Od kompleksów do samoakceptacji - moja historia

Brak akceptacji, wyśmiewanie, obelgi ze strony rówieśników. Obojętność nauczycieli. Codzienny strach przed pójściem do szkoły. Codzienne przywdziewanie maski „HEJ, JEST SPOKO, NIC MNIE NIE ZŁAMIE”. Znosiłam to przez wiele lat szkoły podstawowej. W wieku 14 lat zdiagnozowano u mnie nerwicę i depresję. Wypielęgnowałam w sobie sporo kompleksów. Część z nich udało mi się pokonać, nad częścią pracuję do dzisiaj. W filmie dzielę się z Wami moją historią - wiem, że wielu z Was zmaga się z podobnymi problemami. Brak akceptacji ze strony bliskich, rówieśników, niska samoocena, strach przed oceną innych. Mam nadzieję, że moje sposoby na pokonanie kompleksów i droga do samoakceptacji pomogą Wam zacząć pracować nad sobą. Ściskam mocno.
KONTAKT/WSPÓŁPRACA: [e-mail]
ZDJĘCIA: Mateusz be
/ @benkbenk
TU MNIE ZNAJDZIECIE:
* SUBY: / @miszon
* INSTAGRAM: / mishon_official
* FANPAGE: / freakshowmishon
MONTAŻ: Lolo
/ pierdo_lolo

[@zdvpy]

Mi się tam zawsze podobałaś!

[@ysyzkombii9794]

to weź zagadaj byku

[@zdvpy]

Trochę się wstydzę Mordzia

[@swiatwedugpsaikota1800]

Mam pytanie w związku z tematem, dziwne ale już wcześniej mi ono przyszło do głowy .... Czy gdyby Ola nagle z jakiegokolwiek powodu przytyła 100 kg to dalej bys ja kochal i z nią byl?

[@Miszon]

Cho poklikać na priv

[@joannak1276]

Świat według psa i kota Pytanie z dupy...skad on ma to teraz wiedziec.

[@annakoucka1392]

Ten moment, kiedy przyszedł do Ciebie Maciek sprawił, że się popłakałam. Jesteście cudowni razem i super, że masz jego wsparcie :)

[@N____________________]

Też mi się łezka w oku zakręciła, totalnie wspierający facet. Mam to szczęście, że też mam takiego (notabene też Maćka:D) i życzę każdej kobiecie takiego 👫

[@annakoucka1392]

@@N____________________ też mam to szczęście, chyba właśnie dlatego poleciały łezki :)

[@mimi_mimi4391]

A mi się zakręciła, bo nie mam w ogóle faceta 😂 ale mam najcudowniejszego synka, który codziennie przychodzi do mnie i mówi mi, że jestem piękna😅 w ogóle od kiedy jestem matką, przewartościowałam całe życie i codziennie budzę się szczęśliwa, że mam zdrowe, wesołe dziecko i nic więcej się dla mnie nie liczy, a napewno nie to co ludzie o mnie myślą 🤗 super film, z pewnością pomoże wielu osobom, szczególnie młodym👏

[@N____________________]

@@mimi_mimi4391 A to swoją drogą! Mam dwóch, zdrowych synów. Każdego dnia dziękuję za to. I szacun za ogarnianie życia jako samotna mama

[@mimi_mimi4391]

❤ ojej dziękuję 🙈🤗 i tu normalnie powiedziałabym tez "dziękuję, ale..." 😂😂😂

[@msheraofficial]

Dziękuję Ola.

[@cousindexter]

Ogólnie zauważyłam, że jeżeli chodzi o dzieci i prześladowanie w szkole to cały system (a raczej ich brak) totalnie leży. Nad jedną jednostką potrafi się pastwić cała klasa a dorośli często po prostu nie reagują, mają strasznie olewcze podejście do tego, mają te podejście co ta, pożal się borze (szumiący), pedagog. Według niektórych dorosłych młodzi po prostu nie mogą mieć problemów, no bo jak to, dojrzewasz, hormony buzują, często spotykasz się z innymi osobnikamu, którzy są po prostu wredni (co notabene często jest oznaką ich kompleksów). Ja sama w wieku 28 nadal próbuje walczyć ze swoją samooceną, nadal się porównuje ze wszystkimi. Staram się i widzę poprawę ale trochę nadal się czuję jak ta trzynastolatka, której cała klasa próbowała namówić jej jedyną przyjaciółkę, żeby mnie olała because reasons qrwa😂. Trzymaj się Ola i wszyscy, którzy znajdują się w takiej sytuacji.

[@lololo-zi5et]

Dokładnie, najgorsza jest bierność dorosłych, brak piętnowania takich zachowań, brak edukowania dzieci/młodzieży w tym temacie. Ciekawa jestem, jakby to skomentowali sami nauczyciele/pedagodzy, skąd brak reakcji i brak chęci walczenia z takim zachowaniem u dzieci?

[@Raticza]

Do 16 roku życia się przejmowałam opinią innych. Potem nauczyłam się "odbijać piłeczkę",a dziś rozumiem,że problem leży w tych osobach,a nie we mnie.

[@juliaaska3288]

W 100% się zgadzam. W klasach 1-3 kiedy już po pewnym czasie po namowie mamy powiedziałam o tym że kilka koleżanek mnie obraża, a nauczycielka prosto w oczy powiedziała mi że przecież taka jestem. Nie wyobrażam sobie powiedzieć dziecku które jest wytykane palcami powiedzieć że przecież jest trochę grubsze. Po tej sytuacji zwątpiłam i wszystkie swoje problemy duszę w sobie bojąc się wyśmiania. Mam teraz szczęście, że znalazłam PRAWDZIWE koleżanki, które kiedy wątpię w swój wygląd upewniają mnie ze jestem normalna, nie odbiegam od reszty.

[@maratonk9805]

życzę tobie by ci się udało przezwyciężyć to każda z nas zasługuje na to by być szczęśliwa

[@angelikakotala6303]

A ja mam nadzieję, że w przyszłości psychologowie w podstawówkach będą nauczali obowiązkowego przedmiotu o nazwie np. "inteligencja emocjonalna" :)

[@ardentraap]

Wiem że Twój kontent jest głównie skierowany do kobiet i osobiście nie wiem co ja 22 letni chłop tutaj robie ale powiem Ci jedno. Mega szacun za poruszenie tak osobistego tematu. Sam borykałem i w sumie nadal borykam się z niska samoocena jak i trudnością z zaakceptowaniem samego siebie, ale dzięki Twojemu materiałowi zmieniłem swoje myślenie o 180 stopni. Poczułem się jak na wizycie terapeutycznej u Pani psycholog i mam nadzieję że wiele osób poczuje się tak samo jak ja w tym momencie. Pozdrówki!

[@THEDEVVVIL]

podpinam sie 100% rowniez sie tak poczulam, dziekuje.

[@LiLi-gw1eg]

Mam nadzieję że każdego dnia będziesz sam siebie lepiej postrzegał :) Przez kilkanaście lat miałam (nazwijmy to bo nie byłam diagnowmzowana ) fobie społeczną, byłam strasznie załamana, nawet jak miałam powiedzieć jedno słowo to się zastanawiałam czy nie będę przeszkadzać czy nie będa mnie znowu nekac . Teraz nie przejmuje się opinią innych, może raz na jakiś czas ale nie dociera do mnie to tak bardzo jak kiedyś. Szparagi piosenka Bogini - "jeśli masz coś do mnie to jest Twój problem " :)

[@jad_lang-ku]

Owszem, materiał bardzo pomocny ❤

[@EvaN-cq4or]

I weź tu poślij dziecko do szkoły.. Cieszę się że Ci "komentatorzy" nie wygrali i że udało się przez to przejść bo jest Pani bardzo piękną i wartościową kobietą.

[@miriammiriam794]

To że miałaś wspierająca rodzinę, chłopaków i ekipę mówi, że byłaś w naprawdę super sytuacji. Najgorzej się podnieść, gdy to bliscy są toksyczni...

[@dwightschrute390]

Dokładnie o tym pomyślałam. Biorąc pod uwagę treść, którą porusza MishOn, absolutnie nie chcę, aby było to odebrane jako umniejszanie trudności sytuacji w jakiej się znalazła. Wierzę, ze był to w jej życiu ciężki czas i ogromnie gratuluje, ze przeszła te trudna drogę prowadząca do samoakceptacji. Niemniej, zawsze bardzo mi szkoda osob, które nie mogą odciąć się od tych toksycznych osób, bo to, na przykład, ich matka. Bardzo kiepsko się na to patrzy :( Innych niestety nie zmienimy, od niektórych się nie odetniemy, ale życzę każdemu tutaj, aby był w stanie przebyć te trudna zmianę, o której bardzo fajnie opowiada Ola. Buziaki!

[@miriammiriam794]

+ to, że w miarę szybko zareagowali na pogarszający się stan psychiczny kiedy Ola przestała chodzić do szkoły i zdiagnozowano depresję i nerwicę. Często ludzie żyją bez diagnozy lata wegetując i choroba się pogłębia.

[@Spinka55]

Sama zaczęłam prosić o pomoc mając dopiero 23 lata, gdzie walczyłam już z tym od 17 roku życia. Niestety nie zawsze ma się wsparcie rodziny. Ja nadal mając 28 lat nie mogę porozmawiać o tym z jednym z rodziców. Następuję blokada, zmiana tematu. Myślę, że w dużej mierze jest to kwestia wychowania naszych rodziców, którym mówiło się, że mają się nie mazgaić. Po szkole niektórzy mieli drugi etat, praca w polu, opieka nad rodzeństwem. Człowiek ma trochę żalu, ale nie można tak wiecznie, bo człowiek nie ruszy naprzód :)

[@Celiconka]

To nie licytacja, wszystko jest względne pod kątem świata danej jednostki.

[@sobeszczyn2251]

Justyna, to odcinasz ich jak suche, bezużyteczne gałęzie. I nie bój się opinii. Co masz do stracenia? Tkwienie w chujowej relacji🤔?

