Czytanie Heideggera: Bycie i czas

[@FilozofiaTakBardzo]

7:00 - wstęp, dwa słowa o recepcji Heideggera jako antropologa 7:54 - dwa słowa o recepcji Heideggera przez filozofów dialogu 8:30 - (pierwszy rozdział) o fascynacji Heideggera starożytnością 11:50 - jak powstało główne dzieło Heideggera? 17:51 - ogólna problematyka Bycia i czasu 19:41 - krótko o "ontologicznym zwrocie" Heideggera 20:50 - o intuicjach wobec starożytnych 24:00 - o konieczności pytania o byciu (pierwszy rozdział) 27:02 - rozumienie "zwrotu ontologicznego" u Heideggera 31:50 - na czym polega przesłonięcie/zafałszowanie bycia? (Platon, Arystoteles) 37:29 - rozumienie "zwrotu ontologicznego" w ogóle w filozofii niemieckiej (postneokantyzm) 41:40 - odcięcie się od neokantyzmu "Kant a problem metafizyki" 44:50 - o zakorzenieniu Heideggera w tradycji 46:06 - (wracamy do tekstu!) §1. Konieczność wyraźnego powtówrzenia pytania o bycie 47:40 - trzy uprzedzenia/dogmaty na temat bycia 50:16 - o niedefiniowalności bycia u Arystotelesa 57:05 - o niedefiniowalności bycia u św. Tomasza/Arystotelesa 1:00:07 - o byciu u Parmenidesa 1:02:52 - o tłumaczeniu "Sein" jako istnienia; "Dasein" jako istnienia i życia 1:08:13 - trzecie uprzedzenie wobec "bycia" jako oczywistego 1:11:00 - §2 Formalna struktura pytania o bycie 1:12:00 - rozróżnienie na Dasein (istnienie), Das- (że-jest) i Sosein (czym coś jest/tak-a-tak-jest); istnienie i istota 1:16:00 - Różnica pomiędzy poznawczym poszukiwaniem (Suchen) i "badaniem" (Untersuchen) szukanie "pod-" 1:21:27 - zapytywanie o (o co ono pyta; Gefragtes); zapytywanie o... (czego dotyczy; Befragtes), o co pytanie pyta (dopytuje; das Erfragte); Er - dokonanie? urzeczowienie? 1:35:23 - o charakterze "pytania" w naukach a filozofii 1:37:52 - "każde poszukiwanie jest już z góry ukierunkowane przez to, co poszukiwane" 1:40:26 - "pytanie" o bycie zawsze odsłania coś 1:43:15 - "Fragtes"; trzy charaktery pytania 1:45:48 - skąd bierze się powinność pytania o sens bycia? 1:48:00 - rozumienie bycia jako factum, jaka jest rónica między "Faktum" a "Tatsache" (fakt; stan rzeczy)? 1:52:19 - factum, facere - jako "jest" dynamiczne, stawanie nie się, to co się dzieje

[@wicherlab]

Jako amator (w sensie: miłośnik) filozofii zastanawia mnie zawsze pewien paradoks środowiska akademickiego. (Amatorzy lubią wyszukiwać paradoksy.) Mianowicie, jak to się dzieje, że akademicy taką wagę przykładają do odgadywania znaczeń poszczególnych pojęć, nawet - jak tu - w oderwaniu od kontekstu, a nie biorą pod uwagę możliwości, że autor niedoskonale (w sensie uniwersalnym) nazwał swoje intuicje? Może język Heideggera niedoskonale przylega do jego wybitnej intuicji i myśli, i dlatego więcej uwagi należałoby poświęcić kontekstowi, "melodii sensu" i w ogóle obrać kierunek od ogółu do szczegółu (to nie jest a propos koła hermeneutycznego), zamiast dłubać w paznokciu palca stopy, u nogi, którą ma się dojść do celu? W końcu może teksty Heideggera nie są Słowem Bożym i nie warto podchodzić do nich, jak do pism objawionych?