Epopeja Yamato - Odcinek VII - Typ North Carolina: kontrola ognia

[@niemilitarysci]

Rezerwacja na pytania i odpowiedzi

[@adamkowalski208]

Twoja wiedza wynika tylko z pasji, czy również z pracy zawodowej?

[@niemilitarysci]

Tylko z pasji. Zawodu jako takiego nie posiadam, wcześniej zajmowałem się marketingiem internetowym, obecnie robię różne rzeczy ale starając się podziałać z tym kanałem i jeszcze innym projektem. Także nie, moja wiedza wynika tylko i wyłącznie z pasji do tematu. Acz, znowuż, Norman Friedman który jest jednym z bardziej szanowanych autorów książek o tematyce marynistycznej, też nie jest z zawodu historykiem, więc to w sumie nic nie znaczy dzisiaj :D

[@LaApaczu]

Pytanie o przyszłe materiały Znalazł by się jakiś czas antenowy na omówienie i porównanie ciężkich krążowników każdej nacji oraz tego czy miały sens taktyczny dla warunków w jakich dany kraj się znajdował (coś jak to gdy pojechałeś po bismacku za brak konsensu do czego ma służyć)

[@niemilitarysci]

Hmm, krążowniki co do zasady nie mają takiego problemu (poza niemieckimi znowuż). Ale tak i nie - krążowniki na pewno się pojawią w przyszłości w wielu odsłonach, ale w jakim konkretnie kontekście to ciężko mi powiedzieć. Po Yamato będzie chwila na krążowniki rakietowe US Navy.

[@LaApaczu]

Uh, najmniej pożądana przezemnie grupa okrętów zaraz po lotniskowcach (skuteczne ale bez wdzięku i piękna :D)

[@hugonrache614]

Jak ja sie ciesze ze to TY musiales sie doksztalcac a ja moglem sie lenic.Dziekuje Ci za dobry material i ciezka prace.

[@niemilitarysci]

A tam bez przesady. Trochę się musiałem naczytać i poanalizować :D

[@ryszardkoprowski1414]

Pozdrawiam Twórcę i Widzów! Fajnie spędzić sobotnie przedpołudnie w takim gronie!

[@stanisawkaczmarczyk5312]

Dziękuję za materiał, jak zwykle bardzo ciekawy

[@ogi696]

Uwielbiam te opowieści na temat marynarki wojenej ll światowej , jeszcze raz wielkie dzięki 👍 .

[@kleve1440]

Kolejny świetny materiał. Wielki dzięki! Akurat dzisiaj model North Caroliny trafił na moją półkę.

[@niemilitarysci]

A proszę bardzo. Co do modeli. Osobiście North Caroliny nie posiadam (nie jestem wielkim fanem tego typu), ale czaję się na South Dakotę w 1:350 - obojętnie w sumie którą konkretnie. Ta nadbudówka z wyprofilowanym kominem to jest to co budzi moje pragnienia.

[@ryszardjanczak3740]

Jak zwykle świetny materiał

[@LaApaczu]

Jesteś pierwszym kanałem który dostał oddemnie gifta, bo szanuje czas i cały wkład który wkładasz w te materiały 😉 Hajs na nowe książki do przyszłych materiałów 😆

[@niemilitarysci]

Cieszę się że materiał na tyle zaciekawił! Bardzo mi miło i bardzo dziękuję!

[@szaratasma5542]

Świetny materiał, jak zwykle z resztą!

[@niemilitarysci]

Cieszę się że się podoba!

[@michitv8495]

Dzięki za materiał, czekamy na pancerze :)

[@krzysztofk6242]

Super materiał. Dzięki!

[@vaio666]

Perfect...świetny odcinek...jako inżyniera, zawsze intrygowało mnie i interesowało, jak oni namierzali, celowali i łomotali do siebie na tak duże odległości...nie zdawałem sobie sprawy, że w tamtych czasach służyło do tego tak skomplikowane i zaawansowane oprzyrządowanie...

[@niemilitarysci]

Moim małym marzeniem jest pojechać do jakiegoś muzeum i zobaczyć tego rodzaju urządzenia na żywo - jako wzrokowiec ciężko mi jest dokładnie pojąć sposób działania na podstawie opisów. Być może wybiorę się kiedyś na HMS Belfast, bo chyba ten byłby najbliżej z zachowaną centralą.

[@vaio666]

@@niemilitarysci to prawda... zobaczyć na 'żywo' zasadę działania tych urządzeń, to by było coś...

[@niemilitarysci]

Działanie to już by było za dużo szczęścia, ale móc zobaczyć samo urządzenie? Może pokręcić korbami i zobaczyć jak się zmieniają wyniki? Coś takiego.

[@LaApaczu]

Akurat odwiedzę Belfast we wrześniu tylko chyba nie pozwalają ludzią dowoli kręcić tym?