[@1oren1]

Olu, choć lubię Twoje filmy, przyznaję, że zdarzyło mi się odebrać niektóre z nich negatywnie - miałam wrażenie, że jesteś osobą zafiksowaną na punkcie swojego wyglądu, nawet zdarzyło mi się zostawić komentarz na ten temat (starałam się, żeby był konstruktywny, a nie obraźliwy), bo miałam wrażenie, że przyczyniasz się trochę do tzw. „obsesji piękna”. Ten film pozwolił mi spojrzeć na Ciebie z innej strony. Mnie samej kompleksy na tle wyglądu mocno zatruły życie i wychodzę z nich tylko dzięki terapii. Dlatego niektóre treści mnie „trigerują”, wprawiają w złe samopoczucie. Ale! Problem tkwi w moim zachwianym myśleniu i coraz bardziej widzę, jak bardzo mogę sama sobie pomoc odpowiednim myśleniem, a nie złością na nadawcę danej treści. Myślę, ze Twój film jest bardzo wartościowy i może pomóc wielu osobom. Przepraszam, jeśli jakiś mój komentarz Cię dotknął, nie miałam złych intencji. Tez przeszłam przez etapy typu „jak schudnę, moje życie będzie duzo lepsze!”, i myślę, ze jest nas tu znacznie więcej. Dziękuję za ten film! 💕

[@Miszon]

Duża odwaga przyznać się przed samym sobą, że mogliśmy się pomylić w ocenie, lub nasze poglądy czy zachowanie mogą być niesprawiedliwe/krzywdzące. Świadczy to o dużej dojrzałości. Podziwiam i dziękuje Ci za ten komentarz🖤

[@juliakowal399]

Jak patrze na twoje zdjęcia jak byłaś w 3 klasie to mam takie odczucie - przepiękne dziecko, które cieszy się swoim życiem. U mnie też zaczeło się to w podstawówce, straszne jakie dzieci potrafią być dla innych dzieci, jak jedno potrafi zniszczyć drugie. Pamiętam, że miałam tak że patrzyłam w lusto i mówiłam sobie "ale ładnie dziś wyglądam" a zaraz przychodziło " ale nie, jestem brzydka bo inni tak o mnie mówią" Mocno się wzruszyłam twoim filmem

[@jad_lang-ku]

To właśnie dzieci są najbardziej okrutne, nie mając jeszcze wyuczonych treści, co wolno, a czego wręcz już skrajnie nie wypada robić/wypowiadać. Dzieci są bezpośrednie, bezczelne i interesowne. Skrajnie. W większości. A i nudują swój wizerunek swoimi "przydupasami", żerując na - właśnie - kompleksach tychże. Niestety: okres dorastania i dojrzewania krąży nierozłącznie wokół kompleksów. Swoich czy cudzych...

[@Maja-lk4ip]

Przykro jest patrzeć na tak wiele negatywnych komentarzy - to obrazuje jak duży procent naszego społeczeństwa jest nieszczęśliwy. Według mnie poprawę moglibyśmy uzyskać wprowadzając obowiązkowo zajęcia z psychologiem w szkołach gdzie uczniowie niezależnie w jakim wieku rozmawialiby o akceptacji, o samodowartosciowani i uczyliby się dowartościować innych. Przykre jest to że polska szkoła uczy logarytmów czy wyrecytowania setki cytatów z "Krzyżaków" a nie uczy jak żyć w zgodzie ze sobą i z innymi 😕 Super temat, dziękuję Ci za przełamanie się i otwartą rozmowę na tematy tak ważne 😊

[@JayJay-xi1xq]

Chyba żadna szkoła tego nie uczy. Tego uczą rodzice/rodzina, a potem środowisko rówieśnicze zaczyna to burzyć lub wystawiać na próbę. Niestety bardzo często to pierwsza instytucja, którą jest mama/tata dają swojemu dziecku wadliwe fundamenty, bo sami mają problemy ze sobą. Mając córkę w wieku nastoletnim stwierdzam, że dojrzewanie było ciężkie, ale to co serwuje świat aktualnie, jest potwornym wyzwaniem dla takiego adolescenta.

[@agnieszkabledowska9924]

@@JayJay-xi1xq W Danii bodajże i w Finlandii też, do szkół albo już wprowadzono, albo zostaną wprowadzone lekcje dotyczące samoakceptacji/tolerancji wobec innych, samego siebie, z psychologiem. :) Ale mówimy od Skandynawskich krajach, a żyjemy w Polsce. Ale jak się chce, to się da! Szkoła też ma ogromny wpływ, rodzice to dopiero "wierzchołek góry lodowej".

[@grillowska]

Zazdroszczę rodziców. Gdyby każde dziecko było tak wychowywane, to nie byłoby na świecie tyle jadu. Piekne to kimono w maki 🖤

[@enaf007]

Uratowałaś mi resztę weekendu tym filmem. Mieszkam w Niemczech od 5 lat, nauczyłam się języka od zera, poszłam do szkoły pilęgniarskiej, nauczyłam się dzięki temu języka dosyć szybko, w szkole i wpracy byłam zawsze chwalona. W piątek zdałam na bardzo dobrą ocenę swój egzamin na pielęgniarkę. Dostałam same pochwały od egzaminatorów, szefów i większości koleżanek, tylko jedna, która chyba sama z siebie nie jest zadowolona, swoim złośliwym komentarzem (i to za plecami) mnie ściągnęła na ziemię a nawet niżej, na tyle, że nie potrafię się swoim sukcesem cieszyć. I cały weekend się nakręcam co jej w pracy jutro powiem, jak jej "dosrać"! Dzięki Twojemu filmowi zapaliła mi się czerwona lampka, że "halo! Po pierwsze masz być z czego dumna, a po drugie, chcesz serio się zniżyć do poziomu koleżanki i też się zachować jak ona?!". Także resztę niedzielki spędzę miło, a jutro pójdę do roboty i swoją pracę będę wykonywać tak jak zawsze, czyli dobrze. Na koniec dnia będę mogła pójść do domu z czystym sumieniem, że moi pacjenci zostali przeze mnie dobrze potraktowani. A koleżanka niech sobie mówi i myśli o mnie co chce i niech się w swoich frustracjach kisi. Dzięki za ten film, tym bardziej, że na pewno nie było łatwo się tak przed kamerą "rozebrać"

[@Urszula-of3wx]

💚

[@karolinakosh]

Gratulacje!! Ja tam jestem z Ciebie strasznie dumna 💪👏

[@N____________________]

Moje marzenie, szkoła pielęgniarska!!! W jakim Landzie mieszkasz?

[@enaf007]

@@N____________________ Rheinland Pfalz

[@toiowomagdowo]

Za każdym razem kiedy ktoś Cię w ten sposób krytykuje i ściąga na dół pomimo tego, ze od wielu innych usłyszałaś same pochwały i dostałaś świetną (obiektywną) ocenę, to pomyśl, jaka ta osoba biedna i zagubiona, bo musi wyrzucić z siebie frustrację, która tak naprawdę działa jak lustro, jest odbiciem ich samych. Takie osoby zawsze krytykują to czego same w sobie nie lubią tylko jeszcze o tym nie wiedzą.

[@veilo1784]

Na zdjęciu gdy miałaś 17 lat , wyglądałaś jak Tymon teraz :D WOW

[@vnataliav165]

To prawda! ♥

[@solruna]

Jestem już po 40-ce i wciąż mam kompleksy i negatywne myśli na swój temat.Proszę was posłuchajcie Oli i zmieńcie swój tok myślenia o sobie, polubcie siebie,a za bardziej pozytywnymi myślami pójdą czyny.Od małego byłam najwyższa w grupie rówieśników i lekko okrągła, do tego nadwrażliwa, nieśmiała , introwertyczna, po prostu wymarzony obiekt do drwin i szykanowania.Byłam zupełnie niewłaściwie, a może i nadal jestem odbierana jako osoba wyniosła i niedostępna co jeszcze bardziej powodowało moje zamknięcie się w sobie.Takie błędne koło.Gdyby psychologiczne wykłady o samoakceptacji i ogólnie o stosunkach międzyludzkich były obowiązkowe w szkołach od wczesnych lat udało by się uniknąć wiele tragedii. Mishon zrobiłaś genialną robotę tym video ,od wielu lat cię lubię, od dziś kocham.

[@needcoffe2222]

Ale jesteś wspaniałą kobietą, serio. Wirtualne przytulasy wysyłam

[@alicesz6308]

Dziękuję Ci za ten filmik! Oglądam, słucham i płacze... Mam 28 lat, za miesiąc urodziny i od 13 roku życia ciągle mam w głowie, że w końcu muszę zacząć kolejny rok życia jako lepsza wersja siebie. Jak schudne to moje życie będzie cudowne, lepsze, mój charakter szarej myszki zmieni się o 180 stopni... Ciągle siedzi we mnie ta zakompleksiona nastolatka przez co nie mogę ruszyć że swoim życiu, nie potrafię się otworzyć na relacje, nigdy nie byłam w związku... bo ciągle podświadomie myślę, że jeszcze nie jestem tą "lepsza" wersją siebie, że jeszcze nie zasłużyłam na udane życie...

[@michagumulak9779]

Odcinek w moim odczuciu bardzo ważny, temat bardzo mi bliski. Mam 25 lat i dopiero teraz (a może już?) staję się dla siebie wyrozumiały. Znalazłem sport, który lubię uprawiać i nagle zacząłem w nim osiągać szybki progres, robię rzeczy, które mnie interesują ale dalej ,,szukam" siebie, cały czas czuję się, jakbym stał u progu czegoś nowego. Wiele nauki jeszcze przede mną, ale wiele też zrozumiałem. Straciłem ponad 12 lat na słuchanie oczekiwań innych względem mnie, a zarówno moje ciało jak i umysł najlepiej reagują na spełnianie moich własnych oczekiwań. Każdemu tutaj życzę, by znalazł jakiś ciekawy szlak w swoim życiu. Pozdrawienia dla Was! PS. Też jako nastolatek wyglądałem jak ktoś sporo młodszy, przerąbane, jak twoi kumple to byki naładowane testosteronem, a ty musisz patrzeć w lustrze na dziecko. Ale na wszystko w końcu przychodzi czas!

[@katarzyna2583]

Ten film powinien być obowiązkowo puszczany na godzinach wychowawczych w szkołach! Zapisałam go sobie, żeby moje dzieci odsłuchały. Z uwagi na wiek i problem z koncentracją (8 i 9 lat) będą słuchać na raty :) Dziękuję Ci za ubranie w słowa wszystkiego, co czuję. Podziwiam za mądrość życiową :)

[@piotrekkkk9442]

18:36 kurcze, aż się wzruszyłem, jak na was patrzę. Widać, że cholernie się kochacie. Rozbraja mnie wasza szczerość oraz to, w jak otwarty sposób ze sobą rozmawiacie. ❤️

[@annap734]

Ola, powiem Ci jedno słowo: dziękuję 🌼 Bardzo wartościowy film. Serdecznie pozdrawiam Ciebie, Maćka, Tymona i całą ekipę współpracującą.

[@creeeish]

Zrobiłam notatki do pracy nad sobą. Zapisałam się na terapię. Dziękuję.

[@monikaakinom8939]

Po przeczytaniu Twojego komentarza, zrobiłam to samo. Dzięki, że podzieliłaś się tą myślą :)

[@Urszula-of3wx]

Jeśli ktoś przeczyta ten komentarz to mam prośbę - pomyśl o swoim plusie. Bo na pewno taki masz. Nauczmy się chwalić siebie! Ja np. jestem cierpliwa.

[@justyna3091]

Serce mi pękło :((( Nie ukrywam, że oglądając Ciebie często miałam myśli "nigdy nie będę taka piękna, szczupła, pewna siebie mimo wyłamywania się ze schematu", w życiu nie pomyślałabym, że masz za sobą tak trudną przeszłość.

