrom polega na tym,że lubie przebywać w samotnosci w tedy tylko czuje sie najlepiej ,nie mysle o zalozeniu rodziny,nie wyobrazam sobie tego...

[@tucobenedictopacificojuanm168]

"urodziłem się bo nie miałem innego wyjścia" :))

[@agataalicja555]

KAZDE dziecko jest CUDEM do ODKRYCIA...a to wymaga czasu...jest procesem.

[@dalecarnegie6740]

😢

[@wwo9761]

Często zastanawiam się czy " jestem tu za karę "...? Jak przeżyć każdy kolejny dzień? Niczego materialnie mi nie brakuje, jestem dojrzałą kobietą, mialam wspaniałego męża. Zatrułam mu życie swoim postępowaniem. Kochał mnie mimo wszystko. Zmarł, zostałam zupełnie sama.

[@katarzynakurczyna5366]

A ja czuję, aż za bardzo. W reakcji na stres właśnie płaczę, rozpadam się a potem działam bo wiem, że nie mogę na nikogo liczyć. Tzn. tak uważam, że nie mam na kogo liczyć.

[@Browekyt]

Jestem DDA. Moje typowe problemy: trudność w okazywaniu uczuć, chłód emocjonalny, pesymizm, nadmierna powaga, niechęć do ludzi, nieufność, dążenie do perfekcji, działanie według planu, brak spontanicznosci. Często kiedy coś nie dzieje się po mojej myśli wpadam w szał :( Myślę, że już jest poprawa, ponieważ zdałam sobie z tego sprawę i staram się z tym walczyć.

[@zuzannastasiak3260]

Beatka Beatkowa trzymam kciuki, mam prawie wszystkie cechy (nie jestem DDA, ale też z dysfunkcyjnej, przemocowej rodziny). Życie z tym jest ogromnie trudne, nie wiadomo czasem co robić... Ale też jestem świadoma tego i staram się nad sobą panować.

[@magdap28]

A ja nie potrafię rozmawiać o czymś co mnie denerwuje, boli, o problemach, ponieważ od razu płaczę. Kiedy jestem zła, w stresie, nie krzyczę, nie przeklinam, ale płaczę. Bardzo to utrudnia codzienne życie i komunikację. To tylko jeden z problemów spowodowanych byciem dzieckiem alkoholika. U mnie nie tylko alkohol ojca był problemem. Jego wyobrażenie o roli kobiety też mnie trochę skrzywiło. Jego zdaniem kobieta jest od sprzątania, gotowania, podstawiania pod nos. Wstawienie naczyń do zmywarki to dla niego uderzenie w jego dumę. Kiedy zwracam mu uwagę ad sprzątania po sobie/odstawiania rzeczy na swoje miejsce, to mi powtarza, że się nie dziwi iż żaden mężczyzna mnie nie chce...... Dodatkowo jest sprośny, wyśmiewa innych, nie przyjmuje sprzeciwu, nie zna słowa dziękuję, proszę i przepraszam, i od lat zdradza moją mamę (przy czym sam ciągle ją oskarża o to samo). Tutaj moja mama, bardzo uczuciowa i dobra kobieta, ale jak tylko się dowie o kolejnej zdradzie to wpada w szał, wykorzystuje mnie i moje rodzeństwo do tego by wpływać na ojca, o wszystkim opowiada nam w szczegółach i do tego jeszcze wmawia nam, że jest z nim ciągle dla nas. Tyle lat wytrzymałam to i teraz wytrzymam, powtarza. Wg niej on też całe życie wszystko robi źle, obraża się, przestaje mu prać, gotować, rozmawiać z nim, a on wtedy idzie na bok i moja siostra zaczyna go "obchodzić". I tak w kółko. Człowiek czuje, że wariuje. Z jednej strony to Twoi rodzice, z drugiej się ich wręcz nienawidzi. Miłość pomieszana z nienawiścią.

[@jolantazielinska8875]

To jest człowiek despota.Mojemu ojcu jak bylam dzieckiem i w wieku mlodosci musialam nogi myc a nawrt dziekuje nie powiedzial.