[@niemilitarysci]

@@LaApaczu myślę że nie :D Ale, spróbować można. Może poprosić przewodnika, albo coś takiego :D

[@pawciu_jankowski338]

Świetny materiał (jak zwykle). Z niecierpliwością czekam na dalsze odcinki, jak również na materiał o pancernikach typu Iowa. Chętnie obejrzał bym także film (filmy) o projektowanych ale nie zbudowanych pancernikach typu Montana. Nie od rzeczy byłby również materiał poświęcony wyłącznie systemom kontroli ognia (od początku, w różnych flotach itp.)

[@niemilitarysci]

Co do kontroli ognia - zgadzam się, ale tu bym się musiał jeszcze bardziej dokształcić. To jest skomplikowany temat i nie chciałbym się za to zabierać dopóki nie będę miał pełnego zrozumienia jak to działa, jakie są dokładnie wady i zalety każdego systemu. Bo teraz trudno mi to dokładnie ocenić. Co do Iowy i Montany, tak, taki materiał się pojawi w przyszłości, już mi się pomysł wyklarował jak do tego podejdę, ale kiedy dokładnie to nie wiem.

[@ryszardtwarog4714]

Kolejny rewelacyjny materiał 👍

[@niemilitarysci]

Cieszę się że się podoba!

[@lucassus1981]

Dziękuję za ten materiał, nie ukrywam, że czekałem na niego no i się nie zawiodłem :) . Pozdrawiam

[@niemilitarysci]

Mam nadzieję że wyłuszczyłem wszystko jak należy :D

[@Tyczol]

Jeszcze sie nie skonczylo, a ja juz czekam na kolejny :D

[@Benio-ef1le]

cały weekend czekałem na powrót do domu żeby sobie na spokojnie posłuchać

[@LaApaczu]

Filmik po pracy bardzo dobrze wchodzi :D czekam na następne odcinki

[@niemilitarysci]

Cieszę się że się podoba! Czekać nie trzeba będzie długo.

[@Vilgefortz85]

Dziękuję za kolejny świetny film i pozdrawiam.

[@niemilitarysci]

Cieszę się, że się podoba!

[@adamkowalski208]

I dzień od razu lepszy 🙂

[@niemilitarysci]

Cieszę się że się podoba!

[@kw9325]

Epicko, jak zwykle. Dzięki bardzo. Btw. Śledzienie upadku salwy do 18km...ehh.. czemu łaskawie nie anektowaliśmy tych yankesów?! Ich innowacje w mixie z naszym zmysłem taktycznym potrafiącym czarować z niczego, byłyby idealnym połączeniem😁😁

[@niemilitarysci]

Cieszę się że się podoba! Pamiętajmy że o tych 18 km, to dotyczy to Mark 3. Mark 8 i Mark 13 miały większy zasięg, do około 28 km śledzenia upadku salwy.

[@kw9325]

@@niemilitarysci 👍🤘

[@jacekdorobek2527]

Hej, dużo ciekawych informacji :) Dziękiuję

[@niemilitarysci]

Cieszę się że się podoba. Tak myślałem że będzie to ciekawy materiał, bo i dla mnie było to interesujące, szczególnie jak w ogóle działały i prezentowały obraz te wczesne radary.

[@lukeee5304]

Wszystko pięknie, tylko czuję, ze straciłem główny wątek: Yamato... Nie lepiej było wyodrębnić ten materiał jako osobny film? Ale poza tym to uwielbiam Twoje produkcje 🙂

[@niemilitarysci]

Cóż, zgadzam się co do zasady. Miał to być tak naprawdę jeden odcinek, wyszły trzy. Co prawda, od przybytku głowa nie boli, no ale nie miałem w planach tak obszernej analizy. Ale, jak się wgryzłem w temat, to jak zawsze: a jeszcze to jest ważne, o tym muszę powiedzieć, to jest istotne... i tak się nazbierało 40 parę stron.

[@maci91Ek]

10:10 to zdjęcie jest epickie

[@niemilitarysci]

Jest całkiem niezłe, owszem :D

[@andreaswiertelarz1319]

Jak zwylke super :)

[@niemilitarysci]

Cieszę się że się podoba!

[@kamilhudzinski2504]

Docelownik dla zasięgu

[@artur_4964]

Dzięki

[@82dirkins]

Jak zwykle chylę czoła przed przygotowaniem, zwłaszcza że akurat temat tego odcinka jest wyjątkowo trudny. Jest to chyba druga strona medalu vs IJN, gdzie informacji nie ma dużo, a przy USN jest ich ogrom... Nie wiem, czy to widziałeś, czy nie, ja ze swojej strony polecam nagrania Battleship Cove w tym temacie: kzbin.info/www/bejne/h5rcg2duf6qnmcU Ten krępy służył na USS Wisconsin jako 16" gunners mate, a ten dr moim zdaniem naprawdę zna się na rzeczy. Mają też fajny cykl nagrań na USS Salem, gdybys kiedyś ruszał Des Moines class :D Kanały muzeów okrętów w stanach śledzę na bieżąco, gdybyś kiedyś szukał informacji (a nie chciało Ci się szukać) na jakiś związany z nimi temat, to skromnie służę pomocą do linka:)

[@arturkielarturkiel2677]

Mam nadzieję że na następny odcinek nie będziemy długo czekać

[@niemilitarysci]

Przyszła sobota najpewniej. Materiał jest gotowy, musze tylko grafiki dorobić. W poniedziałek powinienem być wyrobiony.