[@rudyboblin]

Ogromny potok słów i prawdy wylał się z Twoich ust. To było ważne i myślę, że potrzebne wielu osobom. Zdanie: "mam prawo do swojej opinii" zostało przez społeczeństwo źle zrozumiane i nadinterpretowane. Swoją opinią nazywamy teraz obrażanie, dawanie rad, o które nikt nie prosił i inne paskudne zachowania, których nigdy nie zrozumiem. Nie mamy żadnego wpływu na to, jak ktoś wygląda czy nawet jak się zachowuje. Ale to jest taki świat, w którym myślimy, że na wszystko mamy wpływ i nad wszystkim kontrolę. Przez wiele lat chodziłam w długich spodniach niezależnie od pogody, bo wstydziłam się "za dużych" ud. Teraz mam to gdzieś. Są, jakie są. 😏 Wszystkiego dobrego! 💚 PS. Bardzo podobało mi się w tym filmie to, że zwracałaś się również do mężczyzn i, że kładłaś nacisk także na wnętrze. :-)

[@dianawitek1588]

To bardzo mądre co mówisz, że zmiana czegoś w ciele, co jest kompleksem, nie wyleczy wcale kompleksu. Jestem pod ogromnym wrażeniem takiej postawy i takich treści, po prostu czuć od Ciebie tak pozytywny vibe, że aż człowiek ma ochotę sam siebie przytulić i dać sobie wreszcie trochę miłości 🐧🖤 I jeszcze jeśli chodzi o to odcinanie toksycznych znajomości - chyba podobnie to się ma do treści w internecie. Odkąd przesiałam trochę to, co oglądam i czytam, zauważyłam duża zmianę w myśleniu o sobie. Ola jesteś super!

[@foxyffluff]

Jakbym słuchała o sobie, z tą różnicą, że ja wsparcia u rodziny nie miałam (a wręcz odwrotnie - całe życie podkopywali moją pewność siebie i wmawiali, że nie jestem wystarczająco dobra) no i zawsze byłam strasznie chuda i niska. Wszystko zaczęło się w przedszkolu - 'nie możesz się z nami bawić, bo jesteś dziwna'. Wrzucanie w pokrzywy, podstawianie nóg, etc. Wychowawczynie nic. Nawet, jak koleżanka rozwaliła mi głowę łyżką (skończyło się szyciem), uznały, że 'no to tylko dzieci, one już tak mają'. Takie samo podejście mieli nauczyciele przez całą moją edukację. Podstawówka podobnie - za chuda, za niska, włosy za bardzo rozczochrane, etc. Wyśmiewanie, wyzywanie, wytykanie palcami czy kompromitowanie mnie było na porządku dziennym. Gimnazjum było moim największym koszmarem - miałam nadzieję, że odetnę się od poprzednich oprawców i będzie okej. Nie było, przyszli nowi i byli jeszcze gorsi. Wylądowałam więc na kozetce u psychologa ze zdiagnozowaną depresją. Poza tym, dobijało mnie też to, że moja jedyna kumpela w tamtym czasie była rozchwytywana przez chłopców, podczas gdy ja byłam tłem i/lub brzydszą koleżanką. Najprawdopodobniej żaden z nich nie wiedział, jak mam na imię. Jedyne kiedy się mną interesowali, to wtedy, gdy pytali, gdzie ona jest bądź czy ich spotkanie jest aktualne. I tak w sumie było do pierwszych studiów. Potem liceum - od 2 klasy miałam zajęcia indywidualne, co ratowało mi dupę, bo moja fobia społeczna, ataki paniki i cała reszta nie dawały mi żyć normalnie. Nie miałam prawie kontaktu z klasą, co wyszło mi na dobre - nie musiałam patrzeć, jak śmieją mi się w twarz, bo jestem wariatką (przecież nikt normalny nie ma indywidualnych przez 2 lata, prawda?) i nie zaczynają zadawać niewygodnych pytań i wymyślać teorii na temat tego, dlaczego nie było mnie ponad pół roku w szkole. Gdybym powiedziała prawdę, byłabym wytykana palcami i ludzie patrzyliby na mnie jak na okaz w zoo - panie i panowie, oto ledwie 16 letnia dziewczyna, która wylądowała w domu bez klamek, bo przestała sobie radzić z życiem. 5 złotych za zdjęcie, zapraszamy serdecznie! Studia też były urocze - nie będę wchodzić w szczegóły, ale byłam w skrajnie toksycznym związku, gdzie dziennie słyszałam, że jestem obrzydliwa, ohydna, że jestem nikim, że jestem bezwartościowa, etc. Aktualnie jestem starsza, bardziej doświadczona i mądrzejsza. I mimo, że to wszystko jest już za mną, nadal mam problemy z akceptacją siebie (mam bardzo podobną figurę do ciebie, z tym, że jestem jeszcze chudsza i talii nie mam wcale), wiarą w siebie ('żeby coś robić, musisz być w tym WYBITNA. W innym wypadku weź i odpuść') i ogólnie z postrzeganiem siebie. Minęło od tego wiele lat, a ja nadal pamiętam prawie każdy negatywny komentarz. Może kiedyś to minie. Dziękuję Ci za ten film, jesteś naprawdę mądrą i dobrą osobą. Tak trzymaj i nie poddawaj się ❤️🐾🦊

[@TheEmka077]

☹️❤

[@haniakowalska7143]

Ty też się trzymaj 💕

[@makotna9626]

Najgorzej jest, kiedy te toksyczne, negatywne osoby, to właśnie rodzice. I człowiek musi robić wszystko na własną rękę, żeby w ogóle jakoś dalej żyć i przeżyć, bo nie ma znikąd żadnego wsparcia. Wszystkie te rzeczy, które poruszasz, mam wrażenie, że czytasz z mojej młodej, niepewnej głowy. Którą leczę, bo mam sporo diagnoz, ale pracuję nad sobą i mam nadzieję, że będzie lepiej:) Komentarze, które czytałaś, po prostu mnie zmroziły. Od razu człowiekowi robi się strasznie nieprzyjemnie, nawet, jeśli to nie dotyczy mnie wprost. No i przypomniały mi o tym, dlaczego usunęłam instagrama, ograniczyłam media społecznościowe i chowam się przed ludźmi i opiniami. Jeszcze niedawno, nie miałabym odwagi napisać komentarza, w ogóle powiedzieć czegokolwiek. Ja również (jeszcze) nie potrafię dopuścić do siebie tych '300 komplementów', tylko słyszę to jedno negatywne i krytyczne zdanie, które mnie osacza i pogrąża; tak naprawdę na moją prośbę, na moje pozwolenie, że tę opinię do siebie wpuszczam, bo to cholernie trudne, żeby diamentralnie zmienić swoje myślenie. Również pomniejszam swoje dokonania i niestety jestem perfekcjonistką, ale teraz już wiem, ze wszystko jest do zrobienia i to my jesteśmy kowalem własnego losu (bo spotykam się również z teorią 'zapiszę się do psychologa i będę zdrowa' jakby ten cudotwórca na pstryknięcie palcem zamieniał depresję w uzdrowienie). Mam wrażenie, że nasze społeczeństwo od zawsze lubiło takie porównania i twierdzenia, że po drugiej stronie trawa jest bardziej zielona. Można mieć tylko nadzieję, że będzie lepiej:) Dziękuję za godzinną ucztę, podczas której nie czułam się sama ze swoimi problemami i coś mi mówi, że jest nas bardzo dużo... Wiele siły dla Ciebie i chłopaków! ❤️

[@JaCiDamJaponia]

Brawa siostro 👏👏👏

[@karolinakosh]

DZIĘKUJĘ CI ZA TEN MATERIAŁ !!! Brawo!!!!! Całe Szkolne czasy, nie wiem odkąd... ale od wczesnych już klas, miałam straszne kompleksy. Zawsze uważałam, ze jestem gruba, brzydka, co z resztą podsycali rówieśnicy. Niedawno dostałam od koleżanki stare zdjęcia z czasów, kiedy miałam 17 lat.... Pamiętam jaki miałam wtedy obraz siebie.... Aż tu nagle te zdjęcia... popłakałam się. Straciłam najlepsze czasy młodości na martwieniu się nierzeczywistym obrazem samej siebie. Na zdjęciu pozwoliłam sobie nietypowo na uśmiech, który ukrywałam ze względu na lekko Krzywe zęby... Łzy napłynęły mi do oczu, bo zrozumiałam, że wyglądam na zdjęciu niezwykle zdrowo, szczęśliwie, pięknie, tak jak chciałam wtedy wyglądać. Moje zmartwienia skrzywiły obraz rzeczywistości. To jacy jesteście teraz jest piękne, będziecie tęsknić kiedyś za sobą z teraz. Kochajcie siebie JUŻ CUDOWNY KONTENT BRAWO

[@AshiMonster]

Nic dodać nic ująć. Twoja historia o szkole to jakbym słyszała, jakbyś mówiła o moim dorastaniu i doświadczeniu w szkole/szkołach. Pani psycholog, która Cię wyśmiała... znam to. Mnie wyśmiewali nauczyciele gdy przychodziłam z podobnym problemem, a od jednej usłyszałam nawet, że jestem frajerką. Dopiero po skończeniu szkoły zaczęłam dbać o siebie, o swoją psychikę i odbudowywać powoli to wszystko. Do dziś nie jest idealnie, nie umiem nadal przyjmować komplementów. Niestety jest to ciągła praca nad sobą. Cieszę się, że poruszasz takie tematy, dziękuję.

[@anetaturowska9963]

Wielkie brawa za odwagę o mówieniu o własnych kompleksach i za to że sobie z nimi poradziłaś Każdy niech ocenia swoje zachowanie a nie innych

[@Bartek091991]

Przechodziłem to samo jako samodzielnie się poruszający, ale niepełnosprawny chłopak. Bullying w szkole, kompleksy, maska "wszystko ok". Co gorsza, poza tym że byłem nietypowy, to jeszcze uczyłem się najlepiej, miałem większy od innych potencjał etc., co jeszcze wzmagało hejt. Dziś jestem pewnym siebie, utalentowanym właścicielem firmy, lubiącym świat i siebie. Po prostu szczęśliwym, ale zajęło mi to 25 z 29 lat życia, z czego rok ciężkiej depresji i terapii, który uważam za poniekąd "wycięty z życia", ale bardzo potrzebny. Od 4-5 lat żyję, a nie tylko oddycham. Ten film jest bardzo potrzebny, zwłaszcza młodszym od nas. Strasznie nie chciałbym mieć znowu 17-18 lat. Za to tyle co teraz mógłbym mieć zawsze. :) Pozdrawiam Olu, pozdrawiam Maćku, świetny materiał.