[@marlenap1608]

jestem DDA i jakoś nie nam nałogów i wiele osób ich nie ma. Żadne nitki się nie ciągną. Mam rodzinę dobrą pracę i nie widzę tu zadnej przeszłości po ojcu. Mylnie pani to tłumaczy

[@jula_fantasy63]

To ja jestem chyba ewenementem dda, jestem wrażliwa nie mroze uczuć wręcz przeciwnie, jestem bardzo uczuciowa i mówię co myślę, zarzuca mi się że jestem bezczelna bo nie mam problemu z okazywaniem uczuć,

[@kantorprzemiany5664]

Jestes wrażliwa bo wcześnie za wcześnie odczułaś takie emocje jak strach, lęk... zagrożenie

[@robertj.2899]

Też tak mam, ale mój ojciec był miłym alkoholikiem, nie powodował klotni, nie bił itd. Chyba też pomogła moja mama, bo jak ojciec zaczął pić rozwiodła się z nim i zapewniła naszej 3 bezpieczny dom :) Picie ojca widzieliśmy, bo mieszkał na parterze ale mieliśmy spokój :)

[@gosiao.2012]

Też jestem DDA,potrafię mówić i nawet umiem się bronić,stawiać granice.Zawsze mówię moim dzieciom ,ze Je kocham!Chociaż sama tego nigdy nie słyszałam.Mam dużo trupów w szafie.Ale Bóg podarował mi ogrom siły.Może trochę chaotycznie ale sama nie dała bym rady.

[@Bogna1]

A co z sytuacja, kiedy sie jest DDA rodzica, ktory pomimo naduzywania alkoholu W OGOLE nie byl agresywny? Wszedzie utozsamiaja bycie DDA z przemoca doznawana w dziecinstwie, a u mnie tego nie bylo. Jedynie wstyd i poczucie "obciachu" za zachowanie ojca. Z wymienionych cech utozsamiam sie moze z jedna, choc mam przekonanie negatywnego wplywu na moje zycie.

[@iwoby1525]

U mnie w rodzinie wszystkie kobiety byly silne i pracowite a faceci nie dorobieni. Dlatego cale zycie wiedzialam ze nigdy na facecie nie mozna polegac. Zawsze uwazalam ze zawsze sobie poradze,zawsze mi mowiono ze mocna jestem,teraz jestem wykonczona i nieszczesliwa..oczywiscie jak moglam znalezc sobie fajnego faceta skoro nigdy takiego nie widzialam,ani dziadek,ani wujek,ani ojciec(wszyscy pili). Jestem po 40 stce i tak zaluje ze nie odkrylam psychologi jak bylam mloda..niestety nie bylo internetu..

[@MilaMila-kf7bv]

Pani Kasiu, czy może Pani polecić książki o tematyce DDA? Pozdrawiam

[@kantorprzemiany5664]

Czytałem dwie... i stwierdziłem, że ich autorzy nie byli DDA, a szkoda. Bo badanie samego siebie jest najcenniejsze :)

[@Richard404]

@@kantorprzemiany5664 szkoda, że życie autora ułożyło się lepiej

[@agataalicja555]

💛....KOPALNIA. WIEDZY...ktora pomaga i uswiadamiasz co z tym robic.DZiUEKUJE

[@agneswycz2554]

Śmiem stwierdzić że moja mam jest DDA wykorzystywanie mnie jako najstarszej, rzadko okazywała uczucia, wiecznie kłamie do dziś ma problem ze znalezieniem zdrowych relacji. Moja mam prawie mnie zniszczyła obciążając mnie swoimi problemami które często były spowodowanie jej złymi decyzjami.

[@KasiaSawicka]

Bardzo współczuje :(

[@franczeska2858]

Jestem DDA, ojciec alkoholik. Matka udająca że nie ma problemu..niestety do dnia dzisiejszego. Te wszystkie cechy to ja.. zgadzanie się na wiele rzeczy wbrew sobie. Przekładanie czyjegoś dobra ponad swoje.

[@mariuszkubica3569]

Alkohol zniszczył moje dzieciństwo i powiem szczerze jak głupi jest system w którym żyjemy że zabrania się palenia marihuany, zabrania się spożywania narkotyków a alkohol który tak samo niszczy życie jest legalny. Jest legalny mimo problemu na tak samą dużą skalę jak narkotyki.