[@mirosawdrazek5833]

Do tej serii świetnie pasuje materiał kanału Drachinifel o amerykańskich planach wojny na Pacyfik i przeprowadzonych ćwiczeniach US Navy Fleet Problems część 1 z 25 maja, część 2 z 10 sierpnia.

[@niemilitarysci]

Nie oglądałem jeszcze, ale jest to zupełnie możliwe :D

[@1ramyus]

Fleet Problems to ćwiczenia na Pacyfiku, które w latach 30. odbywały się co rok. Poświęcone głownie opracowaniu taktyki działań morskich. To podczas nich, Amerykanie sprawdzali wartość pancerników, i od podstaw ustalali sposób działania lotniskowców. Dość średnio im to wyszło, bo 7 grudnia zmienił wszystkie założenia.

[@piotrbabkiewicz3812]

Rozdzielczość odległościowa radaru zależy od długości impulsu sondujcego. Im krótszy impuls tym podaje odległość bardziej pracyzyjnie i błąd pomiaru nie zmienia się w zależności od odległości do celu. Ale krótszy impuls wymusza większą moc impulsu aby uzyskać wymagany zasięg wykrycia. Im większa antena tym bardziej wąska wiązka i większy zysk energetyczny anteny. I im większy zysk energetyczny anteny to przy tej samej długości i mocy impulsu większy zasięg radaru. Pierwsze radary miały słabe nadajniki więc musiały mieć długi czas impulsu. Gdy opracowano meganetron można było zwiększyć moc impulsu i skrócić czas implsu. Szerokie wiązki utrudniały podanie precyzyjnego namiaru na cel. Więc idealny duet optyka podaje namiar a radar odległość. Dalmierz optyczny jest bardziej dokładny na małej odległości im dalej tym błąd pomiaru rośnie. Im większa szerokość dalmierza tym wolniej spada dokładność w miarę wzrostu odległości. Zasięg radaru zależy też od zawartości wody w atmosferze , bo woda tłumi sygnał radaru. Dobry przykład telewizja satelitarna przestaje działać gdy mamy gęste chmury a GPS gorzej sobie radzi. A znikanie okrętów gdy był ustawiony do nas dziobem z ekranu radaru spowodowane to tym że powieszenia odbicia radarowego zmniejszała się. Dlatego współczesne radary projektuje się tak aby miały nadmiar mocy aby gdy okręt lub samolot ustawi się tak że słabiej odbija fale radaru i tak został wykryty.

[@niemilitarysci]

Czyli de facto odległość nie ma znaczenia dla błędu pomiaru jak dobrze zrozumiałem? Czyli te 35 metrów jest dla 1000 jak i dla 10 000 jardów? Problem polega tylko na wykryciu celu per se - zasięg wykrycia jest zależny od wielkości anteny i siły impulsu?

[@piotrbabkiewicz3812]

@@niemilitarysci Tak nie ważne czy do celu mamy 1000 m czy 35000 błąd będzie taki sam. Odległość wykrycia zależy od mocy impulsu, czasu i zysku anteny. Duża czytaj ciężka antena wysoko umieszczona to problem ze statecznością okrętu.

[@niemilitarysci]

O, to bardzo ciekawe. Kwestia radarów i ich możliwości jest mi niestety słabo znana. Ale, mam w planach dokształcić się dalej, nabywając drogą kupna dodatkową literaturę. Ale bardzo dziękuję za wytłumaczenie!

[@piotrbabkiewicz3812]

@@niemilitarysci Polecam Parada Radarów niestety nie pamiętam autora

[@juliandrozd11]

Różnica między systemami z radarem i tymi bez powinna być nazywana systemy optyczne i radarowe. Dane z nich uzyskane trafiały do tego samego, analogowego, komputera/przelicznika. Technika cyfrowa była wtedy pieśnią dalekiej przyszłości.

[@darekpowroci7590]

Co prawda nie na temat, ale: czy jest szansa by na kanale pojawiły się filmy o krążownikach po II wojnie? Ogólnie druga połowa XX wieku.

[@niemilitarysci]

A będzie takowy po Yamato. Całkiem szybko. Muszę jeszcze odrobinę literatury ogarnąć jeśli chodzi o rakiety, ale już część co potrzebuję mam pod ręką

[@wiciowicio1706]

@@niemilitarysci też mnie to ciekawi bo dziś już tych Okrętów nie ma - domyślam się dla czego Pancerniki wyginęły, ale zawsze lepiej kiedy opowie o tym fachowiec - a Niszczyciele rakietowe tak jak - " Niszczyciel USS Forrest Sherman wpłynął do gdańskiego portu " i dla czego tak lekka jednostka jest w stanie pokonać ruską flotę - oczywiście odpowiedź dla laika

[@Mandoleran]

@@wiciowicio1706 a przypadkiem co najmniej dwa z tych wyginiętych pancerników nie napierdalały irackiego terenu jeszcze niedawno?