[@ewelinamm2843]

Super! 😀

[@Bartek091991]

@@ewelinamm2843 Też się cieszę. :)

[@clown3028]

Mój problem polega na tym, że gdy patrze na siebie w lustrze potrafie powiedzieć kurde naprawde fajnie wyglądasz, a gdy wychodze do ludzi to moja pewność siebie nagle jest na minusie i totalnie nie potrafie iść z podniesioną głową chociaż 30 min tematu przed lustrem widziałam ładną dziewczyne :// tak samo z aparatem gdy go odpalam patrze jak na obcą osobe która wgl mi sie nie podoba 🤦‍♀️

[@sonia11011]

Mam bardzo podobnie. Jak patrzę na siebie w Lutrze w domu to myśle ze wyglądam dobrze. Ale wystarczy, ze ktoś zrobi mi zdjęcie z przypadku, albo zobaczę się w jakimś innym Lutrze i cała magia znika.

[@aleksandramarciniak2521]

Z aparatem mam to samo, obiektywy mnie nie znoszą. To nie my jesteśmy nieładne tylko aparaty jakieś tandetne ;)

[@DismissDull]

Pamiętaj , że ludzie odbierają nas nawet o 67%-72% bardziej atrakcyjniej niż my sami siebie :) Miałam to na wykładach z badaniach z psychologii jakiś czas temu co prawda ale taka mała informacja a daje przynajmniej mi fajną motywację ;) Może i u Ciebie zadziała tak samo ! :*

[@nszlk]

@@DismissDull czyli odbierają mnie na zero? XDD

[@MonSzur]

@Weronika Szlachciak czytanie ze zrozumieniem 👍

[@lucasenpai7358]

A ja kocham loczek, który Ci tak cudownie i zadziornie odstaje z prawej strony głowy

[@anndann3907]

Mega słodki 😄

[@Mia-vg7lx]

Ogromny szacunek za poruszenie tak ciężkiego tematu!

[@glowpolonistyczny]

Czytam tutaj komentarze o tym, że w szkole nikt nie reaguje i nie zwraca uwagi na problemy uczniów. Smuci mnie to jako nauczyciela. Nie wiem, ja chyba mam jakieś szczęście , bo pracuje w szkole, gdzie psycholodzy i pedagodzy to cudowni ludzie, którym bardzo zależy na dzieciach. Widzę jak wiele pracy wkładają w pomoc uczniom. Problemem niestety często nie są dzieci i nastolatkowie, ponieważ są czasem tak pogubieni w życiu, że przesadne osądzanie i karanie ich wydaje mi się złym podejściem. Problemem są niestety często rodzice, którzy nie współpracują z psychologami, pedagogami. Dodatkowo rówieśnicy, brak empatii oraz narastającą agresja w szkołach czasami szokuje. Gdy widzę agresywnego nastolatka od razu wiem, że najczęściej sam ma wielki problem ze sobą. Sytuacje o jakich opowiadasz Olu mają ogromny wpływ na postrzeganie samego siebie w dorosłym życiu. Ja sama byłam bardzo nieśmiałą osoba, do dziś mam problemy z zaakceptowaniem siebie, własnego ciała. Dlatego kiedy widzę naśmiewanie się, szydzenie z biedniejszego, grubszego, mniej zdolnego, gorzej ubranego, po prostu innego dziecka przez innych uczniów, wzbiera we mnie WŚCIEKŁOŚĆ! Jako nauczyciel muszę jednak trzymać nerwy na wodzy, więc staram się uspokoić. Zabieram prześladowcę jak i ofiarę do psychologa, próbujemy rozmawiać, współpracować z rodzicami. Czasem z lepszym, czasem z gorszym skutkiem...Najgorszy jest brak reakcji, który zawsze oznacza dla mnie przyzwolenie na zło. A na to przyzwalać nie będę. Jak bardzo powierzchownie czasem oceniamy inne osoby. W życiu bym nie pomyślała, że miałaś takie problemy. Dziękuję ci, że się z nami tym podzieliłaś. Na koniec chciałabym ci napisać, że jesteś prześliczną, mądrą osobą, ale to ty musisz w to wierzyć. Pozdrawiam cię Olu serdecznie 😀

[@frankimood8866]

Po obejrzeniu całego Twojego filmiku - za który dziękuję, zastanowiłam się czy ja kiedykolwiek o Tobie źle pomyślałam. I szczerze mówiąc - nie. Chociaż mam do tego skłonność, na szczęście u mnie to się zamyka wszystko w mojej głowie. Nie wylewam jadu na kogoś. A takie myśli mam, bo tak wszyscy zawsze mnie oceniali. ZAWSZE. Od małego zawsze uważałam na swoje zdrowie, nie skakałam po drzewach z innymi dziećmi, nie wchodziłam do oblodzonego stawu. To tylko dwie rzeczy, ale była ich cała masa. Zawsze myślałam, że nie potrafiłabym tego zrobić swoim rodzicom. Oni o mnie dbają.. a ja co? Zrobiłabym sobie krzywdę przez głupotę. Inne dzieci zawsze się ze mnie śmiały. W szkole średniej była osoba która w odpowiedzi na odrzucenie "zalotów" on sprawił, że wszyscy myśleli o mnie źle. I o ironio. Pomimo, że jako dziecko uważałam na siebie to w wieku 17 lat skoczyłam z okna. Na szczęście żyje, ale wciąż to wszystko we mnie jest i niestety mi jest nieco gorzej z tym walczyć niż Tobie. Podziwiam Cię Olu. Jeszcze raz dziękuje za filmik. Tak, jesteś "ładna, dobra, miła, zadbana" :)

[@sillyheartzzz666]

Żadna rzecz mi tak nie pomogła jak ten film. Jesteś moją inspiracją. W końcu mogę spojrzeć w lustro z myślą „wow, nie wyglądasz, aż tak źle”. Zaczęłam lubić moje czarne długie włosy i bladą skórę, które zawsze mnie pozbawiały pewności siebie, bo porównywali mnie do: „odblasku”, „ducha”, „wednesday addams”. Jestem unikatowa. Jestem sobą. Jestem ładna.

[@JayJay-xi1xq]

Wednesday to przecież efemeryczna, mroczna, intrygująca tajemnica ! Ja tam zawsze uważałam, że dziewczyny o specyficznej urodzie mają asa w rękawie, którego być może ktoś chce wytrącić. Nawet jeśli kobieta nie jest w typie większości facetów, to gwarantuję, że ma swój target, który oszaleje na jej punkcie. A patrząc na gust większości ludzi, w różnych kontekstach, to nie jestem pewna, czy warto być w tym typie dla większości. Chyba lepiej być Tołstojem, niż Lipińską :D Mieć swój własny akcent i grupę odbiorczą.

[@Natalia_Alicja]

Ważny i potrzeby przekaz! Uświadamia, że każdy z nas (nie ważne gdzie teraz jest, czy jest atrakcyjny, czy majętny, w naszych oczach idealny) musiał przejść lub przechodzi swoją drogę. Jeśli nie jesteśmy blisko z tą osobą nie znamy tej drogi, może poznaliśmy tylko rozdział z całej książki i nie możemy na tej podstawie wydać wiarygodnej i obiektywnej opinii. Niestety wiele osób chyba o tym zapomina i uważa, że szczególnie w sieci może wyrażać swoje zdanie w dość mało przemyślany sposób, bez konsekwencji - i totalnie się zgadzam z tym, że to prędzej lub później obróci się to przeciwko nim samym. Sama cały czas uczę się pokory, dystansu i przemyślenia sprawy zanim coś napiszę, a jak to robię, to nigdy nie może to mieć celu obrażenia czy umniejszenia komuś. Sama też byłam nękana i nie było dla mnie miejsca ani w szkole ani w domu. Do tego była cała masa innych aspektów, ale miałam olbrzymie szczęście spotkać kogoś kto chwycił mnie za rękę w ostatniej chwili i jestem za to bardzo wdzięczna i dlatego staram się w miarę możliwości dzielić się tym dobrem szerzyć je, bo jeszcze kilka lat temu nigdy, przenigdy bym nie uwierzyła, że będę w tym miejscu jakim jestem teraz. Mówisz o bardzo ważnych rzeczach Olu w mądry i klarowny sposób. Jestem Ci za to wdzięczna, że podjęłaś temat, bo na pewno nie było to dla Ciebie łatwe! Ściskam! ♥ ♥ ♥

[@hi.anggie]

To jest okropne ile jest takich przypadków jak Twój, sama przechodziłam przez koszmar w szkole i niestety nie miałam żadnego wsparcia, o wsparciu rodziców nie było mowy, oni jeszcze bardziej sprawiali, że moje życie było ciężkie i nikomu tego nie życzę. Jesteś silną kobietą i tak trzymaj! Uwielbiam Twój kanał i to ile można z niego wynieść i w tematyce Beauty i w takiej po prostu życiowej 💕

Byłaś i jesteś piekna! Dzieki, za ten filmik. Obserwuje Cię od 9 lat... jesteś moja rockowa inspiracja. Uwielbiam Twoja twarz. Temat mi bardzo bliski...🖤

[@peppedziobak8544]

Jak ona teraz wchodzi w " polski hip hop " jeszcze ten totalnie gimbazyjny xd

[@anndann3907]

Peppe Dziobak ogarnij się, przecież nie o to tu chodzi dziecko.

[@gogagoga1627]

Bardzo wartościowa treść filmu Ja tez sie borykam od 20lat z "wadami" "defektami i" króre są efektem uwag i kryryki ...z otoczenia ..rodzina ,szkoła,rówieśnicy ...pochłoneli moje "ego" moją pewność i motywacje O racja rozmiar nje ma znaczenia bo miałam pełen wachlaż siebie od xxs do -xxl (nigdy nie bylam z siebie zadowolona ... teraz jest M/L i zaczynam akceptować i dostrzegać pozytywnie swoje JA Pracuje nad sobą i buduje miłość do siebie Dziękuje ci za ten film

[@kuncek4307]

ja mam atopowe zapalenie skóry i wiem, że mam sporo kompleksów (też z tego powodu). Często zależy od okresu mojego życia jak postrzegam siebie, czy akceptuję moją osobę, czy chce mi sie płakać, bo wyglądam źle. Ale z wiekiem powoli mijają mi te złe rzeczy, głównie dlatego, że trafiłam na super osoby w moim liceum i prawie moje całe grono znajomych, nieświadomie mi pomagają w walce z tym. Zwracają uwagę nie na mój wygląd, ale na mój charakter. Najcięższe dla mnie jest jednak pozbyć się z życia tych toksycznych osób. Myśląc o tym ile z nimi przeżyłam, nie jest to łatwe. Ten sentyment jest najgorszy.

[@mariczkakubiak3301]

Z komplementami mam dokładnie tak samo jak Ty - również i na moje problemy z akceptacją mieli wpływ rówieśnicy. Bardzo pomogłaś mi tym filmem. Dzięki, że jesteś 🖤

[@magdalenajaciow1515]

Bardzo dobrze, że coraz częściej poruszane są takie tematy.