[@monikamalwina77]

Tak, to z kim wchodzi w związek DDA i czy chce się leczyć ma ogromne znaczenie. Ja zawsze chciałam iść na terapię, mam już problemy kardiologiczne na podłożu psychologicznym, a mój były odwodził mnie od tego pomysłu twierdząc, że to dla ludzi, którzy lubią się użalać nad sobą a ja jestem ogarnięta bardziej niż niejedna dziewczyna z ,,normalnego” domu. Założyłam działalność, kończę prawo jazdy, jestem dobrą partnerką, matką, bo sama wychowuję córkę, a prawda jest taka, że to tylko kokon, w środku jestem w rozsypce tylko robię dobrą minę do złej gry. To wychodzi kiedy jestem sama i pracuję: zero tempa, siedzę wrąbana w fotel nad każdym zleceniem,wiecznie spóźnione realizacje projektów klientek, no po prostu nie mogę nic uszyć na czas, a mam talent, mogłabym dużo lepiej zarabiać pracuję dla początkujących projektantek, w końcu robię te zlecenia, ale jest coraz gorzej. Gdzie najlepiej się udać do psychiatry, czy psychologa? Czy ten na NFZ w ogóle mi pomoże?

[@KasiaSawicka]

Jeśli można z NFZ to czemu nie ? Proszę szukać pomocy rodziny , przyjaciół czy terapeuty :)

[@Onfurry]

No i teraz pozostaje pytanie: Czy ma sens się angażować w związek z DDA? Wychodzi na to, że trzeba będzie tę osobę mocno wspierać, pomagać jej z tego wyjść. I ok, jeśli ktoś ma odpowiednią wiedzę lub potrafi to rozpoznać. Jednak co w momencie gdy poznają się młodzi ludzie którzy ulegają po prostu zauroczeniu? Miłość na początku zaślepia, często brak doświadczenia życiowego nie pozwala rozpoznać niepokojących symptomów. Normalny człowiek zaczyna być manipulowany, zaczyna się zastanawiać czy z nim jest wszystko w porządku. Z jednej strony chce być z DDA, z drugiej kompletnie jej nie rozumie. Trzeba też zaznaczyć, że nie każdy kto ma problemy chce iść je leczyć. Czy istnieje właściwe rozwiązanie? Jak namówić DDA do terapii kiedy ono będzie cały czas udawać, że wszystko jest w porządku?

[@KasiaSawicka]

Można dać filmiki do obejrzenia ale trudno namówić kogoś do zmian jeśli on tego sam nie chce ...:(

[@IN-hc9sr]

Można być z DDA, ale trzeba tą osobę rozumieć. Terapia.... to kosztowna sprawa. Mi wystarczy miłość i zrozumienie i terapii nie trzeba.

[@piotrchachua6689]

Ciekaw jestem jaka z terapii była by najlepsza do rozwiązania tego typu problemów .. na pierwszy rzut oka nasuwa się terapia poznawczo-behawioralna ..W związku z tym że zachowania osoby z DDA są wynikiem kluczowych złożeń ,które przekładają się się na zachowanie. Z drugiej strony psycho-dynamiczna .. też nie była by głupim rozwiązaniem . Ale chyba najlepszym była by terapia-rodzinna ..

[@KasiaSawicka]

Ja lubię systemowe :)

[@sevdasevda3490]

Dobry materiał, też jestem dda, mam 48 lat i ogrom problemów z dziećmi spowodowanych pewnie tym że jestem Dda, nie wiem czy terapia by mi pomogła już w nic nie wierzę, dwa ciężko znaleźć dobrego psychoterapeute i niestety ceny za terapie powalają z nóg

[@piotrlenarczyk5803]

Dziękuję za film. Chcesz być zdrowy psychicznie - najpierw odstaw ekrany (telefon, laptop, tv:).

[@user-pb2vw3nm9b]

zarówno ja jak i moja miłość w stu procentach spełniamy kryteria DDA chociaż w naszych domach alkoholu nie było... my również jesteśmy osobami niepijącymi...ja bym zmienił nazwę na DDP - dorosłe dzieci psychopatów...