[@niemilitarysci]

to "niedawno" to było prawie 40 lat temu :D

[@jacekkazmierczak9415]

@@wiciowicio1706 Jak nie ma????? A typ Ticonderoga? Fakt że zaraz znikną ale jeszcze są...

[@iowa406]

A co powiesz na temat pierwszych systemów kierowania ogniem od W. Sims z US Navy Pracy Scott z RN oraz Argo Clock?

[@niemilitarysci]

Zacznę od uwagi że nie jestem ekspertem w tej dziedzinie. Moja opinia jest właśnie tylko tym: opinią. Argo Clock jest najprostszy - to był prototypowy system. Rodzaj demonstratora technologii. Jako praktyczne urządzenie nie nadawał się do roli jaką mu wyznaczono. Gdyby Royal Navy dostrzegła potencjał tej maszyny i od razu zainwestowała w niego czas i środki - prawdopodobnie posiadaliby niekwestionowany prymat w kontroli ognia do czasu wprowadzenia radarów, a i wtedy, RN też dysponowała sprawnymi systemami radarowymi, także może ten prymat by trzymali dłużej. Co do Simsa - cóż, fakt jest taki, że kiedy US Navy przypłynęła do Wielkiej Brytanii w trakcie I Wojny Światowej ich kontrola ognia w porównaniu do brytyjskiej była średnia. No ale na to mogło się składać wiele czynników. Raz, amerykańskie załogi były niedoświadczone vs brytyjskie, które miały już za sobą parę bitew z Hochseeflotte. Dwa, na ile kontrola ognia ich "zawiodła" a na ile koszmarna dyspersja z jaką się US Navy borykała. Trzy - po I Wojnie Światowej US Navy ponownie zaadaptowała brytyjskie rozwiązania - zegary koncentracji ognia na masztach i oznaczenia namiaru na wieżach. To jest ciężkie do oceny, bo po prostu nie dysponujemy danymi. Wiemy, w ograniczony sposób, jak sprawny był brytyjski system, ale amerykański? Bardzo mało na ten temat wiadomo, poza ćwiczeniami, które dają tylko ułamek danych i często/gęsto bardzo skrzywionych. Fakt jest taki, że US Navy od razu dążyła do prawidłowego rozwiązania - automatycznego, prostego systemu (walka na dalekich dystansach uważam była błędnym dążeniem - ponownie, moja opinia) - i wraz z pojawieniem się komputerów Forda takowe rozwiązanie mieli w rękach i tylko je rozwijali.

[@iowa406]

@@niemilitarysci Dziekuje zxa odpowiedź. A argo clock nie był taki nieskuteczny. Stosowała go carska marynarka. I kiedy na M.Czarnym spokały sie Impieratrica Marija i eks Goeben ( a może wtedy jeszcze Goeben) to już pierwsza salwa rosyjska padła bardzo blisko wrogiego okrętu.

[@niemilitarysci]

A tym starciem to się będę zajmował w przyszłości gdzieś, więc wtedy się pochylę nad tematem bardziej szczegółowo :D

[@pawepiotrowski2180]

40:50 dałeś zły opis. Powinna być North Carolina w 1944 roku. Nie przejmuj się, zdarza się najlepszym. :)

[@niemilitarysci]

A faktycznie, dopiero teraz sprawdziłem że jest BB-55 na burcie. Mea culpa!

[@mariuszo9425]

Super odcinek. A te systemy kierowania ogniem były też montowane na modernizowanych Pancernikach z Pearl Harbor? Jak USS California..USS Tenesse czy USS West Wirginia? Bo mi wyglądają podobnie

[@niemilitarysci]

Tylko część z tych systemów. I tylko część okrętów. Nie otrzymały np. Mk 38 Director Control, gdyż byłby zbyt ciężki - najobficiej zmodernizowane otrzymały Mk 34 Director Control, czyli krążownikową wersję. Z radarami było różnie, niektóre okręty otrzymały tylko zestawy Mk 3, inne Mk 8. To zależało od zakresu modernizacji.

[@mariuszo9425]

@@niemilitarysci dzięki za odpowiedź. Z zainteresowaniem słucham tej serii o Yamato. Akurat tak się złożyło że kupiłem model plastikowy w 1:200 oraz książkę o Yamato Anathomy of The Ship. Czekam na kolejne części Pozdrawiam.