[@idenkax]

Super, że mówisz o tym głośno, aż ciężko mi trochę uwierzyć, że osoba taka jak Ty, bardzo wyrazista, uważana przeze mnie za przepiękną i bardzo sympatyczną, walczy z kompleksami tak jak ja, osoba przeciętna, bojąca ubierać się trochę inaczej niż "wszyscy". Ja sama jestem kompleksem, a nie że je mam :( Mam 23 lata, własnie kończę studia, zawsze byłam nieśmiała i jak poszłam do szkoły to nie potrafiłam się odnaleźć, nikt nie chciał sam do mnie zagadać, a ja bałam się odezwać do kogoś. Zawsze byłam pomijana od 1 klasy, a od 5 moje życie szkolne zmieniło się w piekło, wszyscy się ze mnie naśmiewali, obgadywali mnie za plecami, traktowali jakby mnie nie było. Ja czułam, że zaszłam już tak daleko z tym moim zamknięciem się i nieśmiałością, że już nic z tym nie zrobię. W gimnazjum jeszcze bardziej się pogorszyło, wszyscy zaczęli zwracać uwagę na ubiór, malowanie się, ja jestem z biednej rodziny, nosiłam ciuchy z lumpeksu i po siostrze, cały czas chodziłam w swetrach i za krótkich spodniach, byłam wyśmiewana za brak gustu, za za krótkie spodnie, za bycie alienem, zawsze chodziłam w kucyku i bałam się odezwać nawet na lekcjach, gdy byłam o coś pytana. Chłopcy jak przechodziłam nazywali mnie pasztetem, nigdy nikomu się nie podobałam, jeden chłopak z klasy naśmiewał się ze mnie robiąc żarty, że mnie kocha, chodził za mną i jak miał widownie to "podrywał mnie" żeby się tylko ponabijać. Płakałam nocami przez wiele lat, że jestem brzydka, beznadziejna, że nic nie potrafię, że chciałabym umrzeć. W szkole uczyłam się beznadziejnie to wszystko tak mnie wyniszczyło, uzależniłam się od komputera i znalazłam przyjaciół w internecie. Zdarzało mi się płakać, że nie chcę iść do szkoły, często ojciec krzyczał i wyganiał mnie do niej. Rodzice nigdy nie zainteresowali się dlaczego mam taką niechęć do szkoły, a ja sama bałam się cokolwiek powiedzieć, że pomyślą jaka ze mnie ofiara losu. W szkole tak samo, nauczyciele nic sobie nie robili z tego, że wiecznie siedziałam sama i w klasie i na przerwach, że nikt ze mną nie rozmawiał. Myślałam, ze pójście do liceum trochę mi pomoże, że spotkam innych ludzi, może uda mi się bardziej otworzyć, zaczęłam się lekko malować, rozpuszczać włosy i starałam się lepiej ubierać, ale trafiłam do klasy gdzie wszyscy się znali poza mną. I było to samo co wcześniej, obgadywanie mnie, naśmiewanie się, były tylko 3 normalne osoby w klasie, które potrafiły ze mną pogadać od czasu do czasu, przy których nie bałam się odezwać. Na studiach udało mi się przełamać dopiero na 2 roku, przestałam się tak bać rozmowy z innymi, zaczęłam się nawet spotykać z ludźmi po zajęciach, zaprzyjaźniłam się z jedną osobą i dalej jesteśmy przyjaciółkami. Dopiero wtedy zrozumiałam, że ja nie muszę taka być; zamknięta, bojąca się ludzi. Cały czas walczę ze sobą, żeby się nie bać. Czasem mam dzień, że idę na spacer i uśmiecham się do każdego, a drugiego dnia mam wrażenie, że wszyscy się ze mnie naśmiewają na ulicy i obgadują mnie, że jestem brzydka i nie umiem się ubrać. Miałam ochotę się przez to zabić, całe gimnazjum myślałam, że zabije się jak tylko skończę 18 lat, żeby nie było "że nie dałam szansy mojemu życiu". Dalej tu jestem, i dalej czuje się brzydka i niechciana, mam wrażenie, że to nigdy się nie zmieni, ale zmuszam się do pozytywnego myślenia pomimo strachu o moja przyszłość. Teraz kończę studia i ten strach się nasila, boję się, że nie poradzę sobie w życiu i po prostu się poddam, ale chciałabym być kiedyś szczęśliwa i mieć dobre i zdrowe podejście do świata i do siebie samej. Aż się popłakałam na myśl o tym wszystkim, nigdy nie zrozumiem dlaczego ludzie są tacy okrutni, zrobili ze mnie potwora, który nienawidzi ludzi, a przecież nie wszyscy są źli.

[@zarlaczczasu5795]

Jejku aż mam ochotę cię teraz przytulić ❤️😢

[@Miszon]

Bardzo przykre, ze tak sie czujesz, ze tyle przeszłaś i ciągle przechodzisz. Probowalas terapii?

[@idenkax]

@@Miszon nie próbowałam, liczę ciągle na to, że sama dam radę, ale chyba jednak nie i będę musiała udać się do specjalisty

[@idenkax]

@@zarlaczczasu5795 miło mi to czytać, pisząc swoje wypociny spodziewałam się raczej naśmiewania, miło mnie zaskoczyłaś/eś dziękuję :)

[@Miszon]

Idz koniecznie! Nie ma sensu zmagac się z tym w samotnosci

[@eveline_parole]

Co do komentowania "jesteś brzydka, ale nie bierz tego do siebie, bo to tylko moja opinia" 🤣 żelazna logika nie wiem skąd. Twój kanał to jeden z najbardziej wartościowych na yt. Jak chce posłuchać kogoś mądrego to idę tu!

[@juliapiotrowska3141]

Ten film sprawił, że moje życie stało się bogatsze o kolejny wzór do naśladowania. Dziękuję! Mam nadzieję, że wraz z wiekiem sama również dam radę zaakceptować swoje kompleksy i pogodzić się ze swoim organizmem.

[@zarlaczczasu5795]

Dzięki Ola za ten film, łzy napływały mi do oczu bo czuję się tak jak ty kiedyś i chciałabym się rozwinąć w końcu do takiego stopnia jak ty. To takie dziwne, gdy widzę kogoś mało atrakcyjnego akceptuję to i nigdy nie zważam na ten fakt, po prostu nie jestem w stanie kogoś negatywnie ocenić z tego względu , bo wiem że nie jest temu winny i gdy ktoś się mi żali zawsze go pocieszam i mówię że jest piękny i wymieniam cechy wyglądu jak i charakteru, które na prawdę uwielbiam w danej osobie. Ale gdy patrzę w lustro jest całkiem odwrotnie. Oceniam się z góry na dół, każdy szczegół. W zasadzie to negatywnie potrafię oceniać tylko siebie i osoby, których charakter jest wredny i toksyczny, które wyrządziły mi krzywdę. Mam różne dni, raz podobam się sobie w lustrze , raz się nienawidzę. Nawet gdy mam dzień, w którym czuję się ładnie to gdy widzę moje zdjęcie, film, widzę się kompletnie inaczej. Nie potrafię wyjść nigdzie bez makijażu, muszę choćby zakryć moją skórę która się strasznie czerwieni. Nienawidzę moich zębów i marzę o aparacie ale moi rodzice nie mają na tyle pieniędzy bym mogła go mieć. Nigdy nie uśmiecham się z otwartą buzią, a gdy się na tym złapie zakrywam twarz włosami albo rękami. Potrafię śpiewać ale gdy przychodzi mi wystąpić stres mnie zjada, nie lubię śpiewać przy innych, czuję się niepewnie, jestem introwertykiem i mocne charaktery zawsze mnie zagłuszają... Chciałabym w końcu sie jakoś zmienić ale to raczej długo potrwa i myślę że też tak jak ty niektórych nawykow będzie mi bardzo trudno się pozbyć, bo nie chcę być uznana za kogoś wywyzszajacego się, nieskromnego... Ale naprawdę dziękuję za ten film, wreszcie słyszę słowa , które dadzą mi nadzieję na lepszą przyszłość od osoby, która czuła się tak podobnie jak ja.

[@Lulu-by6ll]

Trafiłam tutaj przypadkiem (filmik o kręconych włosach) jednak warto było wysłuchać co masz do powiedzenia. Sporadycznie pisze komentarze i wiem, że filmik jest już jakiś czas. Szacunek kobieto za słowa i pokazanie siebie. Jesteś pięknym wyjątkowym i bardzo wartościowym człowiekiem. Często spotykam się sama ze słowami krytyki, mam blizny na całym ciele i borykalam się tak samo jak Ty z krytyka innych. Kiedyś ciężko bylo zaakceptować to że "one" są jednak są częścią mnie. Blizny nauczyły doceniać rzeczy, których inni nie widzą. Pozdrawiam i życzę spełnienia na każdej płaszczyźnie Twojego życia. Nagrywaj dalej bo pokazujesz szczere intencje a Twojej urodzie nie ma co dyskutować, wystarczy spojrzeć na oczy mężczyzny, który na Ciebie patrzy. Powodzenia kobieto😊

[@kasiulakisaw9072]

Jeden z najbardziej wartościowych filmów na yt jaki ostatnio widziałam. Chciałabym napisać Ci dużo rzeczy... Ale jakoś nie mogę. Nie mam siły. Ściskam Cie i cieszę się, że są na świecie tacy ludzie jak Ty.

[@agnieszkapawlowska2341]

Myślę, że swoim filmem zrobiłaś coś naprawdę dużego i wartościowego. Z pewnością dołożyłaś swoją cegiełkę do rozwoju osobistego wielu osób, w tym mnie. Życzę Ci dużo siły i wiary w siebie. Wspaniale, że masz dookoła bliskie osoby, które otaczają Cię wsparciem. Dziękuję, że sama starasz się być i jesteś takim wsparciem dla tych, którzy być może nie mają tyle szczęścia wokół siebie. Szczerze wierzę, że masz przed sobą już tylko lepszy czas. Pozdrawiam Cię ciepło :)

[@sandrar5234]

Mega film, oglądałam płacząc bo zrozumiałam jak ciężka droga przede mną żeby być na takim etapie samoakceptacji jak Ty teraz

[@maidere]

na początku myślałem: o, kolejny film, gdy ktoś dla atencji i zasięgów wywleka emocje przed kamerą, ale to jest tak mądry i szczery film! nie ma tu ani jednego zbędnego słowa, jest to niesamowicie wartościowa - z punktu widzenia osoby, która zmaga się z problemem braku samoakceptacji - historia osobista ale też mega uniwersalna przypowieść. Jestem ci bardzo wdzięczny za to wszystko, co powiedziałaś. Dziękuję.

[@anndann3907]

Taaa dla atencji... ogarnij się.

[@maidere]

@@anndann3907 ty czytasz do konca to, co komentujesz?