[@littlemonster9927]

Uwielbiam ❤

[@KasiaSawicka]

❤️

[@TheAni3000]

A może film o braku autorytetu kobiecości w życiu z powodu choroby matki od dzieciństwa ? To, co powszechnie uznane za kobiece jest dla mnie złe - delikatność, czułość, bycie matką itd. Instynkt macierzyński jest dla mnie słabością.

[@KasiaSawicka]

Trudna sytuacja :)

[@joanna6394]

nigdy nie zakladaj rodzina nie nadajesz sie do tego, badz sama, nie niszcz komus zycia,jestes narcystyczna zakochana w sobie.

[@Jaworzynka86]

joanna z tych dwóch wypowiedzi można wywnioskować, ze to z panią jest coś nie tak... taka agresja i atak na osobę, która szuka pomocy. Typowy narcyz!

[@dorotasobus1543]

Dziękuje 😚❤!

[@KasiaSawicka]

❤️😁

[@Marta-nw7jd]

Kłamstwo. Nie mów nikomu co się dzieje w domu. Motto z dzieciństwa.

[@PandaKrul]

Czasem się zastanawiam czy nie jestem/będę dda. Moja matka prawie że abstynentka, alkohol to ew. dwa łyki, max 1lampka wina. Ale ojciec alkoholik totalny alkoholik. Tyle, że moja rodzicielka wyrzuciła go gdy miałem jakieś 10-12 lat. Nie czuję obrzydzenia do alkoholu, bo 1 piwo raz na jakiś czas można wypić, ale nie potrafię znieść pijanych ludzi w moim otoczeniu.

[@KasiaSawicka]

Bardzo prawdopodobne :(

[@animulek]

Jestem DDA i jestem w związku z DDRR, jest zazdrość i nie ma szans na sformalizowanie związku... trochę razem i trochę osobno. Awantury o drobiazgi np. Zupa za słona. Nie byłam na terapii ale przepracowałam problemy na czacie ludzi z DDA, dużo czytałam... rozmawiałam z rodzicami... to wiele zmieniło. Ale dopiero dziś zdałam sobie sprawę, że partner z DDRR to temat do przepracowania. 🤗

[@fisiakoronczarka]

Moim skromnym zdaniem, awantury w rodzaju "bo zupa była za słona" bardziej wskazują na przemoc, niż na DDRR. Być może to ze względu na przemoc, w tamtej rodzinie doszło do rozwodu. Dziewczyno uciekaj.

[@KasiaSawicka]

To bardzo dobry wniosek ! Te tematy często się nakładają i jest niezły koktail :(

[@XD-oz1rd]