[@niemilitarysci]

Bardzo dobra książka. Sam kleję w 1:350, 1:200 są dla mnie trochę za duże. Yamato akurat nie posiadam, ale też i niespecjalnie pałam chęcią - mam ambiwalentny stosunek do tego okrętu :D

[@krzysztofzielinski6770]

Pozdrawiam

[@hystapsespers3566]

Mógłby być kłopot. Z uwagi na zbliżona prędkość North Carolina nie mógłby narzucić Yamato warunków walki. Yamato mógł strzelać z odległości większej niż amerykańska jednostka. Zdecydowanie przeważał masą salwy z wszystkich dział. Pociski Yamato miały większą możliwość penetracji pancerza. Z kolei jego pancerz został przygotowany na pociski kalibru 460 mm. Stawialbym na Yamato. Inaczej było zaś w przypadku Iowy mającej zdecydowaną przewagę w prędkości 33 do 27 węzła.

[@1ramyus]

Tylko teoretycznie. W praktyce skuteczny zasięg dział zarówno Yamato jak i amerykańskich "szybkich pancerników" był bardzo podobny, za to zarówno jakością stali pancernej jak i systemami kontroli ognia, amerykańskie South Dakoty czy inne Iowy były Yamato na głowę. Nie ma "przygotowania na pociski 460 mm". Co do zasady każdy okręt liniowy opracowywano do wytrzymania ostrzału z dział takiego samego kalibru jakie sam przenosił. Tyle że z określonej odległości. Tymczasem podczas I bitwy pod Guadalcanalem w trakcie kampanii na Salomonach, jeden z amerykańskich niszczycieli - nie pamiętam już nazwy - ze swoich dział 127 mm, dosłownie poharatał japoński pancernik Hiei, z bezpośredniego dystansu kilkakrotnie przebijając mu pas pancerny.

[@hystapsespers3566]

@@1ramyus Trzeba uwzględnić, że pojedynczy pocisk z Yamato miał większa energię kinetyczna i przebijalnosc pancerza. Przewaga amerykańska wynikała z posiadania lepszego radaru. Natomiast systemy kierowania ognia oparte o optyke,były równie dobre. Zwracam też uwagę, że ówczesne okręty wyposażone były w rozpoznawcze samoloty do kierowania. Yamoto mógł zatem utrzymujac odpowiednią odległość znacznie skuteczniej ostrzeliwac przeciwnika. Co do zatopienie Hiei, to doszło to w nocy, gdy Amerykanie z radarem mieli olbrzymią przewagę i takie okręty jak niszczyciele mogły podpłynąć blisko. Po za tym Hiei został zbudowany na planach brytyjskich krążownikow liniowych z pierwszej wojny/ trzy zatopiony jednego dnia/ i podobnego słynnego Hooda. Zamiast budować takie giganty, Japończycy mogli zbudować z 4 lotniskowce typu Zuikaku. Paradoks polegał na tym, że jedynym sensownym użyciem tych pancerników były nocne bitwy wokół Guadalcanal. North Carolina i South Dakota nie należały do "szybkich pancerników".

[@1ramyus]

@@hystapsespers3566 Akurat podczas I bitwy pod Guadalcanalem w cieśninie Ironbottom Sound radar nie odegrał żadnej roli. Owszem, Amerykanie wykryli dzięki niemu japońskie okręty wcześniej, lecz przez błędy w dowodzeniu adm. Daniela Callaghana zupełnie z tego nie skorzystali. MIMO radaru - a nie dzięki niemu - pozwolili Japończykom podejść na bezpośrednią odległość, gdzie po raz kolejny już ujawniła się przewaga japońskich optycznych systemów obserwacji nocnej nad amerykańskimi. Skończyło się kolejną masakrą amerykańskich okrętów. Zresztą dobry radar SC miał jedynie płynący na końcu amerykańskiej kolumny krążowników Juneau, inne miały od dawna już nie spełniający pokładanych w nim nadziei radar SG, który w wąskiej cieśninie z interferencjami fal radiowych od pobliskich wysp powodował więcej chaosu niż przynosił pożytku. Dość powiedzieć że największy udział w zatopieniu Atlanty miał.... USS San Francisco. Hiei mimo że został opracowany przez Brytyjczyków, podobnie jak Yamato miał japońską stal pancerną, która eufemistycznie rzecz ujmując, do najlepszych nie należała. Daleko ustępowała brytyjskiej czy amerykańskiej.