[@Angie-nm4ft]

Ale to jest to, o czym Ola mówiła - ocenianie. Nie siedzisz w czyjejś głowie i nie wiesz dlaczego ktoś coś robi, czemu od razu zakładać, że powodem jest zasięg i atencja? Ludzie mają różne energie - też czasami wydawało mi się, że ktoś jest atencjuszem a później okazywało się, że po prostu nadajemy na innych falach i ta osoba ma taki sposób bycia. Nawet jeśli ktoś coś robi dla fejmu - jeśli to pomoże choć jednej osobie, to wciąż super.

[@maidere]

@@Angie-nm4ft ty czytasz do końca to co komentujesz?

[@anndann3907]

maidere tak

[@anetahellenska1569]

Nawet nie sądziłam, że ktoś może pisać do Ciebie takie komentarze... Nie, że bronię tylko Ciebie, ale, że ktokolwiek komukolwiek może takie coś napisać to jestem w szoku! :O Ja sama walczę z otyłością, zostało mi jeszcze 13kg do zrzucenia, prawie już udało mi się wygrać z depresją i w związku z tym sama chcę założyć kanał na yt i pokazać moją drogę ale boję się tych komentarzy bo w gimnazjum też mnie wyzywali i jak o tym pomyślę to ciągle boli tak samo (a mam 28 lat). W podstawówce nawet grubsza koleżanka wyzywała mnie od grubasów, choć wagę miałam w normie, za to cycki ogromne. Raz kolega przed kościołem (przygotowania do komunii) ściągnął mi spodenki (akurat było to w trakcie życzeń po mszy ślubnej) i kto dostał opierdziel od katachetki? Ja! Bo po co krzyczę, tam są ludzie... Szok! A kiedyś byłam bardzo pewną siebie dziewczyną, w domu rodzice zawsze nas doceniali i kochali i tak jest do dzisiaj. Ale może wezmę z Ciebie przykład i jednak coś nagram? Ludzie mnie lubią, dlaczego mam się przejmować garstką tych, którzy mnie nie szanowali? Współczuję Ci i podziwiam, bo przeszłaś długą drogę do miejsca, w którym jesteś teraz. Trzymam kciuki za dalszą walkę z kompleksami. Piękna jesteś!

[@ofeliamicewicz7861]

Bardzo potrzebowałam takiego filmu. Jako osoba która po ponad 1,5 roku cholernie ciężkiej walki z anoreksją zrozumiałam, że nie warto dla opinii innych poświęcać swojego zdrowia psychicznego i fizycznego. Dziękuję Ci za ten film, takie przypomnienie było mi bardzo potrzebne❤️

[@kapi3300]

U mnie prześladowanie zaczęło się w gimnazjum (jako jedyna z klasy publicznie ucieszyłam się, że to piekiełko się skończyło i idę do liceum). Moimi "wadami" było to, że jestem chuda mimo, że jadłam za trzech, a największym moim grzechem było to, że najlepsza uczennica w klasie postanowiła się ze mną przyjaźnić (btw. przyjaźń do dzisiaj ;)). Nie pomagało to, że kiepsko się uczyłam ale to że ładnie rysowałam było wykorzystywane tylko jak komuś pasowało. Wychowawczyni położyła na mnie lachę już w drugiej klasie. Efekt. Depresja, i do dzisiaj noszę za duże ciuchy bo nienawidzę jak ktoś komentuje moje ciało (tu niestety muszę "podziękować" mojej mamie). Liceum to były moje najpiękniejsze lata, w końcu "normalni" ludzie i dopiero tam uświadomiłam sobie, że muszę coś że sobą zrobić gdy podczas szczerych wyznaniach na luźnej lekcji koleżanka powiedziała, że jestem strasznie czerstwa i wg niej wyląduję w zakonie... Jakoś mnie to strasznie dotknęło więc postanowiłam coś w sobie zmienić. Dzisiaj jestem matką dwójki dzieci (sic! :)) mam małe grono znajomych, którym ufam mimo wszystko. Wyrobiłam w sobie szczerość, niezależność ale i niestety sarkazm i ironię. Dalej jestem nieśmiała, nerwowa i nie lubię rozmawiać z kimś kogo nie znam ale lubię siebie :) Pozdrawiam z Siemianowic, małego piekiełka 😄

[@aiki7709]

przez pierwsze 30 minut siedziałam wpatrzona i wsłuchana i gdy mówiłaś o poszczególnych sytuacjach w głowie miałam momenty z mojego życia szkolnego. Najbardziej denerwują mnie "pseduospycjaliści " ze szkoły czyli "psycholodzy" szkolni, to poprostu kpina. Idzie się po pomoc a otrzymuje słowa typu: każdy jest wyzywany, nie przesadzaj, każdy ma kompleksy i każdy gorsze niż ty. Pozdrawiam i trzymaj się :3

[@Piolka93]

Czuję jakbyś opowiedziała moją historię, z tym że moje kompleksy wzięły się od ciągłego krytykowania mnie przez rodzinę i brak akceptacji z ich strony. Wyśmiewana przez rówieśników, że mam duży biust, sprawił że nosiłam oversize bluzy z kapturem. Wytykanie przez ciocię nowych pryszczy, sprawiło iż nakładałm tonę tapety na moja twarz (mam 27 lat i nadal nie wyjdę z domu bez podkładu, choć podobno moja twarz nie wygląda aż tak źle jak mi się wydaje). Wraz z poznaniem mojego obecnego partnera zaczęłam się bardziej akceptować. W jego oczach jestem najpiękniejsza na świecie i to mi naprawdę pomaga i pozwala co raz bardziej akceptować siebie. Jesteś piękna, Olu. Pozdrawiam ❤️

[@oliwiat_]

Cieszę sie że spotkałas taką osobę dzięki której czujesz się dobrze. Właśnie taka presja ze strony rodziny jest najgorsza jeszcze w połączeniu z wyśmiewaniem rówieśników. Uczucia nie do opisania i pozniej taka osoba coraz bardziej zaczyna upadać psychicznie. Jeśli nie spotka kogoś kto jej pomoże w odpowiedni sposób..

[@katarzynafraczek3471]

Mialam tego nie pisac ale musze, w sumie teraz to mi sie wydaje smieszne ale mam duzo piegow ktore uwielbiam a od pewnej cioci w czasach dojrzewania dostalam zestaw na niwelujacy piegi jako prezent swiateczny. Zatkalo mnie wtedy, serio nie myslalam ze ktos moze to odbierac jako jakas straszna wade. Jak mozna bylo mlodej dziewczynie bez pytania nawet cos takiego podarowac??? Cale szczescie akceptuje siebie ale ludzie maja chore glowy...w sensie nie ci ktorzy siw nie lubią ale ci ktorzy potrafia tak jawnie wysmiewac i wytykac wg nich wady...ciezki temat

[@lenasobe-mach1548]

Od lat stosuję metodę by nie komentować rzeczy, które nie lubię. Krytykuję zachowanie, głupotę. Nie rozumiem czemu ludzie piszą takie rzeczy, jak mogą do obcej osoby zwracać się gorzej niż do znajomego. Ludzie zapominają, że ich wolność kończy się wtedy, kiedy narusza czyjąś. Kiedyś przeczytałam porównanie, że pisanie wrednych rzeczy w internecie do kogoś, to tak jakby ktoś wszedł do czyjegoś domu i zaczął mówić, że wszystko jest w nim beznadziejne i brzydkie. Nikt tak nie robi. Dlaczego w internecie jest inaczej? Przykro mi, że ludzie piszą Ci takie bzdury. Jesteś piękna, mądra, elokwentna, zabawna... Uwielbiam to co robisz w sieci.

[@boonia7]

W momencie jak mówiłaś, że nie umiesz przyjmować komplementów, pomyślałam: "Chyba mamy tu perfekcjonistkę" a potem mówisz dalej: "Mnie ogranicza bycie perfekcjonistką" no tak żem czuła! :P A film uważam, że bardzo potrzebny. Sądzę, że każdy był w życiu niesprawiedliwie ocenionym lub sam tak oceniał. Tak jak mówisz, jesteśmy ludźmi i jest to też ludzkie, ale jeszcze bardziej ludzkim jest panować nad emocjonalnymi osądami lub reakcjami bez analizy, czy kogoś takim zachowaniem nie skrzywdzimy... PS Jesteś i piękna i mądra no i jeszcze masz niesamowity głos :) Twój cover Krakowski spleen wolę od oryginału ;)

[@magdalenadybaa8924]

To bardzo ważne co mówisz. Nie tyle dlatego (choć też), żeby uświadomić ludzi, że takie przykre sytuacje się dzieją bo ja myślę, że dużo osób może nawet zdaje sobie z tego sprawę. Chodzi o to, że pokazałaś na swoim przykładzie, że po pierwsze - to ci nie leży, po drugie - nie chcesz tego w swoim życiu, po trzecie - działasz tak, żeby tobie było lepiej. Część osób nawet nie pomyśli o zmianie lub wcale nie przyzna, że ich coś dotyka. Czasem trudno jest się otworzyć przed samym sobą, a może właśnie zwłaszcza przed samym sobą. Za szczerość wobec siebie i za odwagę mówienia o sobie innym - mocna piona!

[@Estelile11]

Oglądając ten film czułam się jakbym słuchała o sobie. W podstawówce i w gimnazjum byłam dzivvką, kvrwą i szmatą tylko dlatego, że nie malowałam się do szkoły i nie farbowałam włosów. Do tego oczywiście "beka ha ha doczep jej kółka a będzie DESKOrolka!" Nauczyciele "zareagowali" dopiero w momencie gdy tak samo przestałam chodzić do szkoły. Niestety próbowali tylko zamieść sprawę pod dywan bo rodzice osób, które mnie prześladowały, byli sponsorami szkoły. Strasznie mnie to zmieniło i kompleksy zostały do dziś. Mam 24 lata i dalej wstydzę się tego, że nie mam piersi, pięknej cery i długich do pasa włosów. Tulę Cię mocno Ola i życzę dużo siły w walce z demonami

[@user-db5qy3yo6e]

Na twoim zdjęciu widzę ładną dziewczynę....po prostu szok jak bardzo opinia innych może zmienić naszą ocenę siebie...

[@1shilley]

Jestem pelna podziwu Twojej inteligencji i sily. Niewiele rzeczy jest w stanie wywrzeć na mnie takie wrażenie, po prostu dziekuje. Jestes wspaniała i inspirujaca kobietą. W chwilach slabosci na pewno wroce do tego filmu.