Ona chyba nie była DDA bo ja niestety tak i nigdy w życiu nie uważałabym ze bicie to okaz tego ze osoba nas kocha dla mnie zawsze było to złe wie ten kto przeżył a na pewno nie było to dla nas norma bo każdy chciał żeby tego nie było baliśmy się tego wiec to w przyszłości tez nie uważamy bicia za normalne zachowanie tylko przypominamy sobie co kiedyś się działo i co kiedyś przeżywaliśmy i jak ogromnie było to dla nas straszne nie wiem może tylko ja tak miałam ze rozumiałam ze złe było krzyczenie na siebie jakieś uderzenia czy przeklinanie do siebie starałam się żeby nigdy się to nie powtórzyło chyba jestem DDA bo to jednak mój „ojciec” choć ze nigdy go za to nie uważałam zawsze wszystko niszczył nigdy z nim nie rozmawiałam najgorsze były momenty gdy przychodzisz ze szkoły do domu a tam on siedzi w kuchni cały zarzygany lub sika w kuchni do zlewu po prostu przez całe dzieciństwo miałam do niego żal ze tak się zachowuje ze nic nie jest dla niego tak ważne jak alkohol on by mnie sprzedał za butelkę wódki lub tez najgorsze jest te proszenie o kluczyki od samochodu gdy jest się pijanym już od tygodnia o pieniądze mój ojciec rozbił ze trzy samochody zmasakrował je tak ze nie nadawały się już do niecnego stracił prawo jazdy u mnie bardzo przypomina się to jak prosił moja matkę o pieniądze o 5 rano gdy masz wstać o 6 do szkoły budzi cię głos proszenia o pieniądze „i ze to już ostatni raz” prosi do skutku aż go za wieziesz nie poddaje się nigdy choćby miał prosić całą noc i kolejny dzień musisz go zawieść ale na początku prosi grzecznie a później wkraczają przekleństwa darcie się na moja matkę czasami mocne uderzenia popchnięcia niby chcesz zareagować ale on wtedy nie widzi cię jest za maska bo liczy się dla niego tylko to żeby się napić często i ciebie popycha szuka kluczyków które gdzieś wcześniej z mama schowaliśmy tak samo pieniądze przykładowo normalne dzieci które maja swoją skarbonkę zbierają do niej trzymają ja na wierzchu na szafce a ja gdy miałam jakieś pieniądze to chowało się je tak aby on ich nie znalazł bo on nie interesował się tym ze to twoje pieniądze które np dostałeś od cioci lub urodzinowe prezenty jeśli znajdzie to weźmie i przepije nie wiem co mam jeszcze napisać chyba to ze jestem tylko DA bo mam 15 lat i trochę do dorosłości jeszcze brakuje powiem wam jeszcze ze mój ojciec w tamtym i dwa lata temu miał wszywki kuratora miał sprawę w sądzie ze bylo tak ze jesli nie przestanie pic i kurator przyjedzie i zastanie go pijanego to idzie do przymusowego ośrodka na tam 2 czy 3 miesiące (nie był w tym ośrodku) teraz w tym roku skończyła mu się wszywka chyba w grudniu znowu zaczął pic dziś jest chyba 11 marca on dalej pije tylko z przerwami miał się już zaszyć ale chyba mu nie wyszło teraz pije przepija około 200 złotych dziennie w dzień i w nocy tylko śpi i jak wstaje to chce pic pije półlitrową wódkę na raz nie wiem co on ma w głowie i dziś nawet chciałam zrozumieć jak go to przerasta i co robi zwykła wódka z człowieka niby najpierw idziesz chwalisz się wysyłasz zdjęcia wódki na snapie mówisz ile wypiłeś chwalisz się kolegom ale później trudno z tego wyjść a jeśli chodzi o mnie to jak już mówiłam nie uważam ze bicie i popychanie przekleństwa są normalnym zachwianiem nigdy tego nie chciałam i rozumiem ze to było złe i nikt nigdy ma mnie tak nie traktować rozumiem to nie wiem jak maja inni moja pewność siebie hm chyba nie ma zacznijmy od tego ze nie ma jej w ogóle boje się czegoś powiedzieć np na lekcji bo zawsze byłam krytykowana i mówiono mi ze mogę więcej i jak później się okazuje ze ta odpowiedz która miałam na myśli w głowie była prawdziwa trochę żałuje ze nie powiedziałam ale no nie miałam odwagi cała klasa by się śmiała gdybym odpowiedziała źle mam jedna osób doktora kocham ponad życie mimo tych 15 lat bardzo go kocham i zawsze bałam się go stracić najgorszym bólem dla mnie było to gdy do mnie nie napisał po dwóch tygodniach czy wtedy gdy pisał z jakaś inna dziewczyna mimo ze napisał i ona wiedziała ze ja jestem to balam się ze się we mnie odkocha ze mu na mnie nie zależy bałam się ze inne są ładniejsze dobra skończę to już o mojej historii tak całej ze szczegółami może chciałabym komuś opowiedzieć ale nawet jemu nie powiedziałam o tym ze mój ojciec no jest jaki jest nikomu nie mówiłam

[@alinad6166]

Szukaj pomocy .terapi. Minie jak u mnie nastepne 40 lat i nie odnajdziesz siebie. Przy kryzysach życiowych wszystko wraca. Świadomość swoich mechanizmów powoduje ze bierzesz za swoje zycie odpowiedzialność. Jak nie to bedziesz chować się za kimś.za czymś. Przysloni Ci na moment ten ból Np rola matki Ale dzieci dorosna i wyjdą z domu. Dalej nie bedziesz wiedziala skad te lęki. Uczucie zagrozenia bez powodu. Wrócą z dziecinstwa. Lepiej być przygotowanym. Znać swego wroga. Podziwiam Twoją dojrzałość. Das: radę. Tylko nie zapomnij przy tym o sobie. Bo na koniec i tak mamy tylko siebie.Wspolmalzonek umiera. Dzieci mają swoje wlasne zycie.