[@1ramyus]

Nie wiem z jakiego źródła wziąłeś informację, że Mark 37 był "wystarczający" dla celów AA. Wszystkie bowiem źródła, które mam na półce - kilkanaście pozycji - mówią, że był najlepszym system kontroli ognia AA na świecie. Przykładowo: John Campbel, "Naval Weapons of World Wart II": "The Mark 37 was considered the best AA system of the war and was acknowledged by the British, to be far better than any of their own contemporaries". Jesli "the best AA system [...] by far" jest zaledwie "wystarczający", to jaki jest dobry, nie mówiąc o bardzo dobrym ? :) Jak napisałem w komentarzu do poprzedniego odcinka "NC", Mark 37 wraz komputerem kontroli ognia Ford Mark 1/1A (który w Twoim materiale występuje jako Stable Vertical Mark 41), był tak precyzyjny w kontroli ognia dla przestrzeni 3D (osie X, Y, i Z stosowane w obronie przeciwlotniczej, w przeciwieństwie do 2D w zwalczaniu celów powierzchniowych), że US Navy zachowała go w całości bez zmian, przywracając do służby pancerniki typu Iowa w latach 80. XX wieku. W stojącym w Camden, NJ, muzealnym dziś USS New Jersey (BB-62), taki oryginalny Ford Mark 1 dostępny jest w ekspozycji wraz z całym - jednym z czterech na okręcie - CEC (Combat Engagement Center). Każdy może dotknąć, a nawet "wystrzelić" dzięki niemu z działa 127 mm. Te trzy rękojeści, które widać na zaprezentowanym przez Ciebie zdjęciu, to trzy tryby strzelania za pomocą Ford Mark 1. Do wyboru przez obsługującego (obsługa tylko przez jedną osobę), w zależności od sytuacji. Rękojeść środkowa, to tryb strzelania automatycznego. Operator wciska jednym palcem spust (jak w pistolecie), i trzyma go wciśnięty, a Ford Mk.1 - na obudowie którego znajdują się owe rękojeści - za pomocą umieszczonych w nim żyroskopów oraz analogowego komputera, automatycznie oblicza wszystkie parametry celu i jego ruchu oraz punkt jego przechwycenia w przyszłości (biorąc pod uwagę odległość od celu i czas dolotu pocisku) oraz parametry własnego okrętu (łącznie z jego pochyłami w każdej osi). Za pomocą łącza elektrycznego Ford Mk. 1 automatycznie ustawia elewację dział oraz kąt ustawienia wieży, oddając następnie automatycznie strzał/-y z działa/dział 5" /38 Mk. 12, z którymi jest połączony, w obliczonym najbardziej optymalnym momencie. Głównym źródłem zaopatrzenia tego komputera w informacje są oczywiście radary, nie ma obserwacji wzrokowej. Na New Jersey nie ma żadnego prześwitu w suficie CEC, przez który oficer (czy raczej podoficer) kontroli ognia mógłby obserwować wzrokowo niebo. CEC znajduje się głęboko wewnątrz okrętu, na którymś z kolei pokładzie. Zresztą jedynie 4 CEC obsługiwały 20 dział 5" /38. Nie ma możliwości, aby ktokolwiek obsługiwał je wszystkie posługując się choćby pomocniczo wzrokiem. Na marginesie, w muzeum "Battleship New Jersey", każdy zwiedzający może sobie "strzelić z Forda". Mój 10-leni syn zachęcony przez przewodniczkę wcisnął spust w środkowej rękojeści, widoczne "pod maską" tryby jego mechanicznego mózgu zaczęły się kręcić, działa zostały ustawione, i po chwili z głośników obok rozległ się głośny huk strzału. Mój zaskoczony syn nieco się zmieszał, ale przewodniczka uspokoiła go, mówić mu "Oops, właśnie zdjąłeś pół Filadelfii!" (miasto Filadelfia znajduje się tuż obok, na drugim brzegu rzeki).

[@niemilitarysci]

Friedman, Naval Anti - Aircraft Guns and Gunnery. "These figures sufficed until the end of the Second World War, when the Japanese introduced the rocket-powered ‘Baka’ suicide aircraft, which could exceed 500kts." "By 1945 Mk 37 was no longer adequate. Early in 1945 BuOrd pointed out that it provided accurate control beyond 6000 yds, less accurate control as range decreased to 3000 yds, and very inaccurate control below 300 yds. That was why the Bureau encouraged the use of manual directors such as Mk 51 and Mk 57 at short ranges." I teraz, bo wydaje mi się że nie do końca zostałem zrozumiany. W materiale zdaje się że zaznaczyłem dość wyraźnie, że Mk 37 był najlepszym możliwym systemem AA jaki był dostępny. Ale teraz, "best by far" nie znaczy "perfect". Mk 37 pod koniec wojny nie dawał już sobie rady nawet z kamikaze. Był wystarczający do angażowania samolotów o, szczerze, niewyśrubowanych osiągach. Samoloty pojawiające się już w 1945 roku (nie mówiąc o pierwszych odrzutowcach nawet) spowodowałyby kompletne załamanie systemu. Tym samym, był ledwo wystarczający, nie miał marginesu, zapasu możliwości, które pozwoliłyby mu na sprawne funkcjonowanie w przypadku pojawienia się samolotów o większych możliwościach. Ergo, był wystarczający NA TEN MOMENT, ale nic ponadto. Co do fatalnej rewitalizacji Iowek. Cóż, a po co mieliby zmieniać cokolwiek w tych działach? W życiu nie użyliby ich przeciwko samolotom! Musieliby rozrywać okręt, opracowywać nowe stanowiska, nowe radary, nowe komputery. I po co, jak obrona plot jest w 100% zapewniana przez pociski rakietowe i CIWSy. A do strzelania w cele lądowe to co mieli spokojnie im wystarczyło.