[@dd-tw7qd]

Hej, Olu! Prawdopodobnie tego nie przeczytasz, ale chciałam Ci tylko podziękować za nagranie tego odcinka. Było to bardzo osobiste wyznanie i podziwiam Cię, że zdobyłaś się na nie przed tak ogromną liczbą osób, która Cię ogląda i komentuje. Mam 26 lat i problemy z samoocenę od kiedy skończyłam 10. Zaczęły się nie przez rówieśników, no, może częściowo, ale głównie przez moich rodziców. Od kiedy zaczęłam dorastać, komentowali mój wygląd. Zaczęło się od ud, które się zaokrągliły, tyłka, a potem już komentowali całą resztę. Zaczęłam powoli z tego wychodzić, kiedy na studiach poznałam mojego chłopaka, obecnie narzeczonego. Ale mimo to jako 22-kilkuletnia osoba od własnego ojca usłyszałam, że "dziewczynka to powinna być łada" ni stąd ni zowąd. Siedzieliśmy przy stole w kuchni, w TV coś leciało w tle, ja czytałam gazetę, a on pił herbatę przy stole. W kuchni jeszcze ktoś był, chyba moja siostra. Wypalił to nagle z szyderczym uśmieszkiem, patrząc prosto na mnie... Oprócz tego zawsze próbował mi wmówić, że jestem głupia, że w ogóle nie powinnam się odzywać, bo nic nie wiem... Co więcej od kiedy skończyłam 10 lat (polubiłam wtedy czytanie i czytałam dużo) zaczął nazywać mnie "wykształconym debilem" (sam jest po zawodówce i ma kompleksy na punkcie swoich kuzynów, którzy skończyli studia). Oprócz tego nie raz słyszałam od niego, że jestem śmieciem i że do niczego się nie nadaję. Przez to od mniej więcej 10 roku życia unikałam mówienia przy ludziach/znajomych. Mówiłam bardzo cicho i niewyraźnie, bo miałam nadzieję, że nikt nie zwróci uwagi, że jestem głupia... Mama nigdy mnie nie broniła, czasami wręcz dołączała do drwin. Po latach kiedy jej o tym wspomnę, dostaje nagłej amnezji i twierdzi, że nic takiego nie miało miejsca. Tymczasem kiedy wyjechałam na studia, zaczęli tak traktować mojego brata. Po kilku latach przestał się do nich odzywać. Do domu wraca tylko, żeby spać. Oczywiście są zdziwieni i nie wiedzą, dlaczego tak się dzieje. Nawet próbują sugerować, ze mój brat ma coś z głową. W ogóle nie widzą, że to ich wina. Moja siostra jest poza tym. Ma rodziców za bogów, więc nie można z nią o tym porozmawiać. Nigdy się też za nikim nie wstawiała. W związku z tym, że jestem najstarsza z rodzeństwa zawsze byłam na pierwszej linii ognia i to na mnie rodzice wyżywali się psychicznie. Po maturze byłam wrakiem. Często myślałam o samobójstwie. Teraz jest trochę lepiej, ale nadal moja przeszłość przeszkadza mi w codziennym funkcjonowaniu, ale się nie poddaję i chodzę na terapię. Trzymam kciuki zarówno za swoją jak i za Twoją walkę z kompleksami. Pozdrawiam serdecznie Justyna

[@Miszon]

Trzymam za Ciebie i powodzenie Twojej terapii kciuki💖💖💖

[@luizamagdalena677]

Jesteś bardzo ciepłą osobą, mądra, świadomą siebie kobietą. Dziękuję za film. Oby jak najwięcej młodych ludzi obejrzało ten film. Obejrzało i przemyślało treść. Czasem żałuję że nie mogę przenieść się w czasie i zwyczajnie przytulić siebie nastolatki, dziecka. Powiedzieć jej.. Jesteś wspaniała, wyjątkowa. Rób swoje. Nie bój się. Nie przejmuj się. Dasz radę.... Nie przejmujcie się zdaniem innych. Po co? Nie ma to sensu.

[@malgorzata_gryczka]

W Twojej historii znalazłam dużo odzwierciedleń. Dużo też powiedziałas na głos moich myśli - tych z przeszłości i tych z "tu i teraz". Dziękuję Ci

[@dominikagorczyca]

Ten film jest niesamowity. Ja miałam kiedyś nadwagę, nie mogłam patrzeć na siebie w lustrze. Wzięłam się za siebie nie po to, aby lepiej wyglądać, tylko dla zdrowia, ponieważ mam astmę, miałam wadę kręgosłupa (na szczęście wchłonęła się jak waga mi spadła) a że interesowałam i interesuję się medycyną to wiedziałam co mnie czeka, jeśli nie wezmę się za siebie. Studiuję pielęgniarstwo i wiem, że Twoje rady i Twoje słowa będę mogła wykorzystać przy pracy z pacjentami. O ile ja sama umiałam poradzić sobie z brakiem akceptacji siebie, Twoje słowa dopięły to, czego jeszcze brakowało do naprawienie w pełni swojej głowy. Gratuluję tego filmu, wspaniała robota.

[@wodzia2700]

Tym filmikiem uświadomiłaś mi dużo rzeczy. Treści, które przekazujesz w takich filmach, osoby takie jak ty są dla mnie wielką inspiracją do walki o siebie. Dziękuję ci.

[@zuzalila3689]

Ten film dał mi nadzieję, że kiedyś faktycznie może będzie lepiej. Jakie to jest cudowne zrządzenie losu, że trafiam na taką niemal godzinę materiału o tak ważnym temacie, akurat gdy sama przeżywam dołek - przewlekłe skutki wydarzeń mojego życia tak bardzo podobnych do Twoich! Trochę mnie ściska w gardle, dziękuje Mishon! To jest ważny i potrzebny film!

[@karolinastrek6916]

Szkoda, że większość ludzi nigdy nie zrozumie różnicy między posiadaniem i kulturalnym wyrażaniem swej opinii a bezczelnym i chamskim komentowaniem. Jesteś "swoja" babka, robisz super robotę na kanale i gratuluję odwagi by tak się otworzyć.

[@skurlexandra]

Boże, właśnie do mnie dotarło, że ja tak właśnie myślę, że jak schudnę to będzie mi lepiej, i może nawet nerwica trochę mniej będzie dokuczać. Jak ja Ci Olu dziękuję za ten film to nie masz pojecia.

[@erykthenerd]

Dzieci bywają okrutne, a dorośli ślepi (i także okrutni, kiedy ta slepota jest premedytowana). Młody umysł natomiast, na dobre i złe, ma właściwości gąbki. Współczuję, że musiałaś przez to piekło przechodzić (nie, nie uważam, że "piekło" to za mocne słowo, bo znam takie sytuacje od wewnątrz i wiem, że walący się świat to walący się świat, bez względu na skalę). Nawet jeśli przejścia te są ważną składową pięknej istoty, którą i jaką dzisiaj jesteś, to i tak przykro, że musiałaś przez to hartowanie przechodzić 😢 Poza tym bardzo trafne spostrzeżenia i wartościowe porady. Podpisuję się zwłaszcza pod ideą pozytywnych mantr, bo wierzę, że nasze życia są konsekwencją historii, która sami sobie opowiadamy. Jestem przekonany, że film ten pomoże nie jednej osobie. So good job and keep on keeping on 🙂 Pozdrawiam. P.S. Odnośnie zacytowanych komentarzy: uwielbiam, kiedy ludzie zaczynają wypowiedź od "sorry, ale...", po czym wylewają na adresata wiadro kwasu. Ale, wiesz, "sorry" 😉

[@Defka]

Olu, dziękuję za ten film. Mam 32 lata. Wciąż walczę z tym co wpłynęło na moje życie w czasie bycia dzieckiem i nastolatką. Żałuję, że wtedy nie wysłuchałam takiego materiału - może byłabym na innym etapie? Kto wie. Jednak wiele jeszcze przede mną do wypracowania. Niestety zdałam sobie z tego sprawę późno. W moim przypadku, dotyczy to również sceny - właśnie teraz mam to, o czym mówisz, co się działo u Ciebie wcześniej. Podziwiam Cię. Jesteś piekna, mądra i to co bardzo w Tobie lubię - pięknie mówisz, chodzi mi o konstruowanie zdań. Pracuje z językiem i to zdarza się niestety rzadko teraz. Jeszcze raz dziękuje i trzymajmy się! Życzę to Tobie, sobie, jak i wszystkim, którzy potrzebują wsparcia i wiary.

[@akanetomori2541]

Bardzo potrzebowałam ostatnio takiego filmiku. Dziękuję! ❤️

[@ilonailona8367]

Moje dzieciństwo skończyło się z ukończeniem podstawówki. W gimnazjum zaczęłam chodzić w czarnych ciuchach, słuchać ciężkiej muzyki i stało się tak, że byłam odtrącona w klasie, szkole. Do dziś staram się zwalczyć to poczucie osoby "dziwnej". Nauczyciele? Kiedyś po wywiadowce moja mama musiała zostać, wychowawczyni powiedziała jej, żebym bardziej kolegowała się z rówieśnikami. Ja?? To ja tego chciałam, a oni nie. Mama powiedziała mi później, że jak nie będę się właśnie z nimi kolegować, to wyśle mnie do psychologa. Bo to niby ze mną jest coś źle. To ONI się ze mnie śmiali, w nikim nie miałam wsparcia, nawet pedagog szkolny porozgadywal innym nauczycielom i rodzicom, o czym rozmawialismy. Pojawiła się złość na samą siebie, depresja, różne myśli. Do dziś wstydzę się bardzo często wyjść do ludzi, bo w głowie mam to, że wystawie się samym wyglądem na pośmiewisko. Przez to trudno mi dziś znaleźć znajomych. Ciągle się uczę samoakceptacji i ciągle bliskie mi osoby sprawiają, że ta nauka idzie na marne. Ale nie poddaje się. Mam już 26 lat i uciekło mi tyle lat, kiedy mogłam szaleć, korzystać z życia jako nastolatka. Teraz chce to nadrobić, bo bardzo żałuję tego przewegetowania. Dobra, już kończę z tym pisaniem. Trzymam za Was wszystkich kciuki jak nie wiem co!!! PS. Sorry, ale musiałam się wyżalić.... 😉

[@aldrovvanda]

Cudowny film. Jesteś moją wielką inspiracją, właśnie głównie ze względu na tematy, niekiedy trudne, których nie każdy by się podjął. Mimo, że się nie znamy, czuję że wewnętrznie wiele nas łączy, i z masą rzeczy, które poruszasz się utożsamiam. Pozdrawiam i ściskam :) PS. Wstawka Maćka przeurocza!