[@Zona_Rolnika]

Nie znam sie na tym temacie. Ale zycze jak najlepiej. To Twoj ojciec wogole nie pracuje? A mama - jesli ona zarabia, to oczywiscie nie Twoja wina ani nie Twoja rola, ale dlaczego nie zostawi go? Chociaz to chyba sie czesto tak dzieje, cos bylo na ten temat o osob wspoluzaleznionych. Trzymaj sie mimo wszystko. ❤🧡💛🙏

[@MsMaggra]

Dziękuję!!!

[@KainEnigma]

Witam. Czy wie ktos jak ten problem nazywa sie w Angli? Czy sa jakies organizacje w UK ktore robia tego typu terapie grupowe czy tez jednoosobowe z terapeuta? Z gory dzieki.

[@heniekmoczymorda5579]

Adult Children of Alcoholics sie to nazywa i w kazdym wiekszym miescie powinienes znalezc grupy wsparcia, trza tylko poszukac. pzdr

[@adrianszaj1259]

Dzieciństwo... :( ojciec wieczne kłótnie alko dom witamy jak wychować się na normalnego człowieka ... Jaki przykład skąd brać dobre emocje ... ? Chciałem ratować rodzinę mamę i ojca , jednocześnie chcąc uciec ... Huśtawka emocjonalna każdego dnia ... No i ucieczka w alko i używki brak zaufania albo nadmierne zaufanie

[@sylwestersosniak220]

Dziekuje

[@mglov7710]

Dziękuję

[@MeryAlutka]

Dużo osób wie że jest dziećmi alkoholika ale jak powiem że ja jestem też dda to twierdzą że nie wiedzą co to jest ?

[@margotravelvlog8065]

Dziekuje Kasiu, jestem DDA juz po 3 terapiach, duzo zmienilam w moim zyciu, ale Twoj film bardzo Mi pomogl. To Co powiedzial as o uczuciach bardzo mnie teraz Dotyczy. Zamrozenie I brak zaufania oraz Strach przed zranieniem. Nie moge zaufac moje u mezowi, Tak wiele razy mnie zawiodl I okazal Sie ignorant EM. On pochidzi tez z rodziny dysfunkcyjnej, choc jego ojciec nie pil, ale traktowal go Jak smiecia. To wszystko przeklada sie na nasze stosunki. W koncu poszlismy do poradni wychowawczej, Bo maz zaczal szarpac syna.A ja tego nie bede torelowala, bylam I bede type wojownika. Przed moim mezem duzo pracy, mam nadzieje, ze moj maz nie zrezygnuje. Pozdrawiam.

[@KasiaSawicka]

Bądź dzielna :)🙋🏻‍♀️

[@margotravelvlog8065]

@@KasiaSawicka ❤️

[@sharky666l8]

Mój kolega z tego co wiem ma aspargera i ten opis nawet do niego pasuje

[@damiano341]

Jak to jest że jedna osoby są dda a inne nie ? Np.moja mama ma 3 siostry , mama bardzo się wszystkim przejmuje ale ma.normalny związek w sensie są 30 po ślubie i jest dobrze między moimi rodzicami a dwie siostry jedna straszna manipulatorka a druga już po rozwodzie strasznie wredna .

[@marcinla6029]

Na zdrowie

[@light-and-shine]

Super materiał! Poproszę filmik o DDRR. Pozdrawiam 😉

[@animulek]

DDRR - Dorosłe dzieci rozwiedzionych rodziców

[@KasiaSawicka]

Pomyśle :)

[@helenakraemer3612]

Ja miałam tatę który pił a jakoś ja jestem inna bo wychował mnie ośrodek. i tata nie bił mnie ani mamy

[@Marlena68]

Słuchając tego mam wątpliwości czy pani napewno wie jacy są DDA.

[@basiapaulina5707]

Kokoszka a ja jestem DDA i wiem że to prawda.

[@renataszostak565]

Jestem coraz starsza i coraz trudniej wybaczyć rodzicom i nie wiem czy potrafię.

[@ellam9332]

Wartosciowy film. W mojej rodzinie nie bylo alkocholu ale mam kolezanki DDA I kazdego partnera ktorego wybieraly to alkocholik. Bardzo smutne ale prawdziwe.