[@1ramyus]

@@niemilitarysci Nie ma oczywiście i nigdy nie będzie systemu "perfekt". I raczej nikt nie usiłuje takiego stworzyć. Ale "wystarczający" to niedoszacowanie. Jasne ze oparty na kołach zębatych analogowy układ logiczny będzie miał swoje ograniczenia związane z prędkością celów i nie nadąży za samolotami odrzutowymi. Ale opracowany w latach 30., nie był stworzony do zwalczania samolotów odrzutowych, a nawet w końcowym okresie wojny takie należały do rzadkości, nie mówiąc o samolotach z napędem rakietowym. Jeszcze natomiast pod Okinawą 11 maja 45, opracowany do zwalczania celów poruszających się z prędkością poziomą do 400 węzłów i 250 węzłów prędkości pionowej układ Mk 37 na USS Hugh W. Hadley, w pojedynkę zestrzelił w ciągu dwóch godzin 23 kamikaze. Płynący obok USS Evans zdaje się, przed swoim zatopieniem, strącił 20 kamikaze. Sam zaś Hugh W. Hadley został trafiony jedną bombą i trzema kamikaze, dopiero gdy skończyła mu się amunicja. Trudno wiec powiedzieć, że w 1945 roku to był system niewystarczający już na kamikaze. To był system adekwatny dla przeciwdziałania samolotom drugo wojennym, w tym kamikaze z wyjątkiem niezbyt udanych Oka (Baka) - nie dla początku ery odrzutowej.

[@niemilitarysci]

A czy mamy pewność że działa były kierowane Mk37 a nie Mk51 jak było zalecane? I czy mamy pewność że faktycznie dwa niszczyciele zestrzeliły 43 samoloty? Ponieważ ja jestem sceptyczny co do obu tych twierdzeń. Poza tym, w czym w ogóle jest problem? Powiedziałem że ten system był najlepszy z dostępnych. Powiedziałem że był sprawny i dobrze działał. Nie do końca rozumiem o co jest kopia kruszona? Nie był to system który poradziłby sobie z nową generacją samolotów tłokowych i odrzutowych. W czym tkwi problem tutaj dokładnie?

[@1ramyus]

@@niemilitarysci Problem zapewne jest w tym, że z F-18 też by sobie nie poradził. Ale był tworzony do zwalczania Zero, Val i Kate, a nie F-16. I jako taki był doskonały, najlepszy w swojej epoce, lepszy niż wszystko inne na inne na obu oceanach. Nie można mówić że system Aegis jest słaby, bo nie poradzi sobie z X-Wingami ze Star Wars.

[@blazejtoczydlowski6604]

USS Alaska też była krążownikiem tyle że ciężkim

[@niemilitarysci]

No tyle że to nie jest prawda. Technicznie oznaczenie Alaski to CB, nie CA. Do tego, nazwy okrętów pochodzą od "posiadłości" USA, nie od miast (jak w przypadku CA) czy od stanów (jak w przypadku BB). Również rola tych okrętów jest inna niż krążownika ciężkiego, droga projektowa i wymagania mu stawiane, dane taktyczno - techniczne, etc. etc. Nie bez przyczyny nie ma zgodności wśród historyków co do klasyfikacji tego typu.

[@maci91Ek]

⚓⚓⚓⚓

[@magunn]

Epopeja Yamato a całe godziny mówisz nie o yamato. Na tej zasadzie możesz mówić o historii pancerza, pancernika itd... skup się o Yamato. 40min gadanie o North Caroline. To zrób serie o amerykańskich pancernikach! A tak, to w skrócie o wszystkim nie związanym bezpośrednio z Yamato. :/

[@niemilitarysci]

Yup. Zgadza się. Tak samo jak w serii o Bismarcku dałem obfity wykład na temat Royal Navy i możliwości ich okrętów. Na szczęście, mamy czasu dużo, miejsca sporo, wystarczy na to i na to.

[@magunn]

@@niemilitarysci Nie chodzi o brak czasu. O ile opowiadanie o okręcie, który zmierzył się z bismarkiem ma sens (swoją drogą, materiał o bismarku miał dużo więcej bismarka niż yamato w yamato :P), o tyle 2 godzinna opowieść o typie jednostki, który nigdy Yamato nie widział, już tego sensu nie ma. A Epopeja to gatunek opowiadający o losach bohatera, a nie o wszystkim innym wokół niego. Bo ten materiał, można spokojnie przedłużyć do 20 godzin i więcej i nigdy o Yamato w nim nie wspomnieć. Czy mamy czas? Pewnie! Czy jest to ciekawe? Absolutnie. Tylko to już nie jest opowieść o Yamato. Nie bez powodu przenosisz tu materiał z kilku książek a nie z jednej o Yamato. Bo taka książka, była by fatalna. To już na lekcjach polskiego (przynajmniej dawniej) uczono nas, by skupiać się na temacie.

[@niemilitarysci]

@@magunn Dobrze, to tak. Rozumiem zastrzeżenia, ale. Moje materiały mają pewną strukturę i mają pewien cel. Celem jest ukazanie bohatera materiału tak dokładnie jak się da, ze wszystkimi szczegółami i całą otoczką, po to, by dać widzowi kompletne zrozumienie na temat tego obiektu. Co to oznacza. To oznacza, że nie interesuje mnie przedstawienie danych technicznych Yamato i już. To możemy znaleźć w pierwszej lepszej książce. To co mnie interesuje, to pokazanie dlaczego Yamato powstał (1 i 2 odcinek), czy miał szansę spełnić się w roli do której został przewidziany (3 odcinek), jaki był proces jego projektowania i budowy (4 odcinek), jakie były szczegóły i możliwości tej konstrukcji (5 odcinek), czy praca wykonana w odcinkach 1 - 5 faktycznie zaowocowała okrętem dominującym pole bitwy (odcinki 6 do 8). To jest to co mnie interesuje, to jest to co chcę pokazać widzowi. Bo teraz, mam nadzieję, widz będzie wiedział że to nie była "fanaberia", "głupota", "mokry sen" japońskich admirałów, tylko ciąg decyzji, ugruntowanych w wielu czynnikach, które spowodowały powstanie tego okrętu. Będzie wiedział że duże działa i gruby pancerz to nie karta "wyjścia z więzienia", będzie wiedział że jest masa czynników które determinują, czy okręt jest sukcesem i czy sprawdzi się w swojej roli. Epopeja to tytuł roboczy, jakoś tą serię nazwać muszę, brzmi to jednak lepiej i krócej niż: Yamato - historia i rozwój japońskich okrętów liniowych i strategii na tle konkurencji: od Cuszimy do Okinawy. Co do Bismarcka, to nie, wcale nie było więcej o Bismarcku. Podobnie jak przy Yamato, pierwsze dwie części tego tematu rozprawiają się ze strategią i tłem i niespecjalnie zajmują się niemieckim okrętem. To się pojawia dopiero w kolejnej częsci, samej operacji Rheinubung, gdzie też jest odcinek opisujący zatopienie HMS Hooda chociażby. My do tego jeszcze nie doszliśmy, bo trzecią część materiału o Yamato zaczniemy dopiero z IX odcinkiem. Aczkolwiek. To o czym mówię, to wszystko jest pył na wietrze, bo najważniejsze jest to: po co Pan tu w ogóle jest? Tylko po Yamato? Czy może po historię?

[@magunn]

@@niemilitarysci Twierdzi Pan, że rozumie moje zastrzeżenia, ale koniec tej wypowiedzi sugeruje, że chyba nie do końca. Albo źle Pan znosi konstruktywną krytykę. To jest, może i czepianie się szczegółów, ale dwa odcinki poświęcone w całości typowi North Caroline, mają bardzo mylący tytuł. I tyle. Bawi mnie również rozumowanie, bo możemy tę "epopeję" ciągnąć latami. O samej historii opancerzenia pancerników i historii tworzenia odpowiednich stopów stali możemy porozmawiać przez kilka godzin. I nazwać to epopeją Yamato. Ba! Wszystkie dotychczasowe filmy na kanale, na upartego, możemy tak nazwać! Pierwszy raz odważyłem się na drobne uwagi, bo zasadniczo żadnych dotychczas nie miałem , bo uważam, że kanał jest bardzo dobry. A nie jestem laikiem w tej tematyce. Prawdopodobnie jestem pierwszym widzem, który odważył się w komentarzach na drobną krytykę i już to pierwsze zderzenie z komentarzem innego typu niż "świetna robota" powoduje, że pyta się mnie Pan, po co tu w ogóle jestem. Dalsze ewentualne uwagi zachowam zatem dla siebie. Dyskusję uważam za zamkniętą.

[@niemilitarysci]

@@magunn chryste panie. Nie, nie nie i jeszcze raz nie. Pytam się po co Pan tu jest - czy ten kanał przyciągnął pana uwagę bo film był o Yamato? Czy może dlatego że opowiadam historię, coś więcej niż to co Pan może zobaczyć na Discovery, albo w dziesiątkach filmów o Bismarcku na youtubie? Mój kanał jest specyficzny, jest szczegółowy, dokładny. Jeżeli Pan ogląda moje filmy, znaczy że również interesuje Pana więcej niż powierzchowne spojrzenie. Dlatego się pytam po co Pan tu jest? Jest Pan tutaj dla historii, nie dla Yamato, dla historii, nie dla Bismarcka. A skoro tak, to dlaczego przeszkadza Panu "rozwlekłość" tematu? Tą koszulkę rozdartą na strzepy z oburzenia proszę zszyć teraz karnie.