[@ewelinalis3919]

W trakcie oglądania filmu aż się popłakałam , bo nie mogłam uwierzyć ,że tyle ludzi mają w sobie jadu. A także, ile sama przeżyłaś ,i pokazujesz jak można sobie poradzić z różnymi aspektami w różnych kanonach piękna i samoakceptacji🙈♥️! Każdy ma kompleksy ,ja również i się tego nie wstydzę ,ale nie znoszę ludzi plujących jadem ,by poczuli się lepiej=wewnętrzne potwory 🙄! Mishon jesteś wspaniała !🖤😭

[@ddomofon5440]

czuję jakbyśmy przeżyły takie samo życie :0

[@khharoo]

Ejmen Siostro! Tak bardzo się z Tobą zgadzam, tak bardzo się utożsamiam z Twoją historią, że mogę Cie przyjąć do mojej rodziny 💗 Ten film powinni puszczać na lekcjach wychowawczych wszystkim gówniakom 😎

[@N____________________]

Troszkę dało się to wyczuć, że miałaś jakieś problemy w szkole po Twoich Q&A, które robiłaś z Maćkiem. Zabieram się za oglądanie i życzę Ci w ch&#*@&j siły, inspirujesz mnie, żeby mieć tak wy^%#@bane na wszystko, nawet jeśli czasami tylko z pozoru. 🖤

[@ola-nb2ho]

Bardzo ważną rzecz poruszylaś . Ta wewnątrzsterowność jest niezmiernie ważna w budowaniu samooceny. Ulegamy temu że stajemy się zewnątrzsterowni. Osiągnęłaś coś co niewielu się udaje . Gratuluję. Może młodzi ludzie oglądający twój kanał wyłapią to co w nim najważniejsze. Bo warto

[@RosieKerrigan]

Olu, dobry i mądry film. Poruszyłaś bardzo ważne tematy, które dotyczą wielu osób. Przybijam Ci wirtualną piątkę ;) Pozdrawiam 🙋🏻‍♀️

[@mietowasukienka4305]

Jesteście oboje z Maćkiem przecudownymi, inteligentnymi i wspaniałymi ludźmi!!! Wielkie dzięki za ten film!!!

[@mspyglass]

Mega ważny odcinek, dzieki za to ❤️ ja wraz z kompleksami w wieku 15 lat tez zaczęłam mieć pierwsze objawy choroby dwubiegunowej. 13 lat od tamtego czasu wciąż się ze wszystkim borykam, plus choroba to choroba. Jak mówiłaś o tych 3 tygodniach kiedy nie było cie w szkole, przypomniało mi się pytanie, które zadała mi ostatnio terapeutka: czy kiedy przejawialam ostre objawy manii, hipomanii i depresji ktoś w szkole nie zareagował? I odpowiedź niestety brzmi: nie. Uczyłam się też dobrze, wiec nauczycieli nie obchodziło to, że coś ewidentnie jest nie tak. Znieczulica w polskich szkołach dotycząca zdrowia psychicznego itp jest potworna.

[@brookowiec]

U mnie było tak samo! Nikt w szkole nie zauważył choroby psychicznej. Nauczyciele nie reagowali na szyderstwa rówieśników. Masakra!

[@mspyglass]

@@brookowiec przykro mi że tego doświadczyłaś :( przez takie akcje dochodzenie do względnie stabilnego stanu jest jeszcze trudniejsze;/

[@urnatwarzowa7533]

Ale świetna baba jesteś Mishon, serio. Dziecku pozazdrościć mamy z tak pięknym podejściem do innych, jesteś niesamowitym autorytetem i mam nadzieję, że będzie u Ciebie już tylko lepiej

[@kasiam4530]

Wow... dotarło do mnie, że mam ogromny problem. Dzięki Tobie mam szanse to naprawić. Dziękuje

[@annamaria9483]

Wiem, że minęło już trochę czasu od publikacji ale dziękuję za ten materiał 💚 u mnie zmieniło się podejście do mnie, do mojego ciała i do wdzięczności do siebie i ciała od momentu gdy zdiagnozowali mi SM.

[@luizamagdalena677]

Życzę dużo siły. Wiem że stary materiał ale i tak życzę Ci tego.

[@katarzynalesiak4058]

Miałam na myśli to że to chore że ktoś tak ładny i mieszczacy się w kanonie miał takie problemy. Życzę ci dużo dobrego ale może miejmy siłę i zmienny ta kulturę , nauczmy się nie koncentrować na ciałach nie oceniać i nie komentować innych ciał o ile nas ktoś nie prosi, oraz uczmy dzieci od małego akceptacji do inności. Że każde ciało jest ok!

[@Spinka55]

Mega ważny film. Sama zmagałam się z podobnymi problemami od dziecka, a od 17 roku choruję na depresję. Dwa miesiące temu, po 1,5 roku brania leków, zaczęłam walkę z akceptacją tego jaka jestem. Wszystko zaczęło się już zmieniać ponad rok temu, ale to właśnie teraz, kiedy muszę sobie radzić bez leków ta walka jest tak znacząca. Nie jest łatwo, ale zaczynam budować w sobie poczucie, że życie mam jedno i tak naprawdę to ode mnie zależy jak je przeżyję. Tutaj zostały przywołane czarne myśli i gorsze chwile, które są zastępowane czymś miłym. U mnie zadziałało coś innego. Zaczęłam dopuszczać do siebie fakt, że ja mam prawo mieć słabszy humor i nie muszę się z tego powodu samobiczować, że to jest coś złego. Od kiedy dopuściłam do siebie taką możliwość to widzę, że jestem po prostu człowiekiem. Przestaję o tym myśleć, zajmuję się czymś innym i przez to często ten humor sam się poprawia. Nadal walczę z ogromną ilością scenariuszy w swojej głowie. Często nie podejmuję się pewnych działań ze strachu, ale nie poddaję się. Bardzo dziękuję za ten film. Mówienie o tym nadal jest uznawane przez niektórych za temat tabu. Pozdrawiam i wierzę, że wszyscy damy sobie z tym radę :)

[@kamila5014]

Bardzo mądry i wartościowy filmik :)

[@monikahajduk7640]

Bardzo się utożsamiam z tym co mówisz Olu . Szkoła i rówieśnicy strasznie mogą zepsuć nasze poczucie własne wartości 🙁. Sama do tej pory borykam się z problemami samoakceptacji i nerwicą mimo że mam 24 lata męża i szczęśliwą rodzinę która mnie kocha. Przykre to kiedy dzieciństwo niszczy życie które jest teraz. Ale staram się z tym walczyć. Pozdrawiam i życzę dużo siły tym którzy borykają się z takimi problemami. 🙏

[@ewamaa4106]

W temacie pedagogów szkolnych, to w każdej szkole do której uczęszczałam były to dla mnie panie, dla których jedynymi 'obowiązkami' zawodowymi było picie kawusi z nauczycielami, pogaduchy itd. W przypadku gdy ktoś miał prawdziwy problem to był przez nie ignorowany lub dostawał dobre rady typu 'a rozmawiałaś na ten temat z rodzicami?' Bardzo słabe.

[@milkyway6195]

Obecnie mam 21 lat i nadal walcze o samoakceptację a ty jesteś dla mnie inspiracją , autorytetem tak samo jak Maciek 😊😉. W okresie podstawówki i gimnazjum słyszałam od innych dzieci że mam tasiemca i nic nie jem a nawet ich rodzice mówili że pewnie moi rodzice mnie nie karmią miałam również problemy z trądzikiem i z tego względu również miałam docinki... A gdy poszłam do liceum to troszkę mi się przytyło bo dojrzewałam i wtedy też były docinki typu przytylas, masz za szerokie biodra od strony rodziny czy znajomych co doprowadziło mnie do anoreksji. Teraz gdy patrzę na te zdjęcia z okresu liceum to wyglądałam normalnie 😕

[@juliaciesielska850]

Dla mnie przełomowe w zaakceptowaniu ciała było odwrócenie uwagi od tego, jak ciało wygląda w lustrze na to, co to ciało robi. Przykładowo lubię swoje uda bo pozwalają mi chodzić caly dzień po górach i jeździć na rowerze. Polecam taką zmianę perspektywy :)

[@iamecila515]

Dziękuję Ci za ten film. Słucham uważnie każdego słowa i choć jestem już dojrzałą, świadomą siebie kobietą to chce mi się płakać. Twoja opowieść uchyliła moja własną szufladę traum, szczelnie zamkniętą. Również doświadczyłam przemocy psychicznej i prześladowania w szkole (przez wygląd , a właściwie strój, taki błahy powód, noszenie w małej szkole w małej miejscowości koszulek zespołów i glanów- to wystarczyło) to piekło trwało przez prawie trzy lata gimnazjum. Nauczyciele nie reagowali wcale lub stosowali półśrodki, kiedy w najtrudniejszym momencie moi rodzice postanowili mnie przepisać do klasy integracyjnej gdzie poziom tolerancji z uwagi na osoby niepełnosprawne był wyższy, sama dyrektorka szkoły rzucała nam kłody pod nogi bo się nie chciało uzupełniać dokumentów... Moi rodzice są byli i będą najcudowniejszym stworzeniami w moim życiu, ale co oni w tamtym czasie mogli zrobić, mimo super kontaktu i częstych rozmów ja po prostu w pewnym momencie odbudowałam się właśnie taką skorupą i uciekałam od ich miłości i wsparcia... Wracałam do domu ze szkoły i płakałam, wstawałam rano z poczuciem bezsensu i beznadziei, zdarzało się, że się samookaleczałam, miałam regularne myśli samobójcze i nie zależało mi na własnym życiu. Rodzice chcieli mnie zabrać do psychologa, nigdy się na to nie zgodziłam. Z piątkowej uczennicy spadłam na trójki, gimnazjum skończyłam z beznadziejnymi ocenami i cudem dostałam się do wymarzonej szkoły średniej. Tam odżyłam, przepracowywanie tych doświadczeń w głowie zaowocowało hulaszczym trybem życia pełnym imprez, alkoholu. Ale na szczęście w nowej szkole, w większym miejsce odnalazłam akceptację i tamte wszystkie doświadczenia zamknęłam w szufladzie. Zresztą ten wycinek mojej przeszłości o którym pisze to kropla w morzu tego co myślałam, robiłam i jak bardzo źle się czułam w owym czasie we własnej skórze. Do dziś nie jestem pewna jakim cudem z tego wyszłam, jak odzyskałam dawna dziecięcą pewność siebie i jak wgl wyszłam na ludzi. Myśle, że to wielka zasługa moich rodziców, ale napady melancholii, epizodyczne stany depresyjne i nerwica zostaną ze mną już na zawsze.

[@aleksandrazurawska3586]

Rewelacyjny film, który pomógł mi w przestawieniu myślenia 🙏🏼🙏🏼🙏🏼

[@katarzynasojka12]

Dziękuję Ci bardzo za ten filmik, jesteś cudowną i mądrą kobietą. Dzięki Tobie mam siłę ruszyć do przodu i dać sobie tę szansę ❤🔥

[@lololo-zi5et]

Ciężko uwierzyć, że taka charyzmatyczna osoba jak Ty miała taki problem. Uwielbiam oglądać takie filmiki, dają motywację :) Jak się u Ciebie objawiała nerwica i depresja ( jeśli można zapytać)?

[@agnz191]

Niesamowite jest ile przeszłaś na drodze samoakceptacji i to, że dajesz innym możliwość uwierzenia w to, że mogą również poprawić swój sposób myślenia na nieszkodliwy dla nich, co może im umożliwić dążenie do własnego sukcesu bez dystraktorów :) Bardzo cieszy mnie to, że są ludzie jak Ty, które po przejściu drogi do sukcesu chcą ciągnąć innych ku temu samemu osiągnięciu razem ze sobą :) bardzo Ci kibicuję! I dziękuję za przywracanie wiary w ludzi! Jesteś supi!