[@v.t.6918]

AlkoHol

[@fisiakoronczarka]

@Mirabella Ja spotkałam się z teorią, która mówi, iż dziecko z rodziny z problemem alkoholowym, w dorosłości wybiera partnera alkoholika, dlatego, że jest to dla niego jedyna znana mu sytuacja i relacja, więc w takiej czuje się najbezpieczniej (np. zna mechanizmy swoich reakcji obronnych). Więc wybiera to samo, bo innego życia nie zna. Tak trochę ze strachu przed innym. Inie musi to być świadome.

[@KasiaSawicka]

Pozdrawiam :)

[@ulencjazdenek]

Nie prawda ja wręcz gardzę alkoholikami,jak widzę alkoholika to wręcz mnie odrzuca,kiedyś jedna pani chciała mnie zeswatać z takim ale odmówiłam.Nie chcę mieć z byłymi alkoholikami nic wspólnego.

[@pedropony9555]

Akurat masz takie koleżanki. U mnie rodzice pili alkohol. Ja i moja siostra mamy niepijących mężów, a jesteśmy w związkach małżeńskich od przeszło 20lat. Mam znajome również z rodzin, w których lał się alkohol, a dzieci jak ich małżonkowie nie piją tego trunku.

[@piotr780]

Słyszałem, coś takiego, nie wiem , czy nie jest to zbyt przewrotne, by być prawdziwym : osoby nie akceptujące agresji w sobie wybierają na partnerów osoby agresywne ze względu na to, bo nie być osobą bardziej agresywną w związku, czyli być relatywnie mniej agresywną, co o tym myślicie ? Czy tak może działać ludzka psychika ?

[@IN-hc9sr]

Myślę, że tak. Chyba u mnie tak jest.

[@aldon9805]

Czy DDA przechodzi na dzieci? Przykładowo z matki która to ma na córkę?

[@KasiaSawicka]

Pewne wzorce zachowań są przekazywane z pokolenia na pokolenie tzw schematy .

[@WODZIO1988ns]

Kropka w kropkę opowiedziane o mnie

[@kasianiepodamnazwiska6010]

dziękuję

[@KasiaSawicka]

🙋🏻‍♀️

[@pollong1090]

18 minut, ale nie ma żadnych wniosków

[@HannaDrzewucka]

A ja akurat jestem bardzo uczuciowa ale właśnie podejrzewam u siebie DDA .. czy to też tak może być.. ? I ja bardzo jestem ufna

[@anna-xv6dl]

Może tak być poniewaz dziewczynki mają duży autorytet u swojego ojca to jest pierwsza relacja damsko męska. Jeśli ojciec nie troszczył się o ciebie nie przywiązywał do ciebie uwagi to chcesz aby w relacji twój partner taki był troskliwy uczuciowy. Potrzebujesz tej uwagi.

[@HannaDrzewucka]

@@anna-xv6dl :) zgadza się :)

[@HannaDrzewucka]

@@anna-xv6dl dziękuję :*

[@agaso1396]

Ja tez jestem ufna, ale do nowycj osob, przyjaciół, dla partnerów juz nie. U mnie mama pila.

[@HannaDrzewucka]

@@agaso1396 relacja z kobietami . Ja przez to ze moja mama mowila wszystko to co nie chcialam ,stracilam do nich zaufanie. Moze przez taki tez pryzmat pijacej mamy obraz kobiety nawet jako Ciebie mkze byc zachwiany.

[@user-in7hl5ys2k]

8 lat już bbladze, kolejny upadek, kim ja jestem?

[@wwo9761]

Jesteśmy ludźmi, tylko tak bardzo nas skrzywdzono.

[@agatajonik9019]

Jestem DDA i mam cudownego kochającego męża i nasze relacje są bardzo dobre, ale... niestety relacje z dziećmi nie są już dla mnie tak łatwe. Co powinnam zrobić? Gdzie szukać pomocy jeżeli uważam, że jestem dla nich fizycznym i psychicznym zagrożeniem.

[@xxsandra2769]

Agata Jonik psychoterapeuta

[@soledadselena781]

Gdzie w Poznaniu można iść na terapię DDA wie ktoś może? Oraz czy potrzebne jest skierowanie?

[@CallMeJoanna]

Os.piastowskie, byłam parę